คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : EP3:คำสั่งของชานยอล
EP3 : คำสั่งของชานยอล
08.00น.
Exoกำลังนั่งทานอาหารเช้า
“นี่ถ้าไอ้ฮุนไม่ชวนฮยองไปซื้อชาไข่มุก
เรื่องวุ่นๆก็คงไม่เกิดหรอก” หลังจากที่ไคได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากปากชานยอลที่เล่าให้ฟัง
ก็แสดงความคิดเห็นออกมา
“อ้าว!นี่มันหลอกด่ากันนี่หว่าไอ้ดำ”
เซฮุน
“ก็มันจริงนี่ไอ้ติ๋ม” ไคกับเซฮุนเริ่มทะเลาะกัน
“หยุดทั้งสองคนนั่นแหละ
เรื่องมันเริ่มจากฉันไปเข้าห้องน้ำมากกว่า เซฮุนไม่ได้เป็นต้นเหตุหรอก” ชานยอลห้ามไคกับเซฮุนเอาไว้ “ฉันว่ามันดีซะอีก”
“หายตัวไปจนทำให้คนอื่นเขาวุ่นวายกันไปหมดเนี่ยนะ
ที่เรียกว่าดี”แบคฮยอน
“อย่างน้อยก็ทำให้ฉันได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง” ชานยอลเผลอพูดออกมา
“คนที่มากับแกน่ะเหรอ”ดีโอ
“อั่นแหน่ แอบชอบผู้หญิงคนนั้นเหรอ”เฉินแซว
“อาหารมาแล้วค่ะ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรเพิ่มอีกมั้ยคะ”
คุณเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารให้พวกหนุ่มๆพอดีทำให้พวกเขาหยุดพูดเรื่องคุณกับชานยอล
“เดี๋ยวฉันมานะ”พอคุณเดินออกไปชานยอลก็เดินตามคุณไปติดๆเช่นกัน
“โห!!!สงสัยจะจริงจังน่าดู”เลย์พูดเมื่อชานยอลออกไปแล้ว
“แต่ฉันว่าคนนี้จริงจังกว่านะ” ซิ่วหมินชี้ให้ดูโบว์ลิ่งเพื่อนของคุณที่แอบอยู่มุมหนึ่งกำลังจ้องมองพวกเขาโดยเฉพาะดีโออยู่ตาไม่กระพริบ
เมื่อคืนโบว์ลิ่งขอคุณมานอนด้วยเพราะอยากจะใกล้ชิดดีโอและเหล่าเอ็กซ์โซให้มากที่สุด
คุณก็ไม่ว่าอะไรเพราะเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่โบว์ลิ่งจะมานอนกับคุณ ถือว่าเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของเพื่อนคุณก็แล้วกัน
ชานยอลเดินตามคุณมาถึงในครัวโดยคุณก็ไม่รู้เลยว่าเขาแอบตามคุณมาตั้งแต่ตอนไหน
“นายมาที่นี่ทำไม? ทำไมไม่ไปอยู่กับเพื่อนๆของนายล่ะ
เอ๊ะ! หรือว่านายจะมาทวงคำสัญญา
ตกลงอยากจะให้ฉันทำอะไรก็ว่ามาเลย ฉันพร้อมละ”
“อืม...ฉันยังคิดไม่ออกอะ เอาเป็นว่าขอเก็บสิทธิ์นี้ไว้ก่อนก็แล้วกัน”
“อะไรของนายเนี่ย รีบๆสั่งฉันจะได้รีบๆทำ แล้วเรื่องเราสองคนก็จะได้จบๆ
เราก็จะได้ไม่เกี่ยวข้องกันอีก”
“เธออยากให้เป็นแบบนั้นจริงเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ” คำพูดของคุณดูเหมือนจะทำร้ายจิตใจของชานยอลมากเขานิ่งไปสักพักหนึ่ง
“ทำอะไรกันอยู่? ”
คนที่เข้ามาก็คือพี่ศรนั่นเอง
“เปล่า...พี่มีอะไรเหรอ”
คุณถามพี่ศร
“คุณกรนภาเรียกไปพบน่ะ
เห็นบอกว่าจะขอคุยเรื่องที่จะพานักท่องเที่ยวไปเที่ยวที่แหลมพรหมเทพ”
“ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะ” คุณหันหน้าไปบอกพี่ศรแต่ก็เป็นคำพูดที่บอกชานยอลด้วย
พอคุณเดินออกไปแล้ว ชานยอลก็เดินออกไปเพื่อที่จะไปหาเพื่อนของเขา
“อย่าคิดแม้แต่จะจีบ(ชื่อคุณ)เลยนะ
มิฉะนั้นนายอยู่ไม่เป็นสุขแน่!!!”พี่ศรพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนที่ชานยอลจะเดินออกไป
.
.
.
.
.
.
.
คุณน้ากรนภาของคุณเรียกคุณไปพบเพื่อจะให้คุณช่วยไปเป็นไกด์นำเที่ยวในการเดินทางไปแหลมพรหมเทพในเย็นนี้เพราะทริปนี้มีนักท่องเที่ยวชาวเกาหลีด้วย แล้วคุณก็พูดภาษาเกาหลีได้ ซึ่งแน่นอนนักท่องเที่ยวชาวเกาหลีก็ต้องเป็นเหล่าเอ็กซ์โซ
และตอนนี้คุณก็อยู่ที่แหลมพรหมเทพแล้ว
เพื่อที่จะมาชมพระอาทิตย์ตกดิน คุณกำลังยืนสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่จู่ๆโบว์ลิ่งที่วันนี้ขอตามติดคุณมาด้วยยื่นโทรศัพท์มาให้คุณถ่ายรูปให้
คุณรับมาและถ่ายรูปให้เธอ
“เอ่อ...ฉันไม่ถ่ายแล้วดีกว่า
เดี๋ยวฉันขอตัวไปซุ่มดูดีโออปป้าก่อนนะ” แล้วโบว์ลิ่งก็เอาโทรศัพท์คืนจากมือคุณ
“เป็นอะไรของแกเนี่ย” คุณบ่นและมองดูโบว์ลิ่งตามหลังพอโบว์ลิ่งจากคุณไปจนสุดสายตาแล้วคุณก็หันกลับมาสูดอากาศต่อ คุณตกใจเล็กน้อยเมื่อมีคนมายื่นอยู่ข้างคุณ คนที่คุณไม่ค่อยอยากเจอหน้าเขาเท่าไรนัก
“ถ้าฉันมีโอกาสมาที่ไทยอีก ฉันจะพาครอบครัวมาที่นี่”
“นายโชคดีจังเลยนะที่เกิดมามีครอบครัว ผิดกับฉัน
ที่เกิดมาก็ไม่รู้เลยว่าพ่อตัวเองคือใคร
ส่วนแม่ก็ต้องมาตายเสียก่อนที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรทดแทนบุญคุณท่านเลย”คุณพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้ามาก
“ฉันเสียใจด้วยนะ ฉันไม่น่าพูดเรื่องนี้กับเธอเลย”ชานยอลรู้สึกผิดที่ทำให้คุณเศร้า
“ไม่เป็นไรหรอกฉันทำใจได้แล้วล่ะ ว่าแต่นายเถอะ
ตกลงนายจะให้ฉันทำอะไรกันแน่ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้ก็ต้องไปกรุงเทพฯแล้วไม่ใช่เหรอ
ฉันไม่อยากตามไปทำตามคำสั่งนายถึงกรุงเทพฯหรอกนะ”
“ก็ฉันยังนึกไม่ออกอะ
ฉันว่าเธอน่าจะต้องตามฉันไปที่กรุงเทพฯจริงๆแล้วล่ะ ฮ่าๆ”
“ฉันจะไม่ยอมไปเด็ดขาด เฮ้ย!!!นั่นไงพระอาทิตย์ตกดินแล้ว”คุณชี้ไปทางพระอาทิตย์ที่กำลังตกดินซึ่งเป็นภาพที่สวยงงามมาก
“สวยจริงๆด้วย”ชานยอลบอก
“ใช่ นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้เห็นภาพที่สวยแบบนี้”
“ฉันหมายถึงเธอน่ะที่สวย”
“!?!?!”คุณอึ้งไปกับคำพุดของชานยอล
“ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นน่ะ คิดไปไกลแล้วล่ะสิ ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คุณ นักท่องเที่ยว รวมถึงโบว์ลิ่งตอนนี้ก็กลับมายังรีสอร์ทแล้ว นักท่องเที่ยวทยอยกันเข้าที่พักของตัวเอง
และในขณะที่คุณกำลังจะเดินตามนักท่องเที่ยวไปนั้น ก็มีมือหนึ่งมาจับแขนคุณเอาไว้
“เฮ้ย!!! แก...”คุณอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่มาจับแขนคุณนั้น
คือผู้ชายคนเดียวกับที่มาจับก้นคุณในวันก่อน คุณพยายามที่จะส่งเสียงเพื่อให้มีคนมาช่วยคุณ
แต่ก็สายเสียแล้ว เพราะลูกน้องของชายคนนั้นใช้กำปั้นตีเข้าไปที่ท้องของคุณอย่างแรง
คุณจุกจนพูดอะไรไม่ไหวแล้วค่อยๆสลบไปในที่สุด
“ยัยตัวแสบ กล้าดีนักนะ วันนี้เสร็จฉันแน่ เห้ยพาขึ้นรถ”ชายคนนั้นสั่งลูกน้องของตัวเอง
พอได้ยินคำสั่งของเจ้านายแล้วก็จัดการพาคุณขึ้นรถตู้ไปทันที
“พวกแกเฝ้าอยู่หน้าประตูรถนี่แหละ ห้ามให้ใครเข้ามาเด็ดขาดนะ”ชายคนนั้นสั่งลูกน้องก่อนจะเข้าไปในรถเพื่อ...กับคุณ
พอเข้ามาในตัวรถเขาก็มองคุณตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
มองไปมองมาหลายรอบจนมาหยุดตรงที่หน้าอกของคุณ
“ยัยนี่ท่าทางจะซ่อนรูป”จากนั้นก็จัดการปลดกระดุมคุณออกทีละเม็ด
แต่....
