ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เลิกรา
หลังจากที่บูมมาส่งเดียร์ที่บ้านของเค เขาตกใจที่ทำไมทั้งสองคนถึงอยู่บ้านเดียวกันจนได้รู้ว่าพ่อแม่ของเขาทั้งสนิทกันและเดียร์ยังหาหอพักไม่ได้ จึงอยู่กับเคไปก่อน เดียร์กลับขึ้นไปบนห้องโดยที่มีเคนั่งรออยู่ในห้อง
\"เดียร์ทำไมพึงกลับ\" เคถามโดยที่เขานั่งอยู่เตียงของเดียร์โดยที่เดียร์ไม่รู้เลยว่าเคเขามารออยู่ข้างใน
\"เค มาได้ไงแล้วทำไมถึงไม่เข้านอน มันดึงมาแล้วนะ\"
\"รอเธอไง ไปไหนมาทำไมถึงกลับดึง รู้ไหมคนเขาเป็นห่วง\"
\"ไปเที่ยวกับพี่บูมมา\"เดียร์พูดไม่ทันระวังเพราะเทอเองก็ไม่ได้ใส่ใจว่าเคจะโกรธด้วย
\"ว่าไงนะ เทอไปเที่ยวกับมาดึกๆแบบนี้งันหรอ ไปเที่ยวกับชายอื่น ถ้าเพื่อนที่โรงเรียนรู้จะเกิดอะไรขึ้น\" เคตะคอกใส่เดียร์จนเดียร์เริ่มโกรธ
\"แล้วทีเคล่ะ ไปไหนมาไหนกับเมย์เดียร์ยังไม่เคยว่าเลย\" เดียร์เริ่มเถียง
\"นั้นมันคนล่ะแบบเคเป็นผู้ชายไปไหนตอนกลางคืนมันไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว\" เคยังเถียงข้างๆคูๆ
\"เค เคคิดว่าไม่เป็นไรงันหรอ เครู้ไหมเวลาอยู่โรงเรียนเดียร์โดนอะไรบ้าง ถูกคนเขาว่าต่างๆนาๆ แล้วเดียร์จะไปไหนกับใครมันก็เรื่องของเดียร์ เคไม่เคยมีเวลาให้เดียร์เลย ขนาดวันนี้เราจะไปเดทกันแท้ๆเคยังเห็นผู้หญิงอื่นสำคัญกว่า แล้วสิ่งที่เคทำ เคคิดว่าเดียร์ไม่รู้สึกอะไรงั้นหรอ \" เดียร์ร้องไห้ออกมา แววตาฉายด้วยความน้อบใจ ไม่เข้าใจ
\"ก็......ก..ก็ เมย์เขาไม่มีเพื่อนเขาอยู่คนเดียวเคก็ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเขา\" เคเริ่มเถียงไม่ขึ้น เพราะตอนนี้เขาเริ่มจะแพ้น้ำตาของเดียร์แล้ว
\"ไม่มีเพื่อน ฮึ แล้วเวลาที่เดียร์ไม่มีเพื่อนเคเคยอยู่เป็นเพื่อนเดียร์ไหม เดียร์ก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน เดียร์ว่า เราไปกันไม่ได้แล้วล่ะเค เดียร์เหนื่อย เหนื่อยที่จะต้องทนรักคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา รักเขาข้างเดียวมันเจ็บน่ะเค เราเลิกกันเถอะ\" เดียร์หกัดฟันพูดคำที่ไม่อยากพูด เราะเทอรู้ว่าเทอรักเคมากแค่ไหน
เราเลิกกันเถอะ
คำๆนี้ยังคงแร่นเขามาในโซนประสาทของเค เพราะเขาแถบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แต่ในเมื่อมันเป็นความต้องการของเดียร์ และเขาก็เป็นคนผิดจริงๆเขาจึงเดินออกจากห้อง เดียร์ได้แต่นอนร้องไห้ทั้งคืน
