ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter Three
ผมเดินไปหยิบขวดน้ำมาดื่มพร้อมผ้าเย็นอีกผืนเมื่อซ้อมโซโล่เดียวของตัวเองเสร็จแล้ว เราพักเบรกกันสิบห้านาทีหลังจากซ้อมเพลงmoonlight กันเสร็จ เสียงเอะอะโวยวายของแฮปปี้ไวรัสชานยอลจอมโวยวายก็ดังขึ้นตามมาติดๆด้วยเสียงผั๊วะจากดีโอคุณดโยจอมโหด-_-พวกนี้อายุจะปาเข้าไปเบญจเพศกันแล้วยังเล่นกันเป็นเด็กๆ
ตุ้บ!
ผมสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อจู่ๆใครบางคนก็กระโดดลงมาทิ้งตัวนั่งลงข้างผมตรงบันไดหันไปก็เห็นเซฮุนนั่งเช็ดเหงื่ออยู่ข้างๆ
"เหนื่อยไหมครับ?"เซฮุนเลิกคิ้วถาม ผมส่ายหน้าพลางกดดูรูปต่างๆในโทรศัพท์
"ขอกินน้ำหน่อยเสี่ยวลู่ ผมคอแห้ง"
"อ่ะ"ผมขมวดคิ้วก่อนส่งน้ำไปให้ร่างสูงที่อยู่ข้างๆ เมื่อกี้เห็นถือขวดน้ำมานี่นา
"แล้วขวดน้ำของนายไปไหนซะล่ะ?"
"พอดีผมโยนเล่นมันหลุดมือไปแล้ว"อย่าบอกนะว่าเสียงตุ้บเมื่อกี้คือเสียงขวดน้ำหล่น-_-?หล่นไกลไปมั้ง
"กำลังดูอะไรอยู่เหรอครับ?"
"กำลังดูเสื้อผ้าอยู่น่ะ ว่าจะซื้ออะไรมาแลกกับนายดี"
"ไม่ต้องเอาแพงหรอกนะครับ ผมเกรงใจ"
"จะไม่เอาแพงได้ไง นายซื้อให้ฉันตั้งเกือบสองหมื่นฉันก็ต้องซื้อที่ราคาสูสีสิ่"ผมบอกและเลื่อนดูเสื้อผ้าไปเรื่อยๆและก็เจอเสื้อแขนยาวสีเขียวขี้ม้าที่เห็นปุ๊ปก็ถูกชะตาปั๊ป
"ตามใจเสี่ยวลู่ละกัน"
"ตัวนี้นายชอบไหม?"ผมจิ้มให้ดูและซูมเข้าไป"ใกล้จะเข้าหน้าหนาวแล้วด้วยควรซื้อเสื้อหนาๆแขนยาวใส่แล้ว"
"ตัวไหนก็ชอบทั้งนั้นแหละครับ^^"
"แน่ะ!~ นี่ฉันซื้อให้นายนะ"
"ก็ผมเชื่อใจเสี่ยวลู่ เลือกอะไรมาก็ดีทุกอย่างแหละ"รอยยิ้มของเซฮุนทำให้ผมรู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที มันดูเหมือนมีอะไรวิบวับอยู่ในตาของเขา
"งั้นเอาตัวนี้ละกัน"
"แน่ะๆ~ตรงนั้นนะทำอะไรกันอยู่ มั่วสวีตกันชาวบ้านเขาจะซ้อมกันแล้วน้า"เสียงทุ้มของชานยอลแซวมาจากข้างหลังเรียกเสียงหัวเราะและเสียงแซวต่างๆ ผมได้แต่เกาหัวแล้วยิ้มๆก่อนจะลุกขึ้นแต่ดันมีเสียงงอแงของใครบางคนรั้งผมไว้ซะก่อน
"ช่วยจับมือผมลุกขึ้นไปหน่อยสิครับเสี่ยวลู่ ลุกขึ้นไม่ไหวอ่าปวดสะโพก"
"เอ้า! ฮึบ!"ผมเอื้อมมือไปดึงมือเซฮุนให้ลุกขึ้น น้ำหนักตัวที่เทมาหาผมแทบหมดของเซฮุนทำให้ผมเซไปด้านหลังและเขาก็เอนตัวมาด้านหน้าหน้าผากของเราเลยเกือบจะชนกัน
"O-O!"
"O-O!!"มีเพียงดีโอคนเดียวเท่านั้นที่เห็นเหตุการ์ณทั้งหมด ผมรีบเด้งตัวออกห่างเซฮุนทันทีแล้วแสร้งทำเป็นโวยวาย
"นายเล่นอะไรของนายเนี้ย!"
"ขอโทษทีครับเสี่ยวลู่ รู้สึกหน้ามืดขึ้นมากะทันหัน(:" ไอ้รอยยิ้มแบบปีศาจตรงมุมปากนี่มันคืออะรายยยยย-()-^
"ทุกคนมาร่วมกันตรงนี้หน่อยยย!"เสียงแบคฮยอนทำให้ผมสะดุ้งอีกระลอกแล้วรีบเดินไปเข้าร่วมวงโดยไม่สนใจเซฮุนที่ยืนยิ้มแปลกๆอยู่ข้าหลัง ไคที่เห็นเซฮุนยืนอยู่นอกวงเลยถามขึ้น
"นายยิ้มอะไรของนาย"ไคถามพร้อมขมวดคิ้ว"ยิ้มเหมือนคนโรคจิตชะมัด-_-"
( End Luhan'Talk )
"ฉันยิ้มเพราะฉันมีความสุข"ผมตอกกลับหน้าตายแล้วเดินเข้าไปคล้องคอลู่หาน "เอาเวลาไปดูแลคยองซูเหอะ"
"พูดอะไรของนาย-///-"ไคแหวใส่ผมเสียงกระตุกกระตักทันที ผมเลยแอบขำนิดหน่อยเพราะเวลาที่ไคเขินดูตลกดีเขาจะตีคนข้างๆไปทั่ว(ยกเว้นดีโอ)เราทุกคนรู้ถึงเรื่องคู่จิ้นไม่ว่าจะเป็น ไคโด้ ชานแบค คริสเลย์ เฉินหมิน เทาโฮ และคู่ผมฮุนฮาน เราเลยชอบเอามาแซวกันบ่อยๆเพราะเมมเบอร์ฝ่ายที่ตัวเล็กๆมีหน้าตาหวานกันหมดเลยยิ่งลู่หานนี่เห็นแฟนคลับเรียกว่า'นางฟ้า'อย่างนั้น'บาร์บี้'อย่างนี้
"นายก็เอาเวลาไปดูเสี่ยวลู่ฮยองเถอะ"ไคกระซิบข้างหูผมด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
"เสน่ห์แรงกว่าใครเลยนี่ ไหนจะซูโฮฮยองที่บอกว่าเป็นสเป็คไหนจะเฉินฮยองอีก"
"...."ผมเม้มปากไม่พอใจทันที เลือดลมชักไหลเวียนดีกว่าเดิมซะแล้วสิ่ เดี่ยวเอ็กโซ่เคก็ไม่ต้องมีลีดเดอร์และเอ็กโซ่เอ็มก็ไม่ต้องมีเมนโวคอลล์ มักเน่ชักหงิดซะแล้วสิ!-_-^
"ระวังนะ(:"
"พวกนายพูดเรื่องอะไรกันเนี้ย"เสี่ยวลู่ขัดขึ้นมาหน้าตาขึงขัง ริมฝีปากแบะหน่อยๆอย่างน่ารักไอ้ริมฝีปากสีเยลลี่เนี้ยมันจะน่ากินไปไหน
"ถามเซฮุนดูสิฮะ เขารู้ดีเลยล่ะ"
"เสี่ยวลู่ไม่ต้องสนใจหรอก แล้วหยุดทำหน้าสงสัยได้แล้วครับ" มันน่ารักเกินไปเดียวคนก็มาชอบเยอะอีกจะเกิดมาสวยทำไมก็ไม่รู้(พาลไปทั่ว)
"ฉันผิดตรงไหนเนี้ยก็พวกนายมาคุยกันหงุงหงิงข้างๆหูฉันอะ"คนสวยโวยวายยกใหญ่ทำให้พวกผมต้องเลิกคุเรื่องที่'รู้ๆ'กันอยู่ ข้อห้ามเด็ดขาดของฝ่ายรุกอย่างพวกเราคือห้ามให้ฝ่ายรับรู้เด็ดขาด!ว่าเรากำลังจะทำอะไรเราจะต้องเดินหมากแบบเงียบๆและ'กิน'อย่างหน้าตาเฉยห้ามแสดงท่าทีอะไรออกไปหากไก่ตื่นขึ้นมาทั้งที่ยังไม่ตกหลุมละก็...บอกได้เลยว่าตายสถานเดียว
