คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The Trainer_2
บทที่ 2
~Look in to my heart and come to me~ เสียงเพลงดังเข้าโสตประสาทร่างบาง ที่อยู่ดีๆ ก็นึกบ้าอยากจะซ้อมเต้นขึ้นมาดึกๆดื่นๆ เลยเดินมาซ้อมเต้นภายในห้องกว้างขวางในบ้านหลังใหญ่ของเขา...คุณได้ยินไม่ผิดหรอก บอกแล้ว ฮยอกแจอยากได้อะไร...ก็ต้องได้
พ่อของฮอยอกแจเลยสร้างห้องเฉพาะ ที่มีระบบป้องกันเสียงได้ แล้วยังติดกระจกล้อมรอบ ห้องซ้อมเต้นของเขา...ห้องซ้อมเต้นของฮยอกแจ
ร่างระหงส์ไม่ต่างจากผู้หญิง เคลื่อนย้ายตามบีตหนักๆของเพลง ภายในหัวคิดถึงช่วงที่ทงเฮติวให้เขา คิดถึงช่วงที่ทงเฮคิดจะฆ่าเขาด้วยท่าเต้นที่เร้าใจ สัมผัสของทงเฮ ยังคงติดตัวเขา...เขาจำได้ถึงสัมผัสของมือทงเฮยามที่คล้องตัวเขา ราวกับพันธนาการไม่ให้เขาหนีไปไหน.....เขาจำได้ถึงสัมผัสของปลายนิ้วเรียวยามสัมผัสแผ่นหลัง ราวกับจะแผดเผาฮยอกแจให้ตายทั้งเป็น....และยังจำได้ ถึงดวงตาอันทรงเสน่ห์ ที่มีอิทธิพลกับเขามากมายเหลือเกิน...
@SM Dance Academy
ภายในห้องประชุมใหญ่ของบริษัท ร่างสูงนั่งทำหน้าเครียดต่อหน้าท่านประธาน อีซูมาน มือเรียวยกแก้วน้ำมากระดกดื่ม แก้อาการเครียดตึงของหัวสมอง....จะไม่ให้เขาเครียดได้อย่างไรล่ะ...
10 นาทีก่อน
“คุณทงเฮ...คุรก็รู้ใช่มั้ยว่า บริษัทของเรามีการรวมหุ้นกับค่ายเพลงด้วย” เสียงทุ้มต่ำที่แหบไปตามกาลเวลาของ อีซูมาน ผู้เป็นเจ้าของ SM Dance Academy หลังจากให้ลูกน้องส่วนตัว ไปเรียกตัวเทรนเนอร์ดีเด่น 3 ปีซ้อนมาพบ...อีซูมานมีภารกิจให้ทงเฮทำน่ะสิ
“เรื่องนั้นก็รู้ครับ...ว่าแต่ ท่านประธานมีอะไรหรือครับ?” สีหน้าจริงจัง และน้ำเสียงจริงจังของทงเฮ ส่งผลให้อีซูมานเข้าเรื่องทันที
“ทางค่ายเพลงเค้าอยากได้เทรนนี่น่ะ ในคลาสของคุณก็มีนักเรียนเก่งๆหลายคนไม่ใช่หรอ? ลองหาสักคนให้ผมได้มั้ย?”
ร่างสูงอึกอักเล็กน้อย ถึงแม้ว่านักเรียนในคลาสของเขาเก่งหลายคนก็จริง นั่นแหละที่เป็นเรื่องยาก เขาคงเลือกไม่ถูกหรอก
“ผมว่าท่านประธานเลือกเองไม่ดีกว่าหรอครับ? ผมไม่ค่อยถนัดด้านนี้เท่าไหร่”
“ผมก็เลือกไม่ได้เหมือนกัน ผมไม่ได้ใกล้ชิดกับเด็กพวกนั้นเท่าคุณนิ แล้วก็ช่วยหาคนที่เสียงดีๆหน่อยนะ เพราะทางค่ายเพลงจะปั้นนักร้อง”
ขนาดหาคนเต้นเก่งๆ ยังยากเลย แล้วนี่...ให้หาเสียงดีด้วย? ตายๆๆ ทงเฮเอ้ย! ถึงคราวตกที่นั่งลำบากของมึงแล้วล่ะ
“คะ...ครับ! แล้วผมจะพยายามครับท่านประธาน”
“งั้นตอนนี้คุณพอจะบอกได้มั้ยว่า...ตอนนี้คุณจับตามองใครอยู่?”.......
