คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : EP10 : เรื่องระหว่างเขาและเธอ
EP10 : เรื่องระหว่างเขาและเธอ
@sm ent. ห้องซ้อมเอ็กซ์โซ
“เซฮูนนน เป็นไงบ้างเหนื่อยรึเปล่า” เมื่อเอ็กซ์โซกำลังอยู่ในช่วงพักโบว์ลิ่งเอาน้ำไปเสิร์ฟให้เซฮุนถึงที่
“เธอต้องการอะไรจากฉันเนี่ย” เซฮุนพอจับทางของโบว์ลิ่งได้
ร้อยวันพันปีไม่เคยมาทำดีต่อกันถึงขนาดนี้ ต้องมีอะไรแน่ๆ
“ก็ไม่มีอะไรหรอก...ความลับของดีโออปป้า” โบว์ลิ่งทำสีหน้าจริงจัง ก็เธออยากรู้จริงๆนี่
“หึ...ไม่!”
เซฮุนพูดเสียงดังฟังชัด
“โธ่ เซฮูนน นายบอกฉันมาเถอะนะ ฉันอยากรู้จริงๆอะ
จะมีเรื่องอะไรอีกนะที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับอปป้า”
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่” เซฮุนก็ยังยืนหยัดกับคำเดิม
“เซฮุนอ่า บอกหน่อยนะ...เอางี้ถ้านายยอมบอกฉัน
ฉันจะพูดจาดีกับนาย นายอยากได้อะไรเดี๋ยวฉันจะหามาให้ทุกอย่างเลย เอามะ”
“ไม่เอาอะ ฉันชอบทะเลาะกับเธอมากกว่า สนุกดี”
“เซฮุนอ่า เซฮุนสุดหล่อ ร้องเพลงก็เพราะ(?)
แร๊ปก็เก่ง(?) บอกหน่อยน้า” โบว์ลิ่งอุตส่าห์ลงทุนพูดสิ่งที่ไม่เป็นความจริงออกไปเพื่อหวังให้เซฮุนยอมเปิดปากบอก
แต่ก็ไม่เห็นจะมีวี่แววว่าเขาจะยอมเลย
“น้ำค่ะ” คุณเห็นดีโอกำลังจดจ้องอยู่กับท่าทางของโบว์ลิ่งและเซฮุน
เขาไม่เคยเห็นโบว์ลิ่งอ้อนใครมาก่อน สีหน้าของดีโอแสดงให้เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง
“ขอบใจนะ” ดีโอรับขวดน้ำจากมือคุณ
“นี่รู้รึเปล่าว่าสองคนนั้นไปสนิทกันตอนไหน” ดีโอหันมาถามคุณเผื่อจะรู้อะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเซฮุนและโบว์ลิ่งมากกว่านี้
“ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ เมื่อวานก็ยังทะเลาะกันอยู่เลย
อ้อ รู้สึกว่าคุยกันเรื่องความลับของอปป้าด้วยนะคะ” คุณบอก
“ความลับของฉัน?” ดีโอเบิกตากว้าง
“ใช่ค่ะ” คุณพยักหน้า
“ไอ้มักเน่ตัวแสบ” ดีโอรีบตรงดิ่งไปหาเซฮุนทันที
“เอ้า อะไรของเขา” คุณได้แต่ยืนงงกับการกระทำของดีโอ
“เมื่อวานเป็นไงบ้าง...”
