0:02
วันนี้เป็นวันที่ผมได้ออกจากโรงพยาบาล ไหนๆก็ออกจากกล่องสี่เหลี่ยมนั่นแล้ว แถมวันนี้ทะเลยังว่างทั้งวันอีก ผมเลยชวนทะเลไปซื้อของที่ห้าง แม้ทะเลจะบอกว่าตอนเย็นต้องไปซ้อมว่ายน้ำ วอร์มร่างกายก่อนลงแข่งเดือนหน้า ผมเลยบอกว่างั้นถ้าทะเลพาผมไปซื้อของ ผมก็จะพาทะเลไปว่ายน้ำที่สระที่เจ๋งสุดยอดยังไงล่ะ!!!
“นานา … หยิบอะไรอยู่” ร่างสูงของทะเลในชุดเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนเดินเข้ามา ในมือทั้งสองข้างมีผักบล็อกโคลี่กับแครอทที่ผมชอบกิน ผมยิ้มให้ทะเลแล้วย่อตัวหยิบสิ่งที่อยู่ล่างสุดของชั้นวางของมาถือไว้
^_____^
“ถุงยาง”
“หา!!!!!!” ผมสะดุ้งเฮือกแล้วเดินถอยหลังเมื่อทะเลร้องเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามองกันหมด!! ดวงตาสีดำสนิทมองผมด้วยความตกใจก่อนจะวางของที่อยู่ในมือลงที่รถเข็นแล้วเดินเข้ามาหาผม รังสีอำมหิตแผ่กระจายจนคนไม่กล้าเดินผ่าน
ตกใจอะไร = =’ ก็แค่ถุงยาง… ไม่ใช่เหรอ?
“เอาไปทำอะไร” ทะเลถามเสียงน่ากลัว ผมขมวดคิ้วแล้วมองร่างสูงตรงหน้าสลับกับกล่องถุงยาง
อ้าว … ก็ถุงยางมีไว้ใช้ทำอะไรล่ะ! - -+
“เอาไปเคี้ยวเล่นมั้ง ถามตลกว่ะ” ผมแหวใส่ทะเลแล้วคว้าถุงยางหลากสีหลากกลิ่นเกือบโหลลงรถเข็น ไม่รู้ว่าทะเลทำหน้ายังไงแต่ผมทำเพียงแค่ผิวปากแล้วเดินไปตามชั้นแชมพู พลางหยิบแชมพูกลิ่นที่ตัวเองใช้เป็นประจำมาถือไว้ จู่ๆเงาของร่างสูงของใครซักคนก็ทาบทับเงาผม เหมือนลางจะไม่ดี ผมหันขวับกลับไป หน้าผมกับหน้าทะเลห่างกันไม่ถึงคืบ!!!!
ผมทำตาแป๋วล้อเลียนทะเลก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนจมูกแตะจมูกทะเล ทะเลถอยออกนิดๆแต่ผมคว้าคอร่างสูงเอาไว้ มือหนาของทะเลพยายามดันเอวผมออกแต่ผมไม่สน
อยากเข้าใกล้ก่อนเองทำไม!!! :P
“กูถาม … ว่าเอาไปทำอะไร” ร่างสูงพูดเสียงนิ่งแต่ออกแนวจะดุ ผมทำหน้าไร้เดียงสา
“แล้วถุงยางมีไว้ใช้ทำอะไรล่ะทะเล” ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ
ทะเลนิ่งไปแล้วมองตาผมราวกับจะรีดไถอะไรบางอย่าง ผมมองใบหน้าของทะเล จู่ๆร่างสูงก็เบือนหน้าหนี เกาหัวแกรกๆด้วยความหงุดหงิดแล้วทำท่าจะดันตัวผมออกอีกครั้ง ผมมองหน้าทะเลอึ้งๆ
ทะเลจะหงุดหงิดในสามกรณี … หนึ่ง เถียงไม่ถูก … สอง … อะไรที่ไม่เข้าหูเข้าตา … และสาม … เขิน O___O!!!
อย่าบอกนะว่า…
ทะเลนึกว่าผมจะเอาไปทำเรื่องอย่างว่า!!!!!
ฮ่าๆๆๆๆๆ ถึงว่าล่ะ! ทะเลที่รักถึงกับสะอึกไปต่อไม่ถูกเชียว ฮ่าๆ >w<
ผมแค่จะเอาไปทำงานเองนะ!!!