นั่นแหละ...คือเหตุผลที่ทำให้ร่างสูงนั่งหน้าดำเคร่งเครียดยอยู่อย่างนี้ไงล่ะ
“ผมยังไม่ทราบเลยครับท่านประธาน ผมขอเวลาสักสองสามวันได้มั้ยครับ?”
“โอเค ได้สิ แต่...ทางค่ายเพลงเขาต้องตัวคุณไปเป็นเทรนเนอร์ด้วย”
“อะไรนะครับ!?”
“คุณได้ยินไม่ผืดหรอกคุณทงเฮ ว่าแต่ คุณมีปัญหาอย่างนั้นหรอ?”
“อ๋อ..เปล่าๆครับท่านประธาน งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“อืม...เชิญสิ”
ร่างสูงเดินออกมาจากห้องท่านประธานอย่างเงียบๆ ไม่ให้เงียบได้ไงล่ะ เขายังไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับโครงการนี้เลย ถึงแม้ว่าเขาจะต้องไปเป็นเทรนนอร์ให้กับค่ายเพลงก็จริง แต่มันก็รู้สึกชอบกลยังไงไม่รู้
ทงเฮเดินคอตกเข้ามาในห้องประจำของเขา มือพลางควานหาแฟ้มประวัติของนักเรียนที่เรียนในคลาสของเขา จะมีใครสักคนมั้ยนะ?....ที่ใช้งานได้หน่อย
มือหนาพลิกหน้ากระดาษไปมา
จองยุนโฮ
อีแทมิน
ควอนโบอา
คิมจงอิน
แอมเบอร์
...........อืม ประวัติดีกันทุกคนเลยนี่......น่าสนใจดี
ร่างสูงปิดแฟ้มประวัติ แล้วเดินออกไปมุ่งตรงไปยังห้องเรียน ห้องนั้น....ห้องที่เคยแกล้งร่างบาง...อีฮยอกแจ
“เอาล่ะทุกคนคลาสวันนี้ก็จบลงแล้วนะ เดี๋ยวก่อนกลับ จองยุนโฮ อีแทมิน ควอนโบอา คิมจงอิน แล้วก็แอมเบอร์ อยู่พบฉันก่อนนะ ที่เหลือกลับบ้านได้ อ้อ! ฮยอกแจ นายจะอยู่รอฉัน หรือไม่รอก็ได้นะ แล้วแต่นาย” คลาสเรียนของวันนี้จบแล้ว หลังจากที่เทรนเนอร์ทงเฮ ถ่ายทอดวิชาการเต้นให้กับนักเรียน ซึ่งถือว่าทุกคนทำได้ดีมาก อึนฮยอก นายก็ดีขึ้นนะ
“งั้น...ผมขอตัวกลับดีกว่าครับ ดูท่าคุณทงเฮจะมีธุระต่อ”
“ฮยอกแจ นายต้องอยู่รอฉันนะ วันนี้ไม่มีใครมารับ กะว่าจะกลับกับนาย” อีแทมินพูดขึ้น...ก็วันนี้ไม่มีใครมารับเขาจริงๆนี่นา
“อ้าวหรอ? งั้นโอเคๆ ฉันจะรอนายข้างนอกนะ”
“โอเคๆ” แทมินพยักหน้ารัวๆ
ร่างบางเดินมานั่งตรงม้านั่งหน้าห้องเรียน มือบางควานหาไอพอด หวังที่จะฟังเพลงฆ่าเวลา นิ้วเรียวบรรจงสัมผัสหน้าจอไอพอด และแรนดอมเพลงฟัง...
