ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ...EIGHT...100%
"ขอโทษที่ลากพวกพี่เข้ามารับรู้นะครับ" เจโฮปนั่งก้มหน้านิ่งข้างๆแรพม่อน
"ไม่เห็นต้องขอโทษเลย เรื่องแค่นี้เองนะครับ" แรพม่อนโอบไหล่เจโฮปเบาๆ แต่พอเห็นสายตาของวีกับจีมินที่มองมานั่นทำให้เค้าต้องปล่อยมือออก สายตาเด็กแน่หรอเนี่ย เค้านะเป็นคนทำให้เจโฮปคนนี้ไม่สบายเองแหละ
"วีต้องขอโทษอีกทีนะครับกับเรื่องนี้" วีโค้งขอโทษให้ทุกๆคน จองกุกที่เห็นวีทำอย่างนั้นก้อลอบยิ้มกับจินไม่ได้เพราะเด็กคนนี้มีมารยาทกับผู้ใหญ่จริงๆ แม้จะสนิทกันก้อตาม นี่สินะภรรยาในอนาตเค้านะ อืมๆ
"เจโฮป" ยุนกิ "ไปพักเถอะ ดูเหมือนนายจะมีไข้อีกแล้วนะ รบกวนพี่แรพม่อนพาเจโฮปขึ้นไปพักด้วยได้มั้ยครับ" ยุนกิขอร้องแกมบังคับ
"ห้องไหนหละ เด่วพี่พาไปเอง"แรพม่อนพยุงเจโอปเอาไว้กับตัวเอง แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเป็นห่วงแค่ไหน
"เดี๋ยวผมบอกเองว่าห้องไหน ขึ้นไปเถอะ" เจโฮป
"อ่า นายไหวนะเจโฮป" แรพม่อนก้มลงมาถามใกล้ๆ
"อืม ไปเถอะ" เจโฮปพูดน้อยแบบนี้ ไม่สบายจริงด้วยสินะ ขอโทษที่ต้องมาตากฝนเพราะช่วยพี่หากุญแจรถพี่นะครับ T^T
"วีจะทำยังไงต่อกับคนที่ชื่อมาร์คนั้นนะ " จิน
"แค่บริษัททั้งงหมดมันล้มละลาย และคิดว่าไม่เกินสามวันนี้แน่นอน วีก้อจะหยุดฮะ " วี
"แค่บริษัทหรอ" ชูก้า สิ้นเสียงคนเป็นพี่ทั้งสองคนถึงกับหันหน้ามองกัน
"แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นั้นยุนกิ อิอิ" จีมิน หัวเราะเบาๆพลางเล่นเกมส์ในโทรศัพท์
"นั่นสินะ ถ้าเอาแค่บริษัทมันก้อไม่ใช่คนอย่างคิมวีหละ จัดการทั้งที ต้องให้ถึงรากถึงโคนสิ" ชูก้าเสริม เกทับวีน้อยๆ
"ยังหาเหตุผลไม่ได้เลยง่าายุนกิ แค่มันทิ้งจีมินมันก้อจัดการได้แค่ไอมาร์คคนเดียว น้องแบมแบมที่รักอ่ะ จะให้ทำไปทั้งๆที่ยังไม่มีเหตุผลนะ ไม่ได้หรอก" วี
"เอ่อ น้องวี..." จองกุกกับจินมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
"ฮะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นหละฮะพี่จองกุก" น้องวีน่ากลัวววววว
"เอ่ออ ป่าวคับบ" จองกุก
ตื่อ ดึ้งง!! เสียงข้อความน่ารักดี 555
"ข้อความอะไรหรอวี" ชูก้าถามออกไปเมื่อเห็นวีเปิดอ่านข้อความแล้วมีสีหน้าแปลกไป
"แท มีอะไรรึป่าว" ชูก้าถามอีกครั้ง แต่วีก้อยังนิ่ง
"หาเหตุผลได้แล้วสิ" วีเงยหน้าขึ้นมายิ้ม
"น้องวีพี่ของอ่านหน่อยได้มั้ย" จองกุกขอโทรศัพท์วีมาอ่านข้อความ
"ได้ฮะ อ่านดังๆเลยนะพี่จองกุก" วีส่งให้อย่างดี จองกุกที่รับมาเปิดอ่านข้อความล่าสุด เค้าถึงกับเงียบ
"เฮ้ อะไรวะ จองกุก" จินที่ทนไม่ไหว ถามออกมา
"แท ว่าไง มีอะไร อย่าชักช้า ตอบมาๆๆ" จีมินที่เงียบอยุ่นานพูดออกมา ยุนกิลุกขึ้นมาแย่งโทรศัพท์จากจองกุกที่นั่งเงียบอยุ่