“อุ๊ย ตายๆ พ่อแก้วแม่แก้วหลวงพ่อคูณปู่ทวดวัดช้างให้ช่วยลูกด้วย...ตกใจหมดเลย
เล่นอะไรของนายเนี่ย” ชานยอลเข้ามาถามคุณเงียบๆทำให้คุณตกใจขั้นโอเว่อร์
“ฉันถามว่าเมื่อวานไปบ้านอาจารย์ลีซูมานมาเป็นไงบ้าง”
“นายเป็นบรรพบุรุษตาทวดยายทวดฉันหรือไง
ที่ต้องรู้เรื่องฉันทุกเรื่องอะ”
“ก็เราเป็นเพื่อนกันนะ เผื่อเกิดเรื่องอะไรไม่ดี
ฉันจะได้ช่วยเธอไง”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า นายนี่น่ารำคาญจริงๆเลย
ยุ่งเรื่องของฉันอยู่ได้”
“ใช่ ฉันมันน่ารำคาญ ไม่เหมือนไอ้แทมินนี่เวลาคุยกับมันเธอจึงไม่เบื่อเลย”
“ก็เขามาคุยด้วย นายจะให้ฉันอยู่นิ่งๆไม่พูดอะไรเหรอ
อีกอย่างคุยกับคุณแทมินสนุกจะตาย ไม่เหมือนคุยกับนาย วันๆก็เอาแต่ถามเรื่องของฉัน”
คุยกับชานยอลทะเลาะกันหนักขึ้นจนคนอื่นๆต้องหันมาดู
“เฮ้ย ใจเย็นก่อน ค่อยๆพูดกันก็ได้”
“หุบปากไปไอ้หมาแบค แกไม่เกี่ยว อย่าสะเออะมายุ่ง”
แบคฮยอนจะเข้ามาห้ามแต่ก็ถูกชานยอลด่ากลับไป
“ถ้านายจะมาก้าวก่ายชีวิตฉัน
จนฉันไม่มีโลกความเป็นส่วนตัวบ้างแบบนี้...ก็อย่าเป็นเพื่อนกันเลยดีกว่า” คุณบอกกับชานยอลก่อนจะเดินออกจากห้อง
แต่เมเนเจอร์อปป้าก็เปิดประตูเข้ามาซะก่อน
“มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า?” เมเนเจอร์ถามคุณ
“ปะ เปล่าค่ะ”
“อ้อ วันนี้มีแขกมาเยี่ยมพวกเราด้วย” เมเนเจอร์กล่าวกับทุกคน “ขอเชิญท่านลีซูมานครับ”
เมเนเจอร์เปิดประตูให้ลีซูมานปรากฏตัวออกมา
“อ้าว อาจารย์ลีซูมานสวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนานดูหล่อขึ้นเยอะเลยนะครับ”
แบคฮยอนออกตัวไปต้อนรับลีซูมานเป็นคนแรกก่อนจะตามมาด้วยคนอื่นๆ
“อาจารย์มีอะไรรึเปล่าครับจึงได้มาหาเราถึงที่นี่”
ซูโฮเอ่ยถาม
“ฉันไม่มีอะไรกับพวกนายหรอก
ฉันมีเรื่องจะพูดกับผู้ช่วยผู้จัดการของพวกนายน่ะ....หนู(ชื่อคุณ)ออกมาพูดกับฉันหน่อย”
ลีซูมานเดินออกจากห้องซ้อมของเอ็กซ์โซคุณเดินตามหลังไป ด้วยความอยากรู้อยากเห็นคนอื่นๆก็จะตามไปด้วยแต่โดนเมเนเจอร์ห้ามไว้
“ท่านมีอะไรรึเปล่าคะ” คุณเอ่ยถามลีซูมานหลังจากที่ออกมาจากห้องแล้ว
“อาทิตย์นี้ คงซูจะเดินทางไปพักผ่อนต่างประเทศ ฉันเลยให้แม่บ้านปาร์คตามไปดูแลด้วย
ที่บ้านก็เลยไม่มีใคร ฉันจึงอยากให้เธอไปช่วยดูแลฉันที่บ้านหน่อย”
“ถ้าหนูไปดูแลท่าน แล้วเอ็กซ์โซล่ะคะ อีก3วันก็ต้องไปคอนเสิร์ตที่ไต้หวันอีก”
“เรื่องนั้นฉันคุยกับเมเนเจอร์ไว้แล้ว
เขาอนุญาตแล้ว ว่าไงล่ะ ตกลงนะ”
“ก็ได้ค่ะ”
“ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปรับหนูนะ...ฉันไปก่อนล่ะ”
คุณโค้งให้กับลีซูมานที่เดินจากไป
.
ขณะนั่งรถกลับ
.
“เมื่อกี้อาจารย์ลีซูมานมีเรื่อง....เอ่อ....” ชานยอลเห็นว่าไม่ควรไปถามเรื่องนี้กับคุณอีก “ฉันขอโทษนะ”
“ขอโทษทำไมฉันไม่ได้โกรธนายสักหน่อย” คุณพูดแบบนี้ทำให้ชานยอลยิ้มได้
“เรา...ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่มั้ย?”
“ก็ใช่น่ะสิ ทำไม นายไม่อยากเป็นเพื่อนฉันแล้วเหรอ”
“เปล่าๆ” ที่จริงเขาไม่อยากเป็นเพื่อนคุณนั่นแหละ
เขาอยากเป็นมากกว่านี้แต่ยังไงมันก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ
.
.
วันต่อมา
.
.
วันนี้เป็นวันหยุดของพวกคุณ คุณและโบว์ลิ่งตัดสินใจที่จะไม่ไปไหน
พักผ่อนอยู่ในห้อง
‘ติ้งน๊อง(เสียงออดประตู)’
“ใครมา?” โบว์ลิ่งเดินไปเปิดประตู
“จ๊ะเอ๋!!!” พอโบว์ลิ่งเปิดประตูก็ปรากฏหน้าไคและเซฮุน
“พวกนายมาหาเราทำไม” โบว์ลิ่งถาม
“วันนี้พวกเราไม่มีงาน ไปกินเนื้อย่างกันเถอะ” ไคบอก
“ไปนะๆ เราชวนพวกฮยองก็ไม่ไปสักคน” เซฮุนสมทบ
“ไปหลายคนหนุกดีออก” ไค
“อืม...ฟังดูก็น่าสนนะ แกว่ามั้ย?” โบว์ลิ่งหันไปถามคุณ
“ก็ดี แต่ฉันไม่ว่างอะ ต้องไปดูแลท่านลีซูมาน
แกไปเถอะ...แล้วก็ระวังตัวด้วยนะ” คุณบอกโบว์ลิ่ง
“กลัวจะเป็นข่าวว่า
นักร้องดังเอ็กซ์โซชวนสาวหน้าใสไปกินเนื้อย่างน่ะเหรอ...ไม่ต้องห่วงหรอก
เขารู้กันหมดแล้วว่าพวกเธอเป็นผู้จัดการของพวกเรา” ไคบอก
“ฉันกลัวพวกนายมากกว่า
ผู้ชายเดี๋ยวนี้ไว้ใจไม่ได้กันหมดนั่นแหละ...ฉันไปก่อนนะ ระวังตัวด้วยโบว์ลิ่ง”
คุณเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
“ดะ เดี๋ยวสิแก...อะไรของแกเนี่ย” โบว์ลิ่งงงกับการกระทำของคุณที่ไปเร็วมาเร็วอย่างกับความไวแสง
ซึ่งไม่ต่างอะไรกับไคและเซฮุน
.
.
.
.
.
“ทำไมไม่กินล่ะ นั่งจ้องอยู่ได้” ไคคีบเนื้อใส่ในจานของโบว์ลิ่งที่กำลังนั่งซึมอยู่
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า” เซฮุนถามในขณะที่เนื้อยังอยู่เต็มปาก
“พวกนายสังเกตรึเปล่า
หลังจากที่ฉันกับยัย(ชื่อคุณ)ไปทานข้าวกับท่านลีซูมานที่บ้านมา
เหมือนว่ายัย(ชื่อคุณ)กับท่านลีซูมานจะสนิทกันมากขึ้น” โบว์ลิ่งบอกกับทั้งสองคน
“ฉันก็ว่าอยู่นะ
ขนาดเมื่อวานยังมาหา(ชื่อคุณ)ถึงห้องซ้อมของเราเลย” เซฮุน
“แล้ววันนี้(ชื่อคุณ)ก็ยังไปบ้านของอาจารย์ลีซูมานอีก”
ไค
“หรือว่า.....!!!” ทั้งสามคนพูดพร้อมกันและมองหน้ากันไปมา
.
.
.
.
.
.
*โปรดติดตามตอนต่อไป
#อ่านปุ๊บเม้นท์ปั๊บไรท์รับกำลังใจ^_^
ความคิดเห็น