ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter Six
SQWEEZ
"บวมด้วยนี่หว่า บินไปฮ่องกงพรุ่งนี้ไม่ได้แล้วมั้ง"เสียงของชานยอลเรียกความแตกตื่นของเหล่าเมมเบอร์ได้เป็นอย่างดี ไควิ่งแจ้นเข้ามาคนแรกพูดเสียงเครียดแต่หน้ายิ้ม
"แย่จังนะเซฮุน~ท่าทางจะเจ็บมาก"
"มะ.."ดีโอฮยองเดินเข้ามาสบทบเมื่อเห็นว่าข้อเท้าของผมไม่เป็นอะไรกลับจะแหกปากขึ้นว่าผมโกหก ต้องขอบคุณเฉินฮยองที่เดินเข้ามาปิดปากทันพอดี
"เจ็บพอตัวอยู่ครับ งั้นผมขอเข้าห้องก่อน"ผมภาวนาในใจว่าขอให้เสี่ยวลู่เดินตามมา สะกดจิตสะเลยดีไหมเนี้ย? ไม่เป็นห่วงกันเลยงั้นเหรอผมเลยกระแทกประตูปิดด้วยแรงทั้งหมดที่มีซะเลย
ปึง!!!
จงเดินตามมา...จงเดินตามมา...จงเดินตามมา เหมือนคนบ้าเลยครับตอนนี้ผมนั่งสะกดจิตรูปเสี่ยวลู่อยู่ตรงเตียงนอน ผ่านไปห้านาทียังไม่มีวี่แววแต่กลับได้ยินเสียงเมมเบอร์หัวเราะมาจากห้องนั่งเล่นแถมยังมีเสียงเสี่ยวลู่ปะปนมาด้วย ผมเลยเตะหมอนเตะผ้าห่มปลิ่วไปคนละทิศคนละทางก่อนจะนอนดีดดิ้นบนเตียงด้วยความน้อยใจ
แอด...
ชักค้างท่าโดนไฟดูดทันที หัวกลมๆของลู่หานโผล่มาทางประตู มาจริงอะ? สะกดเล่นๆนะเนี้ยไว้วันหลังต้องไปบอกทริคนี้กับเมมเบอร์คนอื่นซะแล้ว ผมเอาขาเอาแขนลงแล้วรีบหยิบผ้ากับหมอนขึ้นมาแกล้งหลับซะเลย เสียงเตาะแตะจากรองเท้าสลิปเปอร์ทำให้ใจของผมเต้นแรงแรงมากเลย ไม่รู้เหงื่อจะออกหรือเปล่า= ="แผนแตกแย่เลยน้า
หัวของผมที่กำลังมโนไปต่างๆนานากลับหยุดชะงัก ทุกอย่างชะงักไปหมดเหมือนผมไม่มีลมหายใจเหมือนหุ่นยนต์ซึ่งกำลังสต๊อปไว้ผมกลัวแม้กระทั่งการหายใจ เพราะอะไรนะเหรอ...มือนุ่มนั่นกำลังลูบใบหน้าของผมอยู่ลูบด้วยความอ่อนโยนทว่ามือนุ่มกลับมาหยุดอยู่ที่คางของผม เสี่ยวลู่บอกผมเสมอว่าคางของผมมันวิเศษยิ่งแนวกรามยิ่งน่ามองเขาถึงชอบลูบไล้คางผมเล่นบางครั้งก็ดึงคาง ผมชอบการสัมผัสของมือเสี่ยวลู่มากจากอารมณ์เสียก็จะกลายเป็นอารมณ์ดี มือเล็กๆกำลังเลื่อนไปแตะหน้าผากชะงักค้างเพราะผมลืมตาขึ้นมาแล้วจับข้อมือบางไว้
"ไม่ได้งอนผมเหรอครับ?"คนแมนหลบตาเล็กน้อย
"เปล่า นายต่างหากโกรธพี่อยู่ไม่ใช่เหรอ"
"อย่าแทนตัวว่าพี่สิ ไม่ชอบเลย..."ผมอ้อนเสียงอ่อน คว้ามือที่กำลังจะหลุดจากการเกาะกุมมาแนบแก้มพร้อมส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้(เดินเครื่องการอ้อนเต็มกำลัง)
"อย่ามาเบี่ยงประเด็นน่า"แต่คนแมนกลับซื่อครับไม่รู้เรื่องครับ ไม่เขินเลยด้วย?= =
"ไม่โกรธหรอกครับ กลัวเสี่ยวลู่โกรธมากกว่า"
"ทำไมนายทำสายตาเหมือนหมาหงอยแบบนั้นด้วย-_-?"
แป่วววววว!