T0..Kimtaehyung
กะอีแค่ทำให้บริษัทกุล้มละลายได้ อย่าทำเป็นดีใจไปหน่อยเลยไอพวกโง่ ตราบใดที่กูยังมีแบมๆคอยหนุนหลังอยุ่กุไม่มีทางจบแค่นี้หรอกเว้ย จะทำอะไรคิดให้ดีๆนะ มึงอย่าคิดว่ากุทำไรไม่ได้ อย่าคิดวากุจะโง่ขนาดนั้น อย่างน้อยกุก้อเคยอยุ่กับพวกมึงมาเหมือนกัน อ่อ ที่สำคัญมึงคงยังไม่รุสินะไอวี ว่าไอแบคฮยอนพี่ชายสุดรักสุดหวงมึงโดนตัดสายเบรก รถคว่ำนะ 55555
From...Mark
"มึงบอกว่าเคยอยุ่กับพวกกุเหมือนกันแต่มึงทำแบบนี้แสดงว่ามึงคงลืมไปแล้วสินะ สีหน้าของไอแทนะ" ยุนกิที่อ่านข้อความจบถึงกับสบถคำหยาบออกมา ทุกคนที่ได้ยินข้อความนั่นถึงกับไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
"น้องวี ไม่เป็นไรนะ พี่ไปแจ้งความให้ดีกว่า น้องวีใจเย็นๆก่อนนะครับ" จองกุก มีสีหน้าลำบากใจ
"แจ้งความหรอฮะ ไม่จำเป็นหรอก พี่จองกุก น้องวีนะใจเย็นเสมอเลยนะรู้มั้ยครับ เพราะงั้นพี่จองกุกวางใจน้องวีได้เลย น้องวีไม่บุ่มบ่ามทำอะไรหรอกฮะ" วี
.....................................................................50%..................................................
เดี๋ยวเค้ามาต่อให้นาาาาา วันนี้เค้าสอบหละฮรื้อออออ T^T
.....................................
มาต่อให้หละน้าาา อย่าเพิ่งหนีเค้าไปไหนนนะงื้ออ
"กล้ามากเลยนะมาร์คเพื่อนรัก...." วีเผยรอยยิ้มที่ไม่อยากให้ใครเห็นให้คนเป็นรุ่นพี่พ่วงฐานะแฟนได้ดู
"ฮัลโหล! จัดการให้จบวันนี้ซะ ทุกบริษัทที่อยู่ในเครือของมันไม่ว่าจะเป็นของญาติคนไหน ทำให้มันล่มจมซะ...อย่าให้เหลือแม้บริษัทเดียว" ยุนกิที่โทรหาใครก้อไม่รุ้ พูดสั่งอย่างเย็นชา จินรีบจับมือของยุนกิไว้แล้วลูบเบาๆเป็นเชิงบอกให้ใจเย็นๆ
"เอ่อ ชูก้าใจเย็นๆก่อนนะ พี่ชายน้องวีไม่เป็นอะไรหรอกครับ" จิน
"พี่จินครับ ผมใจเย็นอยู่นะครับ คนที่ใจร้อนนะ ฝ่ายโน้นต่างหากนะ "ยุนกิ
"แทฮยอง ตอนนี้พี่แบคฮยอนอยู่ไหน" จีมิน กำหมัดแน่นหน้าแดงไปด้วยอารมโกรธ
"ชั้นไม่รุ้ คงต้องรอพี่คริสหรือพี่แดฮยอนติดต่อกลับมา" วี
"น้องวีครับ" วีหันมามองหน้าจองกุกเล็กน้อย ในแววตาคู่ใสนั่นไม่มีอะไรเลยนอกจากความว่างปล่าที่ไม่รุ้ว่าวีกำลังคิดอะไรอยุ่
"วีจะรอข่าวพี่แบคก่อนฮะ จากนั้นจะรอให้พี่แบคมีอาการดีขึ้นแล้วค่อยว่ากัน โอเคนะฮะ" วีรู้ดีว่าจองกุกเป็นห่วงถึงได้พูดไปอย่างนั้น
นั่งรอกันอย่างเงียบๆกว่าสองชั่วโมง ก้อมีโทรศัพท์จาก รพ. ติดต่อมาว่าพี่แบคฮยอนปลอดภัยแล้ว จึงพากันไปเยี่ยม ส่วนเจโฮปที่ขึ้นไปนอนพักนั่นก้อดีขึ้นแล้วและจินก้อบอกเรื่องทั้งหมดให้ฟังแล้ว ปกติเจโฮปเป็นคนใจร้อน ยิ่งได้ยินเรื่องพี่แบคฮยอนยิ่งทำให้โกรธจัด เช่นเดียวกับจีมินที่ถ้าไม่มีพี่เสียงเย็นๆของวีพูดเตือนไว้คงไม่ฟังแน่ๆผมก้อเพิ่งจะรู้ว่าวีนะโหดแค่ไหนก้อตอนที่วีสั่งการลูกน้องชุดดำที่เดินกันเต้มบ้านไปหมดทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีสักคน
"พี่แบค...." เมื่อเปิดประตูเข้าไปวีก้อเดินเข้าไปกอดพี่แบคฮยอนที่นั่งอยุ่บนเตียง
"พี่ไม่เป็นไรแล้วเด็กดื้อ ไม่เจ็บแล้วนะ" รอยยิ้มอ่อนโยนนั่นเหมือนกันกับวีเลยหละ
"แบคกี้!!! แบคกี้ของชั้นอยุ่ไหน แบคกี้ๆๆๆ ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย เจ็บตรงไหนอีกฮะ ปวดตรงไหนเป็นแผลเยอะมั้ย แบคกี้ งื้อออยอลลี่เป็นห่วงนะ!!ทีหลังไม่ต้องขับรถคนเดียวแล้วนะ ห้ามไปไหนคนเดียวอีกนะ แบคกี้ได้ยินยอลลี่นะ!!!" จู่ๆไอโย่งที่ผลักประตูเข้ามาก้อโวยวายเสียงดัง แบคกี้ๆๆ ทำเอาผมงงไปหมด
"ชานยอล.." พี่แบคฮยอนเรียก คนที่ชื่อชานยอลเบาๆ แล้วยิ้มอ่อนโยน พี่ชานยอลก้อเข้าไปกอดแล้วซบลงที่ไหล่พี่แบคอยอนเบาๆ
"ฮึก! แบคฮยอนบอกผมมานะ ใครทำแบบนี้กับแบค ถ้าแบคขับรถเร้วจะเปป็นยังไงหืม ถ้าตรงนั้นไม่มีใครอยุ่แล้วใครจะพามาโรงพยาบาล แล้วถ้าแบคเป็นอะไรขึ้นมา แล้วชานยอลจะอยู่กับใคร....." เป็นแฟนกันสินะครับ อืม
"ก้อแบคไม่เป็นไรแล้วนี่ เห็นมั้ย หืม ขี้แยจังแฟนใครเนี่ย" พี่แบคอยอนผู้สดใส
"ชานยอลรักแบคฮยอนที่สุดเลยรุ้มั้ย อย่าทำให้เป็นห่วงอีกนะ"
"อืออ แบคฮยอนรักชานยอลนะ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ ที่รัก"
..................................................เอาไปอีกนิด >v<.........................................................
หลังจากที่นั่งเฝ้าจนพี่แบคหลับไป พี่ชานยอลคนรักของพี่แบคก็หันมาพูดกับผม
"มันเป็นใครหรอแทฮยอง" น้ำเสียงแบบนี้ไม่ต้องบอกก้อรุ้ว่าพี่ชานยอลกำลังโกรธแค่ไหน
"อดีตเพื่อนแทเองฮะ พี่ชานยอลแทฮยองขอโทษนะฮะ ที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น แต่อีกเดี๋ยวมันก้อจะจบแล้วฮะพี่ รออีกแค่แปปเดียว" วี
"อีกกี่ชั่วโมง?"
"ไม่เกินเที่ยงคืนของวันนี้ฮะ" แน่สิตอนนี้ก้อ 17.27 น.แล้ว
"ให้พี่ช่วยอะไรมั้ย"
"ก้อดีนะฮะ พี่ชานยอลเอาหูมานี่สิฮะ แทฮยองจะบอกอะไรให้ฟัง"
จองกุกที่ยืนดูแทฮยองกระซิบกระซาบกับแฟนพี่ชายแล้วรู้สึกเท้ากระตุกไม่พอใจ หึง หวง โว้ยยย วีที่เดินมาขอยืมโทรศัพท์ของยุนกิเอาไปกดๆๆๆน่าจะเป็นรูปใครสักคนแล้วยื่นให้พี่ชานยอลหูกางนั้นดู สักพักก้อยิ้มออกมาแล้วขอส่งรูปนั่นออกไป
"แทแท จะทำไงต่ออ่าา รอแบบนี้เริ่มเบื่ออแล้วนะ"ชูก้า
"พักกินคิทแคทสักแปปมั้ย แล้วค่อยไปเยี่ยมบ้านเพื่อนเก่ากัน"วีพูดแล้วเกินไปหาจองกุกที่นั่งหน้ามุ่ยอยุ่
"เป็นอะไรหรอฮะ พี่จองกุก"ไอเด็กบ้าเอ้ย อย่ามาทำหน้าโมเอ้นะ งอลยุ่เฟ้ย ง้อพี่สิๆๆ
"ปล่าว" ผมหันไปเขม่งไอแรปม่อนที่หัวเราะกับท่าทีของผม
"งื้ออ หิวหรอฮะ ออกไปกินอะไรกันมั้ย เดี๋ยวก้อปวดท้องนะฮะ" หน้าพี่บอกว่าหิวหรอครับ?