ตอนนี้ไคเริ่มเดินตามผมเข้าลักธิกินกันเองแล้วหลังจากที่เพิ่งรู้ตัวว่าชอบดีโอตัวเล็กแต่นิสัยดุ๊ดุ..สงสัยเจอตาโตๆนั่นเข้าไปเลยหลงและที่กำลังตามไคมาติดๆคงจะเป็นใครไปไม่ได้หรอกจากเฮียคริสและแฮปปี้ไวรัสชานยอล เฮียคริสก็คงจะโดนมนต์สะกดแห่งลักยิ้มหลอกลวงเข้าให้แล้วแต่ผมว่าคู่นี้ก็น่ารักดีนะ'ป๊าคริสกับม๊าเลย์'ใช่มะ?ที่แฟนคลับจิ้นกัน ส่วนชานยอลก็คงเจอริมฝีปากสี่เหลี่ยมกลืนกินไปแล้วมั้งเห็นทุกวันนี้จ้องกันจนจะท้องแล้ว(ถ้าท้องได้อะนะ)
"เอาแขนออกได้ยัง หนักอะ?"
"ผมยังไม่ได้ลงน้ำหนักที่แขนเลย"ผมเถียงแต่ก็ยังไม่ยอมเอาแขนออก
"ถ้าเป็นรอยแขนจะไม่ยอมวิดีโอคอลคุยด้วยถ้าเกิดไปปักกิ่งอะ"เสี่ยวลู่ขู่ผมตาขวางทำให้ผมต้องลดแขนจากลำคอลงมาอยู่ที่เอวของเขาแทน สงสัยว่าถ้าคบกันผมคงต้องเดินตามเฮียคริสเข้าลักธิ'เกลียมัว'ด้วยคนเพราะกวางน้อยตัวนี้ดุแถมหวงตัวเหลือเกิน
"เอาลงแล้วนะครับ ถ้าเกิดว่าผมโทรไปหรือส่งข้อความก็รีบๆตอบกลับมาด้วยนะ ผมเป็นห่วง"ผมหันไปจ้องเสี่ยวลู่พร้อมทำหน้าจริงจังจนกวางน้อยเริ่มเขินจนแก้มซับสีแดงจางๆด้วยพลังแห่งความเขินเลยจัดการต่อยหน้าท้องผมเบาๆหนึ่งทีแก้เขิน
"รู้แล้วน่า...ไปซ้อมได้แล้ว.///."
"เซฮุน!! มาซ้อมได้แล้วลู่หานฮยองไม่หายไปไหนหรอก!!"แบคฮยอนตะโกนมาบอกด้วยสีหน้าหมั่นไส้ผมระดับแปดแต่ข้างกายตัวเองก็ยังมีชานยอลวนเวียนอยู่เลยยังจะมาว่าคนอื่นอีก- - ไม่ยุติธรรมกับมักเน่ของวงเลย ผมเลยตัดรำคาญด้วยการไปซ้อมแต่โดยดี
#25/10/57 สวัสดี สวีดัด นักอ่านทั้งหลายทิ้งไว้ในใจตุ้มๆต่อมๆเล่นว่าเซฮุนของเรายิ้มอะไร ว่าแต่อ่านแล้วอย่าลืมเม้นต์นะ~♥♥ ทุกคนว่าเรื่องนี้มี NC ดีไหมมม?? ไรท์ก็อยากให้มีนะทุกคนคิดว่างายยยย~ ถึง50%ปะเนี้ยยยไม่รู้เหมือนกัน อัพๆไปเตอะเด่ะนักอ่านคิดถึง ไปละนะเจอกันใหม่อาทิตย์หน้า
2/11/57 ฮัลโหล ลืมกันไปหรือยังเอ่ยยยยย?ไรท์อัพน้อยเพราะว่าไรรู้มั้ยTT ไรท์เก็บแฟลชไดร์ที่เซฟฟิคตอนต่อไปของเรื่องนี้่ไว้ไหนไม่รู้ ถ้าหาเจอแล้วจะรีบมาอัพเลยน้าดูแลสุขภาพกันด้วยจ้าจะฤดูหนาวแล้ว><
ตุ้บ!
ผมสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อจู่ๆใครบางคนก็กระโดดลงมาทิ้งตัวนั่งลงข้างผมตรงบันไดหันไปก็เห็นเซฮุนนั่งเช็ดเหงื่ออยู่ข้างๆ
"เหนื่อยไหมครับ?"เซฮุนเลิกคิ้วถาม ผมส่ายหน้าพลางกดดูรูปต่างๆในโทรศัพท์
"ขอกินน้ำหน่อยเสี่ยวลู่ ผมคอแห้ง"
"อ่ะ"ผมขมวดคิ้วก่อนส่งน้ำไปให้ร่างสูงที่อยู่ข้างๆ เมื่อกี้เห็นถือขวดน้ำมานี่นา
"แล้วขวดน้ำของนายไปไหนซะล่ะ?"
"พอดีผมโยนเล่นมันหลุดมือไปแล้ว"อย่าบอกนะว่าเสียงตุ้บเมื่อกี้คือเสียงขวดน้ำหล่น-_-?หล่นไกลไปมั้ง
"กำลังดูอะไรอยู่เหรอครับ?"
"กำลังดูเสื้อผ้าอยู่น่ะ ว่าจะซื้ออะไรมาแลกกับนายดี"
"ไม่ต้องเอาแพงหรอกนะครับ ผมเกรงใจ"
"จะไม่เอาแพงได้ไง นายซื้อให้ฉันตั้งเกือบสองหมื่นฉันก็ต้องซื้อที่ราคาสูสีสิ่"ผมบอกและเลื่อนดูเสื้อผ้าไปเรื่อยๆและก็เจอเสื้อแขนยาวสีเขียวขี้ม้าที่เห็นปุ๊ปก็ถูกชะตาปั๊ป
"ตามใจเสี่ยวลู่ละกัน"
"ตัวนี้นายชอบไหม?"ผมจิ้มให้ดูและซูมเข้าไป"ใกล้จะเข้าหน้าหนาวแล้วด้วยควรซื้อเสื้อหนาๆแขนยาวใส่แล้ว"
"ตัวไหนก็ชอบทั้งนั้นแหละครับ^^"
"แน่ะ!~ นี่ฉันซื้อให้นายนะ"
"ก็ผมเชื่อใจเสี่ยวลู่ เลือกอะไรมาก็ดีทุกอย่างแหละ"รอยยิ้มของเซฮุนทำให้ผมรู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที มันดูเหมือนมีอะไรวิบวับอยู่ในตาของเขา
"งั้นเอาตัวนี้ละกัน"
"แน่ะๆ~ตรงนั้นนะทำอะไรกันอยู่ มั่วสวีตกันชาวบ้านเขาจะซ้อมกันแล้วน้า"เสียงทุ้มของชานยอลแซวมาจากข้างหลังเรียกเสียงหัวเราะและเสียงแซวต่างๆ ผมได้แต่เกาหัวแล้วยิ้มๆก่อนจะลุกขึ้นแต่ดันมีเสียงงอแงของใครบางคนรั้งผมไว้ซะก่อน
"ช่วยจับมือผมลุกขึ้นไปหน่อยสิครับเสี่ยวลู่ ลุกขึ้นไม่ไหวอ่าปวดสะโพก"
"เอ้า! ฮึบ!"ผมเอื้อมมือไปดึงมือเซฮุนให้ลุกขึ้น น้ำหนักตัวที่เทมาหาผมแทบหมดของเซฮุนทำให้ผมเซไปด้านหลังและเขาก็เอนตัวมาด้านหน้าหน้าผากของเราเลยเกือบจะชนกัน
"O-O!"
"O-O!!"มีเพียงดีโอคนเดียวเท่านั้นที่เห็นเหตุการ์ณทั้งหมด ผมรีบเด้งตัวออกห่างเซฮุนทันทีแล้วแสร้งทำเป็นโวยวาย
"นายเล่นอะไรของนายเนี้ย!"
