คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : [HBD Fic] HanHyuk {{ --+ A Dentist's lover +--}}
[SF HBD my friend - Hanhyuk] A Dentist’s lover
“เหงือกนายมันน่าเกลียดจริง ๆ เลย”
“ฮยอกแจคะ เราเลิกกันเถอะ”
“..ทำไมล่ะ...ทำไมฮยอนอา”
“เพราะเหงือกของนายไงล่ะ”
“ทำไม.. เหงือกผมผิดอะไรเนี่ย ~~”
ดึกแล้ว แต่ในห้องพักแห่งนี้ไม่ได้ทำตัวดึกตามไปด้วย ร่างเล็ก ๆ กำลังนั่งกอดเข่าโวยวายอยู่ในห้อง หลังจากที่เพิ่งผ่านมรสุมชีวิตอันหนักหนาหลังจากเลิกกับแฟนสาวคนที่สาม ทุกคนมักจะอยากเลิกกับเขาด้วยเหตุผลที่ว่า ‘เหงือกของเขา’
มันผิดตรงไหน !! T^T
ผมก็อยู่ในKingdom Animalia , Phylum Chordata, Class Mammalia เหมือนกะคนอื่นเค้านะ TwT
ถึงแม้จะมีคนบอกว่าผมอยู่ใน Class Aves แบบสัตว์ปีกกะเค้าก็เหอะ = =
เหงือกของผมออกจะสุขภาพดี อมชมพูแบบนี้ ผมเคยมีความมั่นใจแบบนั้น แต่หลัง ๆ พอขึ้นมอปลายมาทำไมมีแต่คนบอกว่ามันน่าเกลียดล่ะ บอกว่าเหงือกบานมั่ง หน้าเหมือนไก่มั่ง เหมือนลิงมั่ง อย่างที่บอกไปข้างต้นแล้วนะว่าผมไม่ได้อยู่ผิดไฟลั่มซะหน่อย T[]T !!
แง๊ !!
ผมคว้าไปข้าง ๆ ตัวและหยิบมือถือขึ้นมากดหาเพื่อนของผมที่สนิทกันมากที่สุด อีทงเฮฮะ เค้าไม่เคยบอกว่าเหงือกผมน่าเกลียดถึงจะใช้โจมตีเป็นบางทีก็เถอะ - -* ยัยหมวย(ผมเรียกมันแบบนี้เพราะมันมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่ก็ช่างเถอะ มันขาว สวย หมวย อึ๋มจริง ๆ ก๊ากกกก)มักจะให้คำปรึกษาได้ดีเสมอ ถึงแม้มันจะเอามาจากน้องคิบอมแฟนมัน เป็นแค่เด็กม.สามก็ตามที ยัยหมวยมันกินเด็กฮะ
“ยัยหมวย !!!”
(“..ไอ้ไก่ โทรมาตอนนี้อีกแล้วนะ..คิบอม..อ๊ะ..”)
ว่าแล้วฮะ ช่วงดึก ๆ แบบนี้พอผมมีปัญหาชีวิตก็โทรไปหามันแล้วก็พบว่ามันกำลังออกกำลังกับน้องคิบอมทุกที
น่าหมั่นไส้ = =
“แกถึงไหนแล้วล่ะ ฉันจะได้วาง ๆ สายแล้วโทรไปอีก”
(“หมดฟีลแล้ว !! อีกอย่างเพิ่งเริ่ม ยังไม่ถึงไหนน่า”)เสียงยัยหมวยตอบกลับมา ผมเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ ไม่รู้มันหาอะไรแปลก ๆ มาเล่นกะน้องคิบอมได้ทุกวัน ผมล่ะอยากรู้จริง ๆ เล้ยว่ามันเอาอะไรไปล่อน้องเค้า ก็น้องเค้าออกจะหล่อนี่นา ไม่น่ามาตกหลุมยัยหมวยเลย = =
“ทงเฮ...ทำไงกะเหงือกเค้าดีอ่ะ T^T”
(“มาอีกและปัญหานี้ !”)เสียงทงเฮร้องอย่างเหลืออดดังขึ้น(“นี่ คิบอม นายว่าทำไงกะเหงือกไอ้ไก่ดี”)
เสียงตอบอู้อี้ดังมาตามด้วยเสียงจ๊วบจ๊าบจากการแลกลิ้นอีกรอบ ผมทำหน้าเบื่อโลกเพราะสองคนนี้สร้างEcosystemของตัวเองขึ้นมาจนทำให้ผมกระเด็นออกจากวงโคจรไปเป็นFree – living ในอาณาจักรอื่น - -
(“เอาล่ะ...ฉันมีคนรู้จักอยู่คนนึง เค้าเป็นหมอฟัน”)
ในที่สุดทงเฮก็ตอบกลับมา ผมเลิกคิ้ว ทางเลือกทางนี้ผมไม่เคยคิดมาก่อน ผมคิดแต่ว่าหมอฟันรักษาผมไม่ได้หรอก ทำไมมันไม่มีหมอเหงือกเฉพาะบ้างนะ แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ แล้วยัยหมวยก็กล่อมผมเสียจนยอม T^T
และยัยหมวยก็เอาเบอร์มาให้ผม แถมจัดการนัดให้เสร็จสรรพ หมอนั่นบอกว่ารำคาญ ไม่อยากให้ผมกระวนกระวายเรื่องเหงือกอีกต่อไป โอเค ผมยอมรับก็ได้ว่าผมมันคิดมากเรื่องเหงือก - -+ แหม ก็ไม่ได้เพอร์เฟ็คอย่างมันนี่นา
เอ...
