(NoRitz) Oh...! Yes...รักนี้แหล่ะใช่เลย

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6

“พี่ รอนานมั้ย พอดีเมื่อกี้ติดธุระนิดหน่อยน่ะ ก็เลยลงมาช้า ขอบคุณมากที่มารับ
เกรงใจฮะ วันหลังไม่ต้องก็ได้” เสียงน้องเซนครับ วันนี้ผมโทรหาน้องบอกว่า
จะมารับที่หน้าหอไปเรียน เห็นน้องวิ่งกระหืดกระหอบมา แล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้
น่ารักครับ

“ไม่เป็นไร พี่เต็มใจ งั้นเอาเป็นว่าวันนี้แก้ตัวโดยการไปกินข้าวที่บ้านพี่แล้วกัน
ตกลงตามนี้นะ สงสัยคุณแม่พี่จะปลื้มเซนแล้วล่ะ เพิ่งเจอกันไป วันนี้ก็บอกว่า
ให้ชวนเซนมาทานข้าวที่บ้านด้วย”

หลังจากวันที่เลี้ยงส่งน้องเกตแล้ว คุณแม่ก็ถามถึงน้องเซนตลอดว่าไม่เห็นมาบ้านอีกเลย
ไอ้ผมหรอก็อยากให้น้องเซนมาจะตายแต่ว่าก็เกรงใจ บางทีชวนน้องออกมาบ่อยๆ
ก็ไม่รู้ว่าน้องจะติดอะไรหรือเปล่า หรือว่าเพื่อนเมดจะแอบไม่พอใจผมรึเปล่า
ยิ่งแต่แมนๆ อยู่ด้วย เกิดวันไหนผมทำอะไรผิด มีหวังน้องริทชกผมตาแตกแน่

“งั้นเอาเป็นว่า วันนี้เซนไปบ้านพี่ แต่มีข้อแม้ว่าวันนี้ต้องให้เซนทำอาหารขอบคุณแม่พี่
ที่ทำบัวลอยไข่หวานให้เซนด้วย ตกลงตามนี้นะ” แหม รีบปิดประโยคเลยนะเนี่ย
เนียนเหมือนใครน้อ

“ได้สิ พี่เองก็อยากกินอาหารฝีมือเซนเหมือนกัน คุณแม่คงดีใจที่เซนไปได้”
ผมเห็นเซนหันมายิ้มเขินให้ผม “เซนก็ดีใจที่แม่พี่เอ็นดูเซนเหมือนกัน”
ผมส่งเซนที่ตึกนิเทศก่อนที่จะวนรถกลับไปที่ตึกวิศวะ

- - - - - - - - - -

“ไอ้กัน เป็นไงวะ แผนกู เด็ดมั้ยมึง ” หลังจากที่เล่าวีรกรรมต่างๆ ที่ได้ทำมาให้ไอ้กันฟัง 

“อ้าว กัน มึงส่ายหัวเนี่ย หมายความว่าไง มันแย่มากเลยหรอวะ ” กันยังไม่หยุดส่ายหัว

“ มึง เอาอะไรคิด ไอ้โน่ มึงคิดว่าสิ่งที่มึงทำเนี่ย จะทำให้เค้าประทับใจมึงหรอ มึงบ้ารึเปล่า
ปกติกูเห็นมึงจีบผู้หญิงกูก็เห็นว่ามึงอย่างคล่อง ทำไมครั้งนี้น้องริท มึงถึงจีบด้วยวิธีประหลาดๆ วะ
มึงคิดว่ามึงเอาเค้าอยู่ด้วยวิธีแบบนี้หรอมึง กูกลัวมึงชวดจริงๆ ว่ะเพื่อน ”

แกล้งพูดให้มันใจเสียครับ อย่างผมหรือครับจะพลาดข่าวต่างๆ ผมเนี่ยรู้ทั้งฝั่งเขาฝั่งเรา
น้องเซนรายงานผมหมดแล้วล่ะครับว่าอย่างน้อยก็ทำให้น้องริท เริ่มสนใจในตัวมันได้บ้าง
แต่สนใจในลักษณะไหนเนี่ย ผมก็มิอาจคาดเดาได้

