คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : EP6 : เพื่อนกันที่พันโพ(100%)
EP6 : เพื่อนกันที่พันโพ
You part
พอเสร็จจากงานแล้วฉันกับยัยโบว์ลิ่งก็กลับยังที่พักทันทีด้วยความเหนื่อยล้า
Rrrrrrrrrr (เสียงโทรศัพท์ของโบว์ลิ่ง)
“ยอโบเซโย...ไม่ทราบว่าใครค่ะ” พอโบว์ลิ่งพูดแบบนี้ฉันรู้ทันทีเลยว่าคนที่โทรมาโบว์ลิ่งจะต้องไม่รู้จักแน่นอน
“ดะ ดะ ดีโออปป้า!!! นี่อปป้าจริงๆเหรอคะ
ไม่อยากจะเชื่อเลย ” ไม่ใช่เฉพาะโบว์ลิ่งหรอกที่ไม่อยากเชื่อฉันก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน
คุณดีโอเนี่ยนะจะโทรศัพท์มาหาโบว์ลิ่ง
“อปป้ามีอะไรรึเปล่าคะ
หรือว่าอปป้าจะชวนฉันไปเดท? ไม่นะคะ ฉันยังไม่พร้อม” แหมยัยโบว์ลิ่งเอ้ย
พอเขาโทร.มาได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะ ดูสิเพื่อนฉัน เสียความเป็นกุลสตรีของไทยหมดเลย
“แก ดีโออปป้าบอกว่า เมเนเจอร์อปป้าเรียกพบอะ
จะคุยอะไรด้วยหน่อย” โบว์ลิ่งที่คุยโทรศัพท์เสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้บอกกับฉัน
“ที่ไหนอะ?” ฉันถาม
“สะพานพันโพ”
“สะพานพันโพ แม่น้ำฮัน?” ฉันพูดทวนคำอีกครั้งเพราะคิดว่าเมนแจอร์อปป้าจะเรียกพบที่บริษัทซะอีก
แม่น้ำฮันมันไม่เหมาะเป็นสถานที่ ที่จะคุยงานเลย
“ใช่ แม่น้ำฮัน ตกใจอะไรเนี่ย แกรีบไปแต่งตัวเถอะพอคุยกันเสร็จแล้วฉันกะว่าจะไปช้อปปิ้งสักหน่อย”
โบว์ลิ่งเร่งฉันให้ไปแต่งตัว
“แล้วแกล่ะไม่ไปแต่งตัวเหรอ” ฉันถามเพื่อนที่เอาแต่เร่งฉันส่วนตัวเองก็ไม่ทำอะไรเลย
เอาแต่นั่งเล่นโทรศัพท์
“ฉันน่ะสวยอยู่แล้วไม่ต้องไปแต่งอะไรมากหรอก อิอิ” ‘มั่นมากกกก’ คำนี้ฉันต้องเก็บเอาไว้ไม่ให้หลุดจากปาก ไม่ให้เพื่อนฉันได้ยิน
พอโบว์ลิ่งพูดจบแล้ว sheก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ต่อไป
ส่วนฉันก็รีบแต่งตัวเพื่อจะไปพบเมเนเจอร์อปป้า
End You part
.
.
.
.
.
“เมื่อไหร่เมเนเจอร์อปป้าจะมาเนี่ย
ดีโออปป้าของแกแกล้งพวกเรารึเปล่า”คุณถามโบว์ลิ่ง
เพราะคุณและโบว์ลิ่งมาถึงที่นี่ตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่เจอเมเนเจอร์เลย
“ดูๆไปก่อนน่ะแก เดี๋ยวเขาก็มาเองแหละ” โบว์ลิ่งบอกคุณสายตาก็กวาดดูไปรอบๆของสะพานพันโพ มีผู้คนมากมายมารอชมการแสดงน้ำพุสวยๆในยามค่ำคืน
“รอนานมั้ย?” ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้สวมหมวกปิดบังหน้าอยู่จู่ๆก็ตรงหน้ามาหาพวกคุณ
“ดีโออปป้า!” แต่แล้วด้วยสัญชาตญาณของแฟนคลับอย่างโบว์ลิ่งที่แม้แต่แค่เงานางก็ยังจำได้
เอ่ยชื่อของผู้ชายตรงหน้าออกมาอย่างดัง
“ชูว์...เบาๆหน่อยสิเดี๋ยวคนอื่นก็รู้กันหมด” ดีโอบอกกับโบว์ลิ่ง
“แล้วเมเนเจอร์อปป้าล่ะคะ” โบว์ลิ่งถามเสียงเบาตามคำสั่งของดีโอ
หลังจากที่ได้ยินคำถามนั้นแล้วดีโอก็มากระซิบข้างหูของโบว์ลิ่งเพื่อบอกอะไรบางอย่าง
คุณเองก็ได้แต่ยืนเกาหัวกับการกระทำของทั้งสอง
“(ชื่อคุณ)เดี๋ยวฉันมานะ” โบว์ลิ่งบอกคุณ
“อ้าว ไปไหนอะ ฉันไปด้วยสิ” คุณ
“แกรออยู่นี่แหละ
เดี๋ยวถ้าเมเนเจอร์อปป้ามาจะได้เจอกับแกเลย ไม่ต้องมาตามหาอยู่อีก...ไปนะ” แล้วคุณหญิงโบว์ลิ่งก็เดินจากไปพร้อมกับดีโอ
และทิ้งให้คุณอยู่คนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมายที่ไม่เคยรู้จัก
.
