คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [Fic]:::HBD:::MEaN (มิได้เกี่ยวกะฟิคหลักแต่อย่างใด)
Fic....Mean
[Mean]Tvxq & SuJu เชิ้บๆ say:
ไอ้เตี้ยยยยย!!!
[M@Y] YunJae is Real!! say:
=[]=” อะร๊ายย?
[Mean]Tvxq & SuJu เชิ้บๆ say:
ข่าววงในบอกดงบังมาพรุ่งนี้ จะตามไหม?
[M@Y] YunJae is Real!! say:
ไม่อ่ะ...ติดเรียน แม่ไม่ให้ ข่าวไม่ชัดเจน ร้อน รอไปคอนมิโรเลยดีกว่า - - มีนอ่ะไปม่ะ?
[Mean]Tvxq & SuJu เชิ้บๆ say:
ไม่รู้...เออ..พี่เมย์มีนไปก่อนนะบาย - -
[M@Y] YunJae is Real!! say:
เออ...บาย ไอ้ถั่วฝักยาว - -
________________________________________
“หาความเป็นส่วนตัวไม่ได้เล้ย!”ยูชอนบ่นอุบอิบอยู่หน้าโน้ตบุ๊คส์ “ปิดข่าวแล้วนะ ยังรู้กันได้อีก....แฟนคลับวงอะไรเนี่ยช่างสามารถ” =O=”
“วงดงบังไง”จุนซูที่นั่งข้างๆตอบให้
“เออ...ฉันตรัสรู้อยู่แล้ว ตะกี้ประชดเว้ยไอ้โลมาเตี้ย”
“แต่คราวนี้รู้กันน้อยนะ...แถมยังรู้ข่าวแบบไม่ชัดเจนอีก ฉันว่าคงตามมาไม่เยอะหรอก”ยุนโฮว่าขึ้นบ้างและแจจุงก็สมทบ
“อีกอย่างนะ...เรื่องชิ่งก็ของถนัดเราอยู่แล้วนี่” ^^”
“ฉันอยากพักผ่อนจัง...”โลมาน้อยบอกเสียงอู้อี้และความเงียบก็เข้าครอบคลุมเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาสอีกครั้งก่อนจะถูกทำลายด้วยน้ำเสียงของเจ้าตัวแสบที่ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองเป็นตาเดียว
“ผมมีแผนฮะ” ^-^
ยุนโฮลูบหนวดปลอมยาวเฟิ้มของตัวเองอย่างจิตตกในขณะที่ลูกทีมที่เดินตามมาสภาพไม่ต่างจากพวกมาเฟีย ก่อการร้ายข้ามชาติซึ่งทั้งหมดมันก็เป็นแผนของไอ้เด็กมิน
มันบอกว่าต้องเริ่มต้นด้วยแผนการปลอมตัว
“อย่าคิดนะว่าแค่ใส่หมวก ใส่แว่นตาแล้วแฟนคลับจะจำไม่ได้ พวกนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเรดาร์จับมองพวกเราอยู่ ปลอมตัวธรรมดาไม่ได้ผลหรอก”
ประโยคที่ทำให้ดงบังชินกิกลายเป็นโจรในพริบตาด้วยความสามารถในการละเลงใบหน้าอันหล่อเหลาให้เละเทะของชางมิน
ตุ้บ!
“ข...ขอโทษค่ะ”เด็กสาวเรือนผมดำขลับที่เดินชนกับยูชอนในมาดผู้ก่อการร้ายเอ่ยขอโทษอย่างเกรงๆก่อนเจ้าหล่อนจะทำจมูกฟุดฟิดแล้วจ้องมาที่ยูชอนอย่างครุ่นคิด “กลิ่นเหมือนพี่ยูชอนเลย...แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกเนอะ”
“อย่าพูด...เพราะแม้แต่เสียงพวกเธอก็จำได้”
คำสอนของชางมินลอยเข้าหัวยูชอนทันที ร่างสูงโค้งให้เจ้าหล่อนเป็นเชิงสุภาพก่อนจะรีบเดินเร็วๆตามสมาชิกในวงที่เดินลิ่วๆอยู่ข้างหน้าทันที
และเด็กสาวที่เพิ่งเดินชนกับยูชอนเมื่อครู่ก็จ้องร่างสูงไม่วางตาก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดหมายเลขปลายทาง
“เมเดย์ๆ...พบบุคลน่าสงสัยว่าเป็นปาร์ค ยูชอนกำลังมุ่งหน้าไปทางทิศใต้สนามบินสุวรรณภูมิ ตอนนี้กำลังเดินขึ้นลิฟต์ หน่วยปฏิบัติการลับแต่ละสายชั้นดักรอทุกลิฟต์ด้วย”
“เฮ้อ!”จุนซูถอนหายใจเฮือก ทำไมเขาต้องหลบๆซ่อนเหมือนผู้ร้ายด้วยเนี้ย คิมจุนซูคนนี้ทำอะไรผิด? T^T
ผิดรึไงเล่า...ที่เกิดมาหล่อผิดชาวบ้าน ผิดมนุษย์มนาเขาน่ะ!!
ไม่มีใครบัญญัติกฎหมายไว้นี่ว่าห้ามหล่อ ห้ามหน้าตาดี ห้ามเสียงเพราะ ห้ามเต้นเก่ง ห้ามเพอร์เฟ็ค - - จุนซูคนนี้ไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย
“ผมเรียกรถไว้แล้วฮะ...รถตู้เบอร์ 10 สีขาว เขาจะตะโกนถามเราว่า เชิ้บๆ และผมก็จะตอบเขาว่า ชิ่วๆ นั่นเป็นรหัสลับแล้วเราก็จะขึ้นรถนั่นกัน”
“รหัสบ้าไรของแก เชิ้บๆชิ่วๆ”แจจุงบ่น ร่างบางยืนกอดอกรอลิฟต์เปิด
ติ้ง...
และทันทีที่ลิฟต์เปิดดงบังชินกิก็เดินออกไปจากลิฟต์โดยมีเด็กสาวคนหนึ่งยืนยิ้มให้แจจุงยิ้มตอบให้อย่างเคยชินแล้วเธอก็ดีดนิ้วเป๊าะ
“รอยยิ้มเหมือนพี่แจจุงเป๊ะ!”แม้จะไม่เข้าใจในภาษาแต่แจจุงก็รับรู้ถึงลางอันตราย ร่างบางจึงกระตุกยิ้มทำตาดุใส่แล้วถามเป็นภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่น
“You Know?....Who I’m I”
“Kim Jaejoong” ^^
“Stop!...stupid. I’m god. I’m want change the world!!!”
“ship!...Crazy boy!!”หล่อนตะโกนว่าใส่อย่างหงุดหงิดก่อนจะกระทืบเท้าปึงปังเดินออกไป แจจุงถอนหายใจอย่างโล่งอก
“นายพูดไรอ่ะ”จุนซูถามงงๆ แจจุงยิ้ม
“จุนซู...”
“ฮะ?”
“ประเทศไทยมีสถาบันกวดวิชาภาษาอังกฤษชื่อสมศรีอยู่...ไปเรียนป่ะ ไปเรียนกะไอ้คนเขียนก็ได้โง่เหมือนกันเลย” (เมย์ - อร๊างงค์!!...แจจุงใจร้าย T^T)
“ไปเถอะฮะ...”ชางมินตัดบทก่อนจะเดินนำไป ร่างสูงโย่งในชุดตัวยาวโคล่งดูเหมือนผียังไงชอบกลยิ่งประกอบกับวิกผมฟูปานพวกฮิปปี้ฮิปป้านี่ยิ่งแล้วใหญ่
และทันทีที่ชางมินเดินออกไปที่ลานจอดรถที่จองรถไว้
“เชิ้บๆ!”
“ชิ่วๆ”ชางมินตะโกนตอบจนยามที่ยืนอยู่เขม่นตามองอย่างจับผิด สักพักรถตู้เบอร์10คันใหญ่ก็มาจอดรับถึงที่ และทันทีที่ขึ้นรถชายคนขับตัวประกอบก็หันมาถามเป็นภาษาเกาหลีว่า
“ไปไหนครับ?”
“ไป....เอ่อ...ยังไม่ได้คิดฮะ”จุนซูตอบไปตามความจริง
“เอางี้...คุณขับออกจากสนามบินแล้วจะขับไปไหนก็ไปละกัน”แจจุงตัดบทแต่ทุกคนหันมามองพรึ่บ
“เอ่อ...งั้นไปโรงแรมก่อนล่ะกันครับ”ยุนโฮผู้ถูกลืม(คนเขียนรักมากไม่อยากใช้งานเยอะ - -) “ไม่อยากไปดุสิต...งั้นไปโรงแรมอะไรไม่รู้ที่มันอยู่ตรงข้ามสนามกีฬาราชมังแล้วกันครับ”
“อ้อๆ...งั้นก็ไม่ไกล”คนขับรถบอก
______________________
I got U....Under my skin~
คนเขียนนัมเบอร์วันมองชื่อสายเรียกเข้าบนหน้าจอโทรศัพท์แล้วขมวดคิ้ว
‘ไอ้มีน’
เบอร์มรณะ.... - -
“ฮัลโหล” =O=
“พี่เมย์....วันนี้มีนไปแถวราม มีนไปบ้านพี่เมย์นะ”
“มาทำไม๊!!!!”ตะโกนถามคนเขียนนัมเบอร์ทูด้วยอาการตื่นตระหนก “ฉันไม่ให้มา!!!”
“จะไป”
“ไม่อ๊าววว”กรีดร้องโหยหวน - -
“พี่เมย์...รู้ไหมว่าการปฎิเสธแขกเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมาก”
=[]=” << อ้าปากค้างคาโทรศัพท์ พลางคิดในใจว่า...ไอ้เด็กเวรนี่ชั่วจริงๆ....
“เออๆ...เดี๋ยวไปรับหน้าราชมังเน้อ ตรงรูปปั้นผู้หญิงกระโดดอ่ะ” - -
“อะไรผู้หญิงกระโดด นัดดีๆเด่ะ...งั้นเอาเป็นตรงที่เดิมตรงหน้าทางเข้าคอนSMตอน 5 โมงเย็นแล้วกัน”ว่าแล้วก็ตัดบทไปอย่างไม่รอให้อีกคนได้โต้แย้งใดๆทั้งสิ้น
นักเขียนนัมเบอร์วันมองโทรศัพท์ที่นักเขียนนัมเบอร์ทูเพิ่งวางสายไปอย่างงงๆ
อะไรเนี่ย!!!....ผู้หญิงคนนี้....ร้ายกาจ!
She ร้ายกาจ!!!
_______________________
ณ ทางสี่แพร่ง (4 แยกไฟแดงนั่นเอง - -)
รถตู้สีขาวกำลังเร่งเครื่องมาด้วยความเร็วสูงเพราะคนขับรถคันนี้ดันถือคติไว้ว่าไฟเหลืองคือสัญญาณเหยียบคันเร่งให้มิดก่อนที่จะไม่ได้ไป
ผู้ร่วมคันรถต่างทำหน้าเหวอหาที่เกาะกันให้วุ่นโดยมีเสียงโลมาร้องเสียงแหลมโหยหวนเหมือนโดนเชือด
“ย๊ากกกกกกก!!!!”เป็นครั้งแรกที่ดงบังชินกิร้องประสานเสียงกันได้น่าเกลียดและโหยหวนที่สุด
เอี๊ยดดดดดดดดดด
โครมมม!!!
เสียงที่ตามกันมาเป็นสเต็ปแบบนอนสต๊อฟพร้อมกับร่างผู้ร่วมคันรถที่ระเนระนาดกันไปคนละทิศละทาง แจจุงกับยุนโฮที่เอาหัวไปโหม่งกันเองกุมหัวตัวเองแน่น ยูชอนที่แปะหน้ากับกระจกลูบหน้าตัวเองที่แดงเถือกอย่างหงุดหงิดส่วนชางมินก็กำลังดึงหัวกลมๆของจุนซูที่เข้าไปติดในซอกเบาะ
“ป...เป็นอะไรไหมครับ?”คนขับรถหันมาถาม
“ไม่เป็นมั้ง...ชิ่”ยูชอนสบถก่อนระเบิดจะลง ระเบิดที่น่าจะเป็นของแจจุงแต่ทว่า
“ขับรถภาษาติ๊กเรอะ!...หัวฉันจะโนไหมเนี่ย...แย่จริงๆเลยให้ตายสิซาร่า”กลับกลายเป็นยุนโฮที่ระเบิดลงแต่นี่แหล่ะที่แปลก
แปลกที่แจจุงยังเงียบ...
“คุณทำแบบนี้...มันจะเกิดอุบัติเหตุนะครับ”แจจุงทำให้เพื่อนร่วมวงตกใจอีกแล้วในรอบวัน แจจุงมาดผู้ดีมีเหตุผล ไม่นะ...o_o
“งี่เง่า!!...ถ้าฉันตายฉันจะไปหักคอแกคนแรกเลย”ยุนโฮสบถพลางเชิดหน้ามองไปทางหน้าต่าง
ท่าทางแบบนี้....แจจุงชัดๆ!!
“พี่ยุนโฮฮะ...ปากพี่แย่เหมือนพี่แจจุงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”
“แกด่าฉันเรอะไอ้เด็กเวร!/ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ”พูดพร้อมกันก่อนจะมองหน้ากันพร้อมความเงียบที่เข้าครอบคลุมไปสองวิ
o_O” < แจจุง
=[]=” < ยุนโฮ
“ผมเข้าใจแล้ว!....เหลือเชื่อจริงๆพี่แจจุงกับยุนโฮสลับร่างกัน”ชางมินผู้มีมันสมองและรอยหยักเยอะกว่าคนอื่นดีดนิ้วเป๊าะ “สุดยอดไปเลย”
“นี่มันดีที่ไหนเล่า!!”แจจุงในร่างยุนโฮค้อนขวับเข้าให้ ยูชอนทำหน้าแหย
“เห็นเป็นไอ้แจทำมันก็น่ารักอยู่หรอกแต่พอเป็นหน้าไอ้หมีนี่ทำสยองขวัญว่ะ”ยูชอนว่าพลางทำท่าเหมือนจะขย้อนของเก่าออกมาเลยโดนแจจุงแรงหมีตบกบาลเข้าให้เล่นเอาซ่ะพ่อไก่ตัวดีน้ำตาแทบเล็ด
“หืมม์...”แจในร่างยุนหันมามองหมีในร่างตัวเองอย่างพินิจแล้วยิ้มกริ่ม “ฉันสวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”
“บ้าอะไรเนี่ย?”ยุนโฮทำหน้าพะอืดพะอมก่อนจะหน้าซีดทันทีเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของแจจุง
“ฉันล่ะอยากจะเมะมานานแล้ว” ^^
“อย่านะ!...ชางมิ๊นนไม่มีวิธีคืนร่างเลยรึไง!!!”ปลายประโยคร้องเสียงหลงถามน้องเล็กในวงที่ยิ้มตอบแล้วส่ายหน้า
“ผมไม่รู้ฮะ” ^^
ไม่รู้ ไม่บอกหรือไม่หากันแน่ไอ้เด็กเวร - -
“แจจุงนายอย่าคิดอะไรพิเรนท์แบบนั้นดิ่”ยุนโฮหันไปบอกคนสวยในร่างของตัวเองที่กำลังนั่งไขว่ห้างไม่รู้ไม่ชี้
ยุนโฮอยากตายย TT^TT
“ถึงโรงแรมแล้วครับ”คนขับรถหันมาบอก ชางมินบอกขอบคุณก่อนจะลงจากรถแล้วตรงไปเช็คอินที่โรงแรม ยุนโฮค่อยๆกรีดกรายเดินเข้าโรงแรมตามนิสัยของแจจุงในขณะที่เจ้าของร่างจริงๆคว้าไหล่ของแจจุงในร่างหมีเข้ามาให้อยู่นิ่งๆ
“นายอย่าเอาร่างฉันมาเดินแบบนั้นสิ” TT^TT
“เออ...ขอโทษ”แจจุงว่ายิ้มๆอย่างไม่รู้สำนึกก่อนจะเดินเข้าไปโดยมียุนโฮเดินตาม
“นี่ฮะ....ได้แล้วกุญแจห้อง”ชางมินเดินเข้ามาบอกพลางหัวเราะแห้งๆให้ยุนโฮที่ยืนคอตกเป็นหมีขาดน้ำผึ้ง “ผมสงสารพี่จริงๆพี่ยุนโฮ”
ถ้อยคำที่ทำให้ยุนโฮแยกเขี้ยวใส่
“แกสงสารฉันหรือสมน้ำหน้าฉันกันแน่ห๊ะ”
“จุ๊ๆ...ทำไมคิดแบบนั้นล่ะฮะ”
ทำไมน่ะเหรอ
ก็ทั้งรอยยิ้มเยาะ การกระทำ ท่าทางกริยาของนายมันส่อไงเล่าไอ้เด็กชั่ว T^T
ฉันเป็นหัวหน้าวงพวกแกนะเฟ้ยยย
สงสารกันบ้างเด้!!!!
“ล้า...ลา”ยูชอนฮัมเพลงสบายอารมณ์ นานๆทีเขาจะได้พักผ่อนร่างสูงทิ้งตัวบนเตียงนุ่มอย่างสบายอารมณ์
ก๊อกๆ
“ใครอ่า?”
“ฉันเอง...เข้าไปนะเว้ย”พูดจบยุนโฮในร่างแจจุงก็เข้ามา “มันเหลือห้องแค่ 3 ห้องอ่ะ ฉันขอนอนกะแกนะ”
“แบร่!...ฉันจะนอนกะจุนซู ไปหาแจจุงนู่นเลยแก”ยูชอนแลบลิ้นใส่ให้อย่างน่าหมันไส้ ยุนโฮส่ายหัวหวืด
“ฉันกลัวแจจุงปล้ำ....แง้ แกฉันไม่อยากเคะนะเว้ย!!!”ยุนโฮเริ่มอยากจะร้องไห้แต่เจ้าตัวคงจะไม่ทันคิดว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในร่างของคนสวย
สำหรับยุนโฮร้องไห้ใครๆก็เมิน
แต่ถ้าเป็นแจจุง....
“เฮ้ยๆ...อย่าร้องดิ่”ยูชอนเดินเข้ามาปลอบ ไม่อยากบอกเลยว่าตะกี้แอบหวั่นไหว จุนซู....ตะเองเค้าขอโทษษษ T^T
“แกต้องให้ฉันนอนด้วยนะ”ว่าพร้อมทำหน้าเบะๆ ลูกตากลมใสกำลังคลอด้วยหยาดน้ำตาดูแวววาวเหมือนอัญมณีล้ำค่าทำเอาใจของยูชอนเต้นไม่เป็นกระส่ำ
แ-ม่-งเอ๊ยยยยย T^T
“เออ....นอนก็นอน”ยูชอนตัดบทอย่างขอไปที ยุนโฮเลยกระโดดกอดทีนึง
“แกมันน่ารักจริงเลยเว้ย”
ยูชอนรีบพลักยุนโฮออกทันทีก่อนร่างสูงจะเดินดุ่มๆขึ้นไปนั่งบนเตียงโดยที่ยุนโฮในร่างแจจุงเอียงคอมองอย่างสงสัย
ไอ้ยุนเอ้ย....เมิงจะยอมเคะให้กรูไหมวะ T^T
น่ารักอิ๊บอ๋ายยย
ฉันขอโทษจุนซู!!!
แอ๊ดด....
จุนซูโผล่หัวกลมๆพ้นบานประตูใบหน้าหวานฉายแววแปลกใจนิดๆที่เห็นยุนโฮ(ร่างแจ)อยู่ในห้องด้วย
“เอ่อ...คือยุนมันมาขอนอนด้วย”ยูชอนอธิบาย จุนซูขมวดคิ้วใบหน้าหวานตึงเล็กน้อยขณะที่มองไปทางยุนโฮก่อนคนตัวเล็กเสียงแหลมจะตะโกนเสียงแปดหลอด
“แจจุง!!...มาลากไอ้ยุนไปที!!!”
และคนเขียนก็เล่นตลกกับยุนโฮเมื่อเขียนบทให้แจจุงมาไวเกินคาด สายตาขวางๆที่ถูกส่งจากแจจุงในร่างยุนโฮมันช่างน่ากลัวกว่าเมื่อก่อนมาก
ยุนโฮเพิ่งตรัสรู้ว่าเดี๋ยวนี้เองว่าหน้าตาเขามันน่ากลัวขนาดไหน
“ไม่อยากนอนกับฉันมากขนาดนั้นเลยรึไง”
“เอ่อ...คือแบบว่า...”ยุนโฮอ้ำอึ้งแต่ในใจสวนกลับไปแล้วว่า
ก็เออสิวะ!!! TTOTT
“งั้น...นายไปนอนห้องฉันส่วนฉันก็จะไปนอนกับชางมิน”แจจุงสรุป
“ไม่ได้!!”ยุนโฮตอบกลับทันทีแจจุงเลิกคิ้ว “นายนอนห้องนั่นแหล่ะ ฉันนอนกับยูชอนก็ได้”
“สรุปนายจะไม่นอนกะฉันจริงๆ?”แจจุงถามเรียบยุนโฮก้มหน้างุด “งั้นตามสบายเลยล่ะกันนะยุนโฮ...”
เอาแล้วไง...งานเข้า!!
เข้าอย่างเดียวไม่มีออกเลย T^T
แจจุงงอน....งอนแน่ๆ
“ไม่เอาน่าแจจุง...นายงอนเหรอ?”ยุนโฮเข้าไปคว้าแจจุงเข้ามา “ฉันนอนกับนายก็ได้”ยุนโฮบอกอ้อนๆทำท่าน่ารักใส่จนคนมองเลือดแทบพุ่ง “ดีกันนะๆๆ”
อ๊ากกกกกกกกกก!!!! << เสียงโหยหวนในใจของยูชอน - -
คืนนี้มีลางสังหรณ์จากคนเขียนว่าคิมจุนซูอาจจะถูกกด
แอ๊ดดด
“เอ่อ....พี่ฮะไปเดินเล่นสนากีฬากันเหอะ”ชางมินเด็กน้อยที่ไม่ได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เข้ามาชักชวนซึ่งทุกคนก็ตอบตกลง
________________________________
แง่ม...ป่านนี้ละพี่เมย์ยังไม่มาอีก
ไอ้เตี้ยช้าจริงโว้ยยยย (เมย์:ฉันไม่ได้เตี้ยยย!!!)
“เฮ้!....มาละๆ”เมย์เดินเข้ามาหาไอ้โย่งยาวยืด “แกมาเร็วเองนะ...ฉันไม่สาย” =O=”
“พี่เมย์อ่ะน่าเกลียด” - -
“เฮ้ยๆ!!”คนสูงน้อยกว่ากระโดดเหยงๆพลางชี้มือชี้ไม้ไปทางด้านข้างของราชมัง “เหมือนฉันเห็น....ดงบัง”
“บ้าเปล่า?”คนเขียนนัมเบอร์ทูว่า “ดงบังจะมาได้ไง ตาฝาด...คนแก่ก็เงี้ย!”
“ปากเสีย...ฉันเห็นจริงๆ นั่นไงๆๆๆ”ไม่ว่าเปล่าคราวนี้คนเขียนนัมเบอร์วันยังวิ่งพร้อมลากคนสูงกว่าไปด้วย
“เฮ้ยย มีนก็เห็น”คราวนี้คนเขียนนัมเบอร์ทูร้องขึ้นบ้าง ทั้งสองคนวิ่งหน้าตั้งก่อนเมย์จะสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง
“อูยยย~”ร้องคราวพลางลูบหัวตัวเองป้อยๆ “อะไรว้าเนี่ย?”
“วุ้นแปลภาษา”มีนอ่านตามซองที่เขียนไว้ก่อนเจ้าตัวจะฉีกซองขึ้นมาดมแล้วหันมองเหยื่อ “พี่เมย์...ลองกินดูนะ”
“เฮ้ย ไม่เอา อุ๊บ!”เด็กไม่รู้จักเคารพพี่ยัดวุ้นแปลภาษางี่เง่าใส่ปากคนที่มีศักดิ์แก่กว่า “อี๊.....แหยะ!”
“เป็นไง?”
“แกก็ลองกินบ้างเด้~”คราวนี้คนเขียนนัมเบอร์วันคว้างวุ้นออกจากมือมีนก่อนจะยัดเข้าปากไอ้น้องเลวบ้าง
“ฮ่ะๆๆๆๆ.....อ่า”เสียงหัวเราะดังขึ้นจากไม่ใกล้ไม่ไกล เมย์มีนหันขวับและก็พบกับ
กับ....
ด...ดงบังชินกิ
O_O!!!
“ฉัน...คงฝันไป”เมย์เริ่มกุมขมับ มีนอ้าปากค้าง
“พี่ปาร์คคคค”มีนเริ่มเพ้อ ยูชอนขยับยิ้มส่งถ้ามีนเป็นไอติมคงได้ละลายไปแล้ว “ปาร์คขา....ซารังแฮโย”
“ไม่อ่ะ....ผมมีจุนซูอยู่แล้ว”ยูชอนบอก มีนตาค้างส่วนจุนซูก็ตีแขนยูชอนดังแป๊ะ
“ไอ้บ้า...นี่ถ้าเด็กคนนั้นฟังออกจะทำไงล่ะ”จุนซูว่าเขินๆแต่หารู้ไม่ว่าที่พูดมาเมย์มีนเข้าใจทุกอย่างสงสัยจะเป็นเพราะวุ้นแปลภาษานั่นจริงๆ
มันมาไงวะ?...โดเรมอนลืมทิ้งไว้รึไง
แต่ก็ช่างเหอะ - -
“ไปเหอะ....เด็กพวกนี้แปลกๆไงไม่รู้”แจจุงพูดขึ้นแต่มันอยู่ในร่างยุนโฮและนั่นมันก็ทำร้ายจิตใจของนักเขียนนัมเบอร์วันเป็นอย่างมาก
เมย์อยากตายยยย T^T
“แปลกอะไร...เด็กก็คือเด็กนะ”ยุนโฮบอกกลับและนั่นก็ทำให้เมย์มีนยืนมองหน้ากันอย่างงงงวย
“พี่เมย์เราต้องไปแก้ฟิคเราแล้วนะ...ยุนน่ะชั่วส่วนแจดีเลิศ”
“อย่ามาพูดกับฉัน....ยุนนนน” TTOTT
“พี่คะ....ขอถ่ายรูปได้ไหมคะ?”มีนว่าพลางโบกกล้องไปมาและดงบังชินกิก็คงไม่โง่ที่จะไม่เข้าใจ พวกเขาพยักหน้ารับและเมื่อถ่ายรูปเสร็จเรียบร้อยแล้วเทพบุตรก็จากไป
และนางมารสองตัวก็ไม่ปล่อยให้เทพบุตรจากไปง่ายๆ เมย์มีนสะกดรอยตามหวังจะเอาข่าวยุนแจยูซูและวันชิมไปโพสลงอินเตอร์เน็ตให้ฮอต
และเพื่อประสบการณ์ในการแต่งฟิค - -
“นั่นๆ....เห็นมือแจมั๊ยพี่เมย์”มีนกระซิบเมื่อยุนโฮในร่างแจจุงเริ่มทำหน้าที่มือปลาหมึกเข้าไปโอบเอวแจจุงก่อนที่แจจุงจะแกะมือปลาหมึกนั่นออก
“หมีเล่นตัวน่าเกลียด”เมย์บ่น มีนพยักหน้าเห็นด้วยพลางเขยิบตัวเข้าไปใกล้มากขึ้นเผื่อจะได้ยินเสียง (ไม่ค่อยจะสอดอ่ะ - -)
และสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินก็คือ
“คืนนี้นายเสร็จฉันแน่...”แจจุงในร่างยุนโฮบอกพลางยิ้มเจ้าเล่ห์(และไม่ต้องบรรยายอาการของเมย์มีนที่เป็นตัวประกอบ)
“ไม่เอานะ!”ยุนโฮในร่างแจจุงบอกปัด มีนเริ่มทำมาหากินจดเรื่องที่เกิดขึ้นเพื่อแต่งฟิค - -
“พวกพี่เนี่ยนะ”ชางมินว่าหน่ายๆ
“จุนซูฉันอยากกลับโรงแรม”ในที่สุดยูชอนก็พูดขึ้นมาบ้าง จุนซูเอียงคอมอง
“ทำไมอ่ะ”
“ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้ว”ยูชอนบอกเสียงสั่น (เมย์มีนลุ้นด้วยความหื่น - -)
“ท...ทนอะไร?”จุนซูชักงงแต่ก็แอบเข้าใจและหวังว่าจะไม่เป็นอย่างที่ว่า
“ฉ...ฉันอยากกดนาย”
-////-
(เมย์มีนเริ่มชัก- -)
“งั้นก็กลับโรงแรมเถอะฮะ”ชางมินก็ไม่อยากจะขัดความสำราญของทั้งสองคู่ เกิดมาไร้คู่ก็เงี้ยแหล่ะ
และแล้วเหยื่อจิ้นฟิคก็จากไป เมย์มีนมองหน้ากันก่อนไอ้เด็กชั่วที่ชื่อมีนจะลากลับบ้านเพราะแม่โทรมาตาม - -“
________________________
“นายเสร็จฉันแน่ยุนโฮ หึๆ”แจจุงว่าเสียงหลอนๆ ยุนโฮเริ่มชักอยากตาย
“ฉันไม่ไหวแล้วจุนซู~”ยูชอนร้องออกมาก่อนร่างสูงจะช้อนตัวจุนซูขึ้นมาจนร่างเล็กเหวอ คนตัวเล็กคล้องคอยูชอนอย่างตกใจ
“นายทำบ้าไรเนี่ย”จุนซูว่าเขินยูชอนขยับยิ้ม
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว....ขอโทษนะ”เสียงทุ้มว่าก่อนจะเดินเร็วๆแล้วชนเข้ากันคู่ยุนแจที่เดินอยู่ข้างหน้า(แจลากยุนอยู่)
ยุนแจที่ถูกชนล้มหน้าคะมำก่อนที่แจจุงจะลุกขึ้นมานั่งแล้วตะโกนด่าไล่หลังยูซู แจจุงมุ่นหัวคิ้วเมื่อสังเกตถึงน้ำเสียงของตัวเองที่หวานไม่ทุ้ม
เสียงนี่มัน....
หรือว่า?
“ไงแจจุง”ยุนโฮทักตอบด้วยน้ำเสียงที่แจจุงเคยได้ครอบครองมาพักหนึ่ง “ดีใจจังที่คืนร่างแล้ว”ยุนโฮว่าพร้อมรอยยิ้ม
รอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
“นายว่าใครเสร็จใครนะคืนนี้น่ะ”ยุนโฮว่าลอยๆก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ร่างบาง “นายเสร็จฉันใช่ไหม?”
“ไอ้บ้า....ออกไปเลยนะ!”แจจุงพลักยุนโฮออกก่อนจะก้าวฉับๆเดินออกไปอย่างหงุดหงิด ใบหน้าสวยฉายแววไม่พอใจก่อนจะเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ
ยุนโฮ...คนงี่เง่า!
“รอด้วยสิคร้าบ คนสวย”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะ!!!”แจจุงว่าพลางหันมาส่งค้อนให้วงโตแต่มีหรือที่ยุนโฮจะสนใจ ร่างสูงวิ่งเข้าไปหาร่างบางก่อนจะช้อนตัวแจจุงขึ้นมาหอมแก้มขาวฟอดนึงจนแจจุงต้องก้มหน้างุด
“น่ารักจังน้า~”
ชางมินที่เดินเข้ามาเป็นคนสุดท้ายยิ้มนิดๆ ในมือมีกล้องที่ภายในเต็มไปด้วยรูปยุนแจและยูซูเต็มไปหมด
น้องเล็กของวงขยับยิ้มที่ดูร้ายกาจก่อนจะพึมพำเสียงแผ่ว
“มาเที่ยวนี้ก็ได้รูปไปลงเว็บอีกแล้ว หึๆ”
[....M@Y>>>Talk<<<<]
HBD นะเจ้าถั่วฝักยาว
ตอนนี้ฉันรักยุนแจมาก ยูซูเลยนอยไปอย่างที่เห็น
เม้นๆๆๆ
ความคิดเห็น