คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chap 4 : Because i love you 100 per.
บทที่ 4
ผมกลับมาถึงบ้านของตัวเองในเวลาตี 1 กว่า ด้วยสภาพอ่อนล้าและเมาเละเทะ ...ผมจำได้ลางๆว่าผมดื่มไปเยอะมากหลังจากที่จีมันวิ่งหนีผมไป ผมก็โดดเรียนแล้วนั่งกินอยู่ที่ห้องของไอชิน ผมไม่เข้าใจ ผมผิดตรงไหนที่ผมเป็นห่วงมันมากจนขาดสติ ? เผลอด่ามันออกไปด้วยความที่กลัว กลัวว่ามันจะโดนพวกเหี้ยนั่นทำร้าย แต่แล้วยังไง ! มันก็ยังมาขอร้องให้ผมปล่อยพวกมัน แต่ตอนนี้ผมก็รู้แน่ๆแล้วว่าพวกมันคงไม่กล้ามาทำอะไรไอจีอีกแล้ว พวกมันคงเข็ดไปอีกนานทีเดียวล่ะ J ผมค่อยๆพยุงร่างของตัวเองให้เดินมาถึงห้องนอนก่อนจะล้มตัวลงบนเตียง กลิ่นกายของมันก็ยังคงอบอวลอยู่ ผมพยายามหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ก่อนจะกดหาเบอร์ของมันแล้วโทรออกทันที
‘หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดตะ..’ ผมกดตัดสายทันที มันปิดเครื่อง ...แต่ผมก็ยังไม่ละความพยายาม โทรออกซ้ำๆ จนจะครบร้อยผมจึงเลิกโทร ผมค่อยๆหลับตาก่อนจะคิดถึงเรื่องของวันนี้ ผมอยากบอกมันเหลือเกินว่าผมขอโทษที่ด่ามันแบบนั้น แล้วเผลอหลับไปในที่สุด ...
มหาวิทยาลัย xxx
“อ้าว! ไงมึงไม่แฮงค์อ่อวะ ?” ไอคริสมันถามผม หลังจากที่เมื่อคืนผมเมามาก เช้านี้พอตื่นขึ้นมาผมก็ต้องเผชิญกับอาการปวดหัวขั้นรุนแรง แต่จะให้หยุดก็คงไม่เพราะวันนี้เสือกมีควิซท้ายชั่วโมงอีก แจ่มเจรงง -0-
“ไม่แฮงค์กูก็ยอดมนุษย์ละ ...เออว่าแต่ไอจีมันมายังวะ ?” ผมพูดก่อนจะถามหาจีในท้ายประโยค
“ยังไม่เห็นหน้าเลยว่ะ มึงแม่งอย่างเลวอะ ก็รู้อยู่ว่ามันไม่ชอบให้ใครเรียกแบบนั้นมึงก็ยังเรียก ...แต่แม่งยิ่งแย่มากกว่าเดิมคือมึงคือคนที่มันไว้ใจที่สุด มึงพลาดแล้วว่ะเพื่อน” คริสมันสวดผมครับ ...แต่ก็จริงผมพลาดจริงๆครั้งนี้ เฮ้อออ ผมอยากตายจังเลยครับ
“เห้ย! นั่นไงไอจี ...จีจ๋าพวกเราอยู่ทางนะ..อ้าวจีไปไหนอะ จี!!!” ไอชินเรียกจี ทำให้ผมหันไปมองคนๆนั้นทันที ...แต่ดูเหมือนว่าจีจะไม่สนใจพวกผมเลยนะครับ มันหันมามองแปปนึงก่อนจะหันหลังเดินเลยไป ไม่สนใจพวกผมอีกเลย
“ไอฟิว ...กูว่ามึงทำจีโกรธแล้วว่ะ มึงต้องรับผิดชอบเรื่องนี้นะ ถ้าโกรธแค่มึงกูก็ไม่ว่าหรอก เสือกพาลมาถึงพวกกูด้วย!!” ไอชินหันมาด่าผมครับ
“เออๆ เดี๋ยวกูแก้ไขเอง” ผมพูดจบก็วิ่งตามไอจีมันไปทันที ...และแล้วผมก็เห็นหลังมันละ ผมจึงรีบวิ่งอ้อมไปดักข้างหน้ามันไว้ มันหยุดเดินทันที ผมจึงรีบพูดว่า
“จี ทำไมมึงถึงไม่มานั่งกับพวกกูวะ ? ” ผมประเดิมด้วยคำถามนี้เป็นอันดับแรก
“...”
