คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :: 3 แมวสองตัวกับลูกเจี๊ยบ (100%)
{ 3 }
แมวสองตัวกับลูกเจี๊ยบ
นาฬิกาปลุกดังขึ้นเท่าเดิม หกโมงเช้า ซีวอนตะกายไปแปะแล้วลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย แล้วมองไปที่คนข้าง ๆ แอบหวังว่าจะเห็นร่างคนนอนอยู่ตามเดิม ..ซึ่งก็เห็นจริง ๆ ..ซีวอนถอนหายใจอย่างโล่งใจ แต่ก็ต้องชะงักค้างเมื่อฮีชอลที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่นั้นค่อย ๆ กลายร่างกลับไปเป็นแมวสีส้มตัวเดิม ทิ้งไว้แต่เสื้อและกางเกงที่เขาเอามาให้ใส่
“แค่สิบสองชั่วโมงจริง ๆ สินะเนี่ย”ร่างสูงพึมพำแล้วเอื้อมมือไปลูบหัวฮีชอลเบา ๆ แมวน้อยขยับยุกยิกแต่ก็ยังไม่ตื่น ร่างสูงตัดสินใจจะไปปลุกยุนโฮ เพราะคิดว่าวันนี้จะเข้าบริษัทเพื่อเอางานไปส่งเสียหน่อย แต่พอเดินไปได้ครึ่งทางก็ได้ยินเสียงโครมครามดังขึ้นมา
“อะไรของมึงอีกวะ”ซีวอนอดบ่นไม่ได้ แต่เมื่อเปิดประตูไปก็พบว่าหมอนกับผ้าห่มของยุนโฮกระจายเต็มห้อง พร้อมกับยุนโฮที่กำลังฟัดอยู่กับแมวขาวขนฟูตัวเดิม แจจุงพองขนอย่างโมโห ตั้งใจว่าจะเอาคืนให้ได้”เชี่ยยุน”
“อะไรว่ะไอ้ซีวอน เหวยยยย!!”แค่ยุนโฮหันมาแวบเดียวแจจุงก็โจมตี ซีวอนส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจกับเสียงเมี้ยว ๆ กับร้องแหกปากดังเต็มห้อง
“เข้าบริษัทเหอะมึงวันนี้ ไอ้ยูชอนรองานมึงตายแล้ว”ซีวอนเปรยเนือย ๆ ยุนโฮดองต้นฉบับเสียจนน่ากลัวว่ามันจะเน่า แล้วเขาจะได้ไปรับออเดอร์ประเภทถ่ายรูปนางแบบอะไรพวกนั้นด้วย ขาดอาหารตามาเยอะแล้ว”กูอยากทำงาน”
“ฟิตเหี้ยอะไรตอนนี้ โว๊ยยยยย!!!”ยุนโฮร้องว๊ากแล้วทำท่าจะตะครุบแจจุง แต่แมวขาวที่ได้ข่วนจนสะใจก็โดดหนีออกข้างนอกแล้ววิ่งลงข้างล่าง ยุนโฮก็วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว ซีวอนได้แต่ยืนอย่างมึน ๆ แล้วตามลงไปดู ว่าจะไปดูอาหารคนให้แมวสองตัวกินด้วย เห็นหมีกำลังวิ่งไล่แมวไปตามข้าวของระเกะระกะ แล้วแจจุงก็วิ่งเข้าใต้โซฟา
“ออกมานะเว้ย!!”ยุนโฮโวยวายแล้วพยายามจะล้วงมือเข้าไปเอาแมวออกมา แต่แจจุงจะออกไปทำไม เดี๋ยวไอ้หมีนี่จับโขกพื้นล่ะตายแน่”ไอ้ฟู!!!”
“เมี๊ยวววว (อย่าเรียกแบบนั้น!!)”แจจุงร้องตอบแล้วฮัดชิ้วออกมา ..เพราะฝุ่นใต้โซฟาแม่งเยอะชิบหาย มันเคยกวาดบ้านกันบ้างมั้ย ยุนโฮพยายามต่ออีกพักนึง แล้วก็ยอมแพ้ เดินออกไปจนได้ แจจุงเลยยอมออกมาจากโซฟาพร้อมกับฝุ่น ..จนแมวเปอร์เซียสีขาวกลายเป็นแมวสีเทาไปซะแล้ว ซีวอนที่จัดการกับข้าวเสร็จแล้วเลยเดินออกมาดู
“อาบน้ำมั้ยแจจุง”แจจุงพยักหน้าหงึก ๆ แล้วจามไปอีกที อุ้งตีนเล็ก ๆ ถูกยกขึ้นเพื่อปิดปาก ซีวอนหัวเราะน้อย ๆ แล้วอุ้มแจจุงขึ้น”วันนี้กินต๊อกโบกีแล้วกันนะ”
แมวขาวพยักหน้าหงึก ๆ ซีวอนอุ้มแจจุงเข้าห้องน้ำไปแล้วเปิดน้ำราดตัวแจจุงที่ทำท่าเย็นทันทีที่น้ำโดนตัว ซีวอนหยิบแชมพูมาผสมกับน้ำ อาบน้ำแมวค่อนข้างยากเพราะที่ร้านบอกว่า แมวห้ามโดนน้ำนาน แล้วอาบยากเพราะแมวก็ดื้อ แต่นี่มันคนในคราบแมว ..คงจะฟังกันรู้เรื่องนั้นแหล่ะ
“ฟองดำเลยนะเนี่ย”ซีวอนอุทานเมื่อฟองแชมพูเป็นสีดำ แจจุงรีบชี้มือไปทางห้องยุนโฮแล้วฟ้องด้วยภาษาแมว
“ยุนโฮแกล้ง!!!”
