Ma Dude ไอหนุ่มนี่เมียผม [yaoi]

ลำดับตอนที่ #7 : Chap 5 : What should I do 30 per

"เมื่อกี้ ฟะ..ฟิวว่าไงนะ" ผมกลั้นใจถามชายหนุ่มตรงหน้า

"กูรักมึง กูรักมานานแล้ว มึงเคยคิดจะรักกูบ้างมั้ยจี ?"

"..." ผมได้แต่เงียบ รัก ? ฟิวนี่นะรักผม ไม่ได้หรอก เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ เราจะรักกันได้ยังไง ผมไม่มีมดลูก ผมไม่มีรังไข่ ผมมีลูกให้เค้าไม่ได้ 

"มึงอย่าเงียบได้มั้ยวะ มึงเป็นคนบีบให้กูพูดเองนะเว่ย!!"

"ถะ...ถอยไป อย่ามายุ่งกับผม ผมรับไม่ได้เรื่องนี้ ผมไม่ได้วิปิริตขนาดนั้น!!! " ผมพูดพร้อมกับผลักอกฟิวเต็มแรงแต่ก็ไม่เป็นผล หนำซ้ำเค้ายิ่งกอดผมแรงกว่าเดิม พร้อมกับพูดด้วยเสียงสะอื้นเบาๆว่า

"กูปล่อยมึงไม่ได้กู เลิกยุ่งกับมึงไม่ได้ เพราะกูรักมึงไปแล้วจี กูรักมึงไปแล้ว อย่าผลักไสกูเลยนะจี" มันพูดพร้อมกับพลิกตัวผมให้หันกลับมามองหน้ามัน ในขณะที่ผมนิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก

"..."

"มึงมองตากูจี"

"..."

"มึงมองให้ดีๆ แล้วบอกกู บอกกูมาว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ...."

"..."

"ที่กูทำดี คอยดูแลเอาอกเอาใจ คอยเหวี่ยงใส่ทุกคนที่มาเกาะแกะมึง คอยรับส่งมึงมาตลอด ..."

"ทะ...ทำไม"

"มึงมองแล้วคิดดีๆ ว่าตลอดเวลานั้นมึงไม่เคยรู้สึกอะไรกับกูเลย"

"ทำไมเราต้องคิดด้วย"

"กูขอ คิดดีๆ เพราะกูรู้ว่าถ้ากูพูดออกไป หลังจากวันนี้อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปอยู่แล้ว"

"ไม่ต้องอึดอัดหรอกจี แต่ฟังไว้ว่าต่อจากนี้กูจะทำอะไรก็ได้" ฟิวพูดพร้อมกับยิ้มสมเพชใส่ตัวเอง ก่อนจะฉายแววตาเจ้าเล่ห์แบบเดิมที่เค้าชอบทำ

"เป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอฟิว ผมขอ" 

"มึงก็รู้จักนิสัยกูดีนี่จี ว่าอะไรที่กูอยากได้ กูก็ต้องได้ กูไม่ใช่พรเอกที่จะไม่พยามทำอะไรเลยถ้าอีกฝ่ายไมไ่ด้คิดเหมือนกับตัวเอง"

"ฟะ..ฟิวจะทำอะไร" ผมถามเสียงสั่น ชักจะกลัวแล้วสิ ฟิวยิ่งเป็นคนที่คาดอะไรไม่ได้เลย

"ทุกอย่าง ถ้ามันทำให้มึงคบกับกู ทำให้มึงรักกู เตรียมใจไว้ด้วยนะครับคุณเมีย :)"

30 per

หลังจากวันนั้นที่ 2 คนเถียงกัน จีก็ทำตัวเหมือนเดิม เหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น จนผมเกือบสงสัยแล้วว่าตอนนั้นผมโกรธที่เค้าด่าจนเพ้อ คิดไปเองหรือป่าว ?

