คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chap 3 : Why I heart beat ? 100 per.
[Gb part]
เช้านี้ผมตื่นด้วยแสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องฮะ ก่อนจะแปลกใจที่คนที่นอนด้วยเมื่อคืนหายตัวไป ? ...ฟิวไปไหน ? ผมเดินหาเขาทั่วห้องก็ไม่เจอ เดินไปยังโซฟาหน้าห้องไม่เจอ ฟิวอยู่ที่ไหนกัน ? ...ผมมีความลับจะบอกพวกคุณฮะ ผมเป็นโรคกลัวที่มืดและการอยู่คนเดียว ผมเดินไปนั่งชันเข่าตรงมุมห้องก่อนจะร้องตะโกนเรียกหามันแม้จะรู้ว่ามันไม่อยู่ก็ตาม ฮะ..ฮึก..ก...มันไปไหนกัน ทำไมมันทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมไม่ชอบแล้วทำไมถึงปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวล่ะ หรือมันโกรธเกลียดผมแล้ว ? ฮือๆ…
“ฟิวอยู่ไหน!!!! ทำไมฟิวไม่อยู่ ฮือๆ”
“ฟิว!!!!!!!!!!!”
“ฟิว!!!! ฮือๆ..”
[Few part]
วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษครับ เพราะผมหลับไม่ลง ...แล้วด้วยความหิวนั่นเองทำให้ผมเดินไปในครัวแต่ก็พบว่า ไม่มีอะไรเหลือแล้ว เออดี = = …ผมจึงเดินลงไปมินิมาร์ทด้านล่างเพื่อหาซื้อของไปเก็บไว้ในห้องของตัวเอง แต่ทันทีที่ผมมาถึงห้อง ก็ได้ยินเสียงไอจีตะโกนเรียกชื่อผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างดัง
“ฟิว!!!!!!!!!! ฟะ...ฟิวอยู่ไหน ฮือๆ..” ผมตกใจมากรีบวิ่งไปหามันทันที พอมันเห็นผมมันก็โผเข้ากอดผมก่อนจะร้องสะอึกสะอื้นอยู่นาน ...
“ใจเย็นๆไอจี กูอยู่นี่แล้วไง ไม่ร้องนะไม่ร้อง” ผมกอดปลอบประโลมให้มันสงบสติลงเล็กน้อย
“ฮืออ.. ฟิวไปไหนมา ทำไมจีตื่นมาไม่เจอฟืว ...ทะ...ทำไมฟิวถึงทิ้งให้เค้าอยู่..คะ...คน..ดะ..เดียว ..ฮืออๆ” จีที่พูดทั้งน้ำตาถามผมเป็นชุด ...นี่ผมลืมได้ยังไง ? จีมันเป็นคนมีปม โธ่เว้ย!! ทำไมมึงถึงลืมเรื่องนี้ไปได้วะไอฟิว!!!
“กูขอโทษนะครับจี ...เลิกร้องนะ กูสัญญา ว่ากูจะไม่ปล่อยให้มึงอยู่คนเดียวอีกแล้วนะครับ”
“ฮะ..ฮึก..ก สัญญากับจีนะว่าจะไม่ทิ้งจีจริงๆ”
“อืมกูสัญญา ...เลิกร้องได้แล้วนะ”
“ฮึก...ก ..ฮืออ โฮ~ …” จีร้องโฮออกมาอีกครั้งผมกอดปลอบมันอยู่สักพักก่อนที่ผมจะไล่ให้มันไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วผมก็เดินไปเตรียมอาหารเช้าไว้ให้มันทาน..
[Gb part]
หลังจากที่ผมผ่านการดราม่ามาพักใหญ่ ผมก็จัดการอาบน้ำทันที แต่หลังจากที่ผมแต่งตัวเดินออกมาจากห้องนั่นเอง ผมก็เห็น ...คุณลองจินตนาการตามผมดูนะครับ พวกคุณลองนึกถึงห้องครัวสีขาวสุดหรูนะครับ มีผู้ชายตัวสูง หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีพลาสเทล ที่ตอนนี้กำลังจัดแจงทำกับข้าวเพื่อรอคุณๆอยู่ ...ให้ตายเถอะ ! มันดูดีมากเลยฮะ
ตุ้บบบ!
ผมไม่รู้ว่าเสียงอะไร แต่ว่ามันดังมาจากช่วงอกข้างซ้ายของผม ..ผมเอามือกุมทันที ผมรู้สึกว่าหัวใจของผมมันเต้นเร็ว แรงมากๆ เหมือนมันแทบจะทะลุออกมาอยู่แล้ว
นี่ผมเป็นอะไร ?
ทำไมผมถึงใจเต้นแบบนี้ ?
หรือว่าผม ...
.
.
.
.
จะเป็นโรคหัวใจสินะ ?
