รักวุ่นๆของสาวใจแข็ง

ลำดับตอนที่ #7 : ความรู้สึกเริ่มเปลี่ยน..3

ต่อค๊า...

" อย่ามายุ่งกับฉัน! ไปให้พ้นเลย! คนบ้า! " สะบัดมือออกแล้วลงไปนั่งกับโซฟา

" เจย์..คือ.. "

" เฮ้! เจย์ ป้อง โย่วๆ " อาจเดินเข้ามาทัก ป้องกับเจย์รีบกระเด้งตัวออกจากกันแทบไม่ทัน เจย์รีบเบือนหน้าไปอีกทาง เช็ดน้ำตาใหญ่ แล้วหันกลับมา

" ว่าไงอาจ ถึงที่จะดูปะการังแล้วหรอ " ปากขยับถามอาจ

" เจย์เป็นไร! ร้องไห้หรอ " เดินเข้ามาจับหน้าเจย์ใหญ่

" ป่าวๆ พอดี เมื่อกี๊ ฝุ่นมันเข้าตานะ ก็นายป้องนะสิ ดันไปลื้อของอะไรในตู้นั้นไม่รู้ ฝุ่นออกมาเต็มเลย มันเลยโดนตาฉันนะ นิดหน่อยเอง ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ " ยิ้มให้ อาจชักสงสัยแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

" แล้วตกลงถึงหรือยังล่ะ อาจ " ป้องเงียบมานาน เปิดปากพูดบ้าง

" ถึงแล้ว ก็ฉันกำลังจะมาตามพวกนาย ไปนี่ไง "

" ไป เราไปกัน " ว่าพลางเดินนำออกไปก่อน เจย์ลุกขึ้นจะเดินตามอาจออกไป

" เดี๋ยวก่อนสิ..เจย์ " ยื่นมือไปจับมือหญิงสาวเอาไว้ เจย์หันมาเหลียวมองนิดนึง แล้วสะบัดมือป้องออก เดินตามอาจออกไป ทิ้งป้องให้อยู่คนเดียว

" ที่ผมจะบอกคุณ คือ..ผมชอบคุณ..เจย์ แต่ผมทำอะไรไม่ได้แล้ว มันสายไปแล้วสำหรับทุกอย่าง... " พึมพำกับตัวเองแล้วเดินตามเจย์ออกไป

ข้างนอก อากาศกำลังดี ไม่ร้อนและหนาวมากเท่าไหร่ อากาศดีกว่าที่กรุงเทพซะอีก ร้อนจัดยังกับอะไรดี...

"เฮ้ออ.... " เจย์ถอนหายใจ อยู่บนเรือ หลังจากที่เธอแยกออกจากกลุ่มเพื่อนมาได้เมื่อตะกี๊ เพราะกลุ่มเพื่อนๆของเธอ ลงไปดำน้ำดูปะการังกันหมดแล้ว..

" เฮ้ย! ไอ้เจย์! ลงมาเด่ น้ำกำลังอุ่นๆเลย ปะการังก็ ส๊วย สวย ลงมาสิ เร็วๆ " นุก ชวนยิกๆ

" เออ ใช่  ปะการังสวยมากๆ แถมมีปลาว่ายวนไปมารอบตัวด้วยล่ะ สวยๆ ลงมาสิเจย์ " มิ้งค์เสริมต่อ

" ลงมาๆ ไม่ลงแล้วจะเสียดายนะย่ะ ไอ้เจย์! " เนมช่วยเสิรมต่ออีกคน เจย์เอ๋อไปเลย เพื่อนของเธอทั้งสามคนนี่สนับสนุนกันดีจริงๆ

" จะลงไม่ลงฮ่ะ เดี๋ยวแม่ก็ขึ้นไปอุ้มทุ่มใส่น้ำซะเลยนิ! ว่าไง!? " เนมแยกเขี้ยวใส่ เมื่อเห็นเจย์ลังเล ว่าจะลงไม่ลงดี ก็ช่วยทำให้เจย์หาคำตอบได้เร็วขึ้น ผลสรุปคือ..ลง เพราะเธอก็คงไม่อยากให้เพื่อนเธอมาอุ้มทุ่มลงน้ำซักเท่าไหร่นัก