“คิดว่ากูจะเอาไปทำเรื่องแบบนั้นเหรอทะเล ^^” ผมยิ้มหวานให้ทะเลแล้วถูจมูกไปมากับจมูกทะเล ทะเลผลักตัวผมออกจนเซไปชนกับชั้น!!! ชั้นแชมพูสั่นก่อนขวดแชมพูพลาสติกบรรจุของเหลวหนักๆจะร่วงระนาวลงมาใส่ผม!!!!
อ๊ากกก เจ็บแน่!!! เจ็บแน่!!!!
ผมหลับตาปี๋ก่อนจะโดนมือหนากระชากให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยทำเอาผมเบิกตากว้าง ขวดแชมพูนับสิบขวดร่วงกราวกระแทกหลังร่างสูงแล้วหล่นลงสู่พื้น ผมเงยหน้ามองแผงอกกว้างที่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนก่อนจะกัดฝาขวดแชมพูที่ถืออยู่จนฟันแทบบิ่น!!!
=////= กลิ่นของทะเลหอมอีกแล้ว อ๊ากกกกกกกกกกก
กลายเป็นว่าขวดแชมพูที่ควรจะร่วงใส่ผมดันร่วงใส่ตัวทะเล แต่ร่างสูงไม่ยักจะบ่นว่าเจ็บแม้ขนาดขวดมันจะใหญ่จนปาหัวหมาแตก พี่พนักงานแกวิ่งมาดูแล้วทำท่าตกใจก่อนจะขอโทษขอโพยที่วางสินค้าไม่ดีจนมันร่วงลงมา ทะเลเองก็ก้มหัวขอโทษพี่เขาไปโดยอ้างว่าเล่นกับเพื่อนแล้วเซไปชนชั้น
เพื่อนเหรอ…
ก็ใช่นี่เนอะ
ผมหงอยลงถนัดตา ปกติต้องเป็นคนเดินนำหน้าไม่ก็เดินควงแขนทะเลไปไหนมาไหน แต่พอได้ยินสิ่งที่ทะเลพูดผมเลยถอยกรูดมาตั้งหลักใหม่แล้วเดินตามร่างสูงต้อยๆ ทะเลเข็นรถเข็นแล้วหันมามองผมเป็นระยะๆ ในขณะที่ผมก้มหน้ามองเท้าตัวเองที่เหยียบไปบนพื้นกระเบื้องเงา
จริงๆผมก็รู้สถานะตัวเองนะ … แต่พอได้ยินจากปากทะเลแล้วมันก็ตะหงิดๆ
‘ปึก!’
“โอ๊ย!! หยุดทำไมอ่ะ!!!” จมูกผมชนกับแผ่นหลังของทะเลเต็มๆเพราะจู่ๆร่างสูงก็หยุดเดิน ทะเลหันหน้ามามองผม ก่อนจะขยับปากเหมือนกับจะพูดอะไรซักอย่าง
“อ้าว พี่ทะเล” ถ้าไม่ติดยัยผู้หญิงบ้านี่มาขัดซะก่อนนะ - -+!!!!!
ฮึ่มมมมม
ร่างเพรียวของผู้หญิงตัวเล็กน่ารักเดินเข้ามาคว้าแขนทะเลไปกอด!!!! ผมกำหมัดแล้วกัดปากตัวเองแน่นเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ทะเลไม่ได้ผลักใสเธอออกเพราะผมรู้ว่าทะเลเป็นสุภาพบุรุษ … แต่ผมไม่ใช่!!!!!
“เอ็ม …” ทะเลเรียกชื่อหล่อนแล้วหันมามองผม ผมเมินหน้าหนีด้วยความขัดใจ!!!
ถึงสถานะของผมกับทะเลจะเป็นแค่เพื่อน!!!! แต่ทะเลเป็นของผม!!! หน้าไหนก็ห้ามแตะ!!!!!!
“มากับใครเหรอคะพี่ …” ยัยนั่นหันมามองผมแล้วทำหน้าไร้เดียงสา ผมกำหมัดแน่นแล้วมองเธออย่างไม่พอใจ ... ผมไม่ชอบให้ใครเกาะแกะทะเล ... แต่ถ้าระเบิดอารมณ์ออกมาใส่ผู้หญิงตัวเล็กๆตอนนี้มันจะน่าเกลียดเกินไป
“เพื่อนเหรอพี่ทะเล …”
"อืม" ทะเลพยักหน้า
"งั้นหนูขอยืมตัวพี่ทะเลก่อนนะ ^^" ยัยผู้หญิงบ้านั่นหันมาพูดกับผมก่อนจะออกแรงลากทะเลเดินออกไปอย่างหน้าตาเฉย!!! ผมหันไปมองด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองรถเข็น
ริจะแตะของของคนอื่น ... เธอไม่ตายดีแน่!!!!!!!
ผมเดินเข็นรถเข็นตามทะเลไปเรื่อยๆ ยัยเด็กผู้หญิงที่ชื่อเอ็มนั่นเกาะทะเลแจ ผมกัดริมฝีปากด้วยอารมณ์โมโหจนเลือดซิบๆ!!! เห็นไกลๆว่าทะเลพยายามจะแกะแขนยัยผู้หญิงนั่นออกแถมยังมองมาที่ผมเป็นระยะๆ ผมส่งสายเว้าวอนไปให้ทะเล พอร่างสูงหันไปเท่านั้นแหละ ผมแทบจะเผายัยบ้านั่นด้วยลูกตากลมๆทั้งสองข้าง!!!!
คิดผิดที่เล่นกับฉัน!!!
ผมตัดสินใจเลิกตามทะเลแล้วยืนอยู่ที่ร้านด้านหน้าห้องน้ำ พลางกดโทรศัพท์โทรออกหาคนๆหนึ่ง
(ว่าไง…)
“มึงอยู่ไหน” ผมเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบนิ่งพร้อมกับเสียงที่ดุดันพลางยืนกอดอกกระดิกนิ้ว
(อยู่ม. ... มีเรื่องเหรอวะ?) ไอ้พีโอเพื่อนสนิทของผมที่มหา’ลัยถามขึ้นอย่างสงสัย ผมยิ้มแสยะ
“มาหากูที่ห้าง ... เดี๋ยวนี้…” ผมพูดเสียงนิ่งแล้วกดตัดสายไปก่อนจะกอดอกรอผู้ชายที่กำลังจะมาหา เธอเล่นผิดคนจริงๆนะเอ็ม … ต่อให้เธอจะเป็นคนดีเพียบพร้อม หรือเป็นนางร้ายในละคร … ถ้าเห็นสายตาของฉันที่มองทะเลแล้วยังโง่แกล้งทำซื่อว่าเป็นเพื่อนกันอยู่ล่ะก็ … เธอกำลังเริ่มเกมส์โง่ๆของเธอ!!!!
เพียงแค่ไม่กี่นาทีต่อมาร่างสูงของพีโอก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในห้างตรงที่ผมนัดไว้ พีโอมาในชุดนักศึกษาและมือถือเครื่องเดียว ... ที่พีโอมาเร็วก็เพราะมหา'ลัยผมมันอยู่ข้างๆห้างนี่แค่ข้อศอก -_-+
“ไหน … หน้าไหนจะบวก” พีโอควานหาคนที่ผมกำลังจะมีเรื่อง แต่ผมกลับกระชากคอเสื้อของพีโอลงมา
“ทำตามที่กูบอก”
หลังจากวางแผนกับพีโอแล้วผมก็เริ่มดำเนินการ ผมจัดการโทรหาทะเลแล้วอ้างว่าปวดท้องอยู่ในห้องน้ำชั้นสองข้างๆโรงหนัง ไม่มีคนเฝ้าของ ผมวางรถเข็นไว้ที่หน้าห้องน้ำ ทั้งๆที่จริงแล้วผมหลบอยู่ที่อีกฟากหนึ่ง เพียงแค่ไม่กี่นาทีผมก็เห็นทะเลวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ตามด้วยยัยเอ็มที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านหน้าอย่างหงุดหงิด!!!! เหอะ!!! ถ้าเธอเข้าห้องน้ำชายคงมีคนหาว่าเธอวิปริตน่ะสิ!!!
ผมดำเนินการตามแผนทันที …
แย่หน่อยนะเอ็ม … เธอมันโง่แท้ๆเลย :)
ผมเดินไปหยุดที่รถเข็นที่จอดไว้ด้านหลังเอ็มแล้วท้าวคางกับรถเข็นมองร่างเล็กๆของเธอด้วยความหงุดหงิด ชั้นสองหน้าโรงหนังไม่ค่อยมีคนเข้าห้องน้ำเพราะว่ามันเป็นทางออกหลังจากดูหนังเสร็จ ผมยืนอยู่อย่างนั้น รอให้มั่นใจว่าทะเลจะไม่ออกมาเพื่อทำให้ผิดแผน พอมั่นใจ … ผมก็จัดการผลักรถเข็นไปที่ยัยผู้หญิงนั่นสุดแรง!!!!
“ว๊าย!!!!” รถเข็นพุ่งชนหลังยัยบ้านั่นจนเธอล้มลงหน้าคว่ำลงไปที่พื้น ผมยืนยิ้มหวานอยู่ตรงนั้น เอ็มเบิกตากว้างแล้วมองหน้าผมก่อนจะปราดเข้ามาชี้หน้าผมอย่างรวดเร็ว!!!!
“นี่นาย!!!! เพื่อนพี่ทะเลนี่!!!! ทำแบบนี้ไม่มากไปหน่อยเหรอคะ?!”
“มากอะไรเหรอ ^^ นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับหมาจรจัดตาดำๆที่ชอบแย่งของของชาวบ้าน” ผมมองไปที่เอ็มด้วยสายตาน่ากลัว ยัยผู้หญิงบ้านั่นปรี๊ดแตกที่โดนว่าแล้ววิ่งเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว!!!!
‘เพี๊ยะ!!!!’ ฝ่ามือที่กระทบลงบนใบหน้าทำให้หน้าผมหันตามแรงตบ ผมไม่ร้องและไม่ตอบโต้เพราะตั้งใจจะให้ตัวเองโดนตบ ก่อนจะมองเลยไปด้านหลังที่มีร่างสูงของพีโอเดินออกมาจากห้องน้ำ
พีโอจะแกล้งทักคนผิดแล้วถ่วงเวลาทะเลเอาไว้ แล้วหลังจากทะเลออกมา … พีโอจะหายไปราวกับมันและผมไม่รู้จักกัน
“เฮ้ย ขอโทษว่ะ … นายแม่งหน้าเหมือนเพื่อนเราจริงๆ!” พีโอตบไหล่ทะเลเบาๆ พร้อมกับร่างสูงของทะเลที่โผล่พ้นจากขอบประตูห้องน้ำ
ได้เวลา…
พอดี ^^
“ขะ … ขอโทษ … ฉันไม่ได้ตั้งใจ … ฉันแค่ลื่นน่ะ” ผมทำท่าทางน่าสงสารแล้วดันตัวเอ็มออกไปเบาๆเหมือนกับกลัวเธอจะเจ็บ แม้ในใจอยากจะบีบเธอให้แหลกคามือ!!!! มือเรียวของเอ็มเตรียมจะฟาดหน้าผมอีกครั้งในขณะที่ผมเห็นทะเลมองมาทางนี้แล้ว!!!
“เสแสร้งหรือไง ทีเมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลย!!” มือเรียวยกขึ้นสูงแล้วพุ่งเข้ามาเกือบจะกระทบหน้าผม ผมหลับตาปี๋แล้วเบือนหน้าด้วยความกลัว ทุกอย่างหยุดชะงักไป ก่อนมือเรียวที่จิกหัวผมจะปล่อยออกพร้อมกับเสียงแหลมๆของเอ็ม
“โอ๊ย!!! พี่ทะเลคะ!!!! เอ็มเจ็บนะ!!!!!” ทะเลบีบมือยัยบ้านั่นข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งจับข้อมือเรียวที่เตรียมจะกระทบหน้าผมเอาไว้ ดวงตาสีดำสนิทเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนทะเลจะผลักร่างของเอ็มจนเซแล้วเดินเข้ามาจับหน้าผมเบาๆ
“นานา…” ผมปัดมือทะเลออกแล้วเดินถอยหลังด้วยความกลัว ทั้งๆที่ในใจสะใจจะตายอยู่แล้ว!!!
ทะเลทำท่าตกใจ ดวงตาสีดำสนิทเบิกกว้างในขณะที่คิ้วเริ่มขมวดเป็นโบว์ ร่างสูงหันกลับไปหาเอ็มแล้วพูดบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ผมต้องอึ้งค้างมองแผ่นหลังกว้างนั่น ก่อนทะเลจะเดินเข้ามาคว้าข้อมือผมแล้วลากรถเข็นออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ...
“ถ้าคิดจะแตะต้องคนของผมอีกเพียงแค่ปลายเล็บล่ะก็ … อย่าหาว่าผมใจร้าย … เอ็ม”
คนของผมงั้นเหรอ
ผมเป็นคนของทะเล ...
คนของทะเล ...
>/////<
TALE
ผมขับรถออกจากห้างแล้วเตรียมที่จะตรงกลับบ้าน บรรยากาศในรถเงียบสนิท ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆผมมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่มีเสียงเจื้อยแจ้ว ผมเหลือบมองนานาหลายครั้งด้วยความเป็นห่วง แต่เจ้าตัวก็ยังนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม
มันคงเป็นเรื่องบังเอิญที่ผมเจอกับเอ็ม เด็กชมรมยิมนาสติคที่แอบชอบผมตั้งแต่วันแรกที่ผมกลับจากอังกฤษ เธอคอยตามแจและไม่ยอมปล่อย แต่เรื่องบังเอิญผมไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะว่าแถวๆนี้ก็มีแต่เด็กมหา’ลัย ที่ผมโมโหจนของขึ้นก็คือ … เอ็มทำร้ายนานา
โชคดีที่เป็นผม ผมยังควบคุมอารมณ์เก่ง … ถ้าเป็นไอ้จอมเห็นนานาโดนตบล่ะก็ มันคงทนไม่ไหวแน่นอน
ผมจอดรถที่ปั้มเพื่อเติมน้ำมัน ก่อนจะหันไปมองกลุ่มผมสีดำสนิทของนานา ร่างบางก้มหน้างุดๆอยู่ข้างกระจก ผมถอนหายใจแล้วคว้าแขนนานาเอาไว้ ร่างบางสะบัดออกแล้วหันไปท้าวคางต่อ
“นานา … มึงอย่าดื้อ ขอกูดูหน้าหน่อย” ร่างบางผลักอกผมแรงจนตัวเซไปชนประตูรถ ดวงหน้าหวานหันมาเพียงแค่แว้บเดียวแล้วหันกลับไปอีก
ผมรู้อยู่แก่ใจว่านานางอน … เพราะสิ่งที่หมอนี่เกลียดที่สุดคือการโดนหยามหน้า การโดนละเลยความสนใจ และผมทำมันไปโดยที่ไม่นึกถึงความรู้สึกมัน ในเมื่อแค่ผมสะบัดแขนนิดเดียวแล้วกลับมาหานานา แทนที่จะปล่อยให้เอ็มลากไปก็แค่นั้น
แต่ที่ผมไม่ทำแบบนั้นเพราะผมโมโห … เรื่องถุงยาง … มันจะเอาไปทำอะไรกันแน่!!!!
“นานาหันหน้ามา … อย่าให้กูต้องใช้กำลัง” ผมสั่งร่างเล็ก นานายังคงดื้อไม่หันมา ผมเห็นแบบนั้นเลยบีบแขนมันแล้วกระชากเข้าหาตัว ดวงหน้าหวานงอหงิกแล้วเบ้ปากใส่ผม
“เจ็บนะ!!!” ดวงตากลมตัดพ้อ ผมค่อยๆคลายมือออก
“ดูหน้าหน่อยซิ” ผมเอื้อมมือไปจับคางนานาเอาไว้ ตอนแรกร่างบางจะสะบัดออกแต่ผมบีบแน่น พวงแก้มใสที่เคยเป็นสีขาวเนียน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงจัดเป็นรอยมือที่ด้านซ้าย ผมแตะรอยนั่นเบาๆ
“เจ็บมั้ย …” เหอะ … สมเพชตัวเองชะมัด ถามไปได้ไงวะทะเล … นานาจะไม่เจ็บได้ยังไง โดนตบซะหน้าหันขนาดนั้น
“ลองโดนตบบ้างมั้ยล่ะ” เสียงเล็กๆตอบกลับมาพลางสะบัดหน้าหนี ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“อย่าหาเรื่องนานา …”
“หาเรื่องเหรอ? มึงคิดว่ากูหาเรื่องเหรอ!!! ก็รู้อยู่ว่ามาเดินห้างกับกู แล้วมึงกลับทิ้งให้กูเดินคนเดียวเนี่ยนะ!!!! ห๊ะ!!! ทะเล!!!!” คนตรงหน้าขึ้นเสียงใส่ผม เห็นแบบนั้นแล้วอารมณ์โมโหผมก็เริ่มขึ้น
“ถ้ามึงบอกกูซักคำว่าจะซื้อถุงยางไปทำอะไร!!!! กูก็จะสะบัดมือเอ็มแล้วเดินมาหามึงแน่!!!!” นานาเบิกตากว้างแล้วฟาดมือเรียวลงบนหน้าผม