“อ๊าว...มึงไม่รู้หรอกัน วิธีนี้แหล่ะ ถึงจะเรียกความสนใจจากน้องได้ มึงอย่ามาดูถูกความคิดกูนะ
ห้าวเป้งแบบน้องเค้าก็ต้องเจอผู้ชายหน้าตาดี คารมดี ขี้เล่นแบบนายภาคินนี่แหล่ะ ”
ดูความมั่นใจของมันครับ พกมาเกินร้อยจริงๆ 

“เออๆ ก็พูดให้มึงใจเสียไปอย่างนั้นแหล่ะ น้องเซนน่ะเค้าบอกกูว่าเรื่องที่จะเข้าชมรมของมึงอ่ะ
น้องเค้าก็ลังเลอยู่เพราะเห็นว่าน้องเค้าจะลงละครของชมรมการแสดงด้วย ก็เลยกลัวว่าจะหนักเกินไป
แต่ว่าเค้าอยากตั๊นหน้ามึงมาก ก็เลยว่าจะลองเสี่ยงเข้าชมรมดนตรีดู” ภาคินกระโดดตัวลอย
อย่างน้อยวิธีที่เขาคิดขึ้นมาก็เรียกความสนใจจากน้องได้

ว่าแต่ตอนนี้น้องริทจะได้กินน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ของพี่โตโน่คนโก้รึยังหนอ
เอ๋...น้องริทจะเข้าชมรมการแสดง งานละครปีนี้มีอะไรให้น่าสนใจซะแล้วสิ
หรือว่าโตโน่จะลองควบสองชมรมดี ประธานชมรมดนตรี และสมาชิกชมรมการแสดง
อย่างนี้ก็โชคดีสองต่อ ได้เห็นหน้าน้องสองเวลา ยิ่งคิดก็ยิ่งคุ้ม

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

วันนี้มีนัดครับ พี่กันนัดผมไปกินข้าวที่บ้านของพี่เค้า บอกว่าคุณแม่อยากพบ
ใจผมน่ะก็อยากไปนะครับ แต่ว่าก็ไม่รู้จะวางตัวยังไงเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเข้าหาผู้ใหญ่ไม่เก่ง
แต่ว่าบางทีมันก็เกร็ง แล้วยิ่งพี่กันแสดงออกให้คุณแม่รู้ว่าความต้องการของพี่กันคือคบผมแบบจริงๆจังๆ
จากที่เกร็งอยู่แล้วเลยยิ่งไปกันใหญ่

โชคดีที่คุณแม่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เอ็นดูเราเหมือนเราเป็นน้องของพี่กันคนนึง
ดูๆ ไปแล้วครอบครัวพี่กันนี่ก็อบอุ่นดีนะ ไม่แปลกใจเลยที่เห็นพี่เค้าสุภาพ เรียบร้อย
อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมพี่กันถึงมาจีบผม ห้าวซะขนาดนี้ แต่เวลาที่อยู่กับพี่กันความห้าว
ก็จะถูกลดทอนลงไป ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อพี่เค้าหรอกครับ
ผมแค่เห็นว่าใครที่เราคุยแบบห้าวๆ ได้ก็คุย ใครที่เราเห็นว่าเค้าสุภาพ เราก็คุยแบบสุภาพกับเค้า
ก็แค่นั้น

บางทีติดพูดห้าวไปบ้าง พี่กันก็จะหัวเราะ แล้วก็บอกว่า “ติดความห้าวจากริทมารึไงเรา”
ก็เนี่ยแหล่ะครับอยู่กับริทผมก็พูดแต่มึงกับกู แต่พอพูดกับรุ่นพี่ ก็ต้องพูดให้เพราะนิดนึง
เดี๋ยวเค้าจะว่าข้ามรุ่นเอาได้