อารมณ์หวานแหวว สิ่งที่ฝันไว้ว่าจะมีบรรยากาศละมุนหายไปหมดเลยครับเพียงเพราะหน้ามึนๆเอ๋อๆของเสี่ยวลู่คนเดียว นี่จะไม่รับรู้อะไรเลยสินะต้องรอให้ปล้ำก่อนใช่มั้ย?!มองจนจะปฏิสนธิทางสายตากันแล้วนะ ผมแอบถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วทำความเข้าใจกับตัวเอง 'จะมีแฟนสวยใสไร้เดียงสาต้องอดทนสิบล้อชนต้องไม่ตาย' หันไปยิ้มสู้อีกรอบ...
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอกครับ"
"แล้วนายโกรธเรื่องอะไร?"
"ก็เสี่ยวลู่ให้จื่อเทาเรียกเสี่ยวลู่แบบผมทำไมอะ!"ผมโวยวายทันทีเลยครับพอถึงที่ตัวเอง"ต้องมีผมคนเดียวสิที่เรียกได้-_-^"
"นายตอนนี้มีหูออกมาด้วย เหมือนหมาเลย"เสี่ยวลู่ยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆแล้วยิ้มขำออกมา ภาพนี้น่ารักตรึงใจผมเลยครับอยากจะวิ่งไปโทรหาแม่แล้วบอกว่าเจอเนื้อคู่ถ้าไม่ติดว่าแกล้งขาเจ็บอยู่
"ถ้าเสี่ยวลู่พอใจจะให้ผมเป็นอะไรผมก็เป็นได้ทั้งนั้นแหละครับ"
"ไม่ต้องมาปากหวานฉันไม่ใช่มิแรนด้า เคอร์ สาวในฝันของนายนะ"
"เสี่ยวลู่เป็นมากกว่านั้นเยอะ"ผมพึมพำ
"พูดอะไรของนาย"
"เปล่าครับ"เมื่อไหร่กันน้า...ที่คนๆนี้จะรู้ตัว"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องตอบผมมาเรื่องจื่อเทา!"
"ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าเทาจะเรียกว่าไง"
"เสี่ยวลู่ต้องไปบอกเลยว่าห้ามเรียกผมเรียกได้คนเดียว=O="
"เลอะเทอะน่าเซฮุน"ผมกำลังจะอ้าปากตอบแต่คนสวยกลับขัดขึ้นมาก่อน
"นี่! เจ็บข้อเท้าอยู่ทำไมถึงกระดิกเท้าได้ละ!!"
...!!!...
เวรละไง!!
##1/12/57 มาอัพแล้วเย้เย้♥♥ รอกันมานานยังเอ่ย ตอนนี้เซฮุนแอบละมุนไปแต่งไปเขินไป ยังไงฝากติดตามกันด้วยขอบคุณที่ติดตามอ่านค้า^^
"บวมด้วยนี่หว่า บินไปฮ่องกงพรุ่งนี้ไม่ได้แล้วมั้ง"เสียงของชานยอลเรียกความแตกตื่นของเหล่าเมมเบอร์ได้เป็นอย่างดี ไควิ่งแจ้นเข้ามาคนแรกพูดเสียงเครียดแต่หน้ายิ้ม
"แย่จังนะเซฮุน~ท่าทางจะเจ็บมาก"
"มะ.."ดีโอฮยองเดินเข้ามาสบทบเมื่อเห็นว่าข้อเท้าของผมไม่เป็นอะไรกลับจะแหกปากขึ้นว่าผมโกหก ต้องขอบคุณเฉินฮยองที่เดินเข้ามาปิดปากทันพอดี
"เจ็บพอตัวอยู่ครับ งั้นผมขอเข้าห้องก่อน"ผมภาวนาในใจว่าขอให้เสี่ยวลู่เดินตามมา สะกดจิตสะเลยดีไหมเนี้ย? ไม่เป็นห่วงกันเลยงั้นเหรอผมเลยกระแทกประตูปิดด้วยแรงทั้งหมดที่มีซะเลย
ปึง!!!
จงเดินตามมา...จงเดินตามมา...จงเดินตามมา เหมือนคนบ้าเลยครับตอนนี้ผมนั่งสะกดจิตรูปเสี่ยวลู่อยู่ตรงเตียงนอน ผ่านไปห้านาทียังไม่มีวี่แววแต่กลับได้ยินเสียงเมมเบอร์หัวเราะมาจากห้องนั่งเล่นแถมยังมีเสียงเสี่ยวลู่ปะปนมาด้วย ผมเลยเตะหมอนเตะผ้าห่มปลิ่วไปคนละทิศคนละทางก่อนจะนอนดีดดิ้นบนเตียงด้วยความน้อยใจ
แอด...