แล้วหมอฟันคนนั้นเค้าจะใจดีมั้ยนะ ><
ตื่นเต้นอ่า ~~
นัดหมอฟันบ่ายสองโมง ผมเล่นตื่นมาแต่งตัวตั้งแต่เที่ยง แหม จะหาว่าผมตื่นเช้าล่ะสิ ปกติผมตื่นตั้งบ่ายโมงในวันเสาร์แบบนี้นะฮะ - -;; แต่มันตื่นเต้นจริง ๆ นะ ผมโยนเสื้อผ้าเข้าตู้ไปอีกครั้งก่อนที่จะหยิบมาทาบ ๆ กับตัวด้วยท่าทางเซ็ง ๆ ไม่มีตัวไหนโดนใจเล๊ยยย...
ยกเว้นตัวนั้นที่ยัยหมวยเอามาฝากคราวนู้น สำทับมาอีกว่าเหมาะกะผมมาก เชื่อมั้ยว่าผมยัดมันลงก้นตู้ ไม่กล้าเปิดดู รสนิยมยัยเพี้ยนนั่นสุด ๆ แต่ละตัวจะแหวกไปไหน เป็นสาวเป็นนางหัดรักนวลสงวนตัวมั่งเซ่ !!
เอาล่ะ ผมจะเปิดมันแล้วนะ - -
คำแรกที่ผมคิดออกคือรุ่งริ่ง เสื้อตัวเล็ก แหวกอกได้สุด ๆ ถ้าหากผมเป็นนางแบบอึ๋ม ๆ ที่ไหนแล้ว บ้านเด็กกำพร้าน่าจะมีนมไปเลี้ยงเด็กได้หมด เรี่ยราดเลยสินะ - - แถมเสื้อก็บ๊างงบาง แหวก กางเกงก็พอกัน กางเกงยีนส์สีมืด รุ่งริ่งตั้งแต่ต้นจรดปลาด มันขาดตั้งแต่ต้นขาอ่อนอ่ะ !! TOT
ให้ตายเถอะ ~~
แต่..ก็น่ารักดีนะ >w<
วันนี้ยัยหมวยไม่ได้ไปกะผม ผมว่าผมใส่ไปดีกว่า ใส่ให้มันเห็นโดนล้อตายเลย อีกอย่างคงไม่มีเพื่อนผมคนไหนไปทำงานที่โรงพยาบาลตอนนี้หรอกมั้ง พวกมันน่าจะไปเที่ยวกันมากกว่า = =;
เวลาผ่านไปไวสุด ๆ ตอนนี้บ่ายโมงห้าสิบห้า ผมมารออยู่ตรงคิวแล้ว รู้มั้ยว่าตอนที่เดินเข้ามามีแต่ป้าแก่ ๆ มองผมด้วยสีหน้าที่บอกว่าผมอยู่ผิดไฟลั่มอย่างที่สุด อากาศเย็นนะฮะ...หนาวไปทั้งตัวแล้วเนี่ย
อ๋อ หมอของผมชื่อหมอฮันกยองฮะ เค้าเป็นหมอจากจีน ได้ข่าวว่าเก๊งเก่ง (ตามคำอวยของยัยหมวย) น่าจะเป็นลุงแก่ ๆ ล่ะมั้ง ... เท่าที่เห็นมาก็มีแต่หมอฟันแก่ ๆ ไม่ก็คุณป้าไปเลยเสียล่ะมากกว่า
“คุณอีฮยอกแจคะ ทางนี้ค่ะ”พยาบาลสาวสวยในชุดเครื่องแบบยิ้มให้ผม ผมจะยิ้มตอบแล้วนะแต่ไม่อยากจะโชว์เหงือก เลยได้แต่สงบปากคำแล้วเดินตามไป ดูท่าทางยัยหมวยจะเส้นใหญ่ ไอ้ห้องที่ผมได้มันวีไอพีอย่างแรง ใหญ่ แถมคนน้อย เงียบสงบ ไร้เสียงเด็กร้องเพราะโดนหมอฟันเอาที่กรอฟันจ่อปากฆ่าล้างโคตรแบบปกติ
“อ่า..สวัสดีฮะ”
ผมทักคนที่นั่งหันหลังอยู่ให้ผม รสนิยมการตกแต่งห้องดูดี๊ดูดี หรูหรา และแอร์ก็เย็นเหมือนเดิม ไอ้เสื้อที่ผมใส่มาก็บางเอาโล่ กางเกงก็ขาดวิ่น ลมเย็น ๆ พัดผ่านรูกางเกงเข้ามาจนขาผมหนาวไปหมด แย่จัง = =
“สวัสดีครับคุณอีฮยอกแจ”
เสียงที่ผมเคยคาดว่าน่าจะเป็นเสียงชายวัยกลางคนผู้ใจดีกลับกลายเป็นเสียงหล่อของแพทย์หนุ่มที่ไม่น่าอายุเกินยี่สิบห้า ผมยืนค้างอยู่แบบนั้น รู้สึกร้อน ๆ ไปทั่วหน้า ให้ตายเถอะ หมอฟันคนนี้หล่อจริง ๆ นะ >< !!!!
“ทงเฮบอกว่าคุณมีปัญหา เรื่องอะไรครับ”
ท่าทางทีดูใจดีนั่นทำให้อีฮยอกแจละเมอไปมากกว่าเดิม...
ร่างบางหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับฮันกยอง ใบหน้าหวานแดงจัดด้วยความเขินอาย ร่างสูงจ้องร่างบางอย่างพินิจ เรือนร่างขาว ๆ แทบจะโผล่พ้นเสื้อตัวเล็กนั่นออกมาซะหมด ผมสีส้มแดงแรงจัดนั่นก็ทำให้ผิวนวลเนียนดูผ่องเข้าไปใหญ่
“มีปัญหาเรื่องเหงือกฮะ..”
เสียงเล็ก ๆ เอ่ยขึ้น ฮยอกแจก้มหน้างุด ฮันกยองนึกไปถึงอีทงเฮน้องชายของเขาที่มีอายุเพียงสิบเจ็ดปีก็นึกขึ้นได้ว่าเขากับเจ้าเด็กนี่ห่างกันตั้งแปดปี แต่ให้ตายเถอะ เด็กอายุสิบเจ็ดควรจะสูงกว่านี้นะ แต่ทำไม..ฮยอกแจถึงได้ดูน่าทะนุถนอมแบบนี้นะ
“เหงือกอะไร?”
เขาทำท่าสนอกสนใจหัวข้อแปลก ๆ นั่น จากตาเปล่าก็มองเห็นอยู่หรอกว่าคนตัวเล็กมีเหงือกสีแดงนั่นเด่นออกมาแค่ไหน แต่ไม่รู้สิ สำหรับเขา...
ปากนั่น น่าจูบชะมัด
“ดูสิฮะ มีแต่คนบอกว่ามันน่าเกลียด”คนตัวเล้กอ้าปากให้ดูนิดหน่อย ฮันกยองไม่ได้มองเหงือกหรอก เขามองริมฝีปากแดง ๆ นั่นแทน
“น่ารักดีออก”
“หา ? อะไรนะฮะ ?”
“น่ารักดี”เขาย้ำคำนั้นอีกครั้ง ฮยอกแจหน้าขึ้นสีแดงเรื่อ นี่เป็นคนแรกที่บอกว่าเหงือกของเขาน่ารักเลยนะ...ทุกคนจะบอกว่ามันประหลาดมากกว่าอ้ะ ~~ >O<
“น่ารักจริง ๆ เหรอ..ผมว่ามันน่าเกลียด”เสียงแผ่วลงเล็กน้อย ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมา แต่พบสบเข้ากับสายตาที่มองมาทำให้เขาต้องมุดลงไปอีกรอบ เขินเป็นบ้า >/////<
“อย่าบอกนะว่าเรามาหาเพราะว่าเรื่องเหงือก?”เสียงถามขำ ๆ ของฮันกยองดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้คุณหมอหนุ่มเดินอ้อมโต๊ะมา ใช้ปลายนิ้วเชยคางของไก่ที่นั่งบิดอยู่บนเก้าอี้ให้สบตากัน นิ้วโป้งสัมผัสเบา ๆ ที่ริมฝีปากล่างให้อ้าออกเล็กน้อย ฮยอกแจหน้าแดงจัด หัวใจเต้นดังตึก ๆ จนแทบจะหล่นออกมาข้างนอก
...อีฮยอกแจ
เมื่อวานแกเพิ่งเลิกกะแฟนมานะเว้ย !!
ทำตัวให้เหมือนคนอกหักหน่อยสิ !!
“ก็..ผมไม่ชอบ”
“มั่นใจหน่อยสิ พี่ว่านายออกจะน่ารัก”สรรพนามเปลี่ยนไปเพราะความรู้สึกสนิทแนบชิดเข้ามาแทนที่ ฮันกยองมองหน้าคนที่อายุอ่อนกว่าแปดปีด้วยสีหน้าขำ ๆ นิ้วเรียวปล่อยคางร่างบางออก นัยน์ตาสวยก้มหลบ
“จริง ๆ นะ...”
“อื้อ”
หนุ่มน้อยอายุสิบเจ็ดกับชายหนุ่มอายุยี่สิบห้า
พิลึก - -
“หมอนายหล่อเป็นบ้าเลยอ้ะหมวยยยย !!!!”
