ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter One
ผมเห็นเขาครั้งแรกคือ นิ่งไปประมาณสิบนาทีกว่าจะหาเสียงตัวเองเจอมันเหมือนมีสายไฟแรงสูงมาช็อตตรงหัวใจ แรงๆจนมันหยุดเต้นไปเลย มือของผมเย็นเฉียบตอนเห็นหน้าของเขารู้สึกตื่นเต้นตั้งแต่ตอนแรกที่รู้ว่ามีคนหน้าเหมือนผมอยู่และเขาก็น่ารักกว่าผมมากซึ่งผมไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาเหมือน ไม่ชอบเหมือนใครแต่ตอนนี้ผมกลับคิดว่าเราเหมือนกันก็ดีแล้ว...
'ลู่หาน'
ชื่อนี้ผมจำฝั่งใจตั้งแต่แรกแค่สบตาคำว่ารักแรกลอยขึ้นมาเลย ใบหน้าของเขาสวยมาก สวยมากกว่าผู้หญิงที่ผมเคยเจอยกเว้นแม่ เขาตัวผอมบาง ผมฟู่ฟองเหมือนลูกแมวมากกว่าลูกกวาง ริมฝีปากแดง ดวงตากลมโตคู่นั้นสะกดใจ ยิ่งผมได้รู้ว่าเราจะได้มาโปรโมทด้วยกัน เป็นวงเดียวกันแถมโชคดีของผมสุดๆที่เราได้เป็นรูมเมทกัน~อิจฉาผมละซี่~
เรื่องช็อคอันดับสองที่ผมได้รู้เกี่ยวกับเสี่ยวลู่รองจากหน้าตาสวยของเขาแล้วคือ...อายุ?! เขาอายุมากกว่าผมตั้งสี่ปีแต่อะไรกันหน้าเขาเด็กกว่าผมซะอีก ผิวก็ขาวผ่อง ใบหน้าเล็กกว่าฝ่ามือของผมอีกมั้ง ไม่ไหววแล้วละนั่นคือสิ่งที่ผมคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา-_-
เรื่องช็อคอันดับสามคือ..นิสัยเฟรนลี่สุดๆของเขานั่นละ ไหนว่าคนสวยจะหยิ่งไงนิยามนั่นใช้ไม่ได้กับเสี่ยวลู่ของผมหรอกนะ เพราะเขาคือคนสวยที่นิสัยดี คุยเก่ง ช่างหัวเราะ ยิ้มหวาน ผมถึงหวงมากไงละ?เข้าใจถึงความรู้สึกของคนที่มีแฟนสวยแล้วแมลงชอบมาป้วนเปี้ยนเลย
"เซฮุนนา~ ยืนทำอะไรของนายอยู่หน้าห้องน้ำ"เสียงใสๆของลู่หานปลุกผมที่หลุดไปในภวังค์ของตัวเองให้มาเผชิญโลกแห่งความจริง
"ผมคิดอะไรนิดหน่อยไม่ได้หรือไง"
"ฉันปวดฉี่TT"
"อ้าว? ปวดฉี่แต่ทำไมลุกขึ้นมาจากเตียงซะทีละครับ"ผมขมวดคิ้วเป็นเชิงดุๆ นี่จะอ้อนกันตั้งแต่เช้าเลยหรือไง
"ฉันลุกขึ้นไม่ไหวว มาช่วยดึงขึ้นไปหน่อยย"
"นี่ ใกล้จะได้เวลาซ้อมแล้วนะครับจะมาอ้างว่านาฬิกาปลุกเสียงเบาไปไม่ได้แล้ว"ผมบ่นแต่ก็เดินไปดึงคนตัวเล็กที่งัวเงียอยู่ใต้ผ้าห่มขึ้นมาอดไม่ได้ที่จะแอบอมยิ้มแก้มตุ่ยกับความน่ารักของเขาคนนี้
"เมื่อคืนฉันอยู่รอนายจนดึกไม่ใช่หรือไงเล่า"
"ผมไม่ได้บอกให้รอซะหน่อย~"
"และใครเป็นคนส่งไลน์มาบอกฮะ-_-ว่าจะซื้อต็อกโบกีมาให้กินอะ!"
"ผมไง"
"..."
การเงียบคือสัญญาณของเสี่ยวลู่ครับว่ากำลังจะงอนสังเกตได้อีกอย่างคือปากจะเริ่มแบะนิดหน่อย
"โอเคๆ ผมผิดเองผมบอกให้เสี่ยวลู่รอทำให้นอนดึก"ผมทำเสียงอ่อน
"..."