“เหรอ ..อื้อ ไอ้ยุนโฮก็แบบนี้แหล่ะ”ซีวอนดันเข้าใจแจจุงไปซะงั้น แจจุงก็ได้ทีฟ้องใหญ่ จนมีเสียงหัวเราะดังมาจากในห้องน้ำ ยุนโฮที่เดินกินข้าวกับกิมจิจิเกเดินผ่าน เห็นซีวอนค่อย ๆ อาบน้ำให้แจจุงอย่างดี แล้วแจจุงก็ดูอ้อน ๆ เสียด้วย.. หมีทำหน้าบึ้งทันทีอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ก่อนที่จะเดินตึงตังขึ้นไปอาบน้ำข้างบน
“ท่าทางจะอารมณ์ไม่ดีวันนี้”คนอาบน้ำให้แมวพึมพำ แจจุงเอี้ยวคอไปดูแต่ก็ไม่เจออะไร ซีวอนรีดน้ำออกจากขนแมวแล้วเอาน้ำลูบหน้าแจจุง ก่อนที่จะห่มผ้าขนหนูให้”เดี๋ยวเอาไปเป่าขนให้ อ้อ เวลาพวกคุณอยากจะฉี่บ้างอะไรบ้างก็นี่แล้วกัน”
ร่างสูงหยิบที่รองชักโครกแบบเด็กวางบนโถส้วมให้ เพราะถ้าทำแบบปกติแจจุงกับฮีชอลคงตกชักโครกจมน้ำตายเสียก่อน ซีวอนอุ้มแจจุงแบบเปียก ๆ ออกจากห้องน้ำ ฮีชอลที่ตื่นแล้วก็ลงมาพอดีก็หยุดยืนมอง
“ที่รัก เดี๋ยวไปกินข้าวนะ”และคำแซวอีกคำจากซีวอนก็ถูกส่งมาหาจนได้ แจจุงหัวเราะหึ ๆ เมื่อเห็นน้องชายสะบัดหน้าหนีแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ฮีชอลกระโดดขึ้นนั่งบนที่รองชักโครกเด็กแล้วบ่นพึมพำในใจ
...เห็นมั้ยล่ะ คนแบบนี้ เจ้าชู้
แจจุงกับฮีชอลอยู่บ้านกันสองตัวตามเดิมเพราะคนสองคนต้องออกไปทำงานตั้งแต่ตอนเก้าโมง การกินอาหารที่ผ่านมาก็พบว่าค่อนข้างยาก ตอนกินต๊อกโบกีซอสแดงถึงกับเปื้อนหนวดและหน้าไปเยอะ สุดท้ายซีวอนเลยจับฮีชอลไปนั่งป้อนด้วยตัวเอง แล้วยุนโฮก็ต้องมาจำใจป้อนให้แจจุง หน้าหล่อ ๆ มีพลาสเตอร์แปะไว้ตรงแผลที่ลึกกว่าใครเพื่อน แจจุงยอมสงบศึกชั่วครู่เพราะว่าจะได้มีคนป้อนให้ เป็นภาพที่แปลกดีเหมือนกัน แมวมานั่งให้คนป้อน และก็กินอาหารคน สุดท้ายอาหารเม็ดที่ซื้อมาก็ไร้ค่าไปโดยปริยาย ทั้งสองตัวนั่ง ๆ นอน ๆ บนโซฟา กดรีโมทเปลี่ยนช่องทีวีดูรายกายนั้นนี้บ้างตามใจชอบ วันนี้วันอาทิตย์ ฮีชอลเลยได้มานั่งดูรายการอินกิกาโยสมใจอยาก
“น่ารักเนอะ”แมวส้มพยักเพยิดไปทางนักร้องสาวหลาย ๆ คนที่ออกมาเต้นเพลงน่ารัก ๆ แจจุงได้แต่ดูอย่างเหนื่อยหน่ายในใจ”ฉันอยากเต้นเพลงนี้”
“ที่ผ่านมายังไม่สะใจอีกเหรอ”แจจุงสวนกลับแล้วนั่งมองนาฬิกา นี่ก็สี่โมงสิบแล้วเพราะอินกิกาโยเพิ่งมา อยากกลับไปเป็นคนอีกเร็ว ๆ ฮีชอลไม่สนใจ เจ้าตัวพยายามยืนสองขาเพื่อจะออกท่าเต้นตามในทีวีให้ได้
ถ้าหากใครมาเห็นคงจะแปลกใจพิลึก แมวเปอร์เซียสีส้มขนฟูกำลังเต้นไปตามจังหวะเพลง แจจุงล้มตัวลงนอนกับโซฟาสีเขียวมะนาวแล้วทำท่าจะหลับ พอเป็นแมวแล้วหลับเก่งขึ้นเยอะมาก คงจะเพราะว่าแมวเป็นสัตว์ที่หลับเก่งในช่วงบ่าย ๆ อากาศเย็น ๆ เลยเคลิ้ม...แมวตัวสีขาวเลยหลับไป ทิ้งให้ตัวสีส้มนั่งดูทีวีต่อ
“แจจุง ..อ้าว หลับแล้ว”ฮีชอลหันมามองน้องชายแล้วหันซ้ายหันขวา ก็ไม่ง่วงนี่หว่า ..ไม่รู้จะทำไร อีกตั้งชั่วโมงกว่าจะได้คืนร่างคน เลยกระโดดลงจากโซฟาแล้วเดินหาอะไรทำดูเล่น ๆ เดินไปเดินมาก็เจอกองซีดีเยอะแยะ แมวตัวน้อยลงนั่งเอาเล็บแงะดูทีละอัน แต่พอดูไปดูมาชักรู้ว่านี่มันกองหนังอะไรกันแน่”...โห หนังเอ็กซ์เยอะบรรลัย”ฮีชอลบ่นพึมพำ แต่ก็เข้าใจเพราะที่บ้านก็มี เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติธรรมชาติของชายชาตรี แต่พักหลัง ๆ เริ่มทำตัวไม่สมชายชาตรีซะแล้วสิวะฮีชอล...
ใจเต้นทำไมเนี่ย
หน้าขนไม่หนาแบบนี้คงได้เห็นแมวหน้าแดง แค่คิดถึงคำพูดที่ซีวอนพูดออกมาแต่ละคำก็ต้องเกิดอาการเลื้อย ฮีชอลหมุนซ้ายหมุนขวาจนทำเหมือนแมวมึนก่อนที่จะเดินไปที่โซฟาตามเดิม จัดแจงปิดทีวีให้น้องชายหลับสบาย ก่อนที่ฮีชอลจะกระโดดขึ้นโซฟาไปหลับอยู่อีกด้านเพื่อออมแรง คืนนี้ยังอีกนานแน่ ๆ
“มึง จะหกโมงแล้วว่ะ”ยุนโฮที่เพิ่งออกมาจากห้องบรรณาธิการแวะมาดูซีวอนที่ยังคงวุ่นอยู่กับการถ่ายภาพนางแบบชื่อดัง ซีวอนพยักหน้าให้แล้วกดชัตเตอร์ต่อรัว ๆ ปกติเลิกงานห้าโมงครึ่ง แต่ถ้างานเยอะก็อยู่ต่อ เป็นปกติเลยล่ะ”จะกลับยัง?”
“อีกแป๊บ จะเสร็จแล้ว น้องจีฮยอนครับ หันซ้ายนิดหนึ่ง”ตะโกนบอกนางแบบสาวที่อยู่ในชุดสดใสกับเพื่อนหญิงอีกสามสี่คน ยุนโฮมองตามไป รู้สึกแปลก ๆ ว่าทำไมไม่รู้สึกว่าอยากงาบ ๆ เหมือนที่เคยเป็น ในหัวดันผุดภาพแมวตัวที่บ้านขึ้นมาแทน
‘หน้าม่อ แดกเด็ก!’
คงพูดแบบนี้สินะคิมแจจุง
นั่งรอได้อีกพักก็เบื่อ จะออกไปหาน้ำกินข้างนอก ยุนโฮเลยเดินออกมาจากห้องนั้นแล้วเดินไปตามทางเดิม แต่ฉับพลันก็ต้องหลับตา เมื่อเห็นดวงอาทิตย์ยามหกโมงเย็น ...
...หน้าผากสะท้อนแสง ปากห้อย ๆ กางเกงขาสั้นโชว์ขา(มีขน) บวกกับรองเท้าแตะคีบ กระเป๋าหลุยส์คลุมถุงพลาสติก หัวเห็ด
...คุณสมบัติของปาร์ค ยูชอน เจ้าของบริษัทนี้ !
“ยังไม่กลับอีกเหรอไอ้ยุนโฮ”เนื่องจากอายุเท่ากัน และตำแหน่งยุนโฮก็ใหญ่พอดูในฐานะนักเขียนที่มากฝีมือ เขียนได้ทั้งสืบสวน แฟนตาซี รักหวานแหวว ปรัชญา และก็ขายดีทุกเล่มเสียด้วยสิ ถึงได้เรียกกันอย่างสุภาพชนแบบนี้”วันนี้ไปบ้านได้ป่ะ”
“ไปทำไมวะ”ยุนโฮขี้เกียจต้อนรับ อีกอย่างมีภาระสองชิ้นกองอยู่ที่บ้าน ขี้เกียจอธิบายยูชอนว่าไปเอาเก็บตกสองตัวนั้นมาจากไหน เดี๋ยวเมียยูชอนแม่งไล่บี้อีก ยิ่งดุ ๆ อยู่”จุนซูไม่ด่าหรือไง”
ชายปาร์คทำหน้าหวาดระแวงไว้ก่อนเมื่อนึกถึงภรรยายอดโหดของตัวเอง
“ก็วันนี้จุนซูงอน กลับบ้านเร็วเดี๋ยวตายเร็ว”คำอธิบายนั่นทำให้หมีอยากจะขำไก่ อำนาจสูงนะชายคนนี้ ...แต่เหนือฟ้าก็ต้องมีฟ้า เหนือไก่ก็ยังมีโลมาอยู่ดี”นะยุนโฮนะ จะได้มีข้ออ้างว่าไปตรวจต้นฉบับที่บ้านมึง”
“ก็ได้วะ แต่มึงออกค่าเหล้านะเว้ย”รู้กันว่าถ้ายุนโฮ ซีวอน ยูชอนรวมตัวกันจะเกิดอะไรขึ้น วงเหล้าเคล้านารี แต่เมื่อยูชอนมีเมีย ... ก็โดนประกาศิตสั่งตัดงบเลี้ยงอีหนูทุกบาททุกสตางค์”โทรตามฮันกยองด้วยดิ่”
“ถึงเอามันมาก็ไม่ได้อีหนูที่ผับมันมาหรอก”ตอนนี้ชายหนุ่มอายุยี่สิบห้ายี่สิบหกกลับกลายเป็นเสี่ยแก่กำลังพูดถึงแผนการหลีสาวไปเสียแล้ว ฮันกยองเป็นเพื่อนสนิทอีกคนที่สนิทกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย แต่ตอนนี้ไปสืบทอดเป็นมาเฟียคุมบ่อน คุมผับตามรอยเท้าพ่อ คณะบริหารที่เรียนมาก็เลยได้ใช้งาน (ในทางเลว ๆ) ตอนปกติที่เอามาก๊งเหล้าด้วยกันสี่คนฮันกยองจะเป็นโต้โผจัดหาสาวมานั่งกินเป็นเพื่อน แต่เดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปมาก
“กูเข้าใจ”ยุนโฮถอนหายใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่ฮันกยองเปลี่ยนไป ไม่รู้เพราะอะไรมาเฟียถึงได้กลับกลายเป็นคนอ่อนโยนกับสัตว์โลก ตั้งแต่ฮันกยองไปได้ลูกเจี๊ยบมาหนึ่งตัวเนี่ยแหล่ะ แม่งงงงงง โอ๋ยังกะเมีย!”ช่างมันเถอะ เผื่อ ๆ ลูกมันถูกแมวที่บ้านกูแดกซะมั่ง”
“มึงเลี้ยงแมวเหรอ”ยูชอนคงจะงง หมีไม่ชอบสัตว์จะตายไป
“ซีวอนมันอยากเลี้ยง เพราะทริปสัตว์มึงอ่ะไอ้ไก่กะโหลก”คำด่าทำให้ยูชอนยกมือขึ้นลูบหน้าผากทันใด พอเข้าใจว่าทำไม ก็ทริปถ่ายรูปของสำนักพิมพ์คราวก่อนมีแต่แมว จนคนถ่ายรูปอย่างซีวอนบ้าไปเลย”เอ้า ออกไปซื้อเหล้าดิ่”
“ไอ้สัด เดี๋ยวกูปลด”ยูชอนบ่นพึม แต่ก็ยอมเดินออกไปซื้อเหล้าตามใจหมี”มึงโทรหาไอ้ฮันกยองด้วย บอกทุ่มนึงเจอกันที่บ้านมึง”
“เออ ๆ”ยุนโฮตอบรับแล้วคว้ามือถือขึ้นมากด แต่ก่อนที่จะโทรหาเพื่อนมาเฟียก็ตะโกนบอกยูชอนเสียก่อน”มึง ซื้อทักกังจองมาด้วยดิ่”
“เออ!!”ยูชอนตะโกนกลับมา ยุนโฮนั่งทวนในใจว่าไอ้สิ่งที่สั่งมาจะถูกปากไหม แต่คนที่บ้านน่าจะทำอาหารรอไว้ให้แล้วนั่นแหล่ะ ออกจะเก่งขนาดนั้น เทพอยู่แล้ว ..คิมแจจุง
ยุนโฮโทรไปเรียกเพื่อนมาจากผับ ซึ่งฮันกยองก็โอเค ได้ยินเสียงลูกเจี๊ยบร้องดังมาจากอีกฝั่งให้รำคาญหูเล่น ตกลงกันไว้ว่าจะไปเจอที่บ้านก่อนหนึ่งทุ่ม อดกลัวไม่ได้ว่าแจจุงจะวีนแตกรึเปล่าที่เอาเพื่อนมานั่งก๊งเหล้าที่บ้าน ..
เอ ..แล้วจะไปกลัวแจจุงทำไมวะ ได้ข่าวนั่นบ้านกูนี่หว่า
พอดีกับที่ซีวอนเสร็จงานพอดี เลยเดินออกไปสมทบกับยูชอนแล้วหิ้วกับแกล้มขึ้นรถไป เพิ่งหกโมงครึ่ง ป่านนี้สองคนนั้นก็คงคืนร่างคนเรียบร้อย ทฤษฎีของหนุ่มชองเป็นอันว่าถูก ที่ว่าจะคืนร่างตอนหกโมงเย็น และกลับร่างเดิมในตอนหกโมงเช้า โคตรเหลือเชื่อ โคตรเวอร์ แต่ให้ตายเถอะ มันเกิดขึ้นจริงเสียแล้ว กับพวกเขาเนี่ยแหล่ะ
“แจจุง วันนี้กินแกงกิมจินะ”ฮีชอลในชุดปกติเป็นคนเรียบร้อยวิ่งเข้ามารีเควสอาหารเย็นถึงที่ แจจุงพยักหน้ารับแล้วค้นของในตู้เย็นต่อไป กินจิจิเกนี่ของถนัดเขาเลยล่ะ ทำแป๊บเดียวก็เสร็จ”ทำไมวันนี้พวกนั้นกลับช้าจัง”
“คิดถึงซีวอนมันเหรอ”น้องชายตัวดีย้อนถามเสียพี่นิ่งไปเลย ฮีชอลหน้าแดงแล้วอ้าปาก หุบปากอย่างไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี”ก็อย่างว่า ..คนมันหวั่นไหว”
“อะไร!!”ฮีชอลไม่รู้จะโต้ตอบอะไรก็ได้แต่ทำเสียงสูง”แล้วยุนโฮแกล่ะ!”
“นั่นก็แค่ศัตรูตัวฉกาจ โคตรไม่ชอบขี้หน้า”แจจุงยักไหล่แล้วกวนแกงในหม้อต่อ ใบหน้าไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ก็มันจริงนี่หว่า ถ้าชอบลงก็ประหลาดคนแล้ว”ต้องพี่ดิ่ ระวังเหอะโดนคำหวานบ่อย ๆ พี่จะลืมเพศตัวเอง”
“ก็จริง”คนกำลังจะลืมตัวยอมรับ ไม่ว่าใครก็ต้องหวั่นไหวทั้งนั้นที่มีคนมาทำดี มาคอยเอาใจใส่ให้ ถ้าเป็นแจจุงก็ว่าไปอย่างเพราะอีกฝ่ายก็เพศเดียวกัน แถมยังซื่อบื้อ กัดกันจะตายไปข้าง ให้ตายก็ชอบไม่ลง”แต่แกก็รู้ว่าฉันอคติกับไอ้พวกคำเลี่ยน ๆ นั่นมากแค่ไหน”
“พี่ก็อย่าหลงระเริงสิ คนแบบนั้น ... พี่ก็มองมันเป็นแค่คำพูดกลวง ๆ ก็พอ”แจจุงรู้นิสัยพี่ชายดี ที่ว่าไม่ชอบคำหวาน เพราะฮีชอลเคยมีอดีตกับแฟนเก่าที่บอกว่าชอบได้ง่าย ๆ จนหวั่นไหว สุดท้ายทุกอย่างก็เป็นแค่เรื่องโกหก”แต่ซีวอนก็ดีนะ”
“สรุปต้องการให้พี่ได้กับเขาป่ะเนี่ย”ฮีชอลตั้งคำถามแล้วกระโดดขึ้นนั่งบนโต๊ะ แจจุงทำอาหารเสร็จแล้ว ร่างบางยกหม้อลงวางบนโต๊ะ แล้วทำท่าจะตักข้าวใส่จานกิน”ได้ยินเสียงรถอ่ะ ไปเปิดประตูกัน”
แจจุงเดินออกไปพร้อมกับพี่เมื่อได้ยินเสียงเอะอะจากหน้าบ้าน แต่ก่อนจะได้เดินถึงประตูก็เจอซีวอนที่ไขกุญแจบ้านเข้ามาเสียก่อน ร่างสูงยิ้มหวานให้ฮีชอลที่เดินนำหน้าแจจุงมา ร่างบางก้มหน้า กัดริมฝีปากเล็กน้อยอย่างพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เขิน แล้วคนต่อไปที่เดินเข้ามาถึงกับงง เมื่อมาบ้านเพื่อนอีกคน ..แล้วทำไมมันเอาใครมากกที่บ้านวะ
สวยชิบหาย
“อ้าว ..สวัสดีครับ”ฮีชอลยิ้มทักทายตามมารยาท แต่แจจุงกลับมุดหลบหลังฮีชอลซะงั้นเพราะรู้สึกแปลก ๆ กับยอดชายนายยูชอน ไก่แจ้เลยทำน้ำลายแทบหกด้วยความน่ารักของคนที่เพิ่งเจอ เพิ่งโดนเมียงอนมาก็กลับมากระชุ่มกระชวยเสียแล้ว ถึงแม้จะแอบแปลกใจนิด ๆ ... ทำไมสองคนนี้ต้องใส่ปลอกคอวะ
“ผมยูชอนครับ”ยิ้มทรงเสน่ห์ถูกส่งไปให้ร่างบาง ฮีชอลเองก็ยิ้มกลับอย่างคิดไม่คิดอะไร
“ฮีชอลครับ”
“ไอ้ไก่ ..”ซีวอนที่เอาโซจูไปวางแล้วเดินมาหน้ายิ้ม ๆ แจจุงที่ยืดคอมองหาหมีก็หันกลับมาดู”เมียไม่มีรึไงมึง”
ฮีชอลอมยิ้ม และยูชอนก็สำลักน้ำลายตัวเอง เชรี่ยนี่แม่งหวงแหงแซะ
คนขี้หวงดึงฮีชอลเข้ามาแล้วโอบไหล่ให้เดินจากไป ยูชอนมองตามด้วยความเสียดาย แต่พอเห็นร่างเล็กอีกคนที่ยืนอยู่แบบเหวอ ๆ เรดาร์ในหัวก็เปลี่ยนใหม่ซะแบบนั้น ไก่แจ้ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยแล้วเอ่ยปากทักทายทันที
“น้องของฮีชอลรึเปล่าครับ ..เอ่อ ..หน้าตาดีไม่แพ้กันเลยนะ”คำชมในระดับพอเหมาะ ไม่ชี้ชัดว่าสวยหรือหล่อแต่ก็ทำให้แจจุงยิ้มหวานส่งไปให้ โอ๊ย ยูชอนแทบละลาย สุดยอดแห่งความงามในปฐพี ยุนโฮกับซีวอนแม่งไปเก็บตกที่ไหนมาวะ เชรี่ย สวยงาม !”ผมยูชอนฮะ”
“แนะนำไปรอบหนึ่งแล้วครับ”แจจุงตอบกลับ สีหน้านั้นดูไม่ออกว่าอยากด่าหรือว่าไม่รู้จริง ๆ แต่ยูชอนก็เชื่ออย่างหลังมากกว่า สวยไม่ผิด ถ้าเปลี่ยนคนพูดเป็นยุนโฮก็จะออกมาอีกแบบหนึ่ง”ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“กินแต่ข้าวเปลือกจนตาฝ้าฟางรึไงวะ ... คิดสั้นเชียะ”ยุนโฮที่เดินแบกถุงกับข้าวผ่านมาบอกลอย ๆ แจจุงหันขวับไปมองเขม็ง ปากอิ่มเม้มด้วยความเคือง ยูชอนทำหน้าอึน มาอีกและตัวขัดจังหวะ”อันตรายถึงชีวิตเชียวนะมึง คนเนี้ย”
“ไอ้หมี!!”
“อะไรไอ้ฟู”สายตาประสานเปรี๊ยะ ๆ คนนอกต้องถอยฉาก กลัวลูกหลงสุด ๆ หลบออกมาข้างนอกได้หน่อยนึงก็ได้ยินเสียงรถที่คุ้นเคยพอดี ฮันกยองมาถึงแล้ว ดี จะได้มีเพื่อนช่วย ๆ กันงง พ่อคนงงรีบจ้ำออกไปรับฮันกยองรถสีเงินของมาเฟียผู้ไฮโซจอดลงข้างหน้า พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของเจ้าของที่ก้าวย่างอย่างสง่างามลงมาแตะพื้น ฮันกยอง .. ร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลา ผมสั้นสีดำที่เสริมให้ดูยังไงก็โคตรของโคตรหล่อ และชุดลำลองสบาย ๆ แต่ดูดี ..ผู้ชายเพอร์เฟ็คท์
แต่ติดที่ ...
“เจี๊ยบ!”
“อย่าร้องสิ ...จะเอาอะไรเหรอ?”
“เจี๊ยบ ๆ ๆ”
“หิวเหรอ อีกแป๊บนึงนะครับ ...อีกแป๊บนึงก็ทุ่มนึงแล้ว เดี๋ยวผมเอาเสื้อลงไปให้นะ”ฮันกยองยิ้มอ่อนโยนให้สิ่งที่อยู่ในตะกร้าใบเล็กในมือ ยูชอนมองภาพนั้นด้วยความอึน.. ยังไงก็ทำใจไม่ได้ เพื่อนเข้าคุยกับลูกเจี๊ยบสีเหลืองอ๋อยตัวเล็กนิดเดียว”อ้าว ไอ้สัด”
“ทักทายดีนี่มึง”ยูชอนที่แสนน่าสงสารทำหน้าเมื่อย แล้วก็ต้องรับกรรมยกตะกร้าที่วางผ้าสองสามชิ้นไว้ วางเพื่อใครวะไอ้ฮันกยอง มึงจะทำเพื่ออะไร กูงง”เข้าบ้าน เหี้ยสองตัวนั่นรอแย่แล้ว”
“เออ”ฮันกยองอุ้มลูกเจี๊ยบอย่างทะนุถนอมแล้วเดินตามยูชอนเข้าบ้านไป นิ้วก็เขี่ยหัวเขี่ยหางลูกเจี๊ยบตัวเล็กนี่ไปด้วย เขาชินแล้วล่ะกับสายตาใครต่อใครที่มองเขากับลูกเจี๊ยบแบบนั้น เพราะไม่รู้อะไร ไม่เคยเห็นต่างหากว่า’ฮยอกแจ’ที่น่ารักของเขาเป็นยังไง ถึงได้ทำหน้าแบบนั้นกัน!
“ตั้งวงเลยมึงงงงงง!!”ยุนโฮที่หน้าตาบูดบึ้งกระทืบเท้ามาหาฮันกยอง”กูจะเมา!!”ท่าทางยุนโฮอาจจะเรียกได้ว่าโมโหแบบแปลก ๆ จนอาละวาดเป็นหมีป่า ลูกเจี๊ยบในมือจิกนิ้วเขาเบา ๆ ร่างสูงเดินต่อไปอีกหน่อยเพื่อที่จะไปหมกอยู่ที่ที่สังสรรค์ที่เดิม ตะกร้าที่มีผ้าวางคลุมอยู่ถูกหิ้วไปวางอย่างทะนุถนอมบนโต๊ะรับแขก
แต่พอหันไปอีกทาง ก็เจอคนแปลกหน้าสองคน .. สวยทั้งคู่
“อ้าว ... นี่”ชายชาวจีนทำหน้าเอ๋อเมื่อใครก็ไม่รู้มาหมกอยู่ในบ้านเพื่อน ฮีชอลยิ้มแหย ๆ แต่ที่เขาเดินมาดูไม่ใช่อะไร.. รู้สึกคุ้นเคยแปลก ๆ กับไอ้ลูกเจี๊ยบในมือฮันกยองต่างหาก”คุณ ...?”
“เรื่องมันยาวฮะ คุณรอถามซีวอนดีกว่า”ฮีชอลตัดสินใจรวบรัดแล้วโยนความให้ซีวอนเสียเลย ขี้เกียจพูด”ผมฮีชอลฮะ ... ไม่ทราบว่าผมขอดูลูกเจี๊ยบนั่นหน่อยได้มั้ย?”
ฮันกยองออกจะงง ๆ กับคำพูดที่คนสวยบอกออกมาแต่ก็ส่งลูกไก่ในมือให้ มันไม่ตีปีกตกใจเหมือนลูกไก่ทั่วไป แต่กลับจ้องหน้าฮีชอลนิ่ง แจจุงเกาะไหล่พี่ชายแล้วยื่นหน้าเข้ามาดูด้วยอย่างสนใจ รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างล้อมรอบเจ้านี่อยู่ ... แปลก ๆ แต่ก็คุ้นเคย
“แปลกอ่ะ ..พี่ฮีชอล รู้สึกแบบนั้นมั้ย”แจจุงขอความเห็น ซึ่งฮีชอลก็พยักหน้า ฮันกยองมองอย่างง ๆ แต่เมื่อเหลือบมองนาฬิกาก็ต้องร้องอย่างตกใจ
“อีกนาทีนึงหนึ่งทุ่ม คุณฮีชอลครับ ผมขอฮยอก ..เอ๊ย ลูกไก่นั่นก่อน”น้ำเสียงร้อนรนของฮันกยองดึงดูดความสนใจขากฮีชอลที่กำลังมีสมาธิกับลูกไก่ไม่ได้ ยุนโฮกับซีวอนที่ยกเหล้ามาวางไว้หยุดมอง แอบมองหน้ากันแล้วคิดในทางลบ เป็นไปได้มั้ยที่แมวจะหิวลูกไก่เอาตอนนี้ ส่วนคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรอย่างยูชอนก็ทำหน้าอึน
หรือฮีชอลจะเข้าสมาคมนิยมไก่อย่างฮันกยอง ?
“ไม่ทันแล้ววว!!!”ฮันกยองโวยวายแล้วทำอะรไม่ได้นอกจากดึงตัวฮีชอลให้วิ่งเข้าไปอีกห้องหนึ่งพร้อมกัน ร่างบางทำหน้าเหวอแต่ก็โดนดึงจนตัวปลิวตามไปด้วย แจจุงก็วิ่งตามพี่ชายไป ส่วนซีวอน ..ก็เหวอ แต่เริ่มมีลมออกหูปรี๊ด ๆ
“อะไร ..อะไรน่ะ ...เฮ้ย!!”ฮีชอลบ่นซ้ำไปมา และเมือ่ได้ยินเสียงกริ๊งของอะไรซักอย่างบ่งบอกว่าถึงทุ่มนึงแล้ว ความตกใจก็สำแดงฤทธิ์เดช ลูกไก่เปล่งแสงจนแสบตา”แจจุง!!”
เรียกชื่อน้องชายอย่างไม่มีที่ไปแล้วรีบถอยห่างจากจุดกำเนิดแสงด้วยความคิดที่ว่ามันอาจจะเป็นระเบิด และที่นี่ก็ไม่มี GT200!! (= =b) พอแสงดับลงแล้ว เจ้าของไก่อย่างฮันกยองก็ถลันตัวเข้าหาร่างผอมบางที่ยืนอยู่กลางห้องครัวที่วิ่งเข้ามาในตอนแรก มือก็เอื้อมไปล็อกประตูไม่ให้เพื่อนชั่วสามตัวเข้ามา ทิ้งไว้แต่คนสวยสองคนและเขา ฮีชอลขยี้ตา แจจุงอ้าปากหวอเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เดจาวูจนน่าตกใจ ..
ลูกไก่กลายเป็นคน !?
“พี่ฮันกยอง ... ปล่อยได้แล้ว”ผู้ชายผิวขาว ตัวเล็กที่ถูกฮันกยองกอดไว้ทั้งตัวผลักไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ อดเขินไม่ได้เมื่อมีใครอีกสองคนมายืนจ้องแบบนี้ ฮันกยองไม่ยอมปล่อย แต่กลับกอดแน่นขึ้นอีก ฮีชอลกับแจจุงหน้าแดงก่ำเมื่อเห็นว่าสองคนตรงหน้าอยู่ในฉากล่อแหลมเพียงใด ร่างผอมบางผมสีน้ำตาลอ่อนกับใบหน้าหวาน แต่ยังคงมีส่วนคล้ายผู้ชาย ภาพนั้นจะไม่แปลกอะไรเลยถ้าร่างกายส่วนใหญ่ที่ไม่ได้มีเสื้อผ้าปกปิดไว้มีรอยแดงช้ำประปราย แจจุงหันหลังกลับแล้วเอามือปิดปากไว้
แรง แร๊ง !
“เสื้อผ้าที่คุณเอามาอยู่ไหนฮะ .. เดี๋ยวผมออกไปเอามาให้”ร่างบางของคนเป็นพี่บอกเสียงเบาด้วยความเขิน ฮันกยองรีบชี้แจงตำแหน่งที่ถูกต้อง แล้วก่อนที่ฮีชอลจะได้ขยับตัวออกไปแจจุงก็รีบวิ่งออกไปให้แทน ไม่นานอดีตลูกไก่ก็อยู่ในชุดเสื้อผ้าเรียบร้อย
“ขอโทษนะครับที่ทำให้ตกใจ ..ผมอีฮยอกแจครับ”ฮยอกแจยิ้มหวานให้ ฮีชอลพยักหน้าให้น้อย ๆ แล้วสบตาฮันกยองที่หน้าแดง พอเข้าใจแล้วทำไมฮันกยองถึงได้โอ๋ลูกไก่นัก”คุณ ... เป็นแบบเดียวกับผมใช่มั้ยครับ?”คำถามประหลาด ๆ นั่นทำให้สองพี่น้องมองหน้ากันโดยไม่ได้ตั้งใจ ฮยอกแจมองทั้งสองคนสลับกันไปมา”ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด..พวกคุณสองคนโดนสาปให้เป็นแมว”
แจจุงพยักหน้า ชะตากรรมเดียวกัน ..และการมาถึงของลูกไก่ปลอม ๆ นี่เองทำให้ทั้งสองคนมีความหวังขึ้นมานิด ๆ ร่างบางเดินไปหยุดตรงหน้าฮยอกแจแล้วจ้องอย่างมีความหวัง ฮันกยองได้แต่เงียบ ไม่กล้าจะไปขัดอะไร
“แล้ว ฮยอกแจรู้วิธีคืนร่างมั้ย”
“ไม่หรอกครับ ถ้าผมรู้ผมคงไม่เป็นไก่อยู่แบบนี้”ร่างเล็กฝืนยิ้ม มือของฮันกยองยื่นเข้ามาจับดอย่างให้กำลังใจ”ยังไงก็ตามผมก็เจอเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกตั้งสองแล้วนะ”
“ก็จริง ... คิมฮีชอล แมวสีส้มพันธุ์เปอร์เซีย”ฮีชอลบอกยิ้ม ๆ แล้วก้มหัวให้ แจจุงเองก็เช่นกัน แนะนำชื่อ สายพันธุ์กันจนเสร็จสรรพ แล้วขบวนคนน่ารักก็เดินออกจากห้องครัว ตรงเข้าไปหาวงเหล้าที่เริ่มเปิดฉากกันแล้ว
“อ้าว มึงพกฮยอกแจมาด้วยเหรอ ทำไมกูไม่เห็นวะ”ยูชอนถามแล้วส่งแก้วใส่โซจูให้ แจจุงทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ยุนโฮ มือก็หยิบขวดอีกขวดขึ้นมารินใส่แก้วใบเล็ก แต่มือใหญ่ที่ดึงไว้ทำให้ต้องหันไปส่งสายตาหงุดหงิดใส่ยุนโฮ ฮีชอลเองก็เดินไปนั่งข้าง ๆ ซีวอนแล้วทำแบบเดียวกับแจจุงเช่นกัน
“แน่ใจนะว่ากินเป็น”
“ดูถูกนะยุนโฮ”แจจุงดึงมือออกแล้วกระดกหายไปทั้งแก้ว โซจูน่ะแรง แต่เขาก็ประจำกับฮีชอลอยู่แล้ว ยุนโฮเหลือบตามองด้วยสายตาไม่ชอบใจแล้วดึงไปดื่มบ้าง แจจุงยื่นมือไปจิ้มทักกังจองกลางวงมากิน เสียงยูชอนที่นั่งคุยเรื่องบอลกับซีวอนเริ่มดังล้งเล้ง”คืนนี้มีบอลนี่”
“พวกมันก็มาอยู่ดู ทำไมล่ะ”ยุนโฮชี้แจง แน่นอนว่าถ้าไม่สุรานารีก็คงเปลี่ยนเป็นบอลแทน แจจุงยิ้มร้าย ๆ แล้ววางแผนคิดเกมจะเล่นขึ้นมาในหัว แน่นอนว่าเขาจะไม่แข่งดื่มเหล้า เพราะถ้าเมาก็เสียศักดิ์ศรี
“พนันกัน ฉันว่าทีมนี้ชนะ”แจจุงเอ่ยชื่อทีมโปรดของตัวเอง ยุนโฮเลิกคิ้วแล้วซดอีกแก้ว”ฉันรู้ว่านายชอบอีกที ถ้าทีมฉันชนะ นายยกห้องให้ฉันนอนตอนกลางคืน”
“แล้วถ้าทีมฉันชนะล่ะ”ยุนโฮถามหาข้อตกลงของตัวเองบ้าง ร่างบางยักไหล่น้อย ๆ เป็นทำนองว่าก็คิดเองสิ หมีป่ามองไปรอบ ๆ ห้อง เห็นยูชอนนั่งจิ้มผักกาดเข้าปาก ซีวอนกับฮีชอลก็คุยอะไรจุ๊กจิ๊ก ส่วนฮันกยองกับฮยอกแจก็นั่งอยู่ด้วยกัน แค่แตกต่างตรงที่ว่าฮยอกแจโดนประคบประหงมอย่างดี”ไม่เอาอะไรมากมาย ... แจจุง ทำกับข้าวให้กินทุกวันได้ป่ะ?”
“ก็ได้ ก็คงได้แค่มื้อเย็น มื้ออื่นพวกนายคงต้องกินหนูกัน”แจจุงตอบยิ้ม ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ทั้งสองคนคาดว่าทีมตัวเองฟอร์มเจ๋ง ชนะแน่ ๆ
แล้วหมีป่ากับแมวโหดจะเกิดอะไรขึ้นอีก(วะ) - -
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณทุกคำอวยพรฮะ :D
แอร๊ยยยย ทำไมพนันกันแค่นั้น คิดแบบนี้กันล่ะสิ คึ
ก็ยุนเค้าแมนเต็มร้อย คงจะคิดงาบ ๆ แจภายในสามสิบวิไม่ได้หรอก เราต้องมีอุปสรรค หัวเราะก๊าก ๆ (ขนาดตัวอักษรบอกเลยนะ)
ชอบลูกเจี๊ยบได้อีก ..นึกภาพหนูฮยอก ทำหน้าแบ๊ว ... แอร๊ยยยยยย น่ากด อิหื่น
มีแต่คนถามว่าซื้อแมวที่ไหน เพิ่มเข้าไป ซื้อลูกเจี๊ยบที่ไหนด้วยสินะ 55
มีคนบอกว่าอ่านฟิคนี้แล้วยิ้ม เค้าอ่านคอมเม้นแล้วแก้มจะแตก อ๊างง
ฟิคนี้หวานแน่ ๆ หวานมันทั้งเรื่อง ไม่ต้องกลัวว่ามันจะโศก = =;; แต่อาจจะมีนิด ๆ
วันนี้วันเกิดเค้าอ้ะ อวยพรหน่อยจิ *-* 16 แล้ว แก่
ขอบคุณพี่ซ็อง คนแร๊กกก แอร๊ยยย ขอบคุณฮะ ! =]
(เหรี้ยเน็ตTOT กว่ากุจะอัพฟิคได้แม่มยึกยักไม่แก้เน็ตให้ ทุรนทุรายเว๊)
ไรท์เตอร์จะไปงานนี้แหล่ะ เอาฟิคไปขาย ทั้งเจ็ดบาป + rainbow + white love + So I (ยกทั้งครัวไปสินะ)(ได้ข่าวนั่นวันซ้อมโคฟ)
http://kokayz.livejournal.com/274249.html
งาน Korea friendship 21 มี.ค. ที่เซนต์หลุยส์
เจ็ดบาป ..ถ้าใครไม่เคยอ่านก็ จิ้ม ตัวอย่างตอนอิจฉา แค่นี้ก็จิตพอแล้ว แต่อย่างว่า เอ็นซีมันทุกตอน - -
เดินมาแปะสเปวันเกิดสนองนี้ดคยูฮยอก 55
ความคิดเห็น