เสียงโวยวายแสบแก้วหูดังทันทีที่ร่างไก่ ๆ โผล่เข้ามา ทงเฮทำหน้าเหนื่อยใจกับปฏิกิริยาที่ได้รับ สองสามวันก่อนมันยังยืนยันว่ามันชอบผู้หญิงสวย ๆ อึ๋ม ๆ ไหนวันนี้มันเปลี่ยนไปได้วะ = =
“แล้วไม่ให้เฮียเค้าดัดฟันให้ล่ะ จะได้หายเหงือกบาน”
“เฮียนายบอกว่ามันน่ารักดี ไม่ต้องทำอะไรหรอก”
“หา !”ทงเฮทำตาโตด้วยความตกใจ”เฮียเกิงเนี่ยนะจะชมคนเป็น รู้ป่ะว่าตลอดที่รู้จักกันมาเฮียไม่เคยชมใคร ปกติจะเย็นเจี๊ยบเป็นเจ้าชายน้ำแข็งมากกกกกกก”
“หา...เค้าออกจะเจนเทิลนะ”
ฮยอกแจแก้ตัวให้เฮียเกิงของยัยหมวย ทงเฮส่ายหน้าดิ๊ก ๆ แบบไม่เชื่อ และหันกลับไปส่งเมสเสจคุยกันกะแฟนเอ๊าะ ๆ ของตัวเองต่อ รู้ป่ะว่าเขากะคิบอมคบกันมาสองปีละ ตั้งแต่คิบอมอยู่ม.ต้นปีแรก...
คึคึ >w<
แต่พอเหลือบตาไปมองไอ้ไก่ ทงเฮก็ค้นพบแล้วว่า..เพื่อนชายที่เคยป่าวประกาศว่าแม๊นแมนนั้น...
ตอนนี้ทำตัวเป็นสาวน้อยแรกแย้มกำลังมีความรักซะแล้ว = =
ทั้งวันนั้นฮยอกแจได้แต่ทำตาเคลิ้มลอย ถึงแม้จะมีใครว่าแซวเขาเรื่องเหงือกก็ได้แต่ยิ้มกว้างและยืนยันว่าเหงือกตัวเองมันน่ารัก ผลพวงที่เห็นได้ชัดคือฮยอกแจเริ่มดูแลตัวเองมากขึ้น ทรงผมที่เห็นได้ชัดว่าไปตัดใหม่ให้ดูหวานขึ้นเป็นเท่าตัว และที่แปลกไปคือร่างบางซื้อขนมหวานมานั่งตุนกินเกือบทั้งวันเหมือนอยากให้ฟันผุ
ทำไมเขาไม่มีปัญหาเรื่องฟันอีกนะ อยากไปหาหมอฟัน TOT
ร่างผอมบางนอนกลิ้งไปบนเตียงนอน พยายามกินขนมแล้วนะแต่ฟันไม่ยอมผุT^T กระจกคู่ใจถูกหยิบมาส่องหาฟันเป็นครั้งแล้วครั้งเล่า หัวสมองไก่ ๆ คลาส Animalia ก็คิดหัวแทบแตกว่าจะหาข้ออ้างอะไรไปหาหมอฟันดี บางทีเขาอาจจะแปลก คนอื่นเค้าไม่อยากไปหาหมอฟัน แต่เขาดันอยากไปหา = =
จบจากกระจกที่ส่องซะแทบเห็นไปถึงลิ้นไก่แล้ว ฮยอกแจถึงได้หยิบมือถือมากดดูเบอร์โทรศัพท์ของฮันกยองรอบที่สามสิบแปด เอามากดโทรออกแล้วก็ตัดสาย ไม่อยากจะโทรเพราะกลัวว่าฮันกยองจะรู้ซะก่อนว่าเขากำลังเป็นอะไร พยายามปฏิเสธตัวเองว่าเขาไม่ได้หวั่นไหว แต่ที่เป็นทั้งหมดมันไม่ใช่เลย อีกฝ่ายแก่กว่าเขาตั้งเยอะ ...เอ๊ะ หรือเขาชอบคนแก่นะ ><
อ่า..พอหมดที่พึ่งก็ต้องโทรหาคนเดิม ๆ
...
“หมวยยยย !!!”
(“อารายอีกอ้ะ....”)
ฮยอกแจหันมองนาฬิกาข้างเตียงและทำหน้าแปลก ๆ เมื่อเห็นว่านี่มันสิบเอ็ดโมงแล้ว เช้าวันเสาร์ที่ครบรอบเจ็ดวันที่เขาได้เจอฮันกยองแบบนี้ ยัยหมวยยังไม่ลุกจากเตียง = =;;
“แกเพิ่งตื่นเรอะ- -”
(“แค่..นี้นะ..ฮ้าววว”)
“เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !!”ฮยอกแจร้องเสียงหลงเมื่อเพื่อนทำท่าจะเฝ้าเทพเจ้าต่อ”ทงเฮ พี่นาย..เอ่อ..เค้า..เอ่อ...”
(“อะไรเฮียเกิงฉัน ชอบเฮียแล้วอ่ะเด่ะ !!”)
“ไม่ใช่!! …เอ้อ ...ใช่”ร่างบางพยักหน้ายอมรับแบบเขินจัด ตัวบิดไปบิดมาจนเหมือนถูกผ่านการสเตอริไลซ์อย่างเข้มข้น”...รักแรกพบ *-*”
(“ไอ้ตัวกินมดเอ๊ย - -”)เสียงด่าที่คงเอามาจากน้องคิบอมผู้รักเรียนตามเคย ฮยอกแจถอนหายใจและชักเข้าประเด็นที่เอื้อประโยชน์แก่ตนอย่างรวดเร็ว
“เฮียนายพักที่ไหน”
(“ที่บ้านฉันนี่แหล่ะ = =”)
“เพื่อนสารเลววววววววววววว”ด่ายาวหนึ่งทีเพื่อความสะใจ”ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก !!”
(“เห็นแกบอกว่าแกแมน - - อีกอย่างเวลาแกมาเฮียไม่อยู่ทุกที ออกไปเรียน - -”)
เออจริง เมื่อก่อนเขาชอบบอกว่าเขาแมนทุกที.. มีแฟนสวยบ้างไม่สวยบ้างแล้วแต่โอกาส แล้วอีกอย่างพอไปบ้านทงเฮก็ไม่เคยเจอจริง ๆ นั่นแหล่ะ
(“งั้นนัดอีกรอบมั้ยล่ะ ฉันพอมีเส้นสายนัดได้”)ทงเฮเสนออีกทางอย่างผู้รู้ ฮยอกแจพยักหน้าหงึก ๆ อย่างดีใจ
อย่างน้อยก็ได้เจอล่ะว๊า >w<
“วันนี้เรามาหาเรื่องอะไรอีก ...?”
เสียงทักอย่างใจดีของคุณหมอที่ฮยอกแจนับวันนับคืนรอคอยที่จะได้มาหาดังขึ้น ฮยอกแจยิ้มหวานพลางเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนที่จะหลบไปอีกเพราะความเขินกำลังครอบงำ อากาศยังเย็นเหมือนเดิม แต่เขากลับเย็นกว่าเดิมเพราะคราวนี้เขาทั้งเขินทั้งตื่นเต้นตกประหม่า ฮยอกแจมาในชุดที่แทบจะบอกได้ว่าหวานเจี๊ยบ มองไกล ๆ นึกว่าเด็กผู้หญิง
ใส่วิกได้ใส่มาแล้ว - -
“ปวดฟันฮะ...”
“ไหน...อ้าปากให้หมอดูหน่อย”ฮันกยองบอกคนที่ท่าทางเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ ฮยอกแจเอนหลังลงไปกับเบาะ รู้สึกตื่นเต้น...ตายแล้ว พี่ฮันกยองกำลังก้มลงมาหาเรา ><!!
แต่..ประโยคข้างบนนั่น เหมือนย้อดเวลากลับไปซักแปดปี เหมือนไปหาหมอฟันใหม่ ๆ ตอนเด็กเปี๊ยบ ไม่นึกว่าตอนเขาอายุสิบเจ็ดจะได้มาอ้าปากให้หมอแบบนี้นะเนี่ย - -
อ้า ~~
“แมงกินฟันเต็มเลยนะ”ฮันกยองบอกพลางส่องกระจกบานเล็กลงไปในปากของฮยอกแจ ร่างบางเกือบงับปากเข้ามาแล้วด้วยความอาย แต่ยังรำลึกว่าตัวเองกำลังตรวจฟันถึงได้ยังทนอ้าปากต่อไปให้คุณหมอตรวจ
ตอนนี้..ถ้าดูเผิน ๆ กำลังโรแมนซ์
ถ้าเปลี่ยนสถานที่นะ - -
“เราคงต้องขัดฟันแล้วล่ะ เดี๋ยวพี่ค่อยสอนวิธีแปรงฟันให้ ท่าทางเราขี้เกียจแปรงบ่อย ๆ ล่ะสิ”ฮันกยองพูดนิ่ม ๆ อย่างรู้ทัน ฮยอกแจหลบตาอย่างเขิน ๆ แต่ก็พยักหน้ารับ ไฟสีส้มส่องเข้าหน้าจนเขาแทบมองหน้าของคุณหมอไม่เห็น แต่มันก็ยังเขินอยู่ดี”แต่วันนี้ก็สะอาดดีนะ”
ก็แหง วันนี้ฮยอกแจแปรงฟันแทบจะเป็นสิบรอบเพื่อฮันกยองทีเดียว
“ก็ผมชอบกินของหวานนี่นา...”ฮยอกแจบ่นหงุงหงิงพลางลุกขึ้นมาบ้วนน้ำ หยาดน้ำใส ๆ เกาะตามเรียวปากสีหวาน ฮันกยองมองตามภาพนั้นพร้อมกับคลี่ยิ้มน้อย ๆ หัวใจอดเต้นรัวไม่ได้
“ก็เพลา ๆ ลงหน่อยสิ”
“..ฮะ”พอสบตากับฮันกยองฮยอกแจก็ตัวอ่อนยวบอีกครั้ง ร่างบางหน้าแดงจัดและก้มหน้าลงไปอีก มือที่ถือแก้วน้ำไว้สั่นเสียจนน้ำกระเด็ลงมาโดนเสื้อสีขาวที่ใส่มา
”ซุ่มซ่ามนะเราเนี่ย”ฮันกยองหัวเราะ ถึงแม้จะรีบเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า เสื้อสีขาวบาง ๆ ที่เปียกเสียจนเห็นเนื้อใน ให้ตาย เขากำลังหวั่นไหวกับเด็กม.ปลาย
ร่างสูงรีบหยิบที่กรอผิวฟันออกมาเพื่อขจัดอาการฟุ้งซ่าน เตรียมทรายขัดฟันไว้ให้พร้อม ฮยอกแจมองมันด้วยสีหน้าแปลก ๆ เขาคิดแค่ว่าอยากจะมาเจอฮันกยอง ไม่ได้คิดเลยยว่าตัวเองจะต้องมาโดนอะไร - - อิหมวยมันบอกว่าถ้าถึงโอกาสที่สมควรบอกฮันกยองไปเลยว่าชอบ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
แหม โรแมนติกชิบหายเลย บอกรักบนเก้าอี้ทำฟัน = =
“อ้าปากกว้าง ๆ ครับ”
อ้า ~~
ฮยอกแจอ้าปาก และหลบตาฮันกยองที่จ้องลงมาด้วยความเขิน ใบหน้าของเขากับฮันกยองห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ แต่เขาก็เขินไม่ได้นานเมื่อคเรื่องมือต่าง ๆ ถูกใส่ลงมายังปากเขา
ประสบการณ์เลวร้าย ทรายขัดฟันที่รสชาติอัปรีย์สีกบาลที่สุด แถมยังมีการพิมพ์ฟันอีกต่างหาก เวลาเอาแม่พิมพ์ใส่อะไรเหนียว ๆ เข้าปากไปยิ่งแย่ใหญ่ เขาอ้าปากแทบตายแล้วนะแต่เหล็กนั่นก็ยังทำให้ปากเขาเต็มจนได้ จนเขาเริ่มคิดแล้วว่าถ้าคราวหน้าจีบหมอฟันไม่ติดคราวหน้าจะมาหาอีกดีมั้ย มันเล่นแย่ซะแบบนี้ - -
ทรายขัดฟัน ที่กรอฟัน ยังดีที่ไม่ได้ทำเคลือบฟลูออไรด์ = =
ทำไมฟะ ทำไมเขาถึงต้องชอบหมอฟัน T^T!
“น้องฮยอกแจครับ..อ่ะ บ้วนปากเลย”ฮันกยองบอกพร้อมกับส่งรอยยิ้มนิ่ม ๆ มาให้ ฮยนอกแจพยักหน้าและรับแก้วน้ำสีเงินมาบ้วนปาก สากปากไปหมดพอเอาไอ้แม่พิมพ์นั่นออก ฮันกยองเดินออกไปที่เคาน์เตอร์เพื่อทำอะไรบางอย่างกับแม่พิมพ์ฟันนั่น ร่างบางบ้วนน้ำออกและมองไปที่แผ่นหลังของฮันกยอง
สูงจัง...*-*
แผ่นหลังกว้าง ๆ นั่นน่าจะปกป้องเขาได้ น่าซบสุด ๆ อ๊างงงงง
โอกาสกำลังมาแล้วสินะ คึคึ
เขาต้องบอกพี่ฮันกยองให้ได้ว่าชอบ ผลเป็นยังไงว่าอีกที เพราะว่าคราวหน้าคงไม่จีบด้วยวิธีแบบนี้แล้ว เจ็บปาก ! = =
“พี่ฮันกยองฮะ...”
“อะไรครับ...?”อีกฝ่ายส่งเสียงตอบกลับมา ร่างสูงเริ่มเปิดอุปกรณ์กรอแม่พิมพ์ให้เขารูป ปูนปลาสเตอร์ใส่ลงไปยังต้องถูกขัดเพื่อความสวยงามของแม่พิมพ์อีก”เดี่ยวแป๊บนะ เดี๋ยวพี่กลับไปเคลือบฟลูออไรด์ให้ เอารสสตรอเบอร์รี่หรือบลูเบอร์รี่??”
ฮยอกแจอยากจะร้องไห้ พี่ฮันเห็นเขาเป็นเด็กขนาดนั้นเชียว ?
“ผมขอรสส้มดีกว่าฮะ = =”
แต่ก็นะ เขาชอบรสส้มมากกว่าสองอันนั้นแล้วกัน (ไหนว่าไม่เด็ก)
“พี่ฮันฮะ...”
ขอลองอีกที แต่เสียงที่กรอแม่พิมพ์ก็ดังขึ้นพอดี ร่างสูงหันเยื้องมาทางเขาเล็กน้อยและทำหน้าประมาณว่าขออีกครั้ง
“อะไรนะครับ !?!”
กรี๊ดดดด แล้วจะเปิดไอ้เครื่องนั่นทำไมเล่า ปิดซะก่อนเซ่ !!!! T^T
“ผมชอบพี่นะ !!”
เขาพูดออกไปแล้ว แต่เสียงหึ่ง ๆ ของเครื่องเวรนั่นก็ดังกลับจนหมด ฮันกยองดูเหมือนจะไม่ได้ยินด้วยซ้ำ ห้องกว้าง ๆ สีขาวนี่ก็มีแต่เขาที่มองอย่างเดียวดาย คำพูดที่รวบรวมพลังใจแทบตายถูกเครื่องขูดหินปูนดับจนหมด = =
“หา อะไรนะครับ !”
ฮันกยองถามอีกครั้งพร้อมกับหันหน้ามามองเสียด้วย ฮยอกแจรู้สึกเหมือนอยากจะเอาหัวฟาดสายบัวตาย เขากวาดพลังงานแทบจะหมดตัวมาพูดคำเมื่อกี้แต่พี่ฮันกยองไม่ได้ยิน อายเว้ย อาย T^T
เสียงเครื่องเวรนั่นหยุดแล้ว แบบนี้ก็เงียบ ฮยอกแจก็ยิ่งอาย TOT !
“อะ..เอ่อ...คือ...”เขาเริ่มพูดไม่เต็มปาก ฮันกยองเลิกคิ้วเล็กน้อยเป็นเชิงถามว่าสรุปจะเอายังไง
“เปล่าฮะ..ไม่มีอะไร”
อยากตบปากตัวเองเหลือเกิ๊นที่พูดออกไปแบบนั้น ฮันกยองพยักหน้ารับถึงแม้จะทำหน้าแปลกใจนิดหน่อย ไม่นานไอ้เสียงน่ารำคาญนั่นก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ฮยอกแจอยากตาย T^T
“เอาล่ะ เสร็จแล้ว”ฮันกยองเดินเอาพิมพ์รูปฟันของเขามาวางไว้ก่อนที่จะแจกแจงเสียละเอียด”ฟันกรามตรงนี้เกือบผุแล้วนะ เราต้องดูแลดี ๆ ไม่งั้นได้มีถอนแน่”
“ถอนเลยเหรอ ! ”ฮยอกแจอยากตายอีกรอบบ TOT
“ก็อย่ากินของหวานเยอะสิ”ฮันกยองส่งยิ้มให้อีกครั้ง ร่างบางมุดหน้าหลบลงไปข้างล่าง ความพยายามเริ่มกลับมามีบทบาทใหม่อีกครั้ง
ไม่งั้นกูได้โดนถอนฟันแน่ ๆ = =;;
“พี่ฮันฮะ...”เสียงแผ่ว ๆ ดังขึ้นอีกครั้ง แต่ให้ตายเถอะ คราวนี้ฮันกยองหยิบเครื่องอะไรบางอย่างออกมาและเริ่มเช้กอีกครั้ง ดังว่าไอ้เครื่องนั่นอีก โอ๊ยยยยย”ผมชอบพี่ !!”
“หา อีกแล้วเหรอ อะไรนะ !?”
แว๊กกกกก เค้าอยากจะบ้า !!!
“ผมชอบพี่ !!!”
ฮยอกแจพยายามจะตะโกนฝ่าเสียงเวรตะไลนั่น แต่มันก็ยังดังอยู่ดี ฮันกยองเลิกคิ้วและยื่นหน้าเข้ามาจนแนบชิดฮยอกแจ
“พูดอีกทีซิ...”
แต่คราวนี้ดูเหมือนฮยอกแจจะสติแตกไปแล้ว = =
มือบางคว้าเข้าที่คอเสื้อของฮันกยองจนทำให้ร่างสูงปล่อยมือออกจากปุ่มเปิดอุปกรณ์ เสียงนั่นเงียบหายไปจนทั้งห้องเงียบสงัด ร่างบางได้ยินเสียงหายใจที่ใกล้จนทำให้หัวใจเต้นโครมครามเหมือนฟ้าร้อง แต่ตอนนี้เขากำลังจะทนไม่ไหว
“ผมชอบพี่ ได้ยินรึยังงง !!!!!”
ฮยอกแจปลดปล่อยออกมาเต็มที่จนได้ยินกันข้ามโลกทีเดียว ฮันกยองทำหน้าเอ๋อ ๆ พยายามทบทวนคำพูดที่เพิ่งได้ฟังไป ร่างบางหายใจหอบและปล่อยมือออกช้า ๆ จากคอเสื้อของร่างสูง
เขาทำอะไรลงไปเนี่ย...
“หา...”
ฮันกยองเพิ่งตระหนักได้ว่าคนน่ารักตรงหน้าพูดอะไรออกมา ฮยอกแจทำตาโต แก้มใสเปลี่ยนเป็นสีจัดด้วยความเขินอาย ความดีใจแปลก ๆ ตีผ่านความรู้สึกของฮันกยองขึ้นมา ร่างสูงเอื้อมมือไปลูบแก้มของฮยอกแจเบา ๆ โดยไม่รู้ตัว
“ชอบพี่จริง ๆ เหรอ..”