ครั้งแรกที่ทะเลาะกันจนถึงขั้นลงไม้ลงมือ … เหอะ ... เจ็บชิบเลยว่ะ
“แล้วมึงกำลังคิดว่ากูจะใช้ทำอะไร!!!? ห๊ะทะเล!!!! กูเรียนวิศวะ ถึงกูเรียนวิศวะกูก็ต้องเรียนชีวะ ซื้อถุงยางต้องทำเรื่องแบบนั้นอย่างเดียวเลยหรือไง!!!! มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงกันแน่!!!!” ร่างบางกร่นด่าผมเป็นชุดก่อนจะสะบัดหน้าหนี ผมชะงักไป
นี่ผมทำอะไรลงไป …
“เคยเชื่อใจกูบ้างรึเปล่าวะทะเล” เสียงตัดพ้อของนานาดังขึ้น พอๆกับที่พนักงานปั้มเคาะกระจกรถเพื่อบอกว่าเติมน้ำมันเสร็จแล้ว ผมจ่ายเงินแล้วกดกระจกขึ้นก่อนจะหันไปมองร่างเล็ก แล้วเอื้อมตัวไปดึงซิทเบลท์มาคาดให้นานาแต่ร่างบางฟาดฝ่ามือลงบนแขนผมแล้วขดตัวชิดติดประตู
อันที่จริงผมกับนานาทะเลาะกันบ่อย เพราะผมมักจะเป็นคนสอนในสิ่งที่นานาเกลียดที่จะทำ แต่ไม่เคยรุนแรง ลงไม้ลงมือ หรือถึงขนาดที่จะต้องตบหน้ากัน ทะเลาะแปปๆก็ดีกัน … ผมไม่โกรธนานาเลยแม้แต่นิด … เพราะผมคนเดียวที่ผิดเต็มประตู
ผมหันกลับมาจ้องถนนอีกครั้งแล้วค่อยๆขับรถออกไปเพื่อที่จะไปส่งนานาที่บ้าน ก่อนจะเหลือบมองร่างบาง
ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจ … แต่แค่โมโหที่ทำไมผมถึงไม่รู้อะไรบ้างเกี่ยวกับตัวนานาเลย ผมได้แต่ปกป้องให้นานาปลอดภัย ผมคอยโอบอุ้มมันไว้ราวกับเด็กตัวเล็กๆ ผมคอยดูแลเรื่องทุกอย่างราวกับเป็นพ่อ ผมคอยเดินเล่นพูดคุยเป็นเพื่อน
แค่เห็นร่างบางแตะของประเภทนั้นแล้วของมันก็ขึ้นเฉยๆ เพราะความที่ว่าผมอยู่กับนานามาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยมีเรื่องอะไรแบบนั้นเข้ามาเกี่ยว พอผมเห็นนานาหยิบของพรรคนั้นขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉย ผมก็รู้สึกใจหาย เหมือนพ่อนกที่กำลังคอยมองลูกนกโบยบินหนีไป
จู่ๆกระดาษใบเล็กสีขาวก็ถูกยื่นโดยมือเรียวมาไว้ตรงหน้าผม นานายังคงหันหลังให้ผมอยู่ ผมเลิกคิ้วสงสัย
“สัญญาเป็นสัญญา … กูไม่ชอบผิดสัญญา” ร่างบางพูดเสียงอ่อนแล้วซุกหน้าลงกับเบาะ ผมหยิบกระดาษนั่นแล้วจะจับมือนานาเอาไว้เพื่อง้อ แต่ร่างบางกลับสะบัดมันออก ผมหัวเราะในใจ
โกรธจริงสินะ
ผมมองไปที่กระดาษแผ่นเล็กในมือ ถนนรอบข้างเริ่มมืดแล้ว ผมกดเปิดไฟในรถ บนกระดาษถูกเขียนด้วยลายมือหวัดๆของนานาที่ผมจำได้เป็นอย่างดี มันเขียนสถานที่ที่หนึ่งเอาไว้ ผมเลิกคิ้วสูง
“อะไร”
“สระว่ายน้ำ … กูเป็นคนรักษาสัญญา” ร่างบางพูดเสียงอู้อี้ ผมเบิกตากว้างแล้วมองไปที่กระดาษแผ่นนั้นอีกครั้ง จริงสินะ ... นานาสัญญาไว้ว่าถ้าผมไปซื้อของด้วยจะพาผมไปสระว่ายน้ำที่เจ๋งที่สุดนั่น...
“ถ้าไม่อยากไป … กลับบ้านก็ได้นะ” ผมตอบ แต่กลับเป็นนานาที่ตะโกนเสียงดังออกมา
“จะไป!!!” ร่างบางหันมาแยกเขี้ยวก่อนจะดีดแขนผมแล้วทำแก้มป่อง “มึงอย่างี่เง่าน่าทะเล”
ผมยิ้มบางๆให้กับความเอาแต่ใจของเจ้าตัวแล้วยื่นมือหนาไปจับหัวของนานาเอาไว้ก่อนจะดึงให้เข้ามาซุกที่อกแล้วลูบหัวนานาเบาๆ
“ขอบคุณ… แล้ว … หายโกรธแล้วเหรอ?”
“โกรธไร … ไม่ได้โกรธ” นานาทำเสียงอู้อี้ ผมหลุดหัวเราะออกมานิดๆ
“หัวเราะอะไรวะ!!! กูไม่ใช่ตลกนะเว้ย ขับรถไปเลย ขับไป!!”
“คร้าบๆเจ้านาย” เพราะแบบนี้ไงนานาถึงได้เป็นคนที่ผมชอบที่จะอยู่ด้วย ไม่ต้องคิดอะไรมากแค่คิดอย่างเดียวว่าจะทำยังไงให้คนตรงหน้ามีความสุขแค่นั้นพอ เพราะตัวนานาเองไม่เคยคิดมาก โมโหแปปเดียวก็เลิก ที่ทะเลาะกันบางครั้งก็คงจะเป็นเพราะว่าผมคิดมากไปเองต่างหาก ในขณะที่นานาไม่ได้คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ
ไม่นานก็มาถึงสระว่ายน้ำ ผมจ่ายเงินด้านหน้าเคาน์เตอร์แล้วเดินเข้าไปที่สระ มันเป็นเหมือนสระกลางสวน ไม่มีผู้คน รอบบริเวณมืดตื๋อแต่ไฟเปิดสว่างอยู่เพียงแค่ในตัวสระ มีเวลาเปิดปิดทำการคือสี่ทุ่มแต่นี่เพิ่งทุ่มกว่าๆ แถมป้ายที่แปะอยู่ว่าเพิ่งล้างสระเสร็จใหม่ๆนั่นก็ดูจะโอเคซะด้วยซ้ำ บรรยากาศก็ดีสุดๆ นานาเดินนำผมไปแล้วลงไปนั่งจุ่มขาลงในสระ
นานากลัวน้ำ ผมรู้ … แต่อีกใจ ร่างบางก็อยากจะสัมผัสมันใจจะขาด …
ผมถอดเสื้อวางไว้ที่ข้างสระแล้วค่อยๆหย่อนตัวลงน้ำไป น้ำไม่ลึกมาก พอดีที่ผมเหยียบถึง คลออยู่ประมาณอก ในขณะที่ถ้านานาลงมาล่ะก็ อาจจะเหลือไว้เพียงแค่หน้าผากมนๆนั่นโผล่พ้นน้ำ
ร่างบางที่นั่งเอาขาจุ่มน้ำอยู่ตรงขอบสระดูราวกับเทพทิดาตัวน้อยๆ ถึงแม้ผมจะเห็นนานามาตั้งแต่เด็ก แต่ยอมรับเลยว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ในการดึงดูดคนทุกเพศได้อย่างสุดๆ ทั้งจมูกโด่งรั้น ริมฝีปากเล็กรูปกระจับ ดวงตากลมโต แล้วก็ผิวขาวเนียน
ผมว่ายน้ำไปหานานาพลางมองไปที่ใบหน้าของร่างบาง รอยมือเป็นปื้ดสีแดงนั่นทำเอาผมใจหาย
"ผู้หญิงที่ชื่อเอ็มนั่นเป็นใครเหรอ" ร่างบางถามออกมา ผมมองดวงตากลมโตที่เศร้าๆนั่นนิ่งๆ
"เด็กที่ชมรมกรีฑา ... เขาชอบกู แต่กูไม่ได้ชอบเขา" เท่านั้นแหละ ลูกแก้วสีสวยนั่นก็เป็นประกายวาวโรจน์เหมือนได้รับน้ำหล่อเลี้ยงอีกครั้ง ผมหัวเราะกับสิ่งที่นานากำลังทำ ... นานาไม่ชอบให้ผมยุ่งกับใครซักเท่าไรน่ะนะ ...