********************************รุ่งเช้า***********************************************
รุ่งเช้าในขณะที่เดียร์กับเคต้องไปโรงเรียนโดยเดียร์จะรับหน้าที่ไปปลุกเคที่ห้องเพราะเคชอบตื่นสาย แต่เช้าวันนี้เดียร์ไม่ได้ไป และยิ่งกว่านั้นเค ไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าแล้ว เคทำแบบนี้อยู่ทุกวันเป็นเวลานานกว่า1 สัปดาห์ 1สัปดาห์เคและเดียร์ไม่เคยเจอกันเลย แม้ตอนทานข้าวเคก็มาทานก่อนใคร พอเดียร์เดินลงมาจากห้องก็จะเดินหนีไป ขนาดอยู่โรงเรียน มีกิจกรรมที่ทั้งคู่ต้องทำด้วยกัน เคก็ไปขอเปลี่ยนคู่ และบางวันก้ไม่เข้าเรียน เดียร์เริ่มรู้สึกว่าเคคงจะเกลียดเทอจึงไปหาพี่บูมที่ห้องประธานกรรมการนักเรียน
\"พี่บูมค่ะ ว่างไหมค่ะ เดียร์อยากคุยด้วยค่ะ\"
\"ได้สิจ๊ะ ไปที่ห้องพี่ดีกว่า(เป็นประธานนักเรียนเขาเลยมีห้องทำงานส่วนตัว แบบว่าไฮโซ)\"
\"คือเดียร์ อยากขอรบกวนพี่บูมช่ววยหาหอพักให้หน่อยได้ไหมค่ะ เดียร์จะย้ายออกจากบ้านหลังนั้นค่ะ\"
\"เอ๊ะ แสดงว่าข่าวลือที่ว่าเดียร์กับเคเลิกกันก็เป็นความจริงน่ะสิ\"
\"ค่ะ แล้วพี่บูมหาให้ได้ไหมค่ะ เดียร์อยากออกให้เร็วที่สุด คนในบ้านเขาอยากให้เดียร์รีบไปเร็วๆ\"
\"ได้สิ พอดีบ้านที่พี่พักอยู่ก็หลังใหญ่พอสมควร พี่อยุ่คนเดียวด้วย เอางี้ เดียร์ย้ายมาอยู่กับพี่แล้วงั้น พี่ไม่คิดเงินจ๊ะ\"
\"แต่ว่า มันจะไม่เป็นอะไรหรอค่ะ\"
\"ไม่หรอกจ๊ะ พี่อยู่คนเดียว แล้วห้องว่างหก็เยอะด้วย มีเดียร์ไปอยู่ด้วย พี่คงจะหายเหงา\"
\"อืมก็ได้ค่ะ แต่ขอออกค่าน้ำค่าไฟช่วยน่ะค่ะเดียร์เกรงใจอ่ะค่ะ ถ้าพี่ไม่ให้เดียรออกช่วยเดียร์ก็ไม่อยู่อ่ะค่ะ\"
\"โอเคๆ ได้จ๊ะ งั้นออกวันนี้เลยน่ะ พี่ไม่อยากให้เดียร์อยู่บ้านหลังนั้นเหมือนกัน \"
\"ค่ะ พี่บูมใจดีจัง\" เดียร์พึงได้ยิ้มออกมาอย่างสดชื่นเป็นครั้งแรกตั้งแต่เลิกกันกับเค
\"เดียร์จำไว้นะว่าต่อจากนี้ พี่จะเป็นคนปกป้องเดียร์เอง ตั้งแต่นี้ไปดียร์ยิ้มแบบนี้อีกนะจ๊ะตอนเดียร์น่าบูด พี่ก็พลอยบูดไปด้วย\"
\"ค่ะ\"
\"ดีมากจ๊ะ\" แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มออกมา พร้อมมากับเสียงหัวเราะ โดยไม่รู้เลยว่า รองประธานนักเรียนหรือเค จะได้ยินทั้งคู่หัวเราะด้วยกันอย่างสนุกสนาน เคจึงคิดในใจว่า \"ในเมื่อชั้นเป็นคนผิด และชั้นก็เป็นคนทำให้เทอต้องร้องไห้ ชั้นก็จะขอให้เทอได้พบกับคนที่จะไม่ทำให้เทอต้องเสียใจ ขอโทดน่ะเดียร์ ชั้นจะไม่มาให้เทอเห็นหน้า เพื่อบางทีเทออาจจะลืมชั้นได้ ลืมคนที่มันทำร้ายเทอ\"