~그녀가 돌아오네요 미안하다고 하네요
คือ นยอ กา ทล ลา โอ เน โย มี อัน ฮา ดา โก ฮา เน โย
익숙했던 그리운 그 손길로 어루만져요
อิก ซุก เคต ตอน คือ รี อุน คือ ซน กิล โล ออ รู มัน จยอ โย
날 보는 안쓰런 눈길, 듣고 싶던 그 목소리,
นัล โบ นึน อัน ซือ รอน นุน กิล ทึด โก ชิพ ตอน คือ มก โซ รี
다정하게 이젠 울지 말라네요
ทา จอง ฮา เก อี เจน อุล จี มัล ลา เน โย
널 내 품에 안으면 사라져 버리고
นอล เน พุม เม อา นือ มยอน ซา รา จยอ บอ รี โก
눈물이 흘러 베개를 적시면
นุน มู รี ฮึล ลอ เบ เก รึล จอก ชี มยอน
난 그제야 잠에서 깨어요
นัน คือ เจ ยา จัม เม ซอ เก ออ โย
아침은 늘 이렇게....My Love
อา ชิม มึน นึล อี ร็อค เค... My Love
영원히 이대로 잠들길 바래도,
ยอง วอน ฮี เด โร จัม ดึล กิล บา เร โด
여전히 그녀로 깨어나도...
ยอ จอน ฮี คือ นยอ โร เก ออ นา โด...
다시는 꿈꾸지 않기를 바래도,
ทา ชี นึน กุม กู จี อัน กี รึล บา เร โด
오늘도 그녀로 나는 잠이 들 수가 있어
โอ นึล โด คือ นยอ โร นา นึน จัม มี ดึล ซู กา อิต ซอ
그녀가 웃고 있네요 너무나 오랜만이죠
คือ นยอ กา อุต โก อิต เน โย นอ มู นา โอ เรน มัน นี จโย
그런 모습 그렇게 보고 싶던 나의 그녀죠
คือ รอน โม ซึบ คือ ร็อก เค โบ โก ชิพ ตอน นา เอ คือ นยอ จโย
그녀가 걷고 있어요
คือ นยอ กา กอต โก อิต ซอ โย
어떤사람과 다정히 내 가슴은 무겁게 내리 눌려요
ออ ตอน ซา รัม กวา ทา จอง ฮี เน คา ซึม มึน มู กอบ เก เน รี นุล ลอ โย
또 난 꿈을 꾼 거죠 식은 땀 흐르고
โต นัน กู มึล กุน กอ จโย ชิก กึน ตัม ฮือ รือ โก
아파서 기억 조차도 싫은 꿈
อา พา ซอ คี ออก โจ ชา โด ชิ ลึน กุม
난 온종일 무엇도 못하고
นัน อน จง งิล มู ออต โต มต ทา โก
시간을 보내겠죠 My love
ชี กา นึล โบ เน เกต จโย My love~
In my dream – Sj
ร่างบางคลอตามเสียงเพลงเบาๆ พลางหลับตาเข้าถึงอารมณ์ของเพลง ทำให้เสียงที่เปล่งออกมานั้นไพเราะจับใจ ประกอบกับความรู้สึกที่ร่างบางถ่ายทอดออกมา ยิ่งทำให้เพลงนี้มีเสน่ห์ยิ่งขึ้นไปอีก ร่างบางไม่รู้ว่าตัวเองหลงห้วงแห่งเสียงเพลงนานเมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีร่างเล็กๆของแทมินก็มายืนอยู่ตรงหน้าซะแล้ว
“ฮยอกแจ...เรากลับกันเถอะ”
“อ้าว แทมิน นายเสร็จธุระแล้วหรอ?
“ใช่ๆ เรากลับกันเถอะนะ” ฮยอกแจลุกขึ้น แล้วโทรเรียกคนขับรถให้มารับที่โรงเรียน
หรือว่า....ฉันควรจะปั้นนายดี? ฮยอกแจ?
Chapter 2 จบไปแล้วนะ ใครไม่ชอบอะไรตรงไหน หรืออยากให้เพิ่มอะไร เมนท์เลยจ้า เดี๋ยวไรท์เตอร์ จัดให้ 5555555+ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
ความคิดเห็น