.
.
.
.
.
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเฟ้ยยย”จู่ๆแบคฮยอนที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนเปิดประตูรถเข้ามา
“แบคพา(ชื่อคุณ)หนีไปก่อน”เสียงนั้นคือเสียงของชานยอลที่ขณะนี้กำลังสู้รบอยู่กับลูกน้องผู้ที่ภักดีต่อเจ้านาย
“ได้เลย เดี๋ยวน้องแบคคนนี้จัดการให้”แบคฮยอนกำลังจะเข้าไปช่วยคุณ
แต่ลืมไปแล้วเหรอว่าผู้ชายที่หวังจะ...คุณยังอยู่ในฉากนี้ด้วย
เขาหยิบปืนออกมาจนแบคฮยอนชะงัก
‘สงสัยคงจะต้องใช้แผนเดิมที่เขาทำกัน’แบคฮยอนคิดในใจ
“ตำรวจมา!!!” ประโยคนี้ได้ผล
พอพวกนั้นได้ยินคำว่าตำรวจก็วิ่งหนีกันจนไม่คิดชีวิต
.
.
.
.
.
.
.
คุณค่อยๆลืมตาขึ้นมา
สายตาของคุณมองไปรอบๆก็รู้ในทันทีว่า ที่ๆคุณอยู่ในขณะนี้คือห้องพักของคุณ
“แกฟึ้นแล้ว! เป็นไงบ้างยัย(ชื่อคุณ)”โบว์ลิ่งถามคุณ ตอนนี้ในห้องคุณมีแค่คุณกับโบว์ลิ่งเท่านั้น
“นี่ฉันเป็นอะไรไป”
“ก็แกเกือบจะโดนผู้ชายข่มขืนแล้วน่ะสิ ดีนะ
ที่แบคฮยอนอปป้า กับชานยอลอปป้ามาช่วยไว้ทัน”
‘ชานยอลอีกแล้วเหรอ’คุณคิดในใจ
ก๊อกๆๆๆ(เสียงเคาะประตู)
โบว์ลิ่งรีบไปเปิดประตูให้คนด้านนอกเข้ามา
“ชานยอลอปป้า...มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ผมอยากคุยกับ(ชื่อคุณ)เป็นการส่วนตัวหน่อยน่ะครับ”
“อ๋อ...ได้ค่ะ”โบว์ลิ่งออกจากห้องไป
ทำให้ตอนนี้คุณกับชานยอลอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“เธอเป็นยังไงบ้าง?”
ชานยอลเอ่ยถามคุณ
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เอ่อ...ขอบคุณนายมากนะ ฝากขอบคุณ
คุณแบคฮยอนด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอก...คือ...ฉันมีอะไรจะบอก...ฉันคิดได้แล้วว่าจะให้เธอทำอะไร”
“จะให้ฉันทำอะไร?”
.
.
.
.
.
.
“ไปกรุงเทพฯกับฉันพรุ่งนี้”
+++ มาต่อให้แล้วนะคะ หลังจากห่างหายไปหลายวัน ช่วงนี้ไรท์มีสอบน่ะค่ะ >_<
#ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ ตอนนี้นางเอกของเรากำลังจะไปกรุงเทพฯกันแล้ว (นี่คือจุดเริ่มต้นเท่านั้น!!!)
ความคิดเห็น