ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อภิบาย
***********************************ที่บ้านของเค***************************************
หลังจากที่เดียร์ออกจากบ้านไป พ่อและพ่อของเคจึงลากเคเข้าไปในบ้าน เพื่อไปคุยให้รู้เรื่องถึงเรื่องวันนี้เพราะท่านทั้งสองสับสนไปหมดแล้ว
“เค ไหนลองบอกกับแม่มาสิว่าเรื่องไปเป็นไงมาไงกันแน่แม่งงไปหมดแล้ว” แม่เคริ่มเปิดบทสนทนาโดยมี พ่อ ป้าศร นั่งรอฟังคำตอบ
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างที่เห็น ไม่มีอะไรจิงๆ” เคพูดพร้อมกับเบื้อนหน้าหนี เพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่ของเขาต้องได้เห็นน้ำตาของคนขี้คลาดอย่างเขา
“เค ลูกกับหนูเดียร์รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แม่รู้ว่าเครักน้อง แต่ทำไมละลูกทำไมถึงยกผู้หญิงที่ตัวเองรักให้คนอื่นไป ทำไมลูกไม่รักษามันไว้ให้ดี ปล่อยมันไปไม่เสียดายหรอลูก มันเป็นของล้ำค่าน่ะเค คิดดูดีๆ ไปตามของที่เครักกลับมาเถอะลูก” แม่เคเอย
“แต่แม่ครับ ในเมื่อของสิ่งนั้นเมื่อมันอยู่กับเรา มันกับร้องไห้ พอไปอยู่กับคนอื่นมันกับร่าเริง แล้งทำไมผมต้องให้คนที่ผมรักต้องทนอยู่กับผมด้วยน้ำตาสู้ให้เขาไปอยู่ที่อื่น ให้เขาได้ยิ้ม หัวเราะ จะไม่ดีกว่าหรอครับ” เคตอบ
“แล้วทำไมเมื่อเรารู้ว่าเราทำไม่ดี เราก็จะทำไม่ดีต่อหรอ เคลองมองดูตัวเองว่าเคทำอะไรให้เขาต้องเสียใจ เคก็ต้องเลิกทำสิ่งนั้น ผู้หญิงน่ะเขาต้องการให้ผู้ชายเอาอกเอาใจ เชื่อใจเขา มีเวลาให้กันและกัน และไม่เห็นผู้หญิงอื่นสำคัญกว่าเขา เคเข้าใจไหมลูก” พ่อของเคสอนบ้าง เพราะทนความโง่ของลูกตัวดีไม่ไหว
“ครับ ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เดียร์เลย และยังเห็นผู้หญิงอื่นดีกว่า ผมผิดสัญญากับเทอหลายครั้ง เทอก็ไม่ว่าอะไร ผมไม่รู้อะไรเลย ผมมันโง่จริงๆ ” เคพูดพร้อมกับชกโซฟาที่นั่งอยู่อย่างโกรธแค้นใครมา
“ในเมื่อเครู้อย่างนี้ แล้วยังจะทำอีกไหม ที่น้องหนีไปแม่ถือว่านี่คือบทเรียนของลูก ลูกเป็นคนผูกมันไว้ ลูกต้องแก้เอง พ่อกับแม่ช่วยลูกได้แค่นี้” พูดจบพ่อกับแม่เค ก็เดินจากไป ปล่อยให้เคได้นั่งคิดอะไรคนเดียว
“คุณผมว่าเจ้าเคมันยิ่งจะทำให้แย่นะ มันเป็นคนยอมใครที่ไหนล่ะ ผมว่าเราช่วยมันอีกแรงเถอะน่ะแม่ พ่อสงสารลูก” พ่อพูดเพราะภาพของลูกชายตอนนี้ มันน่าสงสารเหลือเกิน
\"เราช่วยมันอยู๋ห่างๆ ปล่อยให้ลูกได้ช่วยเหลือตัวเองบ้าง ไม่งั้นมันจะไม่รู้จักโต”