\"เดียร์ทำไมพึงกลับ\" เคถามโดยที่เขานั่งอยู่เตียงของเดียร์โดยที่เดียร์ไม่รู้เลยว่าเคเขามารออยู่ข้างใน
\"เค มาได้ไงแล้วทำไมถึงไม่เข้านอน มันดึงมาแล้วนะ\"
\"รอเธอไง ไปไหนมาทำไมถึงกลับดึง รู้ไหมคนเขาเป็นห่วง\"
\"ไปเที่ยวกับพี่บูมมา\"เดียร์พูดไม่ทันระวังเพราะเทอเองก็ไม่ได้ใส่ใจว่าเคจะโกรธด้วย
\"ว่าไงนะ เทอไปเที่ยวกับมาดึกๆแบบนี้งันหรอ ไปเที่ยวกับชายอื่น ถ้าเพื่อนที่โรงเรียนรู้จะเกิดอะไรขึ้น\" เคตะคอกใส่เดียร์จนเดียร์เริ่มโกรธ
\"แล้วทีเคล่ะ ไปไหนมาไหนกับเมย์เดียร์ยังไม่เคยว่าเลย\" เดียร์เริ่มเถียง
\"นั้นมันคนล่ะแบบเคเป็นผู้ชายไปไหนตอนกลางคืนมันไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว\" เคยังเถียงข้างๆคูๆ
\"เค เคคิดว่าไม่เป็นไรงันหรอ เครู้ไหมเวลาอยู่โรงเรียนเดียร์โดนอะไรบ้าง ถูกคนเขาว่าต่างๆนาๆ แล้วเดียร์จะไปไหนกับใครมันก็เรื่องของเดียร์ เคไม่เคยมีเวลาให้เดียร์เลย ขนาดวันนี้เราจะไปเดทกันแท้ๆเคยังเห็นผู้หญิงอื่นสำคัญกว่า แล้วสิ่งที่เคทำ เคคิดว่าเดียร์ไม่รู้สึกอะไรงั้นหรอ \" เดียร์ร้องไห้ออกมา แววตาฉายด้วยความน้อบใจ ไม่เข้าใจ
\"ก็......ก..ก็ เมย์เขาไม่มีเพื่อนเขาอยู่คนเดียวเคก็ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเขา\" เคเริ่มเถียงไม่ขึ้น เพราะตอนนี้เขาเริ่มจะแพ้น้ำตาของเดียร์แล้ว
\"ไม่มีเพื่อน ฮึ แล้วเวลาที่เดียร์ไม่มีเพื่อนเคเคยอยู่เป็นเพื่อนเดียร์ไหม เดียร์ก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน เดียร์ว่า เราไปกันไม่ได้แล้วล่ะเค เดียร์เหนื่อย เหนื่อยที่จะต้องทนรักคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา รักเขาข้างเดียวมันเจ็บน่ะเค เราเลิกกันเถอะ\" เดียร์หกัดฟันพูดคำที่ไม่อยากพูด เราะเทอรู้ว่าเทอรักเคมากแค่ไหน
เราเลิกกันเถอะ
คำๆนี้ยังคงแร่นเขามาในโซนประสาทของเค เพราะเขาแถบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แต่ในเมื่อมันเป็นความต้องการของเดียร์ และเขาก็เป็นคนผิดจริงๆเขาจึงเดินออกจากห้อง เดียร์ได้แต่นอนร้องไห้ทั้งคืน