"ขอโทษทีครับเสี่ยวลู่ รู้สึกหน้ามืดขึ้นมากะทันหัน(:" ไอ้รอยยิ้มแบบปีศาจตรงมุมปากนี่มันคืออะรายยยยย-()-^
"ทุกคนมาร่วมกันตรงนี้หน่อยยย!"เสียงแบคฮยอนทำให้ผมสะดุ้งอีกระลอกแล้วรีบเดินไปเข้าร่วมวงโดยไม่สนใจเซฮุนที่ยืนยิ้มแปลกๆอยู่ข้าหลัง ไคที่เห็นเซฮุนยืนอยู่นอกวงเลยถามขึ้น
"นายยิ้มอะไรของนาย"ไคถามพร้อมขมวดคิ้ว"ยิ้มเหมือนคนโรคจิตชะมัด-_-"
( End Luhan'Talk )
"ฉันยิ้มเพราะฉันมีความสุข"ผมตอกกลับหน้าตายแล้วเดินเข้าไปคล้องคอลู่หาน "เอาเวลาไปดูแลคยองซูเหอะ"
"พูดอะไรของนาย-///-"ไคแหวใส่ผมเสียงกระตุกกระตักทันที ผมเลยแอบขำนิดหน่อยเพราะเวลาที่ไคเขินดูตลกดีเขาจะตีคนข้างๆไปทั่ว(ยกเว้นดีโอ)เราทุกคนรู้ถึงเรื่องคู่จิ้นไม่ว่าจะเป็น ไคโด้ ชานแบค คริสเลย์ เฉินหมิน เทาโฮ และคู่ผมฮุนฮาน เราเลยชอบเอามาแซวกันบ่อยๆเพราะเมมเบอร์ฝ่ายที่ตัวเล็กๆมีหน้าตาหวานกันหมดเลยยิ่งลู่หานนี่เห็นแฟนคลับเรียกว่า'นางฟ้า'อย่างนั้น'บาร์บี้'อย่างนี้
"นายก็เอาเวลาไปดูเสี่ยวลู่ฮยองเถอะ"ไคกระซิบข้างหูผมด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
"เสน่ห์แรงกว่าใครเลยนี่ ไหนจะซูโฮฮยองที่บอกว่าเป็นสเป็คไหนจะเฉินฮยองอีก"
"...."ผมเม้มปากไม่พอใจทันที เลือดลมชักไหลเวียนดีกว่าเดิมซะแล้วสิ่ เดี่ยวเอ็กโซ่เคก็ไม่ต้องมีลีดเดอร์และเอ็กโซ่เอ็มก็ไม่ต้องมีเมนโวคอลล์ มักเน่ชักหงิดซะแล้วสิ!-_-^
"ระวังนะ(:"
"พวกนายพูดเรื่องอะไรกันเนี้ย"เสี่ยวลู่ขัดขึ้นมาหน้าตาขึงขัง ริมฝีปากแบะหน่อยๆอย่างน่ารักไอ้ริมฝีปากสีเยลลี่เนี้ยมันจะน่ากินไปไหน
"ถามเซฮุนดูสิฮะ เขารู้ดีเลยล่ะ"
"เสี่ยวลู่ไม่ต้องสนใจหรอก แล้วหยุดทำหน้าสงสัยได้แล้วครับ" มันน่ารักเกินไปเดียวคนก็มาชอบเยอะอีกจะเกิดมาสวยทำไมก็ไม่รู้(พาลไปทั่ว)
"ฉันผิดตรงไหนเนี้ยก็พวกนายมาคุยกันหงุงหงิงข้างๆหูฉันอะ"คนสวยโวยวายยกใหญ่ทำให้พวกผมต้องเลิกคุเรื่องที่'รู้ๆ'กันอยู่ ข้อห้ามเด็ดขาดของฝ่ายรุกอย่างพวกเราคือห้ามให้ฝ่ายรับรู้เด็ดขาด!ว่าเรากำลังจะทำอะไรเราจะต้องเดินหมากแบบเงียบๆและ'กิน'อย่างหน้าตาเฉยห้ามแสดงท่าทีอะไรออกไปหากไก่ตื่นขึ้นมาทั้งที่ยังไม่ตกหลุมละก็...บอกได้เลยว่าตายสถานเดียว
ตอนนี้ไคเริ่มเดินตามผมเข้าลักธิกินกันเองแล้วหลังจากที่เพิ่งรู้ตัวว่าชอบดีโอตัวเล็กแต่นิสัยดุ๊ดุ..สงสัยเจอตาโตๆนั่นเข้าไปเลยหลงและที่กำลังตามไคมาติดๆคงจะเป็นใครไปไม่ได้หรอกจากเฮียคริสและแฮปปี้ไวรัสชานยอล เฮียคริสก็คงจะโดนมนต์สะกดแห่งลักยิ้มหลอกลวงเข้าให้แล้วแต่ผมว่าคู่นี้ก็น่ารักดีนะ'ป๊าคริสกับม๊าเลย์'ใช่มะ?ที่แฟนคลับจิ้นกัน ส่วนชานยอลก็คงเจอริมฝีปากสี่เหลี่ยมกลืนกินไปแล้วมั้งเห็นทุกวันนี้จ้องกันจนจะท้องแล้ว(ถ้าท้องได้อะนะ)
"เอาแขนออกได้ยัง หนักอะ?"
