คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : EP12 : ความจริง! (100%)
EP12 : ความจริง
นี่ก็ปาเข้าไปวันที่ห้าแล้วที่เอ็กซ์โซต้องไปทัวร์คอนเสิร์ตที่ไต้หวันโดยไม่มีคุณไปด้วย
ส่วนวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่คุณต้องมาอยู่ดูแลท่านลีซูมาน
วันนี้คุณเลยตัดสินใจจะทำอาหารไทยให้ท่านลีซูมานทาน
...ระหว่างนั่งทานอาหาร…
“จริงสิ หนูมาดูแลฉันหลายวันแล้ว
ฉันกับหนูคุยอะไรกันมากมาย แต่ฉันไม่ได้ถามเรื่องครอบครัวหนูเลย
ที่ไทยหนูอาศัยอยู่กับใครเหรอ” ท่านลีซูมานเอ่ยถามพร้อมทานอาหารที่คุณทำให้อย่างเอร็ดอร่อย
“หนูอยู่กับคุณน้าน่ะค่ะ”
“แล้วพ่อแม่หนูล่ะ” พอได้ยินคำนี้คุณรู้สึกหน้าร้อนผ่าวข้นมา
“แม่หนูเสียไปตั้งนานแล้วค่ะ
ส่วนพ่อ....หนูก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร”
“ฉะ ฉันไม่น่าถามหนูเลย ฉันเสียใจด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูทำใจได้แล้ว”
“แล้วหนูไม่คิดจะตามหาพ่อบ้างเหรอ”
“ไม่หรอกค่ะ ในเมื่อเขาทิ้งหนูไป
หนูก็ไม่ควรจะไปสนใจเขา”
“แต่บางที เขาอาจจะตามหาหนูอยู่ก็ได้นะ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ตอนนี้เขาก็ไม่พบหนูหรอกค่ะ
เพราะตอนนี้หนูอยู่เกาหลี ถ้าไปตามหาหนูที่ภูเก็ตก็คงไม่เจอหรอก”
“ภูเก็ตเหรอ?” จู่ๆท่านลีซูมานก็ทำตาโตขึ้นมา
เมื่อคุณพูดคำว่า ‘ภูเก็ต’
“ใช่ค่ะ หนูเกิดและโตที่ภูเก็ต
และก็โตมากับสร้อยเส้นนึงที่แม่ให้เอาไว้ติดตัวด้วยค่ะ”
“สร้อย...” ลีซูมานทำตาลุกวาวอีกแล้วกับสิ่งที่คุณพูด
“ฉันขอดูสร้อยหนูหน่อยได้มั้ย”
“ได้ค่ะ” คุณหยิบสร้อยที่ใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายของคุณ
คุณใส่มันไม่ได้แล้ว เพราะตอนที่แม่ของคุณให้ไว้คุณยังเด็กมาก แต่เอ๊ะ! มันอยู่ไหนแล้วล่ะ คุณจำได้ว่าเมื่อคืนคุณยังเอามันออกมาดูอยู่เลย
“สงสัยเมื่อคืนหนูลืมเอาใส่ในกระเป๋าน่ะค่ะ”
“อ๋อ งั้นไม่เป็นไร
หนูพอจะบอกได้มั้ยว่าสร้อยของหนูมันมีลักษณะยังไง”
“ก็เป็นสร้อยธรรมดานี่แหละค่ะ
ส่วนจี้ก็เป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว” คุณบอกท่านลีซูมานไป
‘ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่ใช่แล้วล่ะ’ ท่านลีซูมานกล่าวในใจ
(25%)
ต่อค่ะ...
คุณกลับมายังที่พัก
ก็ต้องเจอกับความโดดเดี่ยว
หลายคืนแล้วที่คุณต้องนอนอยู่คนเดียวโดยไม่มีเพื่อนของคุณอยู่ด้วย
คุณได้แต่พูดอยู่กับสร้อยเส้นนั้นที่แม่ของคุณให้
ถึงแม้มันจะไม่รับฟังคำพูดใดๆของคุณเลยก็ตาม
นึกขึ้นได้ก็ลืมไปเลยว่าวันนี้คุณไม่ได้เอาสร้อยติดตัวไป
คุณไปดูยังหัวเตียง คุณคิดว่าสิ่งที่คุณตามหามันจะอยู่ตรงนั้น แต่ที่ไหนได้
ต้องพบกับความว่างเปล่า คุณหาสร้อยทั่วห้องก็ไม่เจอ ตอนนั้นน้ำใสๆในตาของคุณกำลังจะไหลออกมา
แต่ความเหนื่อยล้าในวันนี้ทำให้คุณนอนหลับไปเสียก่อน
.
.
.
‘(ชื่อคุณ)ๆๆๆ ตื่นสิลูก’ ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังใช้มือแตะตัวคุณเพื่อให้คุณตื่น
‘แม่!!!’ คุณตกใจมาก
เมื่อผู้หญิงคนนั้นคือ แม่ของคุณ คนที่คุณรักสุดดวงใจ ‘แม่มาได้ไงคะ’ คุณถามแม่ของคุณ
เธอถอนหายใจและก็จับมือของคุณให้แบขึ้นก่อนจะใส่สิ่งบางอย่างในมือคุณ
‘แม่บอกแล้วไง ว่าสร้อยเส้นนี้หนูต้องเก็บมันไว้ให้ดี
มันเปรียบเสมือนตัวแทนของแม่เลยนะ’
คุณดูสิ่งที่อยู่ในมือคุณและนิ่งไปหลายนาที
ก่อนจะละสายตาไปดูแม่บังเกิดเกล้า แต่ก็ไม่เจออีกแล้ว
“แม่คะ...” คุณตื่นขึ้นมา
ทำให้รู้ว่าสิ่งที่คุณพบเจอมันเป็นแค่เพียงความฝัน แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นความจริงคือ
ตอนนี้ในมือของคุณมีสร้อยเส้นนั้นอยู่จริง คุณได้แต่ร้องไห้และกำสร้อยไว้แน่น
“หนูสัญญาว่าจะรักษาสร้อยเส้นนี้ให้ดีค่ะแม่ หนูสัญญา”
.
.
.
.
sm ent.
“ไหนบอกว่าพรุ่งนี้จะกลับแล้วไง
แล้วนี่ต้องเลื่อนไปอีก2วัน ฉันเหงาจะตายอยู่แล้วนะ” คุณคุยโทรศัพท์กับโบว์ลิ่ง
ขณะเดินเข้าบริษัท
‘ก็เขาเชิญให้เอ็กซ์โซไปออกรายการกะทันหันอะ
เลยต้องเลื่อนไป แกก็ทนหน่อยน่า’
‘เออๆรีบๆกลับมาล่ะ คิดถึง’
‘ไอ้ที่บอกว่าคิดถึงนี่หมายถึงฉันคนเดียวรึเปล่าจ๊ะ
มีคนอื่นที่แกคิดถึงด้วยรึเปล่า ชานยอลอปป้าเค้าบ่นถึงแกทุกวันเลยนะ’
‘ก..ก็ทุกนั่นแหละ ฉันคิดถึงแก แล้วก็ไคกับเซฮุนด้วย
เมื่อวันก่อนไม่ได้ไปกินเนื้อย่างด้วยกันเลย ฉันอยากไปกินเนื้อย่างกับพวกแก3คน’
‘หราาา แกจะคิดถึงใคร คิดถึงกี่คนก็แล้วแต่นะ
แต่ห้ามคิดถึงดีโออปป้าของฉันเป็นอันขาด...แค่นี้ก่อนนะ ค่าโทรศัพท์แพง
เปลืองตังค์’ คุณวางสายจากโบว์ลิ่งไป
“อ้าว สวัสดีค่ะท่านลีซูมาน” คุณเดินมาเจอลีซูมานพอดีเลยกล่าวทักทาย
“หวัดดีจ๊ะ...หนูไปทำอะไรมารึเปล่า เห็นตาบวมๆ”
“อ๋อ พอดีเมื่อคืนหนูฝันถึงแม่น่ะคะ เลยร้องไห้”
“จริงเหรอ เป็นยังไงช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ย”
คุณเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณเมื่อคืนให้ลีซูมานฟังอย่างหมดเปลือก
“เมื่อวานท่านบอกว่าจะขอดูสร้อยของหนู...รอแปปนึงนะคะ”
คุณหยิบสร้อยในกระเป๋าให้ลีซูมานดู
(55%)
ต่อนะคะ...
“เอ่อหนู ฉันว่าไปคุยกันที่บ้านฉันดีกว่า” ท่านลีซูมานกระซิบบอกคุณ
.
.
.
@บ้านลีซูมาน
“ไหนล่ะสร้อยของหนู” ซูมานเอ่ยถามหลังจากก้นของตัวเองแตะกับโซฟานุ่มเรียบร้อยแล้ว
“นี่คะ” คุณยื่นสร้อยของคุณให้ซูมานดู
พอเขาเห็นก็ถึงกับเบิกตากว้าง และรีบลุกขึ้นออกไป ซึ่งคุณเองก็ตกใจ แต่ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่ง
เขาเปิดกล่องแล้วก็หยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมา
จี้ของสร้อยเส้นนี้เหมือนกับสร้อยของคุณเป็นอย่างมาก เขานำสร้อยสองเส้นมาติดกัน
“มันไม่ใช่จี้รูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว แต่เป็น...”