" เออ!ๆ ลงก็ลงว่ะ ไอ้นี่นิ ขู่จังเว้ย! " ว่าแล้วก็หันไปใส่อุปกรณ์การดำน้ำดูปะการัง

((คนแต่งไม่ขออธิบายว่าอุปกรณ์มีอะไรบ้าง เพราะคนแต่งไม่รู้ว่ามีอะไรบ้าง คนแต่งยังไม่เคยดำน้ำดูปะการัง 55))

" มิ้งค์จ๋า มิ้งค์ มาหาพี่แคนหน่อยเส่ เร๊วๆ พี่แคนมีอะไรจะให้ดู " แคนตะโกนเรียกมิ้งค์ เล่นหยอดซะหวานเชียว ทำเอาหญิงสาวหน้าแดง ว่ายไปหาแคนแต่โดยดี

" ไหน พี่แคนจะให้มิ้งค์ดูอะไรค่ะ " มองหน้าแคน สงสัย!

" ก็ดูนี่ไง! " ชี้ไปที่ใต้น้ำ เห็นอะไรแวบๆ สีสดใส แสบตา ว่าแล้วก็ดำลงไปในน้ำทั้งคู่ สักพักก็โผล่ขึ้นมาทั้งคู่

" ว้าว! สวยจังเลย!...พี่แคน " ยิ้มพริ้ม ถูกใจ

" อิอิ ชอบล่ะสิ มา มากะพี่ดีก่า มีอะไรดีๆให้ดูอีกเยอะ " พากันว่ายออกไปจากหมู่เพื่อน

" ไอ้อาจ! แกแกล้งฉันหรอ! " แยกเขี้ยวใส่ให้ หลังจากโดนอาจแกล้ง ด้วยการกดหัวเนมลงน้ำ

" ใคร!? ใครจะกล้าแกล้ง แม่หมูของฉันกันล่ะ ฮ่าๆ " อาจหัวเราะสะใจโดยไม่ได้มองเลย ว่ารังสีอำมหิตกำลังแผ่กระจาย

" แม่หมูหรอ!!? นี่แน่ะ!!! " ว่าแล้วก็เขกกะโหลกไอ้เพื่อนตัวดีไปทีนึง

" โป๊ก!! "

" โอ๊ย!! เจ็บนะเว้ย ไอ้แหนม!! " มือลูบหัวปร้อยๆ หน้าบูดเบี้ยว เจ็บ!

" ไอ้แหนมหรอ!!? อีกซะทีสิ! " เขกกะโหลกไปอีกรอบ โทษฐานปากสุนัข

" โป๊ก!! "

" โอ๊ย! เจ็บนะเฟร้ย! " ลูบหัวอีกที หน้าบูดเบี้ยวกว่าเดิม

" เอ้า! ไอ้สองคนนั้นอ่ะ จะทะเลาะกันอีกนานไหมฮ่ะ! " แจนตะโกนออกมา จากอีกฝั่งหนึ่ง

" ก็ดูไอ้เนมมันดิ พี่แจน ตบหัวผมเอา ตบเอาๆ เจ็บชะมัด! " ลูบหัวอีกที ยังไม่หายเจ็บ เนมค้อนให้

" เจฟขา.. พาน้ำไปดูปะการังหน่อยสิค่ะ "

" คุณก็ดำลงไปดูสิ " ปากพูด ตาก็คอยมองหาเจย์

" ไม่เอาอ่ะค่ะ น้ำอยากให้เจฟเป็นไกด์พาน้ำ ดำน้ำดูปะการังอ่ะค่ะ " ทำหน้าอ้อน ป้องชักรำคาญ

" ผมขอตัวนะ.. " แล้วก็ว่ายหนียัยน้ำ(เน่า)มา น้ำมีสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก ที่เขาทำกับเธอแบบนี้ ไม่เคยมีผู้ชายคนไหน ปฎิเสธเธอมาก่อนเลย!!

" เจฟ ยังไงคุณก็หนีฉันไม่พ้น!! " ว่ายน้ำตามป้องไปอีก ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก!!

" ไอ้อาจ! มาดูนี่สิ " กวักมือเรียกใหญ่ ไม่ได้หันมาดูเลย ว่าคนข้างหลังน่ะ ไม่ใช่เพื่อนตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เป็นเขา ใช่! ป้อง ต่างหากเล่า คนที่เธออยากให้เขาไปพ้นจากชีวิตเธอนักนะ เมื่อรู้ว่าเขาต้องการแก้แค้นเธอก็เท่านั้น

" อุ๊ย! " หันหน้ากลับมาชนเข้ากับแผ่นหน้าอกกว้าง เขาสูงกว่าเธอนิดหน่อยเอง ระดับหัวเธออยู่ช่วงจมูกของเขาพอดี ((นี่ขนาดป้องสูงกว่าหน่อยนะเนี่ย - -)) เงยหน้าขึ้นมา พอเห็นว่าเป็นใคร ก็รีบว่ายน้ำถอยออกห่าง ไม่สนใจ ดำลงไปดูปะการังต่อ สงสัยเขาจะต้องง้อเธอแล้วล่ะ ดำน้ำลงไปแล้วว่ายไปหาเธอ เจย์กำลังดำหน้า หันหน้าไปทางซ้ายดูปลาตัวเล็กๆที่ว่ายกันเป็นฝูงอยู่ หันมาอีกข้างเจอป้องดำน้ำว่ายมาอยู่ข้างๆลำตัวเธอซะแล้ว เจย์ทำหน้าหาเรื่อง พร้อมกับพูดออกมา เสียงอู้อี้ๆ

" ออด ไอ ไอ้ อ้น " (ออกไปให้พ้น) ป้องได้ยิน ส่ายหน้าไม่เข้าใจ

" อัน ออก อ่า ออด ไอ ไอ้ อ้น " (ฉันบอกว่าออกไปให้พ้น) ส่ายหน้าอีก ไม่รู้เรื่อง หญิงสาวชักรำคาญ จะอะไรหนักหนา ไม่สนใจ ขี้เกียจพูดแล้ว ผุดขึ้นมาจากน้ำเอาท่อหายใจออกจากปาก แล้วว่ายน้ำหนี ป้องผุดขึ้นตาม เอาท่อหายใจออกจากปาก แล้วว่ายตามเจย์ต่อไป..

" รอผมด้วยสิ เจย์! " ตะโกน ว่ายน้ำตาม ว่ายตามกันอยู่อย่างงั้นล่ะ เพื่อนๆเห็นล่ะ สงสัย! แต่ขี้เกียจจะใส่ใจ เพราะรู้อยู่แล้ว ว่าทั้งคู่ชอบกัดกัน ตั้งแต่รู้จักกัน เขาและเธอไม่เคยพูดกันดีๆสักประโยคหรอก เจย์ชักรำคาญ หันหน้ากลับมา จังหวะเดียวกับที่ป้องว่ายน้ำเพื่อที่จะตามเธอให้ทัน  พอเขาเห็นเธอหันกลับมา ป้องว่ายน้ำเร็วไปหน่อย เขาก็หยุดไม่ทันเลย...

" อุ๊บ! " ปากชนกันซะงั้น! เจย์หน้าแดง รีบผลักป้องออก ทั้งโกรธทั้งอาย ป้องยิ้มสะใจ วันนี้ได้สัมผัสปากของเธอไปสองครั้ง แม้เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นล่ะ!

" เลิกตามฉันซะทีจะได้ไหมฮ่ะ!!? " เลือดขึ้นหน้า

" ได้ แต่คุณต้องหายโกรธผมก่อน " อ้อน

" ไม่มีทาง!! "

" ถ้างั้นผมก็จะไม่เลิกตามคุณ!! " ทำหน้ายียวนใส่

" นี่นาย ฟังนะ ฉัน-รำ-คาญ!! " เน้นคำให้ฟังชัดๆ

" หาย-โกรธ-ผม-ก่อน " เน้นกลับ

" ม่าย-มี-ทาง ฝันไปเถอะ! " ว่ายน้ำหนี แต่ไม่ไหวเท่าป้อง เขาจับข้อมือเธอไว้แล้ว

" เจย์.. เราจะพูดกันดีๆไม่ได้เลยหรอ " หลุบตาลงต่ำ

" ป้อง.. ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากพูดด้วยดีๆนะ แต่นายอ่ะ.. กวนตีนฉัน!! " เจย์พยายามกลั้นหัวเราะ แต่..ไม่เป็นผล เมื่อเห็นป้องทำสีหน้าเหลอหลา

" ฮ่าๆ ๆ " แล้วก็ว่ายหนีอีกรอบ ทีนี้ว่ายหนีได้จริง กว่าป้องจะตั้งสติได้ เจย์ก็ว่ายออกจากตัวเขามาไกลแล้ว

" ยัยเจย์! " ว่ายตาม..

" เฮ้อออ.... ว่ายน้ำเหนื่อยจัง " เนมว่า

หลังจากทุกคนขึ้นมาเรือได้ ประมาน 10 นาทีแล้ว และจุดหมายต่อไป คือการไปเที่ยวเกาะ..

" พี่แดงครับ จะถึงหรือยังครับ " แวนหันไปถามแดงคนขับเรือประจำเกาะ

" ใกล้ถึงแล้วล่ะครับคุณ.. อีกสัก 10 นาที " พี่แดงหันมาตอบแล้วหันกลับไปขับเรือต่อ

" ปะการังสวยมากๆเลย พี่แจน " เจย์หันมาคุยกับแจน แทนที่จะแยกเขี้ยวใส่ตาป้อง!

" ช่ายๆ สวยมากๆ ทีนี้เขาอนุรักษ์ได้ดีจัง ไม่น่าล่ะ นักท่องเที่ยวถึงชอบมากันเยอะนัก " นุกยิ้มพริ้ม ประทับใจกับการมาเที่ยวครั้งนี้จริงๆ

" พี่แจน ไว้เรามากันอีกครั้งนะ! " มิ้งค์เสริม

" ได้สิ! " หันมายิ้มให้น้องๆ

" ว่าแต่..ทำไมพีเทคเขารีบกลับจังอ่ะค่ะ พี่แวน " นุกหันมาถามทำหน้าสงสัย

" เออ ใช่ ทำไมล่ะ พี่แวน พี่เทคบอกหรือเปล่า ว่าทำไมรีบกลับ ปล่อยให้แฟนอย่างยัยเจย์ มานั่งหงอยได้ไงเนี่ย " เนมเสริม

" พี่ก็ไม่รู้สิ! ไอ้เทคไม่ได้บอกพี่ไว้อ่ะ " แวนเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

" แล้วพี่ป้องของเนมล่ะค่ะ รู้หรือเปล่า ว่าทำไมพี่เทคถึงรับกลับ " เนมหันมาถามป้องด้วยคำถามเลี่ยนๆ อย่าง 'พี่ป้องของเนมล่ะค่ะ' ทำเอาน้ำที่นั่งอยู่เงียบๆ เก็บอาการไว้ไม่อยู่ พูดขึ้นมาเสียงดัง ออกอาการทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของป้องทันที

" นี่! ยัยแหนม เจฟเขาไปเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่! ไม่ทราบย่ะ! " เชิดหน้าใส่ เนมเองก็ไม่ยอม ใช่ว่าเธอจะยอมใครง่ายๆ ถ้าตัวเองไม่ผิดจริง!

" ก็ตั้งแต่ตอนที่คนอย่างคุณน้ำเน่า จะมารู้จักพี่ป้องไงล่ะค่ะ! " ยิ้มเหยาะ!

" กรี๊ดดดดดดดดดดด! ยัยแหนมมัด!! " กรี๊ดซะลั่นเรือ

" ทำไมล่ะ ยัยน้ำเน่า!!! " ทำหน้ายียวนใส่ ป้องเห็นชักไม่ดี รีบลากตัวน้ำลงไปใต้ถุนของเรือ

ใต้ถุนเรือ...