“...อื้อ...”
ฮยอกแจเองก็ตอบรับไปอย่างไม่รู้สึกตัวเช่นกัน
“พี่แก่นะ...”
“ก็ชอบอ้ะ...”
ฮยอกแจก้มหน้างุด ๆ และตอบเสียงแผ่ว รู้สึกดึ้งนิ้วมือของร่างสูงที่แตะผิวของเขา มันทั้งร้อนผ่าวและเย็นเยียบจากเครื่องปรับอากาศ ร่างสูงดันให้ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมามองเขาและถามเสียงหนัก
“จริง ๆ นะ...?”
“จริงสิ...”
“พี่ก็ชอบเราเหมือนกัน”
ฮยอกแจรู้สึกเหมือนฝันไป แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรอื่นอีก สัมผัสนุ่ม ๆ ก็ประทับแผ่วเบาที่ริมฝีปาก ร่างบางตกใจจนใบหน้าร้อนวูบอีกครั้ง ทุกอย่างดูเกิดขึ้นรวดเร็วเสียจนเหมือนความฝัน เมื่อนาทีก่อนเขายังเพ้อแถมยังสติแตกในการบอกชอบอยู่เลย แต่ทำไมนาทีนี้เขาถึงเป็นแบบนี้
เขิน เขินไปหมด จะบ้าตาย !!
สัมผัสที่ริมฝีปากเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ รุกรานลงมาอย่างโหยหา ฮยอกแจปล่อยให้มันเกิดขึ้นแต่โดยดี ทั้ง ๆ ที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน แต่อะไรบางอย่างก็บอกเขาว่าฮันกยองเป็นคนที่ใช่จริง ๆ นั่นแหล่ะ
ในที่สุด ผมก็เจอคนที่ยอมรับเหงือกของผมแล้ว ~~
“พี่ทงเฮ แล้วสุดท้ายพี่ฮยอกแจเป็นไงบ้างครับ?”
ร่างบางที่นอนพาดอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมามองแฟนรุ่นน้องและแยกเขี้ยวไปทีนึง
“ห่วงมันทำไมล่ะคิบอม?”
คิบอมไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ลูบผมทงเฮเบา ๆ ใบหน้าหล่อยิ้มกว้างเสียจนน่ากลัวว่าแก้มจะแตกออกมาใส่หน้าทงเฮที่นอนตักเขาอยู่
“ก็ถูกพี่ฮันกยองหลอกไปตั้งเยอะนี่นา?”
“ช่วยไม่ได้ ก็ตั้งแต่คราวนู้นแล้วอ่ะที่มันมาบ้าน เฮียเค้าเกิดชอบของแปลกเลยบอกให้ฉันหลอกล่อมาซะหน่อย ดีนะฮยอกแจมันชอบเฮียเกิงไม่งั้นเฮียจับเจ้าไก่นั่นกดกับเก้าอี้ทำฟันแน่ ๆ”
ทงเฮสาธยายเสียจนหมด นัยน์ตาใสมองไปที่ประตูบ้าน ตั้งแต่สามวันที่แล้วเฮียโทรมาบอกว่าแผนการเป็นไปด้วยดี ตอนนี้ฮันกยองกับฮยอกแจก็หวานชื่นกันไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนแพนด้า
อาจจะแปลกนะ ความรักระหว่างทันตแพทย์กับนักเรียนไฮสคูล
แต่ช่างเหอะ มันเป็นไปแล้ว = =;;
----------------------------------------------------------------------------
Happy Birthday to you ~~
สิบหกแล้วนะมึง อิลิงเอ๊ยย
ไก่รักลิ้นจี่หลง จุนซ์หลงด้วย !!
ปั่นมากเลยนะเนี่ย เพื่อมึงอ่ะอิเอ็นจอยยย
มึงก็สิบหกแล้วนะ ใช้ชีวิตอย่างมีสติแล้วเรามาบ้าผู้ชายต่อไปด้วยกันนะเอ็นจอย ฮ่าๆๆ
มึงกะกู E.L.F. Forever นะเว้ย ~~~
รักมึงว่ะ !!
ตอนนี้ไรท์เตอร์ใกล้คัมแบ็คและ
รอสอบเสร็จจะลงฟิคใหม่ ><
26 นี้ไปตามเอสเจจริง ๆ นะเอ้อ อยากไปหาหมวย
(ใจจริงอยากไปหาสามีหมวยมากกว่า 55)
ฟิคอันนี้ออกจะป่วง ๆ นะ แต่ก็แหม คนขอมันก็ป่วงนี่หว่า 55
ฮยอกแอ๊บแบ๊ว ป๋าก็หมอฟัน กร๊ากกก พล็อตบ้าบอ
ยังไงก็รอเรื่องต่อไปกันหน่อยนะเคิ้บบ
แล้วก็ ฟิคเหลืออีกชุด อยากได้ติดต่อหลังไมค์ (ฮา)
ความคิดเห็น