คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : EP7 : SM TOWN CONCERT (Part 1)
EP7 : SM TOWN CONCERT (Part 1)
@ incheon airport
“เดี๋ยวฉันถือกระเป๋าให้” ชานยอลคว้ากระเป๋าจากมือคุณไปถือแทน
ในวันนี้ศิลปินของเอสเอ็มเอ็นเตอร์เทนเมนต้องเดินทางไปที่กรุงโตเกียวประเทศญี่ปุ่น
เพื่อไปแสดงในคอนเสิร์ต smtown
“เอามานี่ ฉันถือเองได้”คุณไปแย่งกระเป๋าของคุณกลับคืนมา
“ทำไมล่ะ ให้ฉันได้ทำหน้าที่เพื่อนที่ดีที่สุดคนนึงสำหรับเธอไม่ได้เหรอ”
เขาพูดพร้อมกับแย่งกระเป๋าของคุณไปถือเอง
“ก็บอกว่าถือเองได้ไงเล่า”
“ก็บอกว่าฉันจะถือให้ไง”
“แต่นี่มันกระเป๋าฉันนะ”
“ฉันถือให้ไม่ได้รึไง”
คุณกับชานยอลแย่งกระเป๋ากันไปมา
ทำเอาคนที่อยู่ด้วยกันกับคุณอย่างโบว์ลิ่งได้แต่เกาหัวแกรกๆ
แต่แล้วสงครามแย่งกระเป๋าระหว่างคุณกับชานยอลต้องจบลงเมื่อ
.
.
.
“มา เดี๋ยวฉันถือให้” จู่ๆเฉินที่มาจากไหนไม่รู้มาเอากระเป๋าของคุณไปถือเฉยเลย
“เฮ้ย ไอ้มหาเอามาเดี๋ยวนี้นะ แกมีสิทธิ์อะไรที่เอากระเป๋าของ(ชื่อคุณ)ไปถือแบบนี้”
ชานยอลเดินตามเฉินไปเพื่อที่จะเอากระเป๋าคืน
ตกลงมันกระเป๋าของคุณหรือกระเป๋าของชานยอลกันแน่เนี่ย
มันจะอะไรหนักหนากับเรื่องกระเป๋าแค่ใบเดียว
“ก็ฉันเห็นนายกับ(ชื่อคุณ)ทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ
ฉันก็เลยตัดปัญหาด้วยการเอามาถือเอง”
“โธ่เอ้ย นี่ไม่รู้เหรอไงว่าฉันกำลังทำคะแนนอยู่”
“คะแนนอะไรวะ แกจะไปสอบที่ไหนเหรอ?”
“เฮ้อ...ไอ้...โธ่...ไอ้มหาซื่อบื้อเอ้ย
ฉันไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าแกแล้วเนี่ย เอาเป็นว่า เวลาที่ฉันอยู่กับ(ชื่อคุณ)
แกไม่ต้องมายุ่งเป็นอันขาดนะ”
“ทำไมล่ะวะ?”
“เถอะหน่า...ไปๆๆ ไปได้แล้ว
(ชื่อคุณ)กับโบว์ลิ่งป่านนี้คงจะขึ้นเครื่องกันแล้วมั้ง
เราสองคนช้าที่สุดแล้วนะเนี่ย เพราะแกคนเดียวเลย”
.
.
.
.
.
.
คุณกับโบว์ลิ่งมานั่งบนเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว
ปล่อยให้สองคนนั้นทะเลาะกันไปเลยเพราะยังไงของในกระเป๋าของคุณก็ไม่มีของสำคัญอะไร ภายในเครื่องบินนอกจากจะมีเอ็กซ์โซแล้วก็ยังมีศิลปินวงอื่นมาด้วยที่พร้อมจะยกทัพไปสร้างความสุขให้กับเหล่าแฟนคลับที่โตเกียว
ชานยอลกับเฉินเพิ่งจะขึ้นเครื่องบินในขณะที่คนอื่นเขานั่งประจำที่กันแล้ว
ชานยอลมองไปยังคุณซึ่งข้างๆก็มีที่นั่งว่างอยู่กำลังจะเดินไปยังที่นั่งเพื่อจะนั่งข้างคุณแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
เมื่อแทมินเดินมาที่นั่งข้างๆคุณ
“ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” แทมินเอ่ยถามคุณ
“ได...”
“ได้สิคะ แทมินอปป้า นี่อปป้ารู้รึเปล่าคะ
ถึงฉันจะเป็นเอ็กซ์โซแอล แต่ฉันก็ติดตามผลงานของชายนี่เหมือนกันนะคะ
ฉัน...” ไม่ทันที่คุณจะตอบโบว์ลิ่งเพื่อนตัวดีของคุณก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“พอได้แล้วยัยโบว์ลิ่ง” คุณกระซิบเพื่อนสาวของคุณ
“ทำไมล่ะ ฉันอยากเล่าให้เขาฟังนี่”
“ก่อนที่จะเล่าให้เขาฟัง
ถามเขาก่อนมั้ยว่าอยากฟังรึเปล่า...ฉันต้องขอโทษแทนเพื่อนของฉันด้วยนะคะ” พอเตือนเพื่อนของคุณจบคุณก็หันไปกล่าวขอโทษแทมินอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ น่ารักดีออก” แทมินกล่าวยิ้มๆ
“เสียดายจังเลยนะครับที่คุณไปทำงานเป็นผู้ช่วยผู้จัดการของวงเอ็กซ์โซซะแล้ว
ไม่งั้นผมจะขอให้มาทำงานให้กับวงชายนี่ซะเลย”
คุณไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ส่งยิ้มไปให้เขา
ทุกคำทุกพยางค์ที่คุณและแทมินคุยกันมันอยู่ในความสนใจของบุคคลคนนี้ตลอด
คนที่นั่งอยู่ข้างหลังคุณ คนที่อยากจะไปนั่งใกล้ๆคุณ
“ถ้าแกไม่มายุ่งกับฉันตอนนั้น
ฉันคงได้นั่งข้าง(ชื่อคุณ)ไปแล้ว” หันไปบอกกับเฉินที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อ้าว ตกลงฉันผิดเหรอ”
“เพิ่งรู้เหรอ”
“โธ่ คนอุตส่าห์ช่วยให้ไม่ทะเลาะกันแท้ๆนะเนี่ย”
“ดีโอ...แกมีไลน์ของโบว์ลิ่งใช่มั้ย?” หันไปถามดีโอที่นั่งข้างอีกฝั่ง
“ใช่ ทำไมอะ”
“เอาโทรศัพท์มาหน่อย” ไม่รอให้อีกคนอนุญาต
ชานยอลรีบฉกโทรศัพท์ที่ดีโอถืออยู่ซึ่งๆหน้า แล้วก็เปิดเข้าไปในโปรแกรมไลน์
ติ๊งต๊อง(สมมติว่าเสียงไลน์)
“หืม ดีโออปป้ามีอะไรรึเปล่า” ขณะที่โบว์ลิ่งกำลังนอนพักสายตาอยู่เสียงไลน์ก็ดังเตือนมา
ดีโอ : ส่งสติ๊กเกอร์
โบว์ลิ่ง : ส่งสติ๊กเกอร์
ดีโอ : นี่ชานยอลอปป้าเองนะ
โบว์ลิ่ง : อ้าว...นึกว่าดีโออปป้าซะอีก
ดีโอ : สลับที่นั่งกันได้มั้ย?
โบว์ลิ่ง : มีอะไรรึเปล่าคะ
ดีโอ : นะๆ เปลี่ยนที่นั่งกันนะ
ดีโอ : เธอจะได้นั่งข้างดีโอด้วยไง
โบว์ลิ่ง : ม่ายอาวอ่า
ดีโอ : เถอะนะ ฉันขอร้องล่ะ
โบว์ลิ่ง : ไม่ค่ะ
โบว์ลิ่ง : ฉันอยากนั่งข้างยัย(ชื่อคุณ)เพื่อนของฉัน จบนะคะ
โบว์ลิ่ง : ส่งสติ๊กเกอร์
“โธ่เอ้ย....อะ เอาไป” ชานยอลโยนโทรศัพท์ส่งให้ดีโอคืน
โชคดีที่ดีโอรับไว้ได้ทัน
“ไปโมโหอะไรมา ทำไมต้องมาลงกับโทรศัพท์ฉันด้วยล่ะ”
ดีโอกล่าวหน้ามึน เปิดดูข้อความที่ชานยอลได้ใช้โทรศัพท์ของเขาส่งไปหาโบว์ลิ่ง
“ทำไมเครื่องบินยังไม่ออกอีกล่ะ”
ชานยอลเปลี่ยนเรื่องไปถามเรื่องอื่น
“นั่นสิ ดูๆไปคนก็ครบแล้วนะ แล้วก็เลยเวลามามากแล้วด้วย”
“หรือว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น” ชานยอลแสดงความคิดเห็น
“นั่นดิ ฉันก็ว่าเหมือนกัน” เฉินโผล่มาอีกครั้งหลังจากที่เงียบไปอยู่นาน
“นายเงียบไปเลย เรื่องที่นายทำกับฉันยังไม่เคลียร์เลยนะ”
ชานยอลหันไปว่าคนที่เพิ่งโผล่มา
“โหย เรื่องแค่นี้เองเห็นเราทำเรื่องใหญ่ไปได้” เฉินพูดพึมพำแล้วก็นอนหลับต่อ
“แย่แล้วๆทุกคน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว” มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“มีอะไรเหรอ” ตามมาด้วยอีกเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“คุณซันนี่หายตัวไป!!!”
++++++++++
*โปรดติดตามตอนต่อไป
แซงอิลชุกคาฮัมนีดา...ว่าแล้วเชียวทำไมวันนี้มหามีบทเยอะ อิๆ
#อ่านแล้วอย่าลืมเม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะจ๊ะ เจอกันตอนหน้าจ้า
ความคิดเห็น