คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Trainer_1
บทที่ 1
ร่างบางของ อีฮยอกแจ ก้าวลงจากรถคันหรูของทางบ้าน ที่มีหน้าที่ไปรับไปส่งฮยอกแจเสมอ...ลูกชายคนเดียวของตระกูล อี ผู้ที่มีอิทธิพลอย่างมากในละแวกนี้
“วันนี้คลาสฉันเลิกเรียน สี่โมงครึ่งนะ มารับให้ตรงเวลาด้วย” เสียงใสๆของฮยอกแจ สั่งคนขับรถ คนเก่าแก่ประจำตระกูล
ฮยอกแจเป็นคนเอาแต่ใจเล็กน้อย ตามแบบฉบับลูกคุณหนู เมื่อเขาอยากได้อะไร พ่อของเขามักหามาให้ได้เสมอ การเรียนเต้นที่ SM Dance Academy ก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการ แม้ว่าทางบ้านอยากให้เขาเน้นเรื่องการบริหารมากกว่า แต่เขา...ก็ได้มันมาอย่างได้ง่ายดาย...
ยกเว้นเรื่องเดียวที่เขาไม่กล้าขอพ่อของเขา...อีทงเฮ ผู้ชายที่เขามองมาตลอด จะให้บอกได้ยังไงล่ะ? พ่อเป็นถึงผู้มีอิทธิพล ลูกกลับมาชอบผู้ชายด้วยกัน มันจะไม่ดูแปลกไปหน่อยหรือ? เขาจึงเก็บความลับนี้ไว้เงียบๆ รอถึงวันนั้น....วันที่เขาไม่สามารถเก็บความรู้สึกนี้ได้อีกต่อไป
ถึงเขาจะรู้ว่า อีทงเฮ จะเป็นเพล์บอยขนาดไหน เปลี่ยนคู่ควงไม่เว้นแต่ละวัน แต่เขาก็ยังอยากที่เข้าไปพัวพันด้วย โดยไม่รู้สึกรังเกียจเดียดฉันท์ทงเฮแม้แต่น้อย เขาอยากที่จะเสี่ยง...กับเพล์บอยคนนี้ดูสักครั้ง!
ร่างบางพยุงตัวเองขึ้นมาที่ชั้นสิบ ซึ่งเป็นคลาสเรียนเต้นของเขา ฮยอกมาก่อนเวลาตั้งครึ่งชั่วโมง เพราะกะว่า จะเสี่ยงชวนทงเฮออกไปหาอะไรกินสักหน่อย และในขณะที่เขาจะเปิดประตูเข้าไป เขาก็ต้องเจอเหตุการณ์ที่ให้ฮยอกแจทำได้เพียงแง้มประตูค้างไว้เท่านั้น
“อ๊ะ....อ๊ะ....ยุนอา....คุณทำให้ผมรู้สึกดีเหลือเกิน....” เสียงทุ้มต่ำที่ฮยอกแจจำได้ว่าเป็นเสียงของทงเฮเล็ดลอดออกมาจากในห้อง ในขณะที่มือหนาของทงเฮลูบไล้ตามสันหลังบางของยุนอา ซึ่งทำงานเป็นเทรนเนอร์ ในสถานที่นี้เหมือนกัน
“คุณ...กะ...ก็อย่ารีบนักสิคะ...ยุนเหนื่อยนะ ซี๊ดดดด....” เสียงใสหวานของร่างระหงส์นามว่า อิมยุนอา ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“ผมมีสอนตอน บ่ายโมงตรง...ครับ...อ๊ะ...เวลาของเราสองคน มีไม่มาก ผม...ก็เลยตักตวงความสุขจากคุณไว้ก่อน...” ไม่ว่าเปล่า ร่างสูงของทงเฮ ยังเร่งจังหวะหฤหรรษ์ให้เร็วยิ่งขึ้น
ร่างบางของฮยอกแจมองดูเหตุการณ์นั่น ด้วยความตกใจไม่น้อย จึงค่อยๆย่องออกมา แต่ดูเหมือนว่าโชคไม่เข้าข้างเขา
‘เคร้งงง!’