“มึงเป็นอะไรวะ ? ทำไมมึงถึงเดินหนีกูเมื่อวาน”
“…”
“มึงก็อย่าแต่เงียบดิไอจี ไม่มีปากหรอไงไอ..”
“ไอตุ๊ดหรอครับ ?” ผมที่ยังไม่ทันจะพูดจนจบประโยค ไอจีก็พูดแทรกขึ้นด้วยคำที่ทำเอาผมจุกทันที
“…”
“ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับตุ๊ดอย่างผมหรือป่าวครับ ? ...ถ้าไม่มีผมขอตัว” มันพูดจบก็เดินหลบไปอีกทาง ...แม่งให้ได้อย่างงี้สิวะ !!! ผมค่อยๆเดินคอตกกลับมาที่โต๊ะของพกผม ไอชินมันจึงถามผมทันทีที่ผมนั่งลงแล้ว
“ว่าไงๆ จีมันหายโกรธมั้ย ?”
“…มันยอมพูดกับกูแล้ว”
“เห้ยจริงเด้ะ!! เย้ๆ ><”
“แต่มันพูดคำว่า ‘มีธุระอะไรกับตุ๊ดอย่างผมหรือป่าว’ น่ะนะ” ผมพูดพร้อมกับดัดเสียงเล็กน้อย
“=[]=” ไอชินกับคริสมันช็อคไปตามๆกัน
“กูจะทำไงดีวะ กูพยายามง้อแล้วนะเว่ย! แต่แม่งก็ไม่หายสักทีอะ” ผมพูดอย่างหงุดหงิด
“แล้วมึงได้บอกเค้าว่าขอโทษมั้ย ?” ไอคริสถาม
“ป่าวว่ะ...กูไม่ได้พูด”
“โห่ไอเหี้ย! เป็นกูก็ไม่หายหรอกไอสัส!” ไอคริสด่าผมอีกรอบ
“ตกลงว่านี่สมองหรือเม็ดถั่วแดงฮะ ไอฟายเอ้ย!!” และนี่ก็ไอชินครับ ...ฮึ่มๆ พวกมึงได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ
“มึงไปเลยนะ รีบไปขอโทษไอจีมันเลย” ไอคริสพูดต่อครับ
“แล้วอย่าลืมพูดคำว่ขอโทษล่ะ!” แล้วนี่ก็ไอชิน ...ผมได้แต่นั่งเงียบๆ ให้พวกมัน 2 ตัวด่าผม เอาวะ! ลองใหม่ ลองง้อมันอีกครั้ง เผื่อคราวนี้มันจะหาย ...และแล้วผมก็รอเวลาจนหมดคาบเรียน ผมค่อยๆขี่มอไซค์สะกดรอยตามไอจีมันไปเรื่อยๆ ...ไอจีมันเป็นคนโรคจิตอย่างนึงนะครับ ถึงแม้มันจะกลัวการอยู่คนเดียว แต่ก็ยกเว้นที่เดียวคือบ้านมัน ถ้าเป็นบ้านมันอยู่คนเดียวมันก็อยู่ได้ ..และแล้วผมก็ถึงบ้านของมัน มันตอนนี้กำลังไขกุญแจบ้านอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ผมจึงเดินไปแอบข้างหลังของมันก่อนจะคว้าข้อมือมันเอาไว้
“เฮ้ย! คุณมาได้ไงน่ะ ?!!” ไอจีที่ตกใจเมื่อเห็นผม เอ่ยามทันที
“จี ...กูขอโทษ เรากลับมาสนิทเหมือนเดิมได้มั้ย ?”
