งานพาทไทม์ต้องกลายเป็นทาสแมว

09:40 น.

เดือนนี้จะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่าหอพักเนี่ย!!? เพราะไอเจ้าของร้ายกาแฟเฮงซวยนั่น ไปเล่นพนันบอลจนเป็นหนี้มากมาย สุดท้ายเวรกรรมก็มาตกที่ลูกจ้างแบบพวกฉัน โดนไล่ออก ปิดร้าน ปิดกิจการ แถมยังหายสาป​สูญ​ เงินเดือนงวดสุดท้ายก็จ่ายให้ไม่ครบ นี่มันวันซวยอะไรของฉันเนี่ยยยย

หญิงสาวหัวเสียนางหนึ่งเดินทำหน้ามุ่ยคอตก เธอเดินกำสมุดบัญชีธนาคารของตัวเองแน่น พร้อมกับมองยอดเงินคงเหลือ 4,xxx.xx บาท หัวใจของเธอกรีดร้องจนอกจะแตกอยู่แล้ว! 

เธอเดินอย่างไร้จุดหมาย พร้อมกับคิดหาวิธีการเอาตัวรอดด้วยเงิน4พัน เห้อ ต้องรีบหางานใหม่ให้ได้เร็วๆแล้วสิ นี่มันเพิ่งจะต้นเดือนด้วย ถ้าทิ้งช่วงนานกว่านี้.. มีหวังอดตายก่อนแน่ๆ หรือว่าต้องคิดจริงจังเรื่องไปนั่งโต๊ะทำงานในบริษัทเหมือนคนอื่นดีน๊าาา... 

"หืมม?" จังหวะนั้นเอง หญิงสาวเดินผ่านเสาไฟฟ้าต้นหนึ่ง เธอหันไปเห็นชายแก่ร่างสูงสวมสูทสีดำขาว หากคุณรู้จักผู้พันxxx ร้านไก่ทอดชื่อดังละก็ ชายชราคนนี้แทบจะเหมือนเขาเลยก็ว่าได้ เขากำลังแปะกระดาษสีขาวพร้อมตัวหนังสือสีแดงตัวใหญ่ว่า

'รับสมัครด่วน พนักงานทำความสะอาดรายชั่วโมง ทำงานแค่ 3 วัน เท่านั้น รายได้ชั่วโมงเฉลี่ยละ 300 บาท สนใจติดต่อเพิ่มเติมได้ที่ เบอร์ 02xxxxxxxx'

เห้ยยยยย!! สิทธิ์​นั้นต้องเป็นของฉัน คุณตาคนนั้นเพิ่งจะแปะกระดาษด้วย งานทำความสะอาดและเงินระดับนั้น ฉันไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆหรอกน่า! 

สาวเจ้ารีบปรี่เข้าไปหาชายแก่มาดเท่ที่กำลังจะเดินไป

"ขอโทษนะคะ คือรับสมัครนี่ ต้องไปทำที่บ้านคุณตาหรอคะ?" เธอเดินไปยืนข้างหน้าชายชราพร้อมกับชี้นิ้วไปที่กระดาษประกาศบนเสาไฟ

".. อ๋ออออ คุณมองเห็นสินะ กระดาษแผ่นนี้ .. ใช่ครับใช่ เดี๋ยวคุณติดต่อมาที่เบอร์นี่ละกันนะครับ พอดีคนที่จะสัมภาษณ์​ ไม่ใช่ผมน่ะ" ชายแก่ทำท่าครุ่นคิดอยู่แว้บหนึ่ง ก่อนจะดึงกระดาษที่แปะอยู่ออกและยื่นไปให้สาวน้อยตรงหน้า พร้อมกับยิ้มแย้มอย่างสดใส