...คงใช่แหงเลย พอผมหาคำตอบให้ตัวเองเสร็จก็เดินไปกินข้าวทันที เพราะดูเหมือนฟิวจะทำเสร็จแล้ว
“อาหย่อยจางงง ><” ผมพูดชมฝีมือทำกับข้าวของฟิว
“ถ้าอร่อยก็กินเยอะล่ะ ^^”
“จีจะกินให้เกลี้ยงเลยแหละ ไม่ให้เหลือ ~”
“หึๆ เหมือนเด็กเลยะมึงเนี่ย ....กินให้เกลี้ยงจริงๆละกัน” ฟิวพูดจบก็ขยี้หัวผม ...ทำไมมันรู้สึกดีอย่างนี้นะ ? ผมไม่เข้าใจจริงๆ ..และหลังจากที่พวกผมทานข้าวเสร็จ จีก็เดินไปอาบน้ำแล้วผมก็ทำความสะอาดจานชาม ก่อนที่ผมจะซ้อนท้าย
มอ’ไซค์ของฟิวเพื่อไปมอกัน
“เฮ้อออออ~ ครูแม่งจะสั่งงานไรนักหนาวะ ? ...แค่ไอ 2 ชิ้นแรกกว่ากูจะทำทันก็แทบตายละ -*-” ชินบ่นในขณะที่พวกเรากำลังลงจากตึกเรียน
“ชินไม่ต้องมาบ่นแบบนี้เลยนะ ...ถ้าชินไม่ขี้เกียจ ชินก็ทำงานทันอยู่แล้วแหละ -3-” ผมสวดชินไป 1 บท
“เง้อ~ ละไมจีมาบ่นชินด้วยอะ -3-” ชินทำหน้ามุ่ยใส่ผมก่อนจะไถหัวผมเบาๆ ...เรียกเสียงหัวเราะจากพวกผมทุกคน และแล้วเราก็เดินมาถึงโรงอาหารของหน้าคณะ ...โดยที่ผมซึ่งตัวเล็กสุดทำหน้าที่เดินไปจองโต๊ะ ส่วนชินกับคริสไปซื้ออาหาร และคนสุดท้ายคือฟิว ทำหน้าที่ไปซื้อน้ำ ...แล้วทำไมผมถึงทำหน้าที่จองโต๊ะน่ะหรอฮะ ? ก็เพราะผมตัวเล็กไง ผมตัวเล็กนะฮะไม่ได้เตี้ยเรียกให้ถูกด้วย -3- ...แล้วด้วยเหตุผลนั่นล่ะที่ทำให้ผมถูกเบีดและบดบังได้ง่าย มันช่างน่าน้อยใจ ! แต่มันก็ดีนะฮะ สบายดี 5555555555
“ทำไมทำหน้าเหมือนตูดแบบนั้นล่ะ ?” จู่ๆ เสียงฟิวก็ดังขึ้นจากข้างหลังของผม
“เฮือก! ทำไมชอบโผล่มาเงียบๆล่ะเนี่ย -3-”
“ฮ่าๆ ก็ถ้ากูมาแบบเสียงดังมึงก็รู้ตัวก่อนน่ะสิ ไอฟาย ...แล้วมึงทำไรอยู่วะ ? ทำหน้าเหมือนกำลังนินทาใคร ...หรือมึงนินทากูอยู่ฮะ ?!!”
“ใช่ที่ไหนกันล่ะ ?!”
“ไม่ใช่ก็แล้วไป..”
“ฟิว ...เดี๋ยวจีไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ผมพูดก่อนที่จะลุกเดินออกไป ...แต่ระหว่างก่อนที่จะถึงห้องน้ำนั่นเอง ผมก็ไปป๊ะกับผู้ชายกลุ่มหนึ่งเข้าให้
“อ้าวน้องจีนี่หว่า ....จะไปไหนหรอจ๊ะ ?” ผู้ชายคนหนึ่งเรียกผม
“เอ่อ ...ผมจะไปห้องน้ำครับ ขอทางหน่อยครับ”
“พี่จะหลีกทางให้ก็ได้ถ้าน้องยอมเป็นเมียพี่ 55555555”
“นี่พี่ครับ! ผมไม่เล่นอะไรวิปริตแบบนี้กับพี่หรอกนะครับ!!”
“อ้าวน้องจี ไหงปากหมาแบบนี้ล่ะจ๊ะ เดี๋ยวปั๊ดจับจูบซะเลย”
“...ช่วยหลีกทางผมด้วยครับ!!” ผมเริ่มมีน้ำโหแล้ว
“ก็บอกอยู่ ...ว่าถ้าน้องเป็นยอมเมียพี่ พี่จะหลีกทางให้”
“….”
“เงียบแบบนี้ กำลังคิดหรอจ๊ะน้องจีจ๋า~”
“…ผมบอกว่าให้พวกคุณหลีกทางให้ไง! แล้วขอบอกเลยหน้าตาอย่างพวกคุณผมไม่ยอมลดตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วยหรอก!!” ผมด่าออกไปด้วยความโมโห -*-
“อ้าวไอเหี้ย! ปากดีแบบนี้ กูคงต้องจัดการกับปากมึงซะแล้ว ....เอ้าพวกมึง! จับตัวมันไว้!!!” ผู้ชายคนนั้นพูดจบ บรรดาพวกที่เหลือก็วิ่งมาจับผมทันที ...ทำไมผมถึงไม่มีแรงแบบนี้ล่ะเนี่ย ?
