คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตัดใจ
(รุ่นที่1)
ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก
เสียงเข็มนาฬิกาที่ค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ
"นี่สึนาโกะจังนอนได้แล้ว"ผมเดินไปบอกสึนาโกะ
ที่กำลังเปิดหน้าต่างดูดาวอยู่ในห้อง
"อืมๆ"เธอพยักหน้า
"เฮ้อ"ผมถอนหายใจยาว
"นี่ทำไมพี่สึนะยังไม่กลับอีกน่ะรุ่นที่1"
"ไม่รู้สิ"แล้วผมก็เดินไปใกล้เธอ
"ถ้าไม่ทำเรื่องเสี่ยงอันตรายก็ดีสิ"
"ไม่หรอกน่า"
"จะลองเชื่อดูก็ได้"เธอหันมายิ้มดูๆไป
สึนาโกะก็เหมือนกับเอลิน่าเลยนะ
ทั้งแววตาและร้อยยิ้มเหมื่อนมาก
"นี่รุ่นที่1"
"เอ๋อะไร"
"ขอกอดได้มะ"
"หาO//////O"
"ล้อเล่นน่า
"
"ถ้าจะกอดก็ได้เลยน้าาาา
"
"เฮ้ยอย่าเข้ามาฉันล้อเล่นว้าก"
ผมวิ่งไล่สึนาโกะเป็นเวลาหลายนาทีและอยากจะบอกว่า
"สึนาโกะปวดหลังอ่ะT^T"
"เล่นอะไรหัดเจียมสังคารตัวเองบ้างสิ"
โอ๊ย โอ๊ย
"เฮ้อถอดเสื้อออกมาสิ"
"เอ๋
"
"ฉันจะเอาแผ่นบรรเทาอาการปอดหลังแปะให้"
"อ๋อ"เสียดายจัง-.,-"
ผ่านไป5นาที
"เสร็จเอ้านอนพักไปนะ"
แล้วสึนาโกะก็เดินออกไป
"ดูไม่ได้เลยนะผลีโม่"เสียงของจีดังขึ้น
"ขอโทษแล้วกันนะจี"
"แค่ขอโทษมันก็ไม่ช่วยอะไรขึ้นมาหรอก"แล้วจีก็ปรากฎตัวขึ้น
"....."
"เวลาของนายกำลังจะหมด"
"...."
"ตัดใจจากเธอซะเถอะ"
"ตัดใจอะไรจี?"
"ตัดใจจากสึนาโกะซะ"
"..."
"นายกับเธอรักกันไม่ได้หรอก"แล้วจีก็หายไป
ความคิดเห็น