เสียงโลหะที่ร่างบางทำตกลงพื้นดังขึ้น ทำให้สองคนที่ทำภารกิจอยู่ด้านใน เด้งออกจากกันทันที
ทงเฮและยุนอารีบใส่เสื้อผ้าของตนเองก่อน ทั้งที่อารมณ์ของทั้งสอง ยังไม่ถูกปลดปล่อยออกมา ทรมาน....เหลือเกิน กับสิ่งที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยออกมา
ร่างสูงรีบออกมาดูต้นกำเนิดเสียงที่ขัดความสุขด้านนอก และเห็นหลังของผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ที่รีบวิ่งออกไป
นายเองหรอ?...ฮยอกแจ...
13.00 น.
“One Two Three Four…Five Six Seven Eight and Turn! One Two Three Four…Five Six Seven and Eight! เก่งมากทุกคน! เก่งกันจริงๆ จำได้ทุกท่าแล้วนะ แต่ฉันว่า ยังเหลืออีกคนที่ยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางซักเท่าไหร่...ฮยอกแจ! นายอยากที่จะติวกับฉัน ตัวต่อตัวมั้ย?” สายตาขี้เล่นของทงเฮจับจ้องมาทางร่างบาง...คงถึงเวลาทำโทษคนที่ขัดความสุขของฉันซะแล้ว....
หรือว่าเขา...จะรู้ว่าเราเห็นเขาสองคนกำลัง........
ฮยอกแจเถียงกับความคิดของตนเองอยู่นานจนร่างสูงต้องถามความเห็นอีกครั้ง
“ว่าไง? ฮยอกแจ...อยากติวกับฉันหรือเปล่า?” เสียงดุดันของร่างสูงเข้าโสตประสาทของร่างบาง ทำให้ร่างบางตกใจเล็กน้อย จึงตอบกลับไปอย่างไม่คิด โดยที่ไม่รู้ว่า การตัดสินใจครั้งนี้ จะนำประสบการณ์ที่ร่างบางไม่คาดฝันมาก่อนเข้ามาในชีวิต...
“ครับ?...คะ...ครับก็ได้ครับ!”
“งั้น...วันนี้หลังเลิกเรียนมาพบฉันก่อนกลับบ้านก็แล้วกัน ฉันจะได้ติวให้นายอย่างเต็มที่ โอเค?”
ร่างบางที่ยังยืนนิ่ง ทำได้แค่พยักหน้ากลับไปเท่านั้น
ฉันจะลงโทษคนที่แส่ไม่เข้าเรื่อง อย่างนายยังไงดีนะ...ฮยอกแจ?
.
.
.
.หลังจากที่คลาสเต้นของอีทงเฮ เสร็จเรียบร้อยแล้ว นักเรียนก็ทยอยพากันออก แน่นอน...นักเรียนที่ต้องรอติวท่าเต้นอย่างฮยอกแจนั้น ต้องอยู่กับเสือร้ายอย่างทงเฮไปอีกสองชั่วโมงเต็มๆ
“นายจะพักก่อนมั้ยฮยอกแจ?” เสียงทงเฮดังขึ้นหลังจากคลาสสุดท้ายของวันจบลง
“เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ ต่อเลยก็ได้ เกรงใจคุณทงเฮ ที่ต้องมาเสียเวลากับผม” ที่จริงร่างบางกังวลเล็กน้อย เขากลัว...เขากลัวว่าทงเฮจะพูดถึงเรื่องเมื่อตอนเที่ยง ที่เขาไปเห็นอะไรดีๆเข้า
“อ่า...โอเค เอาอย่างนั้นก็ได้ งั้นเรามาเต้นเพลงอื่นกันเถอะ” ร่างสูงจุดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย หลังจากที่คิดอะไรดีๆออก
“แล้วแต่คุณทงเฮเลยแล้วกันครับ ผมยังไงก็ได้”
“แน่นะ?” ร่างสูงย้ำถามเพื่อความแน่ใจ
“คะ...ครับ!”
‘Give me your love! You’re my slave!’ เสียงอินโทรของเพลงดังขึ้นเหมือนพุ่งตรงเข้าสั่นสะเทือนหัวใจของฮยอกแจ
อีทงเฮ เทรนเนอร์อันดับหนึ่งของ SM Dance Academy เดินออกจากซอกไปถึงจุดกลางฟลอร์เต้น เสียงเพลงที่หนักหน่วงทำให้ร่างสูงที่กำลังเคลื่อนไหวร่างกายอันทรงเสน่ห์อยู่กลางฟลอร์ แลดูเร้าใจฮยอกแจขึ้นกว่าเก่า เขารู้ดีว่าเพลงนี้เป็นเพลงอะไร...
เพลงที่ให้เต้นเป็นคู่...แต่ก็สามารถทำให้ฮยอกแจหายใจขาดเป็นห้วงๆ ท่าเต้นที่ล่อแหลมชวนจินตนาการ...กำลังรอเขาอยู่
ฮยอกแจรู้สึกเหมือนตัวเองหยุดหายใจไปพร้อมๆกับ ท่าเต้นที่ร้อนแรงของร่างสูงตรงหน้า...มองไม่เห็น และไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงหัวใจของตนเองที่เต้นแผ่วเบาลงทุกที
ฮยอกแจที่นึกขึ้นได้ว่า เป็นคิวเขาที่ต้องออกโรงแล้ว ร่างบางก้าวไปหยุดยืนด้านหลังทงเฮ ร่างกายรู้สึกเหมือนใจจะหยุดเต้นให้ได้เมื่อร่างสูงหันกลับมา และจ้องลึกเข้าไปในดวงตาร่างบางเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง ที่ร่างบางไม่สามารถเข้าถึงอารมณ์นั้นได้ ก่อนที่จะคว้าข้อมือของร่างบาง ให้หมุนตัวสองจังหวะอย่างพลิ้วไหว แล้วหยุดลงในอ้อมแขนอ้อมแขนแข็งแรงนั่น
ใช่! เพลงนี้...เป็นเพลงที่เหมาะกับ ชาย-หญิง แต่ร่างบางก็ไม่อยากที่จะถามร่างสูงอะไรมากมาย ทำได้แค่ยอมเล่นตามเกมส์ของร่างสูงไปเท่านั้น ทันใดนั้นเองเมื่อปลายนิ้วเรียวของร่างสูง สัมผัสกลางแผ่นหลังบางของฮยอกแจ และลากลงมาเรื่อยๆ ฮยอกแจรู้สึกตัวเบา พร้อมที่จะไม่รับรู้เรื่องราว จนต้องบังคับร่างกายให้มีสมาธิดังเดิม จึงสามารถเต้นต่อไปได้โดยไม่มีติดขัด
ฮยอกแจหมุนตัวอีกสองรอบออกจากร่างสูง จากนั้นก็ถูกร่างสูงที่ก้าวตามมาใช้วงแขนแข็งแกร่งคล้องคอแล้วดึงกลับไป
เสียงดนตรียังเล่นต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับจะแกล้งร่างบางที่อยากให้เพลงบ้าๆนี้ จบลงเร็วๆ ถึงแม้เขาจะชอบทงเฮ แต่ก็ไม่อยากที่จะอยู่ในสภาพนี้นานนักหรอกนะ
ฮยอกแจใช้สองมือโอบรอบคอทงเฮ สติที่พยายามรวบรวมก็พลันมลายหายไป เมื่อพบว่านัยน์ตาคู่สวยของร่างสูงอยู่ใกล้มาก...ใกล้จนจะสัมผัสได้ ลมหายใจที่ต่างก็รู้สึกถึงกันร้อนรุ่มราวกองไฟยังไงยังงั้น เสียงหัวใจของร่างบางที่กลับมาเต้นอีกครั้ง ก็ดังโครมครามจนทงเฮสัมผัสได้