"น้องวีก้อไปกับคนอื่นสิครับ พี่ไม่อยากไปหรอก" ง้อทีสิ งอลนานแล้วนะ
"คิ ถ้าพี่ปวดท้องจะให้วีทำไงฮะ ตีดีมั้ย วีไม่อยากตีพี่นะเดี๋ยวพี่จะเจ็บ ไปหาอะไรกินกันนะ จะได้ไม่ปวดท้อง วีเป็นห่วงนะฮะ^_^" แอทแทค!!! น้องวีจับมือผมให้ยืนขึ้นแล้วเดินออกไป
"เมื่อไหร่เราจะยอมให้พี่จับมือเราแบบนี้บ้างนะยุนกิอา" จินที่เดินตามออหกับคนอื่นๆพูดขึ้น
"อะไรอ่ะ มึงนี่ก้อนะไอจิน อยุ่ๆก้อบ่นขอจับมือแล้วจีบเค้าก่อนยังวะ" แรปม่อน
"ไรมึงอ่ะ ว่าแต่กุ ดูมึงดิ ถ้าอุ้มได้คงอุ้มเดินแล้วมั้งกับน้องเจโฮปอ่ะ" สองเด็กที่ถูกพูดถึงหน้าแดงกันไปเป้นแถบๆ
"ถ้าได้ก้อดีสิ" แรปม่อนหันไปมองหน้าเจโฮปแล้วยิ้มจริงใจให้
"แจ๊คสัน นี่พี่เองนะ จัดการให้ทีสิ เด่วจะส่งงไปให้ดูนะ" ชานยอลวางสายของลูกพี่ลูกน้องคนสนิท แล้วเดินเข้าไปจับผ้าห่มมาห่มให้คนรักของเค้าที่นอนออยุ่บนเตียง "ฝันดีนะแบคฮยอน ชานยอลแก้แค้นให้แบคแล้วนะ ใครหน้าไหนก้อห้ามมาทำให้แบคเจ็บ ชานยอลยอมไม่ได้หรอกนะ" ชานยอลก้มลงจูบที่หน้าผากเนียนใสของแบคฮยอนเบาๆ
"ที่นี้ก้อไปเยี่ยมเพื่อนเก่กันได้แล้วสินะ" เจโฮป ที่หายป่วยแล้วกลับมาร่าเริงอีกครั้งถามวีที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน
"ก้อรอเวลานี้อยุ่อ่ะ" จีมิน ที่นั่งกินขนมอยุ่บนโซฟา
"เค้าจะต้อนรับเราแบบไหนนะ" ยุนกินั่งเล่นเกมส์ในมือถือ
"คงจะต้อนรับอย่างดีเลยหละ" วีตอบแล้วเดินไปหยิบกุญแจรถ พร้อมส่งกระเป๋าเป้ให้เพื่อนๆ
"กลับมานายคงโดนพี่จองกุกโกรธแน่อ่ะ ที่ทำแบบนี้กับพวกพี่เค้านะ" จีมิน
"ไว้ค่อยง้อนะ ก้อไม่อยากให้เข้าไปพัวพันมากกว่านี้ ชั้นเป็นห่วงนะ" วี
"รักไปหมดหัวใจแล้วอ่ะดิ" เจโฮป
"ก้อไม่รุ่สินะ คงเป็นอย่างนั้นหละ" สีหน้าที่เขินแดงเบาๆของวีที่ไม่มีใครเคยเห็นนั้นทำให้พวกเขาทุกคนยิ้ม
"เอาเป็นว่าต่อยกลับมาง้อแล้วกันเนอะ ไปกันเหอะคิดถึงเพื่อนเก่าจะแย่" ยุนกิ
"ไปๆๆ หวังว่าแกจะต้อนรับเราอยางดีนะ มาร์ค..." วี
########การนอนตีสี่ทุกคืนมาเป็นอาทิตย์ๆเนี่ยมันไม่ดีนะเนี่ยย มิดเทอมทำเค้ากระอักเยย เค้าไม่ได้ทิ้งทุกคนนา ทุกคนอย่าเพิ่งทิ้งเค้านาาา########
"ไม่เห็นต้องขอโทษเลย เรื่องแค่นี้เองนะครับ" แรพม่อนโอบไหล่เจโฮปเบาๆ แต่พอเห็นสายตาของวีกับจีมินที่มองมานั่นทำให้เค้าต้องปล่อยมือออก สายตาเด็กแน่หรอเนี่ย เค้านะเป็นคนทำให้เจโฮปคนนี้ไม่สบายเองแหละ
"วีต้องขอโทษอีกทีนะครับกับเรื่องนี้" วีโค้งขอโทษให้ทุกๆคน จองกุกที่เห็นวีทำอย่างนั้นก้อลอบยิ้มกับจินไม่ได้เพราะเด็กคนนี้มีมารยาทกับผู้ใหญ่จริงๆ แม้จะสนิทกันก้อตาม นี่สินะภรรยาในอนาตเค้านะ อืมๆ
