วุ่นนักหลงรักยัยตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนแรกที่1++++

เช้านี้แสนจะสดชื่นและจะสดชื่นกว่านี้ถ้าพี่บ้าไม่รีบปลุกไม่รุจะรีบปลุกทำไมกะอีแค่รร.เปิดวันแรกเอง ฮึ/// รร.เปิดวันแรกเหรอ อ๊ายยยนี่ฉันนอนกินบ้านกินเมืองมาเดือนหว่าๆเต็มๆแล้วนี่พอเปิดเทอมยังต้องไม่เจอกะอีตา"ไซท์"นรกแตกนั่นอีกฉันละโคตรเกลียดมันเลยมันไม่น่ามาเปนเพื่อนพี่บีเอมเลยฉันเกลียดมันเพราะอะไรนะเหรอ หึ** กวนประสาทที่1 แกล้งฉันไม่รองไค ต่อว่าฉันทุกเรื่องที่ฉันทำ ฉันละเกลียดจริงๆ แต่สวรรค์ยังเข้าข้างทำให้ฉันอยุคนละห้องกะอีพี่เวรก้อหมายความว่าอยุคนละห้องกะอีตาบ้านั่นด้วย
"ออน ออน ยัยบีออน ยืนเหม่ออะไรน่ะหะ"
"ฮะๆ เปล่า"
"แล้วตกลงจะไปมั้ยรร.น่ะ"
"ไปสิไป รอด้วย"ฉันรีบวิ่งไปในขนะที่พี่ฉันกะลังจะออกรถออกไปออ-- ฉันลืมบอกว่ารร.ฉันอนุญาติให้เอารถไปได้แต่เป็นมอเตอร์ไซเท่านั้นล่ะ 


ที่รร.อรุโณโกชุน (รร.เอกชนน่ะ)
"บีออน"เสียงเพื่อนรักชั้นเรียกมาแต่ไกล
"ไงจ้ะเปรี้ยวคิดถึงชั้นมั้ย"ชั้นแกล้งออเซาะเพื่อนชั้นทั้งที่รุว่ามันคิดถึงชั้นอยุแล้วเรา2คนรักกันอย่างอะไรที่เปรียบไม่ได้(หมายถึงเพื่อนนะจ้ะ)
"ไงจ้ะเปรี้ยวคิดถึงชั้นมั้ย แหวะ พูดอย่างกะตัวเองเปนเลสเบี้ยนอย่างนั้นแหละ"นั่นไงว่าแล้วแขกมิได้รับเชิญมาเยือนแล้วนั่นก้อจะไคอีกอีตาไซท์นันไง
"ทำไมชั้นจะพูดหวานกะเพื่อนชั้นแล้วมันไปหนักหางนายรึไง"
"นี่เทอยัยจูออนกล้าว่าชั้นเปนสัตว์มีหางเหรอ"หนอยเรียกชั้นว่าจุออนงั้นเหรอมันน่านัก
"เปล่านายคิดไปเองตะหากชั้นว่านายเปนสัตว์เมื่อไรนายคิดเองตะหาก"
"สองคนนี้เปนอะไรเจอกันต้องทะเลาะทุกที"พี่เอมพูดปรามฉันกะไซท์
"บีออนขอกอดหน่อยดิ"อ่ะนี่นายนิวเพื่อนตาบ้านั่นนิแต่ชั้นก้อสนิทกะเค้าแบบเพื่อนนะ
"บ้าเหรอไปไกลๆน้องสาวชั้นเลยไป๊"
"โธ่เอมชั้นแค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง เนอะออนเนาะ"แหมหันมาขอแรงสนับสนุนจากชั้นเลยนะ
"อือ แล้วไป"
"แต่ถ้าให้จริงๆก้อดีนะ"ว่าแล้วหันมายักคิ้วใส่ชั้นแหมมันน่านัก
"ไอ้นี่นิ"พี่เอมแขวะใส่ดีสมแต่ชั้นรุสึกว่ามันจะเงียบๆชอบกลนะ ชั้นหันไปมองเหนอีตาไซท์กะลัง.....หลับ แล้วชั้นก้อก้มลงหยิบดอกหญ้าแถวๆนั้นขึ้นมาแล้วเอาไปเขี่ยที่จมูกตานั่น
ฟึดฟิด ฟึดฟิด อีตานั่นทำจมูกย่นเลกน้อย ชั้นยังคงเขี่ยไปไม่เลิก
ฟึดฟิด ฮึ// ตานั่นส่งเสียงออกมาแล้วลืมตาแล้วก้อเอาดอกหญ้าในมือชั้นมาจิ้มๆที่จมูกชั้น
"ไม่เอานะอย่าเอามาที่จมูกชั้น มันจั๊กกะจี้"
"ยัยจุออนก้อเทอมาแกล้งชั้นก่อนนิ"มันยังคงแกล้งชั้นไม่หยุด
"ฮะๆ พี่บีเอมช่วยชั้นด้วย ช่วยด้วย" ชั้นขอความช่วยเหลือจากพี่ชายที่ยืนหัวเราะอยุอ่อ//ยัยเปรี้ยวด้วย
"เฮ้ย ดีว่ะ สมน้ำหน้าชอบแกล้งคนอื่นดีนักโดนแกล้งกลับก้อดี"
"พี่บีเอม"
"ฮ่าๆๆๆ" แล้วเสียงหัวเราะก้อตามมาเปนชุดหึ อีพี่บ้าแล้วชั้นก้อนึกได้ว่า.....
"ฮืด ฮาดด ฮืด" ฉันแกล้งทำเสียงเหมือนคนเปนโรคหอบแต่ชั้นก้อเปนโรคนี้จริงๆแต่ไม่หนักเท่าไรไม่ถึงกะแพ้ง่าย
"เฮ้ย// ออนเปนไรไป" เปนยัยเปรี้ยวที่เข้ามาดูฉัน
"เฮ้ยบีออนเปนโรคหอบนี่หว่า"พี่บีเอมพูดขึ้นอย่างนึกได้ ชิน้องตัวเองเปนแท้ๆยังจำไม่ได้งอนเฟ้ย
"ฮืดฮาด"
"เฮ้ยยัยจุออนไหนยาล่ะชั้นจะพ่นให้"ตานั่นหยุดแกล้งชั้นแต่ทว่า.....
พลั่ว///ฉันกลับหันไปต่อยอีตานั่นแล้วมาเกาะที่พี่เอม
"ฮึ สมน้ำหน้า"ฉันหันไปเยาะเย้ยตาไซท์
"นี่เทอแกล้งฉันเหรอยัยจุออน"ตานั่นทำหน้าตาโกรธเกรี้ยว
"ป่าว แค่เทคนิคการแสดงเท่านั้น"
"นี่คราวหลังจะเล่นอะไรก้อคิดบ้าง คนอื่นเค้าเปนห่วงรุมั้ย"พี่บีเอมพูดกะฉัน

อออดดดดดดดดดดดด
เสียงออดดังขึ้นแสดงว่าต้องเข้าเรียนแล้ว
แล้วฉันกะเปรี้ยวก้อแยกจาพี่บีเอมหน้าห้องแล้วเดินเข้ามาในห้องฉันอยุห้อง5 พี่บีเอมอยุห้อง2 แล้วตอนนี้กะลังเรียนชั้นม.5