แต่ผมก็แค่เกือบคิดแหละครับ ...

ทำไมน่ะหรอ?

ก็เพราะว่าฟิวเค้าขี้หึงมาก!!!

เค้าตามกำจัดผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ผม และถ้าหากเค้าไม่พอใจคนไหนเป็นพิเศษ เค้าจะจัดการคนนั้นด้วยตัวของเค้าเอง อย่างเช่นตอนนี้

"ช่วยตอบกูหน่อยสิ ว่าการที่มีผู้ชายมาวอแว เกาะแกะเมียคนอื่นนี่เค้าควรทำยังไง?"

"อย่ามาแส่ไม่เข้าเรื่องน่ะ น้องจีคร้าบบ ไอหน้าเหียกนี่แฟนน้องจีหรอครับ?" ผู้ชายที่ผมเรียกเค้าว่าพี่บิ๊ว ถามผมด้วยคำถามที่ไม่สำรวจใบหน้าของตัวเองเลยแม้แต่น้อย ถ้าอย่างฟิวเหียกพี่ก็ไม่น่าเกิดเป็นคนแล้วล่ะครับ

"ไม่ใข่แฟนครับพี่บิ๊ว แต่จีก็ไม่ได้ชอบพี่หรอกครับเลิกยุ่งกับจีเถอะ ...ส่วนฟิว ผมขอเถอะอย่ามาวุ่นวายเลย" ผมตอบปฏิเสธออกไป แต่ไม่วายหันไปปรามฟิวด้วย ผมยังมั่นใจนะว่าความรู้สึกผมยังคงเป็นเพื่อน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสักอย่าง แต่เหมือนฟิวจะไม่เข้าใจ เขายังคงตีเนียนทำหูทวนลมเหมือนเดิม แถมยังหัวเราะก๊ากอีกต่างหาก

"ฮ่าาาาๆ ได้ยินมั้ยครับไอสัดคุณพี่บิ๊ว เลิกเสือกกับจีซะอย่าหาว่ากูไม่เตือน :)"  และเค้าก็ลากตัวผมให้เดินไปขึ้นรถของตัวเองเหมือนเดิม ผมเริ่มจะชินแล้วล่ะครับกับการกระทำของเค้า 

แต่แปลก!

ปกติผมไม่ชอบให้ใครลากไปแบบนี้หรอก แต่ทำไมตอนนี้ผมถึงยอมได้กันล่ะ

มันเป็นเพราะอะไรกันน้าาา ?

....พ่อครับ แม่ครับ ช่วยตอบคำถามผมทีได้มั้ยว่าผมเป็นอะไรกัน ?

"ฟิว เลิกลากเราสักที แล้วเมื่อกี้ทำนิสัยแบบนั้นทำไม เค้าเป็นรุ่นพี่เราก็ต้องเคารพหน่อยดิ""ทำไม? ห่วงมันเหรอไง!!" ฟิวขึ้นเสียงใส่ผม"ฟิว อย่ามางี่เง่าได้มั้ยอะ จีแค่อยากให้ฟิวหัดเคารพคนอื่นบ้าง พี่บิ๊วเค้าก็ไม่ได้อะไร ชายด้วยกันจะอะไรนักหนา" ผมบ่นอุบด้วยความหงุหงิด โตตัวเท่าควายแต่ทำไมสมองฟิวมันเท่าไข่มดจังฮะ แค่นี้ก็คิดไมไ่ด้"นี่คุณกันต์นธีร์ ถ้าคุณมึงมันแมนสมเป็นชายจริงๆกูจะไม่อะไรเลย แล้วอีกอย่างกูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าต่อไปนี้ผู้ตัวไหนก็มายุ่งกับมึงไม่ได้ มึงเป็นเมียกู จบเก้ท" ว่าจบฟิวก็เดินไปเปิดประตูรถเพื่อให้ผมขึ้นรถไปก่อนจะออกตัวทันที








O W E N TM.