SF อดทนกับความเหงา โน่ริท

ข้อมูลเบื้องต้น

 เรื่องราวของคนสองคนที่เกิดขึ้ร แต่มัอันต้องแยกจากกัน ระยะทางและเวลาสามารถแยกพวกเขาออกจากันได้ไหม? ความรักของพวกเขาจะจบลงเพียงแค่นี้หรือจะก้าวต่อไป?

Music Playlist at MixPod.com

เนื้อเรื่อง

SF อดทนกับความเหงา

“พี่โน่ ริทจะกลับไปเรียนต่อแล้วนะ” เด็กหนุ่มร่างบางเอ่ยกับบุคคลที่ผูกพันกับตนเองมาถึง 2 ปี เป็นคนที่คอยดูแลและเอาใจ แม้เวลาทุกข์หรือสุข เขาก็จะอยู่ข้างเด็กหนุ่มตลอดเวลา

“พี่จะรอนะ  ตั้งใจเรียนละ บีบีมาบ้างนะ ดูแลสุขภาพด้วย พี่รักริทนะ”  ชายหนุ่มบอกกับร่างเล็กตรงหน้าก่อนจะกอดลา เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ทั้งสองจะจากกัน

“ริทก็รักพี่โน่นะ” หลังจากเอ่ยคำล่ำลาเสร็จ เรืองฤทธิ์ก็ขึ้นรถเพื่อเดินทางไปสนามบิน

 ติ๊ดติ๊ด~~

Tono: เป็นไงบ้าง เปิดเทอมเหนื่อยไหม? ^^

Rit:ไม่ค่อยอะ พี่โน่ละทำงานเหนื่อยไหม?

Tono: ไม่เลย คิดถึงริทนะครับ >3

Rit:คิดถึงเหมือนกัน >.< นอนได้แล้วนะ ดึกแล้วฝันดีครับ

Tono: ฝันดีครับ พี่รักริทนะ

Rit:ครับ ริทก็รักพี่โน่นะ >3 

วันต่อมา

ติ๊ดติ๊ด~~

Tono: ตัวเล็กกินไรยัง

Rit:ยังเลยอะ ทำรายงานส่งอาจารย์อยู่อะ

Tono: อย่าลืมหาอะไรกินนะ พี่เป็นห่วง

Rit:ครับๆ แล้วพี่โน่ กินไรยัง

Tono: ยังอะ แต่หิวๆอยู่ๆ

Rit:ไปหาอะไรกินดิ

Tono: อยากกิน.... ^^

Rit:กินอะไร

Tono: ริทอะหละ 5 55 ;)

Rit:บ้าน่า >//< อย่าลืมกินละ เดี๋ยวริททำรายงานก่อนนะ

Tono: ครับๆ รักริทนะ

ติ๊ดติ๊ด~~

Rit:พี่โน่ ทำไมหายไปเลยอะ??

Tono: โทษทีๆ พอดีช่วงนี้พี่ไม่ว่าง โทษทีนะ ไว้พี่บีบีไปใหม่

ติ๊ดติ๊ด~~

Rit:พี่โน่ ริทคิดถึง

Tono: เอ่อ ริท นี่กันนะ พี่โน่ไม่อยู่อะไปเข้าห้องน้ำ

Rit:อ่าๆ หรอๆ งั้นถ้าพี่โน่กลับมาบอกให้ด้วยนะ

อืม

ติ๊ดติ๊ด~~

Rit:พี่โน่ หายไปเลย เป็นไรรึป่าว??

Tono: พี่ไม่ว่างอะ ไว้คุยกันใหม่นะ

หลายวันแล้วนะพี่โน่ ที่พี่ไม่คุยกับริท ไม่โทรหาริท ไม่ทักบีบีมา ทำไมพี่เป็นแบบนี้  พี่โน่เปลี่ยนไปมากนะ หลายครั้งแล้วนะที่ริทบีบีไปแล้วกันตอบให้ ทำไม เป็นเพราะอะไร หรือพี่ไม่รักริทแล้ว? เหงานะพี่โน่ ถ้าไม่รักก็บอกมานะ   น้ำใส่ๆไหลออกมาจากตาของคนร่างบาง นานเท่าไรไม่รู้  นานจนเขาหลับไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอย่างไม่หยุด

 “พี่โน่ วันนี้กันไปนอนคอนโนได้ป่ะ?” เด็กหนุ่มผิวสีแทนบอกชายหนุ่มผิวขาวที่ยืนเก็บของหลังจากจบคอน

“ทำไมว่ะ? แต่ก็ดีกูเหงาอยู่พอดี” ชายหนุ่มอนุญาต น้อง เมื่อเก็บของเสร็จ ก็พากันกลับคอนโด

“งั้น กูอาบน้ำก่อนนะ ทำตัวตามสบาย”

“อืม”เด็กหนุ่มผิเข้มยิ้ม พร้อมทั้งคิดในใจ กูขอโทษนะริท

แอ๊ดดด~~

พรึบบ!!