"เจโฮป" ยุนกิ "ไปพักเถอะ ดูเหมือนนายจะมีไข้อีกแล้วนะ รบกวนพี่แรพม่อนพาเจโฮปขึ้นไปพักด้วยได้มั้ยครับ" ยุนกิขอร้องแกมบังคับ
"ห้องไหนหละ เด่วพี่พาไปเอง"แรพม่อนพยุงเจโอปเอาไว้กับตัวเอง แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเป็นห่วงแค่ไหน
"เดี๋ยวผมบอกเองว่าห้องไหน ขึ้นไปเถอะ" เจโฮป
"อ่า นายไหวนะเจโฮป" แรพม่อนก้มลงมาถามใกล้ๆ
"อืม ไปเถอะ" เจโฮปพูดน้อยแบบนี้ ไม่สบายจริงด้วยสินะ ขอโทษที่ต้องมาตากฝนเพราะช่วยพี่หากุญแจรถพี่นะครับ T^T
"วีจะทำยังไงต่อกับคนที่ชื่อมาร์คนั้นนะ " จิน
"แค่บริษัททั้งงหมดมันล้มละลาย และคิดว่าไม่เกินสามวันนี้แน่นอน วีก้อจะหยุดฮะ " วี
"แค่บริษัทหรอ" ชูก้า สิ้นเสียงคนเป็นพี่ทั้งสองคนถึงกับหันหน้ามองกัน
"แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นั้นยุนกิ อิอิ" จีมิน หัวเราะเบาๆพลางเล่นเกมส์ในโทรศัพท์
"นั่นสินะ ถ้าเอาแค่บริษัทมันก้อไม่ใช่คนอย่างคิมวีหละ จัดการทั้งที ต้องให้ถึงรากถึงโคนสิ" ชูก้าเสริม เกทับวีน้อยๆ
"ยังหาเหตุผลไม่ได้เลยง่าายุนกิ แค่มันทิ้งจีมินมันก้อจัดการได้แค่ไอมาร์คคนเดียว น้องแบมแบมที่รักอ่ะ จะให้ทำไปทั้งๆที่ยังไม่มีเหตุผลนะ ไม่ได้หรอก" วี
"เอ่อ น้องวี..." จองกุกกับจินมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
"ฮะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นหละฮะพี่จองกุก" น้องวีน่ากลัวววววว
"เอ่ออ ป่าวคับบ" จองกุก
ตื่อ ดึ้งง!! เสียงข้อความน่ารักดี 555
"ข้อความอะไรหรอวี" ชูก้าถามออกไปเมื่อเห็นวีเปิดอ่านข้อความแล้วมีสีหน้าแปลกไป
"แท มีอะไรรึป่าว" ชูก้าถามอีกครั้ง แต่วีก้อยังนิ่ง
"หาเหตุผลได้แล้วสิ" วีเงยหน้าขึ้นมายิ้ม
"น้องวีพี่ของอ่านหน่อยได้มั้ย" จองกุกขอโทรศัพท์วีมาอ่านข้อความ
"ได้ฮะ อ่านดังๆเลยนะพี่จองกุก" วีส่งให้อย่างดี จองกุกที่รับมาเปิดอ่านข้อความล่าสุด เค้าถึงกับเงียบ
"เฮ้ อะไรวะ จองกุก" จินที่ทนไม่ไหว ถามออกมา
"แท ว่าไง มีอะไร อย่าชักช้า ตอบมาๆๆ" จีมินที่เงียบอยุ่นานพูดออกมา ยุนกิลุกขึ้นมาแย่งโทรศัพท์จากจองกุกที่นั่งเงียบอยุ่
T0..Kimtaehyung
กะอีแค่ทำให้บริษัทกุล้มละลายได้ อย่าทำเป็นดีใจไปหน่อยเลยไอพวกโง่ ตราบใดที่กูยังมีแบมๆคอยหนุนหลังอยุ่กุไม่มีทางจบแค่นี้หรอกเว้ย จะทำอะไรคิดให้ดีๆนะ มึงอย่าคิดว่ากุทำไรไม่ได้ อย่าคิดวากุจะโง่ขนาดนั้น อย่างน้อยกุก้อเคยอยุ่กับพวกมึงมาเหมือนกัน อ่อ ที่สำคัญมึงคงยังไม่รุสินะไอวี ว่าไอแบคฮยอนพี่ชายสุดรักสุดหวงมึงโดนตัดสายเบรก รถคว่ำนะ 55555