********************************รุ่งเช้า***********************************************
รุ่งเช้าในขณะที่เดียร์กับเคต้องไปโรงเรียนโดยเดียร์จะรับหน้าที่ไปปลุกเคที่ห้องเพราะเคชอบตื่นสาย แต่เช้าวันนี้เดียร์ไม่ได้ไป และยิ่งกว่านั้นเค ไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าแล้ว เคทำแบบนี้อยู่ทุกวันเป็นเวลานานกว่า1 สัปดาห์ 1สัปดาห์เคและเดียร์ไม่เคยเจอกันเลย แม้ตอนทานข้าวเคก็มาทานก่อนใคร พอเดียร์เดินลงมาจากห้องก็จะเดินหนีไป ขนาดอยู่โรงเรียน มีกิจกรรมที่ทั้งคู่ต้องทำด้วยกัน เคก็ไปขอเปลี่ยนคู่ และบางวันก้ไม่เข้าเรียน เดียร์เริ่มรู้สึกว่าเคคงจะเกลียดเทอจึงไปหาพี่บูมที่ห้องประธานกรรมการนักเรียน
\"พี่บูมค่ะ ว่างไหมค่ะ เดียร์อยากคุยด้วยค่ะ\"
\"ได้สิจ๊ะ ไปที่ห้องพี่ดีกว่า(เป็นประธานนักเรียนเขาเลยมีห้องทำงานส่วนตัว แบบว่าไฮโซ)\"
\"คือเดียร์ อยากขอรบกวนพี่บูมช่ววยหาหอพักให้หน่อยได้ไหมค่ะ เดียร์จะย้ายออกจากบ้านหลังนั้นค่ะ\"
\"เอ๊ะ แสดงว่าข่าวลือที่ว่าเดียร์กับเคเลิกกันก็เป็นความจริงน่ะสิ\"
\"ค่ะ แล้วพี่บูมหาให้ได้ไหมค่ะ เดียร์อยากออกให้เร็วที่สุด คนในบ้านเขาอยากให้เดียร์รีบไปเร็วๆ\"
\"ได้สิ พอดีบ้านที่พี่พักอยู่ก็หลังใหญ่พอสมควร พี่อยุ่คนเดียวด้วย เอางี้ เดียร์ย้ายมาอยู่กับพี่แล้วงั้น พี่ไม่คิดเงินจ๊ะ\"
\"แต่ว่า มันจะไม่เป็นอะไรหรอค่ะ\"
\"ไม่หรอกจ๊ะ พี่อยู่คนเดียว แล้วห้องว่างหก็เยอะด้วย มีเดียร์ไปอยู่ด้วย พี่คงจะหายเหงา\"
\"อืมก็ได้ค่ะ แต่ขอออกค่าน้ำค่าไฟช่วยน่ะค่ะเดียร์เกรงใจอ่ะค่ะ ถ้าพี่ไม่ให้เดียรออกช่วยเดียร์ก็ไม่อยู่อ่ะค่ะ\"
\"โอเคๆ ได้จ๊ะ งั้นออกวันนี้เลยน่ะ พี่ไม่อยากให้เดียร์อยู่บ้านหลังนั้นเหมือนกัน \"
\"ค่ะ พี่บูมใจดีจัง\" เดียร์พึงได้ยิ้มออกมาอย่างสดชื่นเป็นครั้งแรกตั้งแต่เลิกกันกับเค
\"เดียร์จำไว้นะว่าต่อจากนี้ พี่จะเป็นคนปกป้องเดียร์เอง ตั้งแต่นี้ไปดียร์ยิ้มแบบนี้อีกนะจ๊ะตอนเดียร์น่าบูด พี่ก็พลอยบูดไปด้วย\"
\"ค่ะ\"
\"ดีมากจ๊ะ\" แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มออกมา พร้อมมากับเสียงหัวเราะ โดยไม่รู้เลยว่า รองประธานนักเรียนหรือเค จะได้ยินทั้งคู่หัวเราะด้วยกันอย่างสนุกสนาน เคจึงคิดในใจว่า \"ในเมื่อชั้นเป็นคนผิด และชั้นก็เป็นคนทำให้เทอต้องร้องไห้ ชั้นก็จะขอให้เทอได้พบกับคนที่จะไม่ทำให้เทอต้องเสียใจ ขอโทดน่ะเดียร์ ชั้นจะไม่มาให้เทอเห็นหน้า เพื่อบางทีเทออาจจะลืมชั้นได้ ลืมคนที่มันทำร้ายเทอ\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น