โห ท่าทางจะรวยน่าดูแฮะ รักสุขภาพสุดๆ คนอะไรแก่แล้วยังเท่ เอ.. ว่าแต่หน้าตาคุ้นจัง เหมือนเคยเห็น.. ผะ ผู้พันซxxx!!!? เอ้ย ไม่ๆแค่คล้ายเฉยๆ จะบ้าหรอ ไหนดูสิ๊๊ อืมมม.. ดูจากการแต่งตัวอาจจะเป็นผู้ดีแหะ แต่แปลกที่อากาศร้อนขนาดนี้ เขายังใส่สูทอยู่ได้นะเนี่ย

" ได้ค่ะ ขอบคุณ​มากค่ะ หนูจะรีบติดต่อไปเลยค่ะ" เย้!! ฟ้ามีตาจริงๆ สวรรค์มาโปรด ในที่สุดดดดดดดดด

สาวน้อยก้มหัวไหว้ย่อให้กับชายแก่ใส่สูท ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข ก็แหงสิ งานทำความสะอาดบ้านแค่3วันต่อสัปดาห์เองนะ ชั่วโมงตั้ง300บาท จะไม่ให้ดีใจได้ไงละ ฮ่าๆๆๆๆ ชายแก่ยิ้มพร้อมก้มหัวให้เธอเบาๆหนึ่งที ก่อนจะขอตัวเดินจากไป พอพ้นสายตาคนอื่น หญิงสาวก็รีบจ้ำอ้าวกลับหอพักที่อยู่ไม่ไกลพร้อมกับกระโดดโล่นเต้นไปตลอดทาง

10:50 น.

"ทั้งหมด 247 บาทครับ" คนขับแท็กซี่กดหยุดมิเตอร์พร้อมกับหันมาบอกราคาให้ผู้โดยสารเบาะหลังด้วยรอยยิ้ม

ชายแก่ยื่นเงินให้ 300 บาท และส่ายหัวบอกเป็นนัยว่าไม่ต้องทอนด้วยรอยยิ้มเช่นกัน เขาเปิดประตูลงจากรถอย่างนุ่มนวล ก่อนจะยืนมองจนรถสาธารณะเหลืองเขียวจะลับตาไป รอบข้างเป็นบ้านคนประปราย เขาเดินหันหลังให้ถนน เดินตรงไป ผ่านตึกรามบ้านช่อง​ต่างๆ นั่น.. ร้านดอกไม้และร้านขนมปัง ระหว่างสองร้านนี้จะมีซอยแคบๆเล็กๆซอยหนึ่งที่เมื่อเดินผ่านเข้าไปแล้ว จะพบกับป่าต้นไม้ขนาดใหญ่ ต้นไม้สูงล้อมรอบบ้านไม้ชั้นเดียว พร้อมทะเลสาปขนาดใหญ่

ชายชราร่างใหญ่ใส่สูทเดินเปิดประตูรั้วไม้เข้ามา เขาไขประตูเข้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้ถูกสร้างไว้ติดทะเสสาป บ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ มีเพียงแค่ชั้นเดียว ทำด้วยไม้ทั้งหลัง มีการตกแต่งที่เรียบง่าย แต่ของที่ตกแต่งเป็นของมีค่าราคาสูงทั้งนั้นน่ะสิ เสียงพื้นไม้ดังเอี๊ยดอ๊าด ชายแก่เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวา เจอกับห้องนั่งเล่น ภายในห้องติดตั้งกระจกใสบานใหญ่หลายบาน แต่ปิดด้วยผ้าม่านผืนใหญ่ทั้งหมด ยกเว้นม่านผืนหนึ่งที่แง้มช่องเล็กๆไว้ ให้พอดีกับเก้าอี้หนังตัวใหญ่สีน้ำตาลเข้มหันหน้าไปทางนั้น

"ผมว่าเราได้เจอคนที่เราต้องการแล้วครับ" สิ้นเสียงชายแก่ สิ่งที่อยู่บนเก้าอี้หนังที่กำลังมองออกไปข้างนอกกระจกใส สิ่งนั้นได้แสยะยิ้มเบาๆพร้อมกับส่ายหาง(?)​ขนฟูด้วยความยินดี!!!