From...Mark
"มึงบอกว่าเคยอยุ่กับพวกกุเหมือนกันแต่มึงทำแบบนี้แสดงว่ามึงคงลืมไปแล้วสินะ สีหน้าของไอแทนะ" ยุนกิที่อ่านข้อความจบถึงกับสบถคำหยาบออกมา ทุกคนที่ได้ยินข้อความนั่นถึงกับไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
"น้องวี ไม่เป็นไรนะ พี่ไปแจ้งความให้ดีกว่า น้องวีใจเย็นๆก่อนนะครับ" จองกุก มีสีหน้าลำบากใจ
"แจ้งความหรอฮะ ไม่จำเป็นหรอก พี่จองกุก น้องวีนะใจเย็นเสมอเลยนะรู้มั้ยครับ เพราะงั้นพี่จองกุกวางใจน้องวีได้เลย น้องวีไม่บุ่มบ่ามทำอะไรหรอกฮะ" วี
.....................................................................50%..................................................
เดี๋ยวเค้ามาต่อให้นาาาาา วันนี้เค้าสอบหละฮรื้อออออ T^T
.....................................
มาต่อให้หละน้าาา อย่าเพิ่งหนีเค้าไปไหนนนะงื้ออ
"กล้ามากเลยนะมาร์คเพื่อนรัก...." วีเผยรอยยิ้มที่ไม่อยากให้ใครเห็นให้คนเป็นรุ่นพี่พ่วงฐานะแฟนได้ดู
"ฮัลโหล! จัดการให้จบวันนี้ซะ ทุกบริษัทที่อยู่ในเครือของมันไม่ว่าจะเป็นของญาติคนไหน ทำให้มันล่มจมซะ...อย่าให้เหลือแม้บริษัทเดียว" ยุนกิที่โทรหาใครก้อไม่รุ้ พูดสั่งอย่างเย็นชา จินรีบจับมือของยุนกิไว้แล้วลูบเบาๆเป็นเชิงบอกให้ใจเย็นๆ
"เอ่อ ชูก้าใจเย็นๆก่อนนะ พี่ชายน้องวีไม่เป็นอะไรหรอกครับ" จิน
"พี่จินครับ ผมใจเย็นอยู่นะครับ คนที่ใจร้อนนะ ฝ่ายโน้นต่างหากนะ "ยุนกิ
"แทฮยอง ตอนนี้พี่แบคฮยอนอยู่ไหน" จีมิน กำหมัดแน่นหน้าแดงไปด้วยอารมโกรธ
"ชั้นไม่รุ้ คงต้องรอพี่คริสหรือพี่แดฮยอนติดต่อกลับมา" วี
"น้องวีครับ" วีหันมามองหน้าจองกุกเล็กน้อย ในแววตาคู่ใสนั่นไม่มีอะไรเลยนอกจากความว่างปล่าที่ไม่รุ้ว่าวีกำลังคิดอะไรอยุ่
"วีจะรอข่าวพี่แบคก่อนฮะ จากนั้นจะรอให้พี่แบคมีอาการดีขึ้นแล้วค่อยว่ากัน โอเคนะฮะ" วีรู้ดีว่าจองกุกเป็นห่วงถึงได้พูดไปอย่างนั้น
นั่งรอกันอย่างเงียบๆกว่าสองชั่วโมง ก้อมีโทรศัพท์จาก รพ. ติดต่อมาว่าพี่แบคฮยอนปลอดภัยแล้ว จึงพากันไปเยี่ยม ส่วนเจโฮปที่ขึ้นไปนอนพักนั่นก้อดีขึ้นแล้วและจินก้อบอกเรื่องทั้งหมดให้ฟังแล้ว ปกติเจโฮปเป็นคนใจร้อน ยิ่งได้ยินเรื่องพี่แบคฮยอนยิ่งทำให้โกรธจัด เช่นเดียวกับจีมินที่ถ้าไม่มีพี่เสียงเย็นๆของวีพูดเตือนไว้คงไม่ฟังแน่ๆผมก้อเพิ่งจะรู้ว่าวีนะโหดแค่ไหนก้อตอนที่วีสั่งการลูกน้องชุดดำที่เดินกันเต้มบ้านไปหมดทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีสักคน
"พี่แบค...." เมื่อเปิดประตูเข้าไปวีก้อเดินเข้าไปกอดพี่แบคฮยอนที่นั่งอยุ่บนเตียง