“อ้าว ไฟดับ กันๆ เมิงอยู่ไหน” ไม่มีเสียงตอบกลับชายหนุ่มจึงเดินออกจากห้องน้ำ แต่กำลังจะก้าวขา ก็มีร่างมากั้นทางเดิน

“พี่โน่ เหงาไหม?”ร่างบางถามขณะที่มือไล้ไปตามโครงหน้าของร่างสูง

“เหงา แต่...”ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะเอ่ยคำพูดออกจากปาก ร่างเล็กก็จูบร่างสูงเสียก่อน ทำให้ร่างสูงตกใจ พลักร่างบางออกจากตัว ทำให้ร่างบางล้มลงนั่งบนพื้น

“มึงอย่าทำแบบนี้อีกนะกูไม่ชอบ กูมีริทคนเดียว และกูจะรอเค้า แม้มันจะเหงาก็ตาม” ร่างสูงพูด พร้อมเดินจากไป ปล่อยให่ร่างเล็กนั่งคิดอยู่คนเดียว

“ว่าละต้องเป็นแบบนี้  แต่ก็คุ้มแล้ว ยินดีกับเมิงด้วยนะริท ที่พี่เขาซื่อสัตย์กับเมิงคนเดียว” ร่างบางนั่งพึมพำก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาใครบางคน

ติ๊ดติ๊ด~~

Yam:ริทๆ เมิงเห็นนี่ยัง??

Rit:อะไรของเมิง?

Yam:ดูซะ จะได้ตาสว่าง http//:@#$%^&^$@*&^%##.com

  

ที่ไม่ติดต่อมา ที่ไม่โทรหา ไม่ตอบกลับบีบี ก็เพราะแบบนี้ใช่ไหม? ริทมันโง่เองที่ไว้ใจเฮีย คิดว่าเฮียจะรอริทได้ พอกันทีกับความรักที่เฮียให้มา สุดท้ายมันก็เป็นแค่ลมปากของผู้ชายคนหนึ่ง!

ติ๊ดติ๊ด~~

Tono: ตัวเล็กทำอะไรอยู่?

(ผ่านไป10นาที)

Tono: ทำไมไม่ตอบอะ?

Tono: ไม่ว่างหรอ?

(ผ่านไป30นาที)

Tono: งั้นพี่นอนแล้วนะ ฝันดีครับ >3

Tono: คิดถึงนะ

หลายวันต่อมา

ติ๊ดติ๊ด~~

Tono: รักตัวเล็กนะครับ ทำไมพี่ทักไปไม่ตอบเลย

Tono: ไม่สบายรึป่าว ดูแลตัวเองด้วยนะ

หลังจากผ่านเหตุการณ์วันนั้น โตโน่ก็ไม่ได้คุยกับกันอีกเลย เนื่องจากต่างคนต่างติดงานและภารกิจหลายๆอย่างทำให้เค้าไม่ได้เจอกัน เค้าพยายามติดต่อตัวเล็กอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีการติดต่อกลับมา แม้ว่าเค้าจะโทรหา หรือบีบีหา ก็ไม่มีการตอบรับ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาโทรหาร่างเล็ก

ตี๊ด ดด     ตี๊ด ดด     ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่ท่าน.....

เฮ้อ ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ!

ติ๊ดติ๊ด~~

พี่โน่!!

Tono: ว่าไงเซน

Zen:พี่เลิกกับริทหรอ?

Tono: บ้าน่า! จะไปเลิกได้ไง ยังไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ

Zen:อ้าว ก็ริทมันบอกมางี้ = =

Tono: ไม่ใช่ละ เข้าใจอะไรผิดแน่เลย แล้วริทบอกเซนวันไหน

Zen:เมื่อกี้อะ เลิกออนไปแล้ว งั้นพี่ดูลิงค์นี่นะ  http//:@#$%^&^$@*&^%##.com

 

ภาพที่ปรากฏต่อหน้าร่างสูง ทำให้เขาเข้าใจทันทีว่าทำไมคนรักของเขา ถึงบอกกับเพื่อนสนิทอย่างนั้น แต่ในใจก็คิดน้อยใจร่างเล็กลึกๆ ที่ทำไมไม่บอกเรื่องนี้กับเขา ไม่ถามเขาก่อน ว่าเหตุการณ์ณืมันเป็นยังไง ทำไมตัดสินเพียงแค่ภาพ แต่ยังไงซะ เขาก็ต้องไปอธิบายให้ร่างเล็กฟัง เพราะส่วนหนึ่งมันก็เป็นความผิดของเขา ที่ไม่มีเวลาให้ร่างเล็กเลย

สนามบินขอนแก่น

ตู๊ด ดด ตู๊ด ดด ติ๊ด!

อยู่ไหนอะ?

บ้าน แล้วนี่ใคร

ตี๊ด ดด     ตี๊ด ดด    

อ้าวตัดสายไปซะละ แล้วมันเป็นใครว่ะ ไอ่เราก็บ้า ไปบอกมันเฉยว่าอยู่ไหน!! เฮ้อ น่าเบื่อ!! คิดถึง..