“ถ้ากูไม่กลัวน้ำก็คงดี … จะได้มาว่ายน้ำกับมึงทุกวัน” ร่างบางยิ้มแล้วเอามือแตะน้ำ ผมมองมือเล็กๆที่เกลี่ยไปมากับผืนน้ำเบาๆ … นานารักการเล่นน้ำจะตาย ถ้าไม่ติดเหตุการณ์เมื่อตอนแปดขวบที่นานาเป็นตระคริวแล้วจมน้ำสระที่โรงเรียน ผมว่านานาอาจจะว่ายน้ำเก่งกว่าใครหลายๆคนด้วยซ้ำ
ผมยิ้มบางๆให้นานา ก่อนจะเอื้อมไปจับแก้มข้างที่โดนตบเบาๆ นานายิ้มหวาน พอเห็นแบบนั้นแล้วผมก็หมั่นไส้ … จับมือเล็กนั่นไว้แล้วเอื้อมมืออีกข้างไปจับแขนของคนตรงหน้า พลางดึงนานาลงมาในน้ำโดยที่เจ้าตัวไม่ทันตั้งตัว!!!
“ทะเล!!! ทะเล!!! ไม่เอานะ ปะ … ปล่อย ไม่เล่นนะทะเล!!” นานาดิ้นเป็นเจ้าเข้า พลางเกาะผมแน่นเป็นปลิง ผมหัวเราะให้กับคนตรงหน้าแล้วโอบเอวนานาเอาไว้
“ไม่ต้องกลัว กูอยู่นี่ …” ร่างบางเบิกตาโพลงตัวสั่นระริก ผมขยี้เส้นผมที่เปียกน้ำแล้วลู่ไปกับใบหน้าหวานนั่นเบาๆ
“กูจะสอนมึงว่ายน้ำ … จะได้มาว่ายด้วยกันบ่อยๆ … พอจะตีขาได้อยู่มั้ย” ผมถามคนตรงหน้า นานาส่ายหน้าแล้วเกาะแขนผมไว้แน่นเหมือนกับปลิงตัวหนึ่ง ผมหัวเราะอีกครั้ง
“กลัวอะไร … หรือว่าป๊อด?” พอได้ยินคำว่าป๊อดเท่านั้นแหละ ไอ้มือที่จับอยู่ก็เผลอปล่อยทันที นานาเคยยอมให้ใครดูถูกซะที่ไหน แต่พอปล่อยแล้วเนี่ย ไอ้จากที่พ้นน้ำอยู่เมื่อกี้กลับกลายเป็นร่วงจมดิ่งลงไปเลย!!! ผมหัวเราะแล้วใช้สองมือคว้าเอวนานาเอาไว้ ก่อนจะยกตัวมันขึ้นสูงเล็กน้อย
“ฮ่าๆ มึงนี่จริงๆเลยว่ะ”
“มึงชอบแกล้งกู ชอบแกล้งกูจังนะทะเล!!!!” นานาตวาดแหวแล้วส่งสายตาค้อนๆมาให้ผม ผมหัวเราะให้กับท่าทางของคนตรงหน้าอย่างหยุดไม่อยู่ นานๆทีจะได้หัวเราะเยอะขนาดนี้
พอรู้สึกถึงคนตรงหน้าที่เงียบไปทำให้ผมค่อยๆหยุดหัวเราะแล้วไอกระแอมแก้เก้อ ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของร่างบางที่ทำตาแป๋วมองมาที่ผม เหมือนโลกหยุดหมุน … ผมมองดวงตาสีโอ๊คสวยนั่น ราวกับมีมนต์สะกด … ใบหน้าผมและนานาเคลื่อนเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว ก่อนริมฝีปากบางสีสวยนั่นจะเผยอขึ้นเล็กน้อยราวกับเชิญชวน
ผมไม่ควรทำ … ไม่ควรทำเลยจริงๆ…
| 
กลับไปหน้าหลักของบทความ
แจ้งเนื้อหาในตอนไม่เหมาะสม
ตอนก่อนหน้า | 
] [ 
บันทึกเป็น Favorite ] [ 
[ IP : 115.87.215.31 ] 
ส่งข้อความลับ
I love super junior
ตลอดเลย = =
I'm "Y" ^^ 
ความคิดเห็น