"ผมยังไม่ได้ลงน้ำหนักที่แขนเลย"ผมเถียงแต่ก็ยังไม่ยอมเอาแขนออก
"ถ้าเป็นรอยแขนจะไม่ยอมวิดีโอคอลคุยด้วยถ้าเกิดไปปักกิ่งอะ"เสี่ยวลู่ขู่ผมตาขวางทำให้ผมต้องลดแขนจากลำคอลงมาอยู่ที่เอวของเขาแทน สงสัยว่าถ้าคบกันผมคงต้องเดินตามเฮียคริสเข้าลักธิ'เกลียมัว'ด้วยคนเพราะกวางน้อยตัวนี้ดุแถมหวงตัวเหลือเกิน
"เอาลงแล้วนะครับ ถ้าเกิดว่าผมโทรไปหรือส่งข้อความก็รีบๆตอบกลับมาด้วยนะ ผมเป็นห่วง"ผมหันไปจ้องเสี่ยวลู่พร้อมทำหน้าจริงจังจนกวางน้อยเริ่มเขินจนแก้มซับสีแดงจางๆด้วยพลังแห่งความเขินเลยจัดการต่อยหน้าท้องผมเบาๆหนึ่งทีแก้เขิน
"รู้แล้วน่า...ไปซ้อมได้แล้ว.///."
"เซฮุน!! มาซ้อมได้แล้วลู่หานฮยองไม่หายไปไหนหรอก!!"แบคฮยอนตะโกนมาบอกด้วยสีหน้าหมั่นไส้ผมระดับแปดแต่ข้างกายตัวเองก็ยังมีชานยอลวนเวียนอยู่เลยยังจะมาว่าคนอื่นอีก- - ไม่ยุติธรรมกับมักเน่ของวงเลย ผมเลยตัดรำคาญด้วยการไปซ้อมแต่โดยดี
#25/10/57 สวัสดี สวีดัด นักอ่านทั้งหลายทิ้งไว้ในใจตุ้มๆต่อมๆเล่นว่าเซฮุนของเรายิ้มอะไร ว่าแต่อ่านแล้วอย่าลืมเม้นต์นะ~♥♥ ทุกคนว่าเรื่องนี้มี NC ดีไหมมม?? ไรท์ก็อยากให้มีนะทุกคนคิดว่างายยยย~ ถึง50%ปะเนี้ยยยไม่รู้เหมือนกัน อัพๆไปเตอะเด่ะนักอ่านคิดถึง ไปละนะเจอกันใหม่อาทิตย์หน้า
2/11/57 ฮัลโหล ลืมกันไปหรือยังเอ่ยยยยย?ไรท์อัพน้อยเพราะว่าไรรู้มั้ยTT ไรท์เก็บแฟลชไดร์ที่เซฟฟิคตอนต่อไปของเรื่องนี้่ไว้ไหนไม่รู้ ถ้าหาเจอแล้วจะรีบมาอัพเลยน้าดูแลสุขภาพกันด้วยจ้าจะฤดูหนาวแล้ว><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น