“จ๊ะแม่ พ่อเหนื่อยแล้ว เราขึ้นไปนอนเถอะ ปล่อยให้มันนั่งสำนึกผิดอยู่ตรงนี้แหละ พรุ่งนี้เราค่อยโทรไปปรึกษาคุณเนตรนภาแม่ของหนูเดียร์ลองดู” พ่อเคพูดจบท่านทั้งสองก็เดินเข้าห้องไป ปล่อยให้เคนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกคนเดียว
เพิ่งจะรู้วันฉันเอง...รักเธอเท่าไหร่
ในวันที่เธอบอกฉันให้เข้าใจ
ว่าจากนี้เธอจะต้องไปรักของเราคงเป็นไปไม่ได้
โลกช่างดูเงียบงันวันเหล่านั้นไม่อาจย้อนมา
วันนี้ไม่เหลือใครมีแต่ตัวฉันและน้ำตา
จะต้องทำยังไงให้เธอคืนกลับมาหา
ตอนนี้รู้แล้วว่ารักเธอมีค่า...เหลือเกิน
* กลับมาได้หรือเปล่ากลับมาหาฉันทีได้ไหมคนดี
หากว่าใจของเธอไม่ได้เปลี่ยนไป
ก็ให้โอกาสฉันอีกจะได้ไหม
ได้โปรดอย่าทิ้งรักไปเลย
อาจจะจริง ที่ฉันเอง...ยังไม่เข้าใจ
จึงทำให้เธอผิดหวังและร้องไห้
อยากจะขอเธออย่าเพิ่งไป
อย่าเพิ่งหมดหวังในตัวฉันได้หรือเปล่า
เมื่อก่อนนี้เคยมีเธอคอยปลอบฉันและเจ็บช้ำมา
วันนี้ไม่เหลือใครมีแต่ตัวฉันและน้ำตา
จะต้องทำยังไงให้เธอคืนกลับมาหา
ตอนนี้รู้แล้ว่ารักเธอมีค่า...เหลือเกิน
( *,* )
กลับมาได้หรือเปล่ากลับมาหาฉันที่ได้ไหมคนดี
ต่อจากวันนี้ไปจะไม่ให้เธอผิดหวัง
ให้โอกาสฉันอีกอีกสักครั้ง
ได้โปรดอย่าทิ้งรักไปเลย
(ดูมันเจ้าเค มันนั่งสำนึกผิด หรือมันมานั่งร้องเพลงว่ะ ดูมันเล่นเอาป้าศรหลับเลย สุดยอด ตอบมือให้ แปะๆๆ
หลังจากที่เดียร์ออกจากบ้านไป พ่อและพ่อของเคจึงลากเคเข้าไปในบ้าน เพื่อไปคุยให้รู้เรื่องถึงเรื่องวันนี้เพราะท่านทั้งสองสับสนไปหมดแล้ว
“เค ไหนลองบอกกับแม่มาสิว่าเรื่องไปเป็นไงมาไงกันแน่แม่งงไปหมดแล้ว” แม่เคริ่มเปิดบทสนทนาโดยมี พ่อ ป้าศร นั่งรอฟังคำตอบ
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างที่เห็น ไม่มีอะไรจิงๆ” เคพูดพร้อมกับเบื้อนหน้าหนี เพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่ของเขาต้องได้เห็นน้ำตาของคนขี้คลาดอย่างเขา
“เค ลูกกับหนูเดียร์รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แม่รู้ว่าเครักน้อง แต่ทำไมละลูกทำไมถึงยกผู้หญิงที่ตัวเองรักให้คนอื่นไป ทำไมลูกไม่รักษามันไว้ให้ดี ปล่อยมันไปไม่เสียดายหรอลูก มันเป็นของล้ำค่าน่ะเค คิดดูดีๆ ไปตามของที่เครักกลับมาเถอะลูก” แม่เคเอย
“แต่แม่ครับ ในเมื่อของสิ่งนั้นเมื่อมันอยู่กับเรา มันกับร้องไห้ พอไปอยู่กับคนอื่นมันกับร่าเริง แล้งทำไมผมต้องให้คนที่ผมรักต้องทนอยู่กับผมด้วยน้ำตาสู้ให้เขาไปอยู่ที่อื่น ให้เขาได้ยิ้ม หัวเราะ จะไม่ดีกว่าหรอครับ” เคตอบ