" เจฟ ปล่อยน้ำนะ น้ำจะไปตบมัน! " ดิ้นใหญ่ ป้องเงียบ

" ปล่อยสิ บอกให้ปล่อย! " ดิ้นอีก

" นี่! น้ำ! " ตะโกนใส่หน้าหญิงสาว น้ำเงียบ หยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่าง

" ผมไม่นึกเลยนะ ว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ดูสิ คุณไปว่าเนมเขาแบบได้ยังไง เขาเป็นเพื่อนผมนะ " ป้องจ้องหน้า น้ำเขม็ง โกรธ!!

" ก็แล้วทำไม ยัย.. "

" น้ำ!! " ยังไม่ทันไร เธอก็ใช้สรรพนามที่ฟังไม่เข้าหูเขาเอาซะเลย

" ก็แล้วทำไม เนม เขาต้องบอกว่า คุณเป็นของเขากันด้วยเล่า "

" ก็เพราะว่าเขาเป็นเพื่อนผม แล้วพวกเขาก็รู้อยู่แล้ว ว่าเนมเขาพูดเล่น ก็มีแต่คุณนี่แหละ! " เขาส่ายหน้า ระอากับความขี้วีนของหญิงสาวตรงหน้าเสียจริงๆ

" ก็น้ำไม่ชอบนิ! เจฟก็รู้ว่าน้ำนะ ชอบเจฟ รักเจฟมาต้องนานแล้ว กับแค่น้ำหึงเจฟไม่ได้เลยหรอ!!? " ก้มหน้า พร้อมกับ เริ่มมีเสียงสะอื้นเบาๆ

" แต่ผม..ไม่ได้ชอบ..ไม่ได้รัก..คุณนิ ผมคิดกับคุณแค่น้องสาว.. " ป้องพูดได้ไม่ปะติดปะต่อกันนัก เขากลัวเธอจะเสียใจ กับสิ่งที่เขาต้องพูด แต่ถ้าเขาไม่พูด เธอก็ไม่เข้าใจ ว่าเขาไม่ได้รักเธอ...

" เจฟ น้ำขอโทษ.. เจฟอย่าพูดแบบนี้กับน้ำอีกได้ไหม.. น้ำไม่ชอบเลย มันเป็นประโยคที่บีบหัวใจน้ำมากๆเลยนะ.. " น้ำตาอาบแก้ม

" บางทีสักวัน..เจฟอาจจะรักน้ำขึ้นมาบ้างก็ได้ มากกว่าน้องสาว... " เธอพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดเขา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจย์เดินลงมา เจย์จะมาเรียกน้ำและป้องให้ขึ้นมาจากใต้ถุนเรือ เพื่อที่จะไปบนเกาะได้แล้ว

แต่ภาพที่เธอเห็นนั้น ทำให้เธอชะงัก.. และช็อคไปเลย เธอเห็นเขากอดกับน้ำ ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมรู้สึกไม่ดีนัก ที่เห็นป้องกอดกับน้ำ... น้ำใสๆเริ่มเอ่อนองที่ขอบตา ป้องเงยหน้าขึ้นมาเห็นเจย์พอดี เขาตกใจ แต่ไม่ทันที่จะได้พูดอะไร.. เจย์ก็วิ่งหนีเขาไปเสียแล้ว เขาเองก็ทำท่าว่าจะวิ่งตามเธอออกไป แต่น้ำกอดเขาไม่ปล่อยเลย..

ชายหาดบนเกาะ....

" บ้าเอ๊ย! " เจย์เตะทรายเล่น ตามชายหาด

" แกเป็นบ้าอะไรของแกว่ะเจย์! ทำไม แกต้องมาเสียใจ มาร้องไห้กับนายคนนี้ด้วยนะ.. " อารมณ์เสีย ที่กี่ครั้งๆ เขาก็ทำให้เธอเสียใจอยู่เรื่อย แต่ทำไมล่ะ! ทำไมเธอต้องเสียใจกับสิ่งที่เขาทำให้เธอเสียใจ ในเมื่อเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน! เขาอยากจะไปกอดกับใคร จะไปควงใคร จะไปหวานกับใคร มันก็เรื่องของเขาสิ เธอจะไปเกี่ยวอะไรด้วย ในเมื่อเธอและเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน...