.
.
คุณรออยู่ที่นี่มาเป็นเวลาหลายชั่วโมงหลังจากที่โบว์ลิ่งจากไปแล้วก็ไม่เห็นวี่แววของนางอีกเลย
ส่วนเมเนเจอร์อปป้าคืนนี้ก็คงไม่มาแล้วล่ะ
ตอนนี้คุณเหนื่อยมากถอนใจอยากจะกลับไปยังที่พักของคุณ
แต่แล้วก็มีสัญญาณบอกว่าใกล้ถึงเวลาแสดงน้ำพุของสะพานพันโพแล้ว
คุณเลยตัดสินใจอยู่ต่อเพราะหลังจากที่มาถึงเกาหลีก็ไม่เคยได้ชมสิ่งงามๆหรือเที่ยวที่ไหนเลย
คุณเพลิดเพลินอยู่กับการแสดงน้ำพุ แต่ก็รู้สึกแปลกนิดๆเพราะคนที่มาที่นี่ล้วนแต่เป็นหนุ่มสาวคู่รักที่มานั่งสวีตให้คุณได้อิจฉาเล่น
.
.
.
“เห็นแบบนี้ก็นึกถึงตอนที่เราไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพเลยเนาะ”
60%
“นายมาที่นี่ได้ยังไง” คุณตกใจและแปลกใจในเวลาเดียวกันเมื่อเห็นเขามาอยู่ตรงหน้าคุณ
“ทำไมจะมาไม่ได้ล่ะ ที่นี่เป็นที่สาธารณะนะ เอ๊ะ!
หรือว่าเธอเป็นเจ้าของที่นี่เหรอ” เขาตอบมากวนๆ
“อย่ามาๆ เดี๋ยวนายจะโดนดีเข้าให้” คุณพูดพร้อมชูกำปั้นเป็นการขู่ชานยอลหวังให้เขากลัว
“ฮ่าๆ คิดว่าฉันกลัวเหรอ” นั่นสิ
คิดว่าเขากลัวคุณเหรอ คุณเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีพละกำลังเท่าเขาหรอก “นี่...มาอยู่เกาหลีตั้งหลายวันแล้ว เป็นไงบ้าง” เขาเลิกกวนประสาทคุณแล้วหันมาถามคุณแทน
“ก็ดีอะ ขอบคุณนายมากเลยนะที่พาฉันมา
ตั้งแต่เจอนายมาชีวิตฉันก็ดีขึ้นเยอะเลย ฉันได้ทำอะไรในสิ่งที่ฉันไม่เคยทำมาก่อน
ได้มาที่ๆฉันไม่เคยได้สัมผัส…นายรู้มั้ย...
.
.
.
.
.
นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดอีกคนนึงของฉันเลยนะ”
Chanyeol part
“นายรู้มั้ย...นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดอีกคนนึงของฉันเลยนะ”
…
อยากบอกว่าจุกเลยครับทุกคน รู้มั้ย?
วันนี้ผมตั้งใจที่จะขอเธอเป็นแฟนแท้ๆ แต่เพียงแค่คำว่าเพื่อนที่เธอพูดมามันทำให้ผมไม่กล้าตัดสินใจทำแบบนั้นไปเลย
“จริงอะ” ผมพยายามหาคำพูดมาพูดกลบเกลื่อนไม่อยากให้เธอรู้ว่าที่จริงแล้ว
ผมอยากเป็นมากกว่านั้น
“อื้ม...แต่ว่ายังไงยัยโบว์ลิ่งก็ดีกว่านายอยู่แล้ว...นายเป็นอะไรรึเปล่า
ดูหน้าตาเศร้าๆ”
“ปะ เปล่า ...ถ้าอย่างนั้น เรามาสัญญากันดีกว่า
ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป จะไม่ทิ้งกัน”
“สัญญา” เธอพูดพร้อมชูนิ้วก้อยขึ้นมา
“สัญญา” ผมก็พูดพร้อมกับเกี่ยวก้อยกับเธอ
เธอยิ้มออกมา คงจะมีความสุขมากสินะ แต่คนที่ทุกก็อยู่ตรงนี้ ทำไมเธอไม่เข้าใจความรู้สึกผมเลย
ตกลงผมต้องเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆเหรอ
แต่มีคนเคยบอกว่าเป็นเพื่อนมันก็ดีนะ ยังไงเป็นเพื่อนก็ไม่มีวันตัดกันขาด
อะ อะ เป็นเพื่อนไปก่อนละกัน แล้วเดี๋ยวค่อยคิดไม่ซื่อตอนหลัง หึหึ
(หูย พระเอกเราชั่วร้ายอ่ะ!!!)
End Chanyeol part
--------------------
*โปรดติดตามตอนต่อไป
'ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน '(อิอิ)
หูยยยสงสารพี่ชานอะ ทำไมนางเอกใจร้ายจัง จะได้เป็นแฟนกันแล้วแท้ๆนะเนี่ย
ตอนนี้ไรท์ปิดเทอมแล้วมีโอกาสได้อัพบ่อยขึ้น ตอนนี้มาอัพสั้นไปหน่อย แล้วถ้าหากพิมพ์ผิดยังไงก็บอกกันเน้อจะได้แก้ให้
ยังไงใครที่ติดตามเรื่องนี้ก็ติดตามกันต่อไปนะ อย่าทิ้งเค้านะ
แล้วเจอกันตอนหน้าฮับ.
ความคิดเห็น