"พี่ไม่เป็นไรแล้วเด็กดื้อ ไม่เจ็บแล้วนะ" รอยยิ้มอ่อนโยนนั่นเหมือนกันกับวีเลยหละ
"แบคกี้!!! แบคกี้ของชั้นอยุ่ไหน แบคกี้ๆๆๆ ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย เจ็บตรงไหนอีกฮะ ปวดตรงไหนเป็นแผลเยอะมั้ย แบคกี้ งื้อออยอลลี่เป็นห่วงนะ!!ทีหลังไม่ต้องขับรถคนเดียวแล้วนะ ห้ามไปไหนคนเดียวอีกนะ แบคกี้ได้ยินยอลลี่นะ!!!" จู่ๆไอโย่งที่ผลักประตูเข้ามาก้อโวยวายเสียงดัง แบคกี้ๆๆ ทำเอาผมงงไปหมด
"ชานยอล.." พี่แบคฮยอนเรียก คนที่ชื่อชานยอลเบาๆ แล้วยิ้มอ่อนโยน พี่ชานยอลก้อเข้าไปกอดแล้วซบลงที่ไหล่พี่แบคอยอนเบาๆ
"ฮึก! แบคฮยอนบอกผมมานะ ใครทำแบบนี้กับแบค ถ้าแบคขับรถเร้วจะเปป็นยังไงหืม ถ้าตรงนั้นไม่มีใครอยุ่แล้วใครจะพามาโรงพยาบาล แล้วถ้าแบคเป็นอะไรขึ้นมา แล้วชานยอลจะอยู่กับใคร....." เป็นแฟนกันสินะครับ อืม
"ก้อแบคไม่เป็นไรแล้วนี่ เห็นมั้ย หืม ขี้แยจังแฟนใครเนี่ย" พี่แบคอยอนผู้สดใส
"ชานยอลรักแบคฮยอนที่สุดเลยรุ้มั้ย อย่าทำให้เป็นห่วงอีกนะ"
"อืออ แบคฮยอนรักชานยอลนะ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ ที่รัก"
..................................................เอาไปอีกนิด >v<.........................................................
หลังจากที่นั่งเฝ้าจนพี่แบคหลับไป พี่ชานยอลคนรักของพี่แบคก็หันมาพูดกับผม
"มันเป็นใครหรอแทฮยอง" น้ำเสียงแบบนี้ไม่ต้องบอกก้อรุ้ว่าพี่ชานยอลกำลังโกรธแค่ไหน
"อดีตเพื่อนแทเองฮะ พี่ชานยอลแทฮยองขอโทษนะฮะ ที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น แต่อีกเดี๋ยวมันก้อจะจบแล้วฮะพี่ รออีกแค่แปปเดียว" วี
"อีกกี่ชั่วโมง?"
"ไม่เกินเที่ยงคืนของวันนี้ฮะ" แน่สิตอนนี้ก้อ 17.27 น.แล้ว
"ให้พี่ช่วยอะไรมั้ย"
"ก้อดีนะฮะ พี่ชานยอลเอาหูมานี่สิฮะ แทฮยองจะบอกอะไรให้ฟัง"
จองกุกที่ยืนดูแทฮยองกระซิบกระซาบกับแฟนพี่ชายแล้วรู้สึกเท้ากระตุกไม่พอใจ หึง หวง โว้ยยย วีที่เดินมาขอยืมโทรศัพท์ของยุนกิเอาไปกดๆๆๆน่าจะเป็นรูปใครสักคนแล้วยื่นให้พี่ชานยอลหูกางนั้นดู สักพักก้อยิ้มออกมาแล้วขอส่งรูปนั่นออกไป
"แทแท จะทำไงต่ออ่าา รอแบบนี้เริ่มเบื่ออแล้วนะ"ชูก้า
"พักกินคิทแคทสักแปปมั้ย แล้วค่อยไปเยี่ยมบ้านเพื่อนเก่ากัน"วีพูดแล้วเกินไปหาจองกุกที่นั่งหน้ามุ่ยอยุ่
"เป็นอะไรหรอฮะ พี่จองกุก"ไอเด็กบ้าเอ้ย อย่ามาทำหน้าโมเอ้นะ งอลยุ่เฟ้ย ง้อพี่สิๆๆ
"ปล่าว" ผมหันไปเขม่งไอแรปม่อนที่หัวเราะกับท่าทีของผม
"งื้ออ หิวหรอฮะ ออกไปกินอะไรกันมั้ย เดี๋ยวก้อปวดท้องนะฮะ" หน้าพี่บอกว่าหิวหรอครับ?
"น้องวีก้อไปกับคนอื่นสิครับ พี่ไม่อยากไปหรอก" ง้อทีสิ งอลนานแล้วนะ
"คิ ถ้าพี่ปวดท้องจะให้วีทำไงฮะ ตีดีมั้ย วีไม่อยากตีพี่นะเดี๋ยวพี่จะเจ็บ ไปหาอะไรกินกันนะ จะได้ไม่ปวดท้อง วีเป็นห่วงนะฮะ^_^" แอทแทค!!! น้องวีจับมือผมให้ยืนขึ้นแล้วเดินออกไป
"เมื่อไหร่เราจะยอมให้พี่จับมือเราแบบนี้บ้างนะยุนกิอา" จินที่เดินตามออหกับคนอื่นๆพูดขึ้น
"อะไรอ่ะ มึงนี่ก้อนะไอจิน อยุ่ๆก้อบ่นขอจับมือแล้วจีบเค้าก่อนยังวะ" แรปม่อน
"ไรมึงอ่ะ ว่าแต่กุ ดูมึงดิ ถ้าอุ้มได้คงอุ้มเดินแล้วมั้งกับน้องเจโฮปอ่ะ" สองเด็กที่ถูกพูดถึงหน้าแดงกันไปเป้นแถบๆ
"ถ้าได้ก้อดีสิ" แรปม่อนหันไปมองหน้าเจโฮปแล้วยิ้มจริงใจให้
"แจ๊คสัน นี่พี่เองนะ จัดการให้ทีสิ เด่วจะส่งงไปให้ดูนะ" ชานยอลวางสายของลูกพี่ลูกน้องคนสนิท แล้วเดินเข้าไปจับผ้าห่มมาห่มให้คนรักของเค้าที่นอนออยุ่บนเตียง "ฝันดีนะแบคฮยอน ชานยอลแก้แค้นให้แบคแล้วนะ ใครหน้าไหนก้อห้ามมาทำให้แบคเจ็บ ชานยอลยอมไม่ได้หรอกนะ" ชานยอลก้มลงจูบที่หน้าผากเนียนใสของแบคฮยอนเบาๆ
"ที่นี้ก้อไปเยี่ยมเพื่อนเก่กันได้แล้วสินะ" เจโฮป ที่หายป่วยแล้วกลับมาร่าเริงอีกครั้งถามวีที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน
"ก้อรอเวลานี้อยุ่อ่ะ" จีมิน ที่นั่งกินขนมอยุ่บนโซฟา
"เค้าจะต้อนรับเราแบบไหนนะ" ยุนกินั่งเล่นเกมส์ในมือถือ
"คงจะต้อนรับอย่างดีเลยหละ" วีตอบแล้วเดินไปหยิบกุญแจรถ พร้อมส่งกระเป๋าเป้ให้เพื่อนๆ
"กลับมานายคงโดนพี่จองกุกโกรธแน่อ่ะ ที่ทำแบบนี้กับพวกพี่เค้านะ" จีมิน
"ไว้ค่อยง้อนะ ก้อไม่อยากให้เข้าไปพัวพันมากกว่านี้ ชั้นเป็นห่วงนะ" วี
"รักไปหมดหัวใจแล้วอ่ะดิ" เจโฮป
"ก้อไม่รุ่สินะ คงเป็นอย่างนั้นหละ" สีหน้าที่เขินแดงเบาๆของวีที่ไม่มีใครเคยเห็นนั้นทำให้พวกเขาทุกคนยิ้ม
"เอาเป็นว่าต่อยกลับมาง้อแล้วกันเนอะ ไปกันเหอะคิดถึงเพื่อนเก่าจะแย่" ยุนกิ
"ไปๆๆ หวังว่าแกจะต้อนรับเราอยางดีนะ มาร์ค..." วี
########การนอนตีสี่ทุกคืนมาเป็นอาทิตย์ๆเนี่ยมันไม่ดีนะเนี่ยย มิดเทอมทำเค้ากระอักเยย เค้าไม่ได้ทิ้งทุกคนนา ทุกคนอย่าเพิ่งทิ้งเค้านาาา########
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น