“จี้รูปหัวใจ” คุณตอบออกมาอย่างแผ่วเบา
“ใช่…ถ้าเอาจี้สองเส้นนี้มาต่อกันก็จะเป็นรูปหัวใจหนึ่งดวงพอดี...ลีชอนซาหลานลุง” จู่ๆซูมานก็โผเข้ามากอดคุณ
“เดี๋ยวๆคะ นี่มันเรื่องอะไรกันเหรอคะ” คุณผลักลีซูมานออกจากอ้อมกอด
“หนูตั้งใจฟังดีๆนะ หนูคือลูกสาวของน้องชายของฉัน
หนูคือหลานของลุง!”
“คงไม่ใช่มั้งคะ หนูจะไปเป็นหลานสาวของท่านได้ไงกัน”
“ฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันพูดยาก
ฉันอยากให้หนูลองอ่านจดหมายฉบับนี้ดู น้องชายของฉันเขียนไว้ก่อนตาย”
ถึง : ลีซูมานฮยอง
ผมคงมีชีวิตอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่ได้อยู่กับคนที่ผมรัก
ฝากบอกคุณแม่ด้วยว่าผมไม่โกรธท่านหรอก ที่ท่านได้ทำลายหัวใจของผมออกเป็นเสี่ยงๆ ผมเข้าใจในสิ่งที่ท่านทำ
ตอนนี้หัวใจของผมอยู่ที่ไทย แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว
ที่ผมจะได้เจอหน้าลูกหน้าเมียผมอีก ผมอยากให้ฮยองตามหาคนที่ผมรัก
แล้วพาพวกเขามาอยู่กับฮยอง และผมก็อยากจะขอบคุณฮยองที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ผม
อย่าลืมสิ่งที่ผมขอไว้ก่อนตาย ฮยองต้องตามหาลูกและเมียของผมให้ได้นะ
เขาอยู่ที่ภูเก็ต ประเทศไทย และสร้อยเส้นนี้ที่ผมกำไว้
ฮยองต้องตามหาคู่ของมันให้เจอ ฮยองคือคนที่ผมไว้ใจที่สุด...
“พ่อ...” คุณเอ่ยคำนี้ออกมาเบาๆ
ก่อนที่น้ำตาของคุณจะเริ่มหลั่งไหลออกมา
“พ่อของหนูเคยไปทำงานที่ไทย พอคุณแม่ของพวกเรารู้ว่าเขาไปมีภรรยาที่นั่น
ก็เรียกเขากลับมาทันที แล้วก็สั่งห้ามไม่ให้กลับไปที่ไทยอีก
เขาทำใจไม่ได้เลยฆ่าตัวตาย แล้วก็ทิ้งจดหมายฉบับนี้ไว้ และในที่สุด...ฉันก็ทำในสิ่งที่เขาต้องการได้สักที”
ซูมานอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับพ่อของคุณ
ยิ่งคุณรู้เรื่องของเขามากเท่าไร น้ำตาของคุณก็ยิ่งออกมาเป็นทวีคูณ
“ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้ด้วย
ทำไมพ่อไม่อยู่ให้หนูเจอหน้าก่อน ทำไม ทำไมชีวิตหนูต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมๆๆ ”
คุณทรุดลงไปนั่งข้างล่าง ลีซูมานโอบกอดคุณเอาไว้
ในฐานะที่เป็นลุงแท้ๆ
“ไม่เป็นไรนะลูก หนูยังมีลุงอยู่
ถึงแม้หนูอาจจะไม่ใช่ลูกของน้องลุงจริงๆ แต่ลุงก็อยากให้หนูมาเป็นหลานสาวของลุงนะ”
+++ เห็นว่าจะวันพ่อแล้ว เลยมาลงให้ ตอนนี้มีแต่ม่าเนอะ
+++ สุขสันต์วันพ่อนะคะ รักพ่อให้มากๆ อย่ามัวแต่ส่องอปป้า(555)
+++ อยากรู้ว่าถ้าพี่ชานรู้ความจริงเรื่องนางเอก พี่แกจะทำยังไง ติดตามตอนหน้าคร่าา
#อย่าลืมเม้นต์ด้วยนะ
ความคิดเห็น