“ปล่อยผมนะเว่ย!!” ผมร้องบอกให้ปล่อย
“เรื่องไรกูจะปล่อยล่ะครับ ปากดีแบบนี้พี่ช้อบชอบ”
“ฮะ...ฮึก..ก..ปล่อยผมนะ” ผมพูดทั้งน้ำตา
“แหมน้องจี ปากสีสวยขนาดนี้พี่คงต้องลองชิมหน่อยแล้ว” ผู้ชายคนนั้นพูดก่อนจะเดินเข้ามาล็อคผมแล้วค่อยๆก้มหน้ามาใกล้ๆ ไม่นะไม่… ฟิว ....ช่วยจีด้วย ฮือๆ
ตึงงง!
“พวกมึงทำเหี้ยอะไรกันวะ ?!!!!!!!!!!!!!!” จู่ๆก็มีเสียงดังมาทางด้านหลังของพวกเรา ทำให้พวกผมทั้งหมดหันไปมองทันที ...นั่นเสียงฟิวนี่ ฟิวมาช่วยผมแล้ว!!
“โอ๊ะโอ๋~ …พวกมึงกำลังทำอะไรกับเพื่อนที่น่ารักของเราหรอครับ ? ^^” แล้วนี่ก็เสียงของชินครับ
“รนหาที่ตายกันเองนะพวกมึง J” แล้วเสียงนี้ก็เป็นเสียงคริส
“หมูจะหามอย่าเอาคานเข้ามาสอดสิวะ ?!” ผู้ชายคนนั้นหันไปตอบด้วยท่าทางยียวน ...แล้วฟิวก็ค่อยๆเดินก้มหน้าเข้ามาทางพวกผมก่อนที่จะ ..
พลัก!
ฟิวต่อยหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างจัง ก่อนที่เตะอัดเข้าที่หน้าท้องอย่างแรงอีกที
“ไอเหี้ย! ถ้ามึงทำอะไรไอจีนะ กูจะไม่เอามึงไว้เลย! ไอหน้าห*!” ฟิวต่อยไปไม่ยั้ง ปากก็ด่าไม่หยุด คนที่อยู่รอบนอกต่างยืนมองกันด้วยท่าทางเงียบๆ
“แล้ว ...พวกมึงยังไม่ปล่อยจีอีกหรอ ?!!!!!!!!!” เสียงคริสตวาดใส่พรรคพวกที่จับผมอยู่ ส่งผลให้พวกมันรีบปล่อยผมแล้ววิ่งหนีหายกันไป .. ผมเมื่อได้รับการปลดปล่อยแล้วก็วิ่งไปห้ามฟิวทันที
“ฟิวพอได้แล้ว!! ...เดี๋ยวเขาก็ตายหรอก”
“ไม่กูไม่พอ!! …แล้วทำไมมึงอ่อนแอนักวะ แค่นี้ก็สู้ไม่ได้!”
“ขอโทษนะ ...แต่ฟิวพอเถอะ ถ้าเขาเกิดตายขึ้นมาทำยังไง ?!!”
“ก็ข่างมัน ... มึงไปไกลๆดิไอตุ๊ด กูไม่สนโว้ยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!” ฟิวหันมาตวาดใส่หน้าของผม ทำให้ผมนิ่งไปในทันที ...ทำไมต้องตวาดใส่ผมด้วย ? ผมทำผิดอะไรหรอ ? หรือผมอ่อนแอเกินไป ชอบสร้างปัญหาให้แก่เขางั้นหรอ ? แล้วที่สำคัญ ..
ที่สำคัญ!!
ทำไมเขาต้องด่าผมว่าตุ๊ดด้วย ? ...
...ทำไม ?
“…จริงอยู่ที่ฟิวไม่สน ...แต่จีสน ฟิวก็แค่ห่วงกลัวว่าฟิวจะติดคุก แต่ถ้าความห่วงมันทำให้ฟิวรำคาญ ...จีก็ขอโทษ” ผมพูดเงียบ ก่อนจะเงยหน้ามองคนตรงหน้าทั้งน้ำตา แล้วผมก็วิ่งหนีไปทันที ...ฮือๆ ทำไมเขาต้องตวาดผม ทำไมต้องด่าผม ทำไมเขาต้องโมโหใส่ผม แล้วที่สำคัญ ...ทำไมหัวใจของผมมันถึงปวดหนึบแบบนี้นะ ทำไมกัน ? ...
เอามาต่อกันเลยค่า ...ตอนนี้แอบมีดราม่าเล็กน้อย ..
เอาล่ะสิ จีน้อยใจเพราะฟิว แล้วตอนหน้า
จะเป็นยังไงกันล่ะ ?!! ...ฝากติดตามต่อกันด้วยนะคะ ><
ความคิดเห็น