ท่าเต้นที่บังคับให้ร่างทั้งสองใกล้ชิดสนิทกันราวๆกับคนๆเดียว ฮยอกแจรู้สึกว่าภายในหัวขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก ทำได้เพียงเต้นตามจังหวะที่ร่างสูงเป็นคนนำไป ราวกับ...เจ้าชายอสูรที่มีอำนาจชักจูงให้โฉมงามอย่างร่างบางหลงใหลในเสน่ห์ที่มีมากมายมหาศาล จนโงหัวไม่ขึ้น
ฮยอกแจได้สติกลับคืนมาหลังได้ยินเสียงปรบมือจากร่างสูง ฮยอกแจไม่รู้ตัวสักนิดว่า เพลงนั้นได้จบลงเมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีก็เห็นร่างสูงเดินไปพักต้องมุมห้องซะแล้ว
“นายเต้นได้ดีกว่าผู้หญิงที่อยู่ในเอ็มวีเพลงนั่นซะอีก นี่นายเป็นผู้หญิงใช่มั้ยเนี่ย?” เสียงหยอกล้อระคนเอาจริงเอาจังของร่างสูง ทำให้ร่างบางเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ผมก็แค่...จำๆท่าในเอ็มวีนั่นล่ะครับ” ร่างบางเกาหัวแก้เขิน พร้อมกับหลบสายตาร่างสูง ราวกับจะพูดอะไรสักอย่าง
“เหนื่อยหรือเปล่า? ถ้าไม่เหนื่อย ฉันอยากเต้นเพลงเมื่อกี้อีกรอบ” คำพูดนี้ทำให้ร่างบางกระวนกระวายทันที
ถ้าเต้นอีกรอบ...มีหวังผมได้ตายคาอ้อมแขนคุณแน่ๆเลย คุณทงเฮ
“เอ่อ...ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องไปทำธุระให้คุณพ่อ...ผมขอตัวก่อนก็แล้วกันนะครับ” ฮยอกแจทำสายตาหลุกหลิกจนร่างสูงจับได้
“นาย...กำลังกลัวฉัน เหมือนกับทำอะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้อย่างนั้นแหละ?” ร่างสูงตัดสินใจหยั่งถามเพื่อเป็นการดูเชิงว่าร่างบางมีปฏิกิริยากลับมาอย่างไร
นี่คุณ...รู้แล้วหรอ?
“ผมไม่มีเหตุผลที่จะกลัวคุณนี่ครับ” เสียงสั่นที่กลั่นออกมาจากลำคอระหงของร่างบาง ยิ่งทำให้ร่างสูงมั่นใจว่า...ฮยอกแจนี่แหละ ตัวขัดความสุขของเขา
“โอเคๆ ไม่ก็ไม่ งั้นนายกลับไปก่อนเถอะ จะเป็นไรมั้ย? ถ้าพรุ่งฉันอยากติวให้เธออีก”
“คุณไม่กลัวคนอื่นๆ ว่าคุณลำเอียงหรอครับ?”
“ถ้ากลัวแล้วฉันจะถามนายหรอ? ให้คำตอบฉันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน นายกลับไปได้แล้ว”
“คะ...ครับ!”
ร่างบางเดินออกจาก SM Dance Academy มาด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ตัวเขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าหัวใจที่เต้นน่ะ เต้นเพื่ออะไร...ตื่นเต้น? กลัว? หวั่นไหว? หรือหวาดกลัว ว่าร่างสูงจะรู้ความจริง ชักจะไม่ปกติซะแล้ว.......
ทงเฮ...นายจะแกล้งอะไรฮยอกแจของชั้น ห๊ะ??!!! อย่าแกล้งให้มันออกหน้าออกตานักนะ จะหาว่าไรท์เตอร์ไม่เตือน เดี๋ยวจับให้นายไปเป็นตัวประกอบซะเลยนี่! ถนอมน้องหน่อยก็แล้วกัน เพราะนายต้องทำโทษเด็กดื้อคนนี้อีกนี่ ใช่มั้ย?
ความคิดเห็น