“แล้วทำไมเมื่อเรารู้ว่าเราทำไม่ดี เราก็จะทำไม่ดีต่อหรอ เคลองมองดูตัวเองว่าเคทำอะไรให้เขาต้องเสียใจ เคก็ต้องเลิกทำสิ่งนั้น ผู้หญิงน่ะเขาต้องการให้ผู้ชายเอาอกเอาใจ เชื่อใจเขา มีเวลาให้กันและกัน และไม่เห็นผู้หญิงอื่นสำคัญกว่าเขา เคเข้าใจไหมลูก” พ่อของเคสอนบ้าง เพราะทนความโง่ของลูกตัวดีไม่ไหว
“ครับ ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เดียร์เลย และยังเห็นผู้หญิงอื่นดีกว่า ผมผิดสัญญากับเทอหลายครั้ง เทอก็ไม่ว่าอะไร ผมไม่รู้อะไรเลย ผมมันโง่จริงๆ ” เคพูดพร้อมกับชกโซฟาที่นั่งอยู่อย่างโกรธแค้นใครมา
“ในเมื่อเครู้อย่างนี้ แล้วยังจะทำอีกไหม ที่น้องหนีไปแม่ถือว่านี่คือบทเรียนของลูก ลูกเป็นคนผูกมันไว้ ลูกต้องแก้เอง พ่อกับแม่ช่วยลูกได้แค่นี้” พูดจบพ่อกับแม่เค ก็เดินจากไป ปล่อยให้เคได้นั่งคิดอะไรคนเดียว
“คุณผมว่าเจ้าเคมันยิ่งจะทำให้แย่นะ มันเป็นคนยอมใครที่ไหนล่ะ ผมว่าเราช่วยมันอีกแรงเถอะน่ะแม่ พ่อสงสารลูก” พ่อพูดเพราะภาพของลูกชายตอนนี้ มันน่าสงสารเหลือเกิน
\"เราช่วยมันอยู๋ห่างๆ ปล่อยให้ลูกได้ช่วยเหลือตัวเองบ้าง ไม่งั้นมันจะไม่รู้จักโต”
“จ๊ะแม่ พ่อเหนื่อยแล้ว เราขึ้นไปนอนเถอะ ปล่อยให้มันนั่งสำนึกผิดอยู่ตรงนี้แหละ พรุ่งนี้เราค่อยโทรไปปรึกษาคุณเนตรนภาแม่ของหนูเดียร์ลองดู” พ่อเคพูดจบท่านทั้งสองก็เดินเข้าห้องไป ปล่อยให้เคนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกคนเดียว
เพิ่งจะรู้วันฉันเอง...รักเธอเท่าไหร่
ในวันที่เธอบอกฉันให้เข้าใจ
ว่าจากนี้เธอจะต้องไปรักของเราคงเป็นไปไม่ได้
โลกช่างดูเงียบงันวันเหล่านั้นไม่อาจย้อนมา
วันนี้ไม่เหลือใครมีแต่ตัวฉันและน้ำตา
จะต้องทำยังไงให้เธอคืนกลับมาหา
ตอนนี้รู้แล้วว่ารักเธอมีค่า...เหลือเกิน
* กลับมาได้หรือเปล่ากลับมาหาฉันทีได้ไหมคนดี
หากว่าใจของเธอไม่ได้เปลี่ยนไป
ก็ให้โอกาสฉันอีกจะได้ไหม
ได้โปรดอย่าทิ้งรักไปเลย
อาจจะจริง ที่ฉันเอง...ยังไม่เข้าใจ
จึงทำให้เธอผิดหวังและร้องไห้
อยากจะขอเธออย่าเพิ่งไป
อย่าเพิ่งหมดหวังในตัวฉันได้หรือเปล่า
เมื่อก่อนนี้เคยมีเธอคอยปลอบฉันและเจ็บช้ำมา
วันนี้ไม่เหลือใครมีแต่ตัวฉันและน้ำตา
จะต้องทำยังไงให้เธอคืนกลับมาหา
ตอนนี้รู้แล้ว่ารักเธอมีค่า...เหลือเกิน
( *,* )
กลับมาได้หรือเปล่ากลับมาหาฉันที่ได้ไหมคนดี
ต่อจากวันนี้ไปจะไม่ให้เธอผิดหวัง
ให้โอกาสฉันอีกอีกสักครั้ง
ได้โปรดอย่าทิ้งรักไปเลย
(ดูมันเจ้าเค มันนั่งสำนึกผิด หรือมันมานั่งร้องเพลงว่ะ ดูมันเล่นเอาป้าศรหลับเลย สุดยอด ตอบมือให้ แปะๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น