คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : EP11 : หรือว่า...
EP11 : หรือว่า...
คุณกลับมายังที่พักด้วยความเหนื่อยล้า
วันนี้คุณต้องปรนนิบัติดูแลท่านลีซูมานทั้งวัน จนไม่ได้พัก แต่คุณก็มีความสุข
ด้วยความเป็นกันเองของท่านลีซูมาน ที่ชวนคุยนั่นนี่ เล่าเรื่องตลกให้ฟัง
ทำให้คุณยิ้มอยู่ตลอดเวลา
คุณเปิดประตูเข้ามายังห้อง เป็นเวลาที่ค่อนข้างดึก
คุณคิดว่าโบว์ลิ่งเพื่อนของคุณจะนอนหลับไปแล้ว แต่ที่ไหนได้...
“ทำไมกลับมาดึกนักล่ะ” เพื่อนตัวดีเอ่ยถามคุณ
“ฉันก็ต้องรอให้ท่านลีซูมานหลับก่อนน่ะ
ถึงจะกลับมาได้...แกรู้มั้ย วันนี้ฉันกับท่านลีซูมานได้ทำอะไรสนุกๆเยอะแยะเลยนะ”
“เรื่องสนุกๆเหรอ?”
“อื้ม...ก็เรื่องสนุกไง
แกมีอะไรรึเปล่า”
“เฮ้อ...” เพื่อนของคุณถอนหายใจ
“(ชื่อคุณ)...ฉันขอพูดในฐานะที่ฉันเป็นเพื่อนของแกนะ”
“แกมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ...เชิญแกตามสบายเลย” คุณตั้งใจฟังเพื่อนสาวอย่างใจจดใจจ่อ
ส่วนอีกคนก็ยังลังเลอยู่ว่าจะพูดออกไปดีหรือเปล่า
แต่สุดท้ายเธอก็รวบรวมความกล้าของเธอพูดออกไป
“แกก็รู้อยู่ว่า...ท่านลีซูมานเค้ามีลูกมีเมียแล้วนะ
แกอย่าไปยุ่งกับเขาเลย ผู้ชายที่เก่งและรวยก็มีอยู่เยอะถมไป”
สิ้นเสียงนั้นคุณถึงกับสตั้นไปหลายวิ
“นี่แกคิดว่า
ฉันเป็นชู้กับท่านลีซูมานงั้นเหรอ”
คุณถามเพื่อความแน่ใจ
โบว์ลิ่งตอบกลับมาด้วยการพยักหน้าไปมาหลายครั้ง
ส่วนคุณก็เอาแต่ขำไม่หยุดกับความคิดของเพื่อนคุณ เอาสมองส่วนไหนมาคิด
คนอย่างคุณเนี่ยนะ จะเอาคนแก่คราวพ่อมาเป็นแฟน “ถ้าทุกคนบนโลกนี้คิดเหมือนแกอ่ะนะ
ป่านนี้โลกคงปัญญาอ่อนไปแล้วล่ะ”
“ก็มันน่าคิดนี่
แกออกจะสนิทสนมกับท่านลีซูมาซะขนาดนั้น...แต่ก็ไม่ใช่ฉันคนเดียวนะที่คิดแบบนั้น
ไคกับเซฮุน สองคนนั้นก็คิดแบบนั้นด้วย”
“สองคนนั้นก็คิดด้วยเหรอ...ฉันไม่น่าปล่อยให้แกไปกับสองคนนั้นเลย
ดูสิ ไปคิดเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้...แต่ฉันขอยืนยัน ว่าฉันกับท่านลีซูมาน ไม่มีอะไรเกินเลยใดๆทั้งสิ้น”
“ฉันชื่อแก...ถ้ามีอะไรก็บอกฉันบ้างนะ
อย่าให้ฉันต้องคิดมโนไปเอง”
“อื้ม
ฉันจะบอกแกทุกเรื่องเลย...ไปๆ นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทแต่เช้า” คุณบอกพร้อมจูงแขนโบว์ลิ่งไปยังห้องนอน
“แกรอฉันจนไม่ได้นอน
เพราะว่าจะคุยเรื่องนี้หรือจะรอนอนพร้อมกันเนี่ย”
“ทั้งสองอย่างอะ
แต่เปอร์เซ็นต์อย่างแรกมีมากกว่านะ………………ล้อเล่นน่าาาาา”
คุณกับโบว์ลิ่งหยอกล้อกันไปมาตามประสาเพื่อน
.