ชักค้างท่าโดนไฟดูดทันที หัวกลมๆของลู่หานโผล่มาทางประตู มาจริงอะ? สะกดเล่นๆนะเนี้ยไว้วันหลังต้องไปบอกทริคนี้กับเมมเบอร์คนอื่นซะแล้ว ผมเอาขาเอาแขนลงแล้วรีบหยิบผ้ากับหมอนขึ้นมาแกล้งหลับซะเลย เสียงเตาะแตะจากรองเท้าสลิปเปอร์ทำให้ใจของผมเต้นแรงแรงมากเลย ไม่รู้เหงื่อจะออกหรือเปล่า= ="แผนแตกแย่เลยน้า
หัวของผมที่กำลังมโนไปต่างๆนานากลับหยุดชะงัก ทุกอย่างชะงักไปหมดเหมือนผมไม่มีลมหายใจเหมือนหุ่นยนต์ซึ่งกำลังสต๊อปไว้ผมกลัวแม้กระทั่งการหายใจ เพราะอะไรนะเหรอ...มือนุ่มนั่นกำลังลูบใบหน้าของผมอยู่ลูบด้วยความอ่อนโยนทว่ามือนุ่มกลับมาหยุดอยู่ที่คางของผม เสี่ยวลู่บอกผมเสมอว่าคางของผมมันวิเศษยิ่งแนวกรามยิ่งน่ามองเขาถึงชอบลูบไล้คางผมเล่นบางครั้งก็ดึงคาง ผมชอบการสัมผัสของมือเสี่ยวลู่มากจากอารมณ์เสียก็จะกลายเป็นอารมณ์ดี มือเล็กๆกำลังเลื่อนไปแตะหน้าผากชะงักค้างเพราะผมลืมตาขึ้นมาแล้วจับข้อมือบางไว้
"ไม่ได้งอนผมเหรอครับ?"คนแมนหลบตาเล็กน้อย
"เปล่า นายต่างหากโกรธพี่อยู่ไม่ใช่เหรอ"
"อย่าแทนตัวว่าพี่สิ ไม่ชอบเลย..."ผมอ้อนเสียงอ่อน คว้ามือที่กำลังจะหลุดจากการเกาะกุมมาแนบแก้มพร้อมส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้(เดินเครื่องการอ้อนเต็มกำลัง)
"อย่ามาเบี่ยงประเด็นน่า"แต่คนแมนกลับซื่อครับไม่รู้เรื่องครับ ไม่เขินเลยด้วย?= =
"ไม่โกรธหรอกครับ กลัวเสี่ยวลู่โกรธมากกว่า"
"ทำไมนายทำสายตาเหมือนหมาหงอยแบบนั้นด้วย-_-?"
แป่วววววว!
อารมณ์หวานแหวว สิ่งที่ฝันไว้ว่าจะมีบรรยากาศละมุนหายไปหมดเลยครับเพียงเพราะหน้ามึนๆเอ๋อๆของเสี่ยวลู่คนเดียว นี่จะไม่รับรู้อะไรเลยสินะต้องรอให้ปล้ำก่อนใช่มั้ย?!มองจนจะปฏิสนธิทางสายตากันแล้วนะ ผมแอบถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วทำความเข้าใจกับตัวเอง 'จะมีแฟนสวยใสไร้เดียงสาต้องอดทนสิบล้อชนต้องไม่ตาย' หันไปยิ้มสู้อีกรอบ...
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอกครับ"
"แล้วนายโกรธเรื่องอะไร?"
"ก็เสี่ยวลู่ให้จื่อเทาเรียกเสี่ยวลู่แบบผมทำไมอะ!"ผมโวยวายทันทีเลยครับพอถึงที่ตัวเอง"ต้องมีผมคนเดียวสิที่เรียกได้-_-^"
"นายตอนนี้มีหูออกมาด้วย เหมือนหมาเลย"เสี่ยวลู่ยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆแล้วยิ้มขำออกมา ภาพนี้น่ารักตรึงใจผมเลยครับอยากจะวิ่งไปโทรหาแม่แล้วบอกว่าเจอเนื้อคู่ถ้าไม่ติดว่าแกล้งขาเจ็บอยู่
"ถ้าเสี่ยวลู่พอใจจะให้ผมเป็นอะไรผมก็เป็นได้ทั้งนั้นแหละครับ"
"ไม่ต้องมาปากหวานฉันไม่ใช่มิแรนด้า เคอร์ สาวในฝันของนายนะ"
"เสี่ยวลู่เป็นมากกว่านั้นเยอะ"ผมพึมพำ
"พูดอะไรของนาย"
"เปล่าครับ"เมื่อไหร่กันน้า...ที่คนๆนี้จะรู้ตัว"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องตอบผมมาเรื่องจื่อเทา!"
"ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าเทาจะเรียกว่าไง"
"เสี่ยวลู่ต้องไปบอกเลยว่าห้ามเรียกผมเรียกได้คนเดียว=O="
"เลอะเทอะน่าเซฮุน"ผมกำลังจะอ้าปากตอบแต่คนสวยกลับขัดขึ้นมาก่อน
"นี่! เจ็บข้อเท้าอยู่ทำไมถึงกระดิกเท้าได้ละ!!"
...!!!...
เวรละไง!!
##1/12/57 มาอัพแล้วเย้เย้♥♥ รอกันมานานยังเอ่ย ตอนนี้เซฮุนแอบละมุนไปแต่งไปเขินไป ยังไงฝากติดตามกันด้วยขอบคุณที่ติดตามอ่านค้า^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น