" ทำไมนะ!..ทำไม!.. ทำไมฉันต้องมาเจอกับนายด้วย.. คนฉวยโอกาส.. " น้ำตาเริ่มไม่มี มันแห้งไปพร้อมๆกับคนฉวยโอกาส ที่เธอพยามยามจะลืม ลืมคนๆนี้ คนที่เธอทำดีกับเธอ แล้วทำร้ายเธอให้เธอเสียใจอยู่บ่อยๆ

" ฉันจะไม่สนใจ ไม่ใส่ใจนายอีก นายป้อง! " ลงไปนั่งกอดเข่า ก้มหน้าลงไปชนกับเข่า เหมือนมีมือใครอุ่นๆ มาแตะที่บ่าของเจบ์เบาๆ เจย์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แต่พอเห็นหน้าเขา เธอก็อยากจะเอาหน้าของเธอลงไปซุกกับเข่าเหมือนเดิม แต่ไม่ทันแล้ว เขาจับดวงหน้าเธอขึ้นมา...

" เจย์... " เสียงนั้นแผ่วเบา และ อบอุ่น

" ผมขอโทษ.. ขอโทษที่ต้องทำให้คุณเสียใจ ผมจะไม่ทำให้คุณเสียใจอีก ผมสัญญา.. " เสียงนั้นหนักแน่นและจริงจัง เขาได้ยินทุกอย่างที่เจย์พูด

" คุณจะมาสัญญากับฉันทำไม! คุณไปสัญญากับคุณน้ำของคุณสิและฉันก็ไม่ได้เสียใจกับเรื่องของคุณ คุณจะไปทำอะไร จะเป็นแฟนของใคร จะกอดกับใคร จะรักใคร ก็เรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับฉันเลย ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ! " เธอตวาดใส่เขา ทั้งๆที่เธอนะ..เสียใจเรื่องของเขา แต่ปฏิเสธเขาซะดื้อๆ เงียบกันไปพักใหญ่ เจย์ทนความรู้สึกที่อึดอัดไม่ไหว เธอลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินหนี แต่ป้องคว้ามือเธอเอาไว้.. เจย์หันหลังมามองที่มือ..

" เจย์..คือ..ผมไม่ได้เป็นอะไรกับน้ำ.. และอย่าพูดคำว่า เราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกจะได้ไหม? " เขาไม่ชอบเลยจริงๆกับประโยคนี้ ไม่ใช่เขาไม่ชอบ เขาเกลียดเลยล่ะ แค่คำว่าเพื่อนเธอจะให้เขาไม่ได้เลยหรือยังไงกัน!?

" เรา..จะเป็นแค่เพื่อนกันไม่ได้เลยหรอ แค่คำว่าคนรู้จัก เจย์ก็ให้ผมไม่ได้เลยหรอ " จ้องเข้าไปในตาหญิงสาว ทำเอาเจย์อึ้งไปเล็กน้อยไม่คิดว่าเขาจะคิดไปไกลขนาดนี้..

" คือ..ฉัน..โอเค ตกลงเราเป็นเพื่อนกันก็ได้ แต่สัญญาก่อนนะ ว่าคุณจะไม่แกล้งฉันอีก " ยื่นนิ้วก้อยมาให้เกี่ยวเป็นเชิงว่าสัญญา ป้องไม่รอช้า รีบเกี่ยวก้อยใหญ่

" ได้ๆ ตกลง ผมสัญญา! ขอบคุณนะ " ป้องดีใจมาก กระโดดเข้าไปกอดเจย์

" เอ๊ย!! ปล่อยฉันสิ นายป้อง! ฉวยโอกาสกับฉันอีกแล้วนะ " ตีหลังเขาใหญ่

ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอขยับขึ้นมาอีกฐานะนึงแล้ว เพื่อน... เขาและเธอคงจะสนิทกันมากขึ้น.. เรียนรู้กันมากขึ้น.. และอาจจะทำให้หัวใจสองดวงกลายมาเป็นหัวใจดวงเดียวกันก็ได้...

ติดตามตอนต่อไป...

2ตอน พอก่อนนะย่า วันศุกร์จะมาอัพให้อีก 1 ตอน

ขอให้สนุกกับ 2 ตอนนี้นะค๊า.. ^___^