(NoRitz) Oh...! Yes...รักนี้แหล่ะใช่เลย

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

“ กัน มึงช่วยกูหน่อยไม่ได้หรือไง คนนี้กูชอบจริงนะเว้ย มึงก็ลองไปขอเบอร์น้องเค้ามาให้กูหน่อย
นี่กูไม่เคยขอร้องใครเลยนะเว้ย ชีวิตนี้กูไม่เคยคิดเลยว่ากูจะขอเบอร์ผู้ชาย แต่น้องริทคนนี้กู’เป็คจริงๆ ว่ะ”
เสียงภาคิน หนุ่มหมัดหนักแต่ใจไม่เคยหนัก(แน่น)เมื่อได้มาเจอหนุ่มเรืองฤทธิ์ หนุ่มแป้นแล้นเจ้าของ
ตำแหน่งเดือนมหาลัย กำลังเอ่ยวาจาขอให้เพื่อนสนิทนภัทรช่วยขอเบอร์ หนุ่มน้อยหน้าทะเล้น จนกระแทกใจ
ไอ้หนุ่มหมัดหนัก ขวัญใจสาวๆ ทั้งมหาลัย ที่คาดว่าในอนาคตอันใกล้นี้ต้องเช็ดน้ำตากันเป็นแถว

“มึง จะมาตามตื้ออะไรกู กูรู้... ถึงกูไม่หามาให้มึง มึงก็มีวิธีของมึงนั่นแหล่ะโน่ มึงอย่ามาทำไก๋ซะให้ยาก”
กันกล่าวดักคอเพื่อน เค้ารู้ดีว่าอย่างไอ้โน่ อยากได้อะไร มันก็ต้องเอาให้ได้ ไม่ว่าจะยากยังไง มันก็หาวิธีจนได้
แต่ที่มาขอร้องเขา เพราะคงเห็นว่ารู้จักกับเพื่อนของน้องริท คงหาเบอร์ได้ไม่ยากเท่าไร

 “กู ว่า นะ มึง ถอด ใจ เหอะ” กันพูดเบี่ยงเบนประเด็น อย่างน้อยเขาก็ยังไม่ได้ตกปากรับคำโตโน่อย่างเป็นจริงเป็นจังนัก
ไม่งั้นมีหวังไอ้คุณเพื่อนได้โทรจิกตามเช้าไม่เห็น เย็นมีเคลียร์แน่ๆ

 “มึง พูดอะไรไอ้กัน ถอดใจอะไร กูยังไม่ได้เริ่มอะไรซักอย่าง จะให้กูถอดใจละ แม่งเพื่อนกันรึเปล่าวะ”
ผมก็พูดไปงั้นแหล่ะ เอาให้มันหน้าเสีย เดี๋ยวมันก็ต้องช่วยผม เชื่อดิ่ คนอย่างไอ้กัน ถึงแม้จะตัวดำแต่ใจไม่ดำแน่ๆ

“แหม...มึง น้องเค้าก็ไม่ใช่ขี้ๆ นะมึง ผู้ชายเกือบครึ่งมหาลัยก็เป็นอย่างมึงเนี่ยแหล่ะ แล้วมึงจะเอาอะไรไปสู้กับเค้า 
คารมเสี่ยวๆ เจ้าชู้สุดขั้ว หรือว่าผลแพ้ชนะเรื่องชกต่อย” ไอ้กันพูดพร้อมกับเอียงหัวมามองผม ดูถูกกันชัดๆ
“แหม ไอ้เพื่อนเลว พูดซะกูชั่วเลยนะ เอาน่า...มึงก็หาเบอร์มาให้กูก่อน ที่เหลือเดี๋ยวกูจัดการเอง มึงนอนใจได้
คนนี้กูเอาจริง ” ผมตอบไอ้กันไปอย่างมั่นใจ แต่คำตอบของมันช่างน่าถีบเหลือเกิน “กูก็เห็นมึงเป็นอย่างนี้ทุกทีแหล่ะ
กูบอกตรงๆ คนนี้กูไม่ค่อยอยากเสี่ยงว่ะ ยิ่งเป็นเพื่อนกับน้องเซนของกูแล้ว ช่วยมึงครั้งนี้ ถ้ากูเสียเครดิตขึ้นมา
อนาคตกูดับวอดวายเลยนะมึง”  ไอ้กันตอบสีหน้าจริงจัง ผมเข้าใจครับก็น้องเซน ปฏิภาณ คนนี้มันตามจีบของมัน
มาตั้งนาน มันคงไม่อยากให้ประวัติมันเสีย แต่ซักพักผมก็เห็นมันอมยิ้ม ผมว่ามันคงคิดแผนการอะไรดีๆ ออกแล้วล่ะ

 “เอางี้มึง ชวนน้องเค้ามาเข้าชมรมเป็นไงมึง เจ๋งมั้ยได้สองต่อ ได้ทั้งจีบได้ทั้งใกล้ชิด ใครจะมีความสุขเท่ามึงคร้าบ
คุณภาคิน” ได้ฟังอย่างนี้ค่อยใจชื้นหน่อย อย่างน้อยมีไอ้กันอยู่ผมก็เหมือนมีมือขวาไว้แย็ปก่อนฮุกไปที่ใจของน้องริท
และต่อให้ไอ้กันไม่ได้รู้จักกับน้องเซนมาก่อน ผมก็ไม่ทำให้เครดิตของมันเสียหรอกครับ แหม...ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าคนนี้
ไอ้กันมันก็เอาจริงเหมือนกัน

ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าน้องเค้ามีอะไร ทำไมผมถึงอยากเข้าไปใกล้ชิด อยากทำความรู้จัก และอยากที่จะ
สานสัมพันธ์ แต่ว่าแค่เจอหน้าน้องเค้าครั้งเดียว ผมก็รู้สึกได้ว่าถ้าผมได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนๆ นี้ ผมคงมีความสุขมาก
ทั้งสีหน้า แววตา นิสัยของน้องเท่าที่ผมเห็น มันสัมผัสได้ว่าน้องเค้ามีในสิ่งที่ผมขาดอยู่ และผมคิดว่าถ้าผมไปอยู่ข้างๆ
น้อง เราจะเติมเต็มกันและกันได้ นี่ไม่ได้น้ำเน่านะครับเนี่ย มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงๆ