[chanyeol x you] I just wanna แค่ได้รักเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : EP1: บังเอิญโลกมันกลม

Ep1 : บังเอิญโลกมันกลม

ประเทศไทย

กรนภารีสอร์ท

                คุณเป็นเด็กสาวทำงานอยู่ที่กรนภารีสอร์ทแห่งนี้ซึ่งเป็นรีสอร์ทแห่งหนึ่งอยู่ในจังหวัดภูเก็ต ในตำแหน่งแม่บ้านธรรมดาๆ ที่จริงคุณได้เป็นถึงหัวหน้าพนักงานฝ่ายต้อนรับ เพราะคุณกรนภา เจ้าของรีสอร์ทแห่งนี้ เป็นเพื่อนของแม่ของคุณ พอแม่ของคุณท่านเสียชีวิตไปแล้ว คุณกรนภาที่คุณนับถือท่านเป็นน้าก็ให้ความรักความเมตตาคุณ ให้คุณมาทำงานที่นี่ คุณเกรงใจเลยขอทำงานเป็นแค่แม่บ้านที่ทำความสะอาดและดูแลแขกที่มาพักแค่นี้ก็พอ ชีวิตของคุณน่าสงสารมากนอกจากที่แม่ของคุณจะเสียชีวิตไปแล้ว พ่อของคุณเอง คุณก็ยังไม่ทราบเลยว่าท่านเป็นใคร อยู่ที่ไหน ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ ตั้งแต่จำความได้ก็มีแต่แม่ของคุณนั่นแหละที่คอยอบรมเลี้ยงดูอยู่ พอแม่ของคุณเสียไปท่านก็ได้ให้สร้อยเส้นหนึ่งไว้สำหรับคุณ คุณใส่สร้อยเส้นนี้อยู่ตลอดเวลา ใส่ไว้เพื่อระลึกถึงแม่ของคุณ

“(ชื่อคุณ)...(ชื่อคุณ)...อยู่ไหนเนี่ย”เสียงเรียกนั้นทำให้คุณหลุดออกจากภวังค์ที่กำลังคิดถึงเรื่องราวในอดีตของคุณอยู่

“มีอะไรเหรอพี่ศร” ใช่แล้ว!เสียงนั้นคือเสียง พี่ศร พี่ชายที่แสนดีของคุณนั่นเอง

“แม่ครัวให้ไปซื้อของที่ตลาดให้หน่อย เพราะวันนี้มีคนมาพักที่รีสอร์ทเยอะ กับข้าวก็หมดพอดี”พี่ศรยื่นกระดาษรายการของที่คุณต้องซื้อส่งมาให้คุณ

“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยว(ชื่อคุณ)จัดการให้ ว่าแต่คนที่มาจากเกาหลีมาถึงกันแล้วเหรอ” คุณถาม

“มาแล้ว...แกก็อย่าไปเข้าใกล้พวกนั้นให้มากล่ะ มีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลย พี่เป็นห่วง” พี่ศรเตือนคุณ เพราะแขกผู้ชายที่มาพักกันที่นี่ ถ้าได้เห็นหน้าตาคุณแล้ว จะต้องทำตัวพยายามเข้าหาคุณอยู่ทุกราย

“อากาศที่ไทยนี่ดีจริงๆ อาหารก็อร่อย” แบคฮยอนเอ่ยขึ้นมา ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่กันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในตลาด ซึ่งใกล้กับกรนภารีสอร์ท ที่ที่พวกเขาพักกันอยู่ หลังจากที่มาถึงรีสอร์ทแล้ว เมเนเจอร์ก็ให้เวลาพักผ่อนที่ห้อง1ชั่วโมง หลังจากนั้นก็จะพาพวกหนุ่มๆไปเที่ยวตลาดกัน พวกเขาค่อนข้างจะทำตัวสบายๆ เพราะที่นี่ไม่มีใครรู้จักพวกเขาเลย

“ฉันเชื่อแกแล้วว่าอร่อยจริง กินไปเยอะแบบนั้นไม่กลัวอ้วนเหรอ”ซูโฮ

“มันผ่านจุดที่เรียกว่าอ้วนมาแล้วล่ะฮยอง”แบคฮยอน

“ฮยองๆ ผมอยากกินชาไข่มุกอะ” เซฮุนชี้ไปทางร้านชาไข่มุก

“ก็ไปซื้อดิ เดี๋ยวฉันจ่ายตังค์ให้เอง” ซูโฮ

“ฮยองไปซื้อกับผมด้วยสิ”

“อยากกกินอยู่คนเดียวก็ไปซื้อคนเดียวสิ”ชานยอลทนไม่ได้กับความดื้อของมักเน่ตัวแสบ

“ฮยองมายุ่งไรด้วย ผมพูดอยู่กับซูโฮฮยองหรอก ถ้าอยากยุ่งแบนี้...ไปซื้อด้วยกันกับผมดีกว่า”เซฮุน

“ไม่ไปเว้ย”ชานยอล

“ไม่ไปจริงอะ? เฮ้อผมกะว่าระหว่างทางออกไปซื้อจะไปแวะเวียนดูสาวไทยแถวนั้นสักหน่อย”เซฮุนพูดแบบนั้น ทำเอาชานยอลนิ่งไปครู่หนึ่ง

“เออๆ ไปก็ได้ว่ะ”

แล้วชานยอลกับเซฮุนก็ไปซื้อชาไข่มุกด้วยกัน ส่วนเมมเบอร์ที่เหลือก็คงยังนั่งทานอาหารในร้านอยู่ต่อไป

ทางด้านของคุณ

                ตอนนี้คุณก็ซื้อของตามรายการในกระดาษที่สั่งเสร็จแล้ว เตรียมตัวจะกลับรีสอร์ท

!!!!!!

ทันใดนั้นคุณก็รู้สึกเหมือนใครมาจับก้นคุณ คุณหันหลังไป เจอกับผู้ชายรูปร่างอ้วนดำคนหนึ่ง ทำหน้าทำตาเอ้อระเหยลอยชาย ไม่สนใจคุณ แต่คุณก็มั่นใจว่าคนนั้นคือคนที่จับก้นคุณ  และแน่นอนคนอย่างคุณไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรแบบนี้แน่ๆ คุณเลยเข้าไปเคลียร์กับผู้ชายคนนั้น

“เดี๋ยวค่ะคุณ...ไม่ทราบว่าเมื่อวานยังไม่ได้ไปตรวจสุขภาพจิตเหรอคะ ถึงได้มาจับก้นคนอื่นเขาแบบนี้”

“เธอต่างหาก ไม่ได้ไปตรวจสุขภาพจิตเหรอ มากล่าวหาคนอื่นแบบนี้”

“หนอยยยย หน้าด้านไม่ยอมรับอีกเหรอ...ได้…”

“โอ๊ย!!!” คุณทนไม่ไหวเลยซัดหมัดใส่ผู้ชายคนนั้นอย่างจัง

“เป็นไงล่ะ จะยอมรับแล้วยัง ถ้ายัง...ก็มาต่อยกันเลยดิว่ะ ไม่อยากจะคุยฉันเคยต่อยกับบัวขาวมาแล้วนะเว้ย”คุณก็ขู่ไปอย่างนั้นแหละ ที่จริงแค่บัวขาวตัวจริงคุณก็ไม่เคยเจอเลย

“คิดว่าจะกลัวหรอ อยากลองดีใช่มั้ย”แล้วผู้ชายคนนั้นก็ตบมือแปะๆสองที  หลังจากนั้นก็มีผู้ขายมาล้อมคุณ4-5คน คุณรู้เลยว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับคุณแล้ว สิ่งเดียวที่คุณจะทำได้ตอนนี้คือ…

เผ่น! สิคะ รอให้พระเจ้าเซจงมาช่วยอยู่เหรอไง

                Chanyeol part

ตอนผมกำลังซื้อชาไข่มุกอยู่กับเซฮุนอยู่ครับ

“ป้าครับ แถวนี้มีห้องน้ำรึเปล่าครับ” ผมถามป้าคนขายชาไข่มุก

“อ๋อ ตรงไปเลี้ยวขวาเลยจ๊ะหนู”

“ฮยองอยากเข้าห้องน้ำเหรอ”เซฮุนถามผม

“ถามหาห้องน้ำ สงสัยจะห่วงนอนมั้ง? เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน ถ้าแกได้แล้วก็ไปที่ร้านเดิมเลยละกัน”

พอผมทำภารกิจของตัวเองเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำ

“โอ๊ย!”จู่ๆก็มีผุ้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาชนกับผมอย่างจัง

“ขอโทษค่ะ”ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรผมฟังไม่ออกหรอก แต่ตอนนี้ผมรู้อย่างเดียวคือ เธอกำลังหนีอะไรซักอย่าง เธอหนีตำรวจ ? หรือหนีผู้ร้าย? เธอเป็นคนดีหรือไม่ดีกันแน่

“Hey you!”ผมรีบเดินไปดักหน้าผู้หญิงที่กำลังจะวิ่งออกไป เธอหลบไปทางซ้าย...ผมดัก หลบไปทางขวา...ผมก็ดัก จนสุดท้ายเธอก็คว้ามือผมให้ไปกับเธอด้วย เธอพาผมวิ่งจนมาถึงรถกระบะคันหนึ่ง เธอรีบพาผมขึ้นไปบนด้านหลังของรถกระบะ แล้วก็เอาเสื่อมาคลุมเราสองคนเอาไว้ เพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นเราสองคน

“ยัยนั่นหายไปไหนแล้วว่ะ คงไม่เจอแล้วล่ะ กลับกันเถอะ”พอสิ้นเสียงจากข้างนอก เธอที่อยู่กับผมก็ถอนหายใจทันที

“เธอเป็นอะไรรึเปล่า”ผมถามเธอเป็นภาษาเกาหลี อุ้บ! ลืมไปนี่ประเทศไทย ผมพูดแบบนี้เธอจะรู้เรื่องไหมเนี่ย

“ไม่เป็นไร ขอบคุณ” เธอตอบมาเป็นภาษาเกาหลี

“เธอพูดเกาหลีได้เหรอ”ผมถามด้วยความแปลกใจ

End Chanyeol part

“ได้สิ ฉันเคยเรียนมา”พอนายคนนั้นถามแบบนั้นคุณก็กล้าบอกไปเต็มปากเต็มคำเลย บางคนเรียนภาษาเกาหลีเพราะอยากใช้เป็นภาษาที่สอง บางคนเรียนเพื่ออปป้า แต่สำหรับคุณเรียนเพราะโดนบังคับ ก็โบว์ลิ่งเพื่อนตัวดีของคุณนั่นแหละ นางอยากเรียนเพื่ออปป้าแต่ไม่อยากเรียนคนเดียวเลยชวนคุณมาเรียนด้วย ตอนแรกคุณก็ปฏิเสธ แต่พอโบว์ลิ่งบอกว่า ‘ถ้าแกไม่เรียน เราไม่ใช่เพื่อนกัน’ เท่านั้นแหละคุณเลยจำเป็นต้องเรียนเพราะไม่อยากเสียเพื่อนไป โบว์ลิ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณ

 “นายรู้สึกเหมือนฉันรึเปล่า”คุณเหมือนจะรับรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่าง

“รู้สึกอะไร?”

“ฉันรู้สึกว่ารถมันไม่ได้อยู่นิ่งๆ”พอพูดจบคุณก็รีบเปิดเสื่อที่คลุมออก แล้วมองไปรอบๆ ตอนนี้รถไม่ได้อยู่นิ่งเหมือนที่คุณคิดจริง รถคันนี้เริ่มออกจากตลาดตั้งแต่คุณคุยกับนายคนนี้แล้ว ตอนนี้รถออกมาห่างจากตลาดไกลพอสมควร

 เอาแล้วสิ! แล้วคุณจะกลับรีสอร์ทยังไง แล้วไหนจะนายนี่อีกคุณไม่รู้เลยว่าเขาเป็นคนดีรึเปล่า.

ปล.ถ้าไรท์พิมพ์ผิดขอโทษด้วยสงสัยอะไรถามได้นะคะ