"เราไม่ควรทะเลาะกันตอนเช้านะครับ"อาการที่สองคือกอดอกและทำหน้างอ ผมยกมือขึ้นมาสองข้างเป็นเชิงบอกว่า
ยอมแพ้ก่อนจะเดินไปลูบหลังคอ
"ผมจะเลี้ยงแฮมเบอเกอร์แทนดีไหมครับ"
"ไม่เอา แต่วันนี้ฉันขอยืมหมวกนายไปใส่"เสี่ยวลู่ปัดมือผมออกและลุกขึ้นเดินไปหน้าห้องน้ำแถมยังเซนิดๆจากอาการง่วง ผมเลยเดินไปเอนตัวพิงผนังรออยู่หน้าห้องน้ำ
ตึง!
"โอ๊ย! หัวฉันโขกอ่างล้างหน้า"
"ทำยังไงให้มันโขกได้ละครับ"
"ก็โฟมล้างหน้ามันเข้าตาอะ!"
"ฮ่ะๆ ผมยังไม่เห็นเสี่ยวลู่บีบโฟมเลยที่ล้างอยู่อะน้ำเปล่าครับ"
"โรคจิตหรือไงมาแอบดูคนอื่นเขาเข้าห้องน้ำ?"หันมาแว้ดหน้าแดงใส่ผมแก้เขินซะงั้นแหละคนซังนัมจา
"คนที่เปิดประตูให้คนอื่นดูโรคจิตกว่าปะครับ(:"
"นิสัย-*-"
ปัง!
พอว่าเสร็จปุ๊ปก็ปิดประตูใส่หน้ากันแบบไม่ไว้หน้าและก็ไม่เกรงใจคือวิถีของคนแมน ผมเลยเคาะบอกเบาๆเดี่ยวจะเป็นโรคขี้น้อยใจ
ก็อก! ก็อก!
"ที่ผมมายืนเฝ้าเพราะว่าเมื่อวานเสี่ยวลู่ง่วงจนลื่นล้มไม่ใช่หรือไงครับ"
"เกี่ยวอะไรกันเล่า!"ตะโกนออกมาจากห้องน้ำทันทีเลย เห็นหรือยังครับว่าใครกันแน่ที่น่าจะเป็นมักเน่ขี้อ้อน ขี้เอาแต่ใจมากกว่ากัน
"ก็เมื่อวานโทษว่าเป็นความผิดผมที่อาบน้ำแล้วไม่ล้างฟองสบู่ที่พื้นให้สะอาดไม่ใช่เหรอ"
"โอเค งั้นฉันผิดงั้นสิ"
"เสี่ยวลู่ไม่ผิดหรอก..งั้นผมออกไปรอข้างนอกนะ"
"วันนี้ฉันไม่ไปพร้อมนายไปก่อนเลย"
"อ้าว? ไหนสัญญากันแล้วไงครับ"ผมขมวดคิ้วชะงักเท้าที่จะก้าวเดินทันที
อย่าบอกนะว่าจะเปลี่ยนใจไม่ไปซ้อมพร้อมผมแล้วอารมณ์แปรปวนง่ายจริงลูกกวาง
ขอแก้ตัวแทนเสี่ยวลู่หน่อยนะครับปกติเขาไม่ใช่ขี้เอาแต่ใจแบบนี้หรอกจะเป็นแบบนี้เฉพาะตอนตื่นนอนทุกคนเลยเรียกเวลานี้ว่า'ช่วงก่อนฉีดวัคซีน'เดี่ยวพออาบน้ำเสร็จนางฟ้าจะมาประทับองค์เพราะตื่นเต็มที่แล้ว
"ฉันลืมไปว่าฉันมีอะไรจะคุยกับเลย์และก็เทานิดหน่อย นายไปพร้อมไคเถอะ"
"นี่ ไม่ได้เป็นเพราะเราเถียงกันเมื่อกี้ใช่ไหม"ชักเริ่มยั๊วะแล้วสิ่ จะเอาแต่ใจเกินไปไหมเนี้ย
"หางเสียงเริ่มหายและนะเซฮุน"
"ผมไม่สนหรอก จะไปกับเสี่ยวลู่ไม่งั้นก็ไม่ไปซ้อม"
"เซฮุนนา"
"ไม่ต้องมาเรียก รีบอาบน้ำให้ไวไวด้วยครับจะรอข้างนอก"ผมพูดตัดบทเสร็จสรรพและเดินออกมาจากห้องทันที ◊ SQWEEZ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น