“ริท ใครโทรมาลูก”

“ไม่รู้อะแม่ ถามว่าอยู้ไหนแล้วก็ตัดสาย”

“อ้าว งั้นช่างเขาเหอะ มาทานข้าวเร็ว”

“ครับๆ”  ร่างบางวางโทรศัพท์ก่อนก่อนเดินไปกินข้าวกับแม่

ติ่งต่อง~~

“นั่งกินข้าวไปนะ เดี๋ยวแม่ไปเปิดประตู”   ผู้เป็นแม่บอกพลางเดินไปเปิดประตู

“เอ๊า โน่มาได้ไง แล้วนี่กินไรมายัง เข้ามาก่อนสิลูก ริทกับลังทานข้าวอยู่เลย”

ห๊ะ !! พี่โน่มา  ร่างเล็กกำลังจะลุกหนี แต่ช้ากว่าร่างสูงที่เดินมาขว้าแขนร่างบางไว้

“ผมขอคุยกับริท แปปนึงนะครับแม่”   ร่างสูงพูดกับแม่ของร่างบางก่อนจะดึงร่างบางออกมาคุยข้างนอก

“ทำไมบอกเซนว่าเลิกกับพี่?”

.....

“ทำไมมีอะไรไม่ถามพี่? ไหนว่าไว้ใจ แล้วที่ทำแบบนี้คืออะไร?”

.......

“จะไม่พูดกันจริงๆใช่ไหม  เสียงของร่างสูงดังขึ้นเรื่อยๆ”

........

แมะ! น้ำตาหยดลงบนแขนของร่างสูง ทำให้เขาตกใจไม่น้อยก่อนร่างบางจะพูดขึ้น

“เพราะพี่นั้นหละ ที่ทำให้ริทต้องทำแบบนี้ พี่ไม่สนใจริท ริททักบีบีไป พี่ก็ไม่ตอบ โทรหาพี่ก็ไม่ว่าง แล้วจะยังไปไหนมาไหนกับไอ่กันตลอด ไหนจะรูปอีก ริททนไม่ไหวนะพี่โน่ ถ้าไม่รักริททำไมไม่บอกริท ทำแบบนี้มันเจ็บนะ” เมื่อได้พูดสิ่งที่อัดอั้นออกมา ทำให้น้ำตาที่กลั้นไว้ในตอนแรก ไหลออกมาไม่ยอมหยุด 

“พี่ขอโทษ….ขอโทษที่พี่ไม่มีเวลาให้ ขอโทษจริงๆ พี่สัญญานะ ว่าพี่จะไม่ทำแบบนี้อีก” โตโน่พูดก่อนจะดึงคนรักของตนเข้ามาก่อน เสียงสะอื้นที่ดังขึ้น น้ำตาที่ไหลมาไม่ขาดสาย มันทำให้อยากจะตาย เขาไม่ชอบเลยที่ร่างตรงหน้าของเจ้าร้องไห้ ร้องไห้เกี่ยวกับตัวเขา เขาเกียจตัวเองเหลือเกิน ร่างบางผลักร่างสูงออกก่อนเดินเลี่ยงไปรับโทรศัพท์

ติ๊ดติ๊ด~~

ฮ..ฮัลโล กัน

เอ่อ ริท กันมีเรื่องจะบอก กันขอโทษนะที่ทำให้ริทไม่สบายใจ กันไม่ได้คิดอะไรกับพี่โน่นะ กันแค่แกล้งพี่เขาเล่นเฉยๆ ไม่คิดว่ามันจะออกมาแบบนี้กันขอโทษ  พอใจยังห๊ะ! ไอ้เด็กบ้า ไม่ต้องเลยพี่กันเอาโทรศัพท์มานี่ พี่ริทฟังไอซ์นะ พี่กันมันบ้า  อยากให้ไอซ์หึงเลยทำแบบนี้ ไอซ์ขอโทษนะ

ติ๊ด  โทรศัพท์ถูกตัดไปร่างบางเดินเข้ามาหาร่างสูง

“พี่โตโน่ ริทเข้าใจแล้ว ริทขอโทษที่ริทคิดไปเอง คิดไปว่าพี่ไม่รักริท ไม่แคร์ริท ริทขอโทษนะ”เดินเข้าไปกอดคนตัวโตกว่า

“พี่รักริทนะ” ร่างสูงพูด พร้อมกับโน้มหน้าลงไปหาร่างบาง จูบซับน้ำตา ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ปาก แม้จูบครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่มันก็หวานกว่าทุกครั้ง ความรู้สึกถกถ่ายทอดผ่านจูบนี้ โดยไม่สามารถอธิบายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้ ความรักของเขาทั้งคู่ก็คงยังดำเนินต่อไป มีทะเลาะกันบ้างเป็นบางครั้ง แต่ทุกครั้งเขาทั้งสองก็สามารถผ่านมันไปได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไร เพียงแค่ใจเรายังมีกันแค่นั้นพอ  

………………………………………………………………………………………….

>.< จบแล้วๆ  SF เรื่องแรก หากไม่ถูกใจ หรือเค้าพิมพ์ผิดอะรยังไงก็ขอโทษด้วยนะ มันเป็นฟิคตามกระแส พอดีอารมณืมันเกิดเลยอยากแต่งขึ้นมา ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