แอบแปลกใจเหมือนกันครับ ไอ้ริทเคยถามผมว่า “เซน มึงคิดอะไรกับพี่เค้ารึเปล่าวะ
ดูพี่เค้าจริงจังกับมึงมากเลยนะ ” ปกติผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกครับคนที่เข้ามา
แบบจริงจังเลยทีเดียว แต่กับพี่กัน มันไม่ใช่ ผมว่าพี่เค้าดูเป็นคนดี เชื่อถือได้
แล้วผมเองก็คิดว่าไม่เสียหายอะไรที่จะได้รู้จักพี่ที่ดีคนนึง จะมาทำตัวไม่ถูก
ก็ตอนที่พี่เค้ามาสารภาพว่าแอบชอบ แล้วก็ขอคบกับผมนี่ล่ะครับ ไปไม่เป็นเลย
ก็เลยตอบปฏิเสธพี่เค้าไป ก็ผมไม่รู้จะพูดอะไรนี่นา มันตื้อๆ ไปหมด จะว่าดีใจก็ดีใจ
แต่อีกใจก็รู้สึกว่ามันเร็วไป ก็ค่อยๆ คบกันไปแบบนี้ดีกว่า
เอาไว้คราวหน้าพี่กันถามอีกเมื่อไหร่ ค่อยมานั่งคิดคำตอบอีกที

“เหนื่อยมั้ยเซน วันนี้มีเรียนทั้งวันเลย” เซนเดินมาขึ้นรถที่ผมจอดรออยู่ที่ใต้ตึกเรียน

“ก็นิดหน่อย เข้าทุกคลาสเลย แต่ว่าแต่ละคลาสก็ไม่หนักมาก พี่กันล่ะ เป็นไงมั่ง ”
นี่แหล่ะครับที่ผมรอ ประโยคคำถามนี้นี่แหล่ะ

“เหนื่อยมากเลยวันนี้ สงสัยจะไปวิ่งเล่นในใจเซนมากไปหน่อย” เห็นน้องเซนหันมามองผมตาโต
แล้วก็หัวเราะจนตาหยีเหมือนเดิม
 
“อ๊าว หัวเราะอะไรให้พี่ล่ะเซน ก็ขอจีบบ้างไม่ได้หรือไงเนี่ย หรือว่าพี่หมดสิทธิ์แล้ว”
แกล้งตัดพ้อน้องไปหนึ่งคำ ซักพักก็ได้ยินน้องพูดให้หัวใจพองโตอีกครั้ง

“เปล่าซะหน่อย ก็แค่แปลกใจ ไม่เห็นค่อยเล่นมุขเสี่ยวๆ นี่นา” น้องพูดซะหัวใจผมแฟบคืนเลยครับ
แต่จะว่าไปมันก็เสี่ยวจริงๆ นั่นแหล่ะ 

“แล้วเรื่องสิทธิ์ของพี่ล่ะ พิจารณาบ้างรึยัง” น้องเซนทำหน้าเหวอ ตอบตะกุกตะกักมาว่า “ก็ ก็ ดูอยู่นี่ไง
พี่กันไปเหอะ เดี๋ยวคุณแม่รอนานนะ” แล้วก็ได้เห็นความเนียนของน้องครับ คงเขินเห็นนั่งหน้าแดงเชียว
เอาล่ะผมค่อยๆ รุกวันละนิดๆ ต้องมีซักวันบ้างล่ะ ที่น้องเซนจะใจอ่อน

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน + เมนท์กันนะคะ
เพิ่งแต่งเป็นเรื่องที่สองค่ะ
หนุกไม่หนุกยังไงก็บอกกันได้นะคะ
ถ้าพิมพ์ตกหรือว่าพิมพ์คำผิดยังไงก็ขอโทษด้วยเน้อ

ไรเตอร์ขอแสดงความขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะคะ
จะอัพไปเรื่อยๆ นะคะ เร็วบ้างช้าบ้าง
ยังไงก็ช่วยติดตามไปเรื่อยๆ นะคะ ^ ^ ขอบคุณค่ะ