“…”
“นะจีกูขอร้อง กูผิดไปแล้ว ได้โปรดเถอะ กลับมาเป็นเพื่อนรักกูเหมือนเดิมนะ”
”…” มันก็ยังเงียบ
“เฮ้ยจี! มึงอย่าเงียบดิวะ !”
“เราขอตัวนะ” จีพูดกับผมก่อนทำท่าจะเดินเข้าบ้าน ...ผมไม่มีทางยอมแพ้แล้วปล่อยให้เข้าบ้านไปหรอก ผมหันไปกระชากแขนของมัน ทำให้ตัวของเราติดกัน ก่อนที่ผมจะจ้องหน้าของมันด้วยความรู้สึกหลากหลาย น้อยใจ เสียใจ คิดถึง ขอโทษ หรือรัก ?...ผมกับมันจ้องกันอยู่นาน กว่าผมจะรู้สึกตัวก็ตอนที่ใบหน้าของเรานั้นห่างกันแค่ไม่กี่คืบ แต่ผมรู้สึกว่าผมควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ผมค่อยๆก้มหน้าเข้าไปใกล้มันอีก จนกระทั่งริมฝีปกของเรา 2 คนชิดติดกัน ...ก่อนที่มันจะผลักผมออกแล้ววิ่งเข้าบ้านไป..
ผมค่อยๆทรุดตัวลงนั่งอยู่ตรงหน้าประตูรั้วบ้านของมัน ...ผมทำพลาดอีกแล้วใช่มั้ย ? ทำไมผมถึงเอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลอีกแล้ว !!! ผมมันโง่ชะมัดยาดเลยให้ตายสิ !! ผมนั่งนึกสมเพชกับความโง่เง่าของตัวเอง ...ก่อนจะคิดได้ว่า ถ้าหากผมสถานะของพวกผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ อย่างน้อยๆ ผมก็จะได้จีบไอจีจริงๆสักที! ผมจึงลุกเดินมาเคาะประตูบ้านมันอย่างดัง ทั้งเรียก ตะโกน เคาะซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตึงๆๆๆๆๆ
“จีเปิดประตูหน่อย ...ออกมาคุยกันหน่อยได้มั้ย ?!!!”
“…” ก็ยังเงียบ
“จี ...จีกูบอกว่าให้มึงเปิดไงวะ!!!!”
“…”
“จีโว้ยย!!!!!”
แกร๊กก!
“จี ...กูขอโทษนะจีนะๆ” จีมันเปิดประตูออกมาทำให้ผมรีบจับแขนมันก่อนจะบอกขอโทษอีกครั้ง
“คุณมาจูบผมทำไม ?!!! จะมาล้อเล่นอะไรกับผมอีก แค่ด่ายังไม่พอใจ ไม่สนุกมากพออีกหรอ!!!!!” มันตะโกนใส่หน้าของผม ..ผมได้แต่เงียบไม่กล้าโต้ตอบอะไรมันเลย
“เอ้าว่างไงล่ะครับ!!! ตอบผมมาสิ คุณมาจูบผมทำไม ฮือๆๆ ...มาจูบผมทำไม มาทำให้ผมใจเต้นทำไม มาทำให้ผมรู้สึกดีทำไม แล้วมากับผมทำไม คุณคิดอะไรของคุณอยู่น่ะ ฮือๆๆ” ไอจีมันพูดทั้งน้ำตาพร้อมกับทุบอกไปด้วย ...
“ก็เพราะกูรักมึงไงไอจี กูรักมึงได้ยินมั้ย ? กูรักมึงมานานแล้วด้วย!!!!”
คุยกันสักนิด.
มาต่อแล้วค่า ...ฟิวบอกชอบจีแล้วอ้าา
ยังไงก็ฝากติดตามต่อด้วนะค้า ><
ความคิดเห็น