.
.
.
.
@ sm ent.
คุณเปิดประตูเข้ามายังห้องซ้อมของเอ็กซ์โซ
คุณก้าวขาไปไม่ทันจะถึงสิบก้าว กองทัพอ็กซ์โซ ซึ่งนำทีมโดย บยอน แบคฮยอน
รีบตรู่เข้ามาล้อมรอบคุณและโบว์ลิ่งไว้
“ตกลงมันยังไงคร้าบบบ” หัวหน้ากองทัพอย่างแบคฮยอนเอ่ยถาม
“อะไรมันยังไงหรือคะ
ฉันไม่เข้าใจ” นอกจากคุณจะไม่เข้าใจแล้วคุณก็ยังตกใจอีกด้วย
จู่ๆก็มีคนมาล้อมรอบเหมือนจะมาประท้วงขับไล่คุณให้ออกไปยังไงไม่รู้
“ก็เรื่องแกกับท่านลีซูมานไง” โบว์ลิ่งที่รู้ทันเอ็กซ์โซไปซะทุกเรื่องกระซิบบอกคุณ
“ช่วยบอกเราหน่อยว่ามันไม่จริงใช่มั้ย?” แบคฮยอนเอ่ยถามอีกครั้ง
จะว่าไป ปฏิบัติการตามหาความจริงระหว่างคุณกับท่านลีซูมานครั้งนี้
ทุกคนก็คิดถูกอยู่นะ ที่ให้แบคฮยอนเป็นหัวหน้า เพราะเรื่องความอยากรู้อยากเห็นมันเป็นนิสัยปกติของเขาไปแล้ว
(แบคฮยอน : ผมรู้สึกเหมือนโดนอีนังไรท์หลอกด่า
หรือจะคิดไปเอง?)
“นายใช่มั้ย
ไค เซฮุน” คุณมองไปยังไคและเซฮุนที่กำลังก้มหน้าก้มตา
“อย่าไปดุสองคนนั้นเลย
ตกลงมันเป็นยังไง บอกพวกเราได้มั้ย”
ดีโอก็เป็นอีกคนที่อยากรู้เรื่องนี้เหมือนกัน
“ฉันขอพูดเพียงครั้งเดียว
และตั้งใจฟังกันด้วย...ฉันกับท่านลีซูมานเราไม่ได้เป็นอะไรกัน
ท่านลีซูมานเขาก็แค่เห็นฉันเป็นลูกหลานคนนึงก็เท่านั้น” คุณประกาศอย่างชี้ชัด
ก่อนจะมองไปยังไค เซฮุนเจ้าตัวปัญหาอีกรอบ “พวกนายสองคน
ถ้าคิดว่าตัวเองหน้าตาดี หล่อแล้วก็ต้องเอาสมองมาด้วยนะ
จะคิดอะไรก็ดูความเป็นไปได้ด้วย...ทำแบบนี้ท่านลีซูมานกับฉันจะเสียหายรู้มั้ย” (ไรท์ขอนำประโยคเด็ดของรายการหนึ่งมาดัดแปลงใช้ประกอบหน่อยนะคะ)
“เราขอโทษ
เราผิดไปแล้ว” ไคและเซฮุนพูดพร้อมกัน
ด้วยความสำนึกผิดจริงๆ
“ฉันไม่โกรธพวกนายหรอก” คุณบอก
“จริงอะ...เธอน่ารักที่สุดเลย
ขอกอดหน่อยๆ”
“เฮ้ยๆ
เพื่อนฉัน” ไคจะพุ่งเข้าไปกอดคุณ
แต่โดนโบว์ลิ่งห้ามไว้เสียก่อน
“เอาล่ะๆ
ในเมื่อพูดคุยกันเรื่องไร้สาระจบแล้ว เรามาซ้อมกันต่อเถอะ จะได้รีบกลับไปพักผ่อน
พรุ่งนี้เราต้องไปไต้หวันกันแล้วนะ”
ตอนที่คุณประกาศชี้ชัดในเรื่องของคุณกับท่านลีซูมาน
ทำให้คนที่ไม่ได้อยู่ในกองทัพเอ็กซ์โซเมื่อสักครู่ ปาร์คชานยอล แอบดีใจไม่น้อย
เขาทำเป็นเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจในขบวนการกองทัพเอ็กซ์โซ
ถึงแม้ตาจะจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์ แต่หูของเขาก็จดจ่ออยู่กับในสิ่งที่คุณพูด เขารู้สึกโล่งอกที่คุณไม่ได้เป็นอะไรกับท่านลีซูมาน
ตอนที่ไคและเซฮุนมาบอก เขาก็ตกใจแต่เขาก็เชื่อใจคุณว่าคุณไม่ทำแบบนั้นแน่นอน
.
.
.
.
.
.
@ incheon airport
เอ็กซ์โซต้องเดินทางไปแสดงคอนเสิร์ตที่ไต้หวัน
ทุกคนต่างเตรียมสัมภาระของตัวเองไปพร้อม
“แล้วกระเป๋าของเธอล่ะ” ซิ่วหมินถามคุณ
“ฉันไม่ได้ไปด้วยหรอกค่ะ
พอดีต้องอยู่ดูแลท่านลีซูมาน”
“ดูแลท่านลีซูมาน!!!!” ทุกคนต่างพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
อย่าบอกนะว่าคิดถึงเรื่องนั้นอีก ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน
ที่ทำทุกอย่างก็เพราะหน้าที่ไงล่าววว ไม่เข้าใจเหรอไงฟร๊ะ!!! (ไรท์ออกหน้าเกินนางเอกแล้ว
โทดๆๆๆ มันขึ้นๆ)
“ทุกคนไปขึ้นเครื่องได้แล้ว” เมเนเจอร์อปป้าบอกกับทุกคน
“ฉันไปก่อนนะ...อยู่คนเดียวก็ดูแลตัวเองด้วย” โบว์ลิ่งพูดทิ้งท้าย
แล้วเดินไป แต่ก็อดเป็นห่วงคุณไม่ได้ คุณโบกมืออำลาให้กับโบว์ลิ่ง
“นายยังไม่ไปอีกเหรอ” คุณหันไปเห็นชานยอลเขายังยืนอยู่ข้างๆคุณไม่ไปไหน
“ตกลงเรื่องเธอกับอาจารย์ลีซูมาน...”
“นายก็คิดเหมือนกันเหรอ...ฉันอุตส่าห์หลงดีใจว่าอย่างน้อยๆก็มีนายนี่แหละที่ไม่เป็นไปกับพวกเขาด้วย”
“แต่มันก็น่าคิดอยู่นะ
จู่ๆเธอก็ไปสนิทกับเขาทั้งๆที่ไม่ได้เป็นญาติอะไรกันเลย...แต่ยังไงฉันก็เชื่อใจเธอแหละ”
“ขอบใจนะที่เชื่อใจกัน
แต่ตอนนี้นายรีบไปขึ้นเครื่องได้แล้ว ไปๆๆๆ”
คุณดันชานยอลให้ไป
“ฮอล...ถ้าไม่มีเธอไปด้วย
คอนครั้งนี้คงไม่สนุกแน่เลย”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยล่ะ
ไปได้แล้ว เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก”
คุณรวบรวมกำลังที่มีอยู่ดันไล่ชานยอลให้รีบไป
“โอเคๆ
ฉันยอมแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้แหละ...อีกอาทิตย์เจอกันนะ”
“อี้ม...อีกอาทิตย์เจอกัน”
ชานยอลโบกมือให้คุณ
คุณก็โบกมือให้กับเขาเช่นกัน
ก่อนที่คุณและเขาจะต้องอยู่ห่างกันจากประเทศไปอีกประเทศหนึ่ง
*โปรดติดตามตอนต่อไป
+++กลับมาอัพอีกครั้ง หลังจากห่างหายไปนานอีกแล้ว พึ่งจะมีเวลามาอัพ ช่วงนี้งานเยอะมาก เม้นท์กันเยอะๆหน่อยนะ ไรท์จะได้หาเวลามาอัพตอนต่อไป
++แล้วเจอกันตอนหน้าจ้าาา (ในวันสำคัญ)
#อ่านปุ๊บเม้นท์ปั๊บไรท์รับกำลังใจ^^
ความคิดเห็น