คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : [Part 20]You Know who lm i....รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร
Prince With Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง
[Part 20]You Know who l’m i....รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร
ตั้งแต่ดองวุคกลับไปยุนโฮก็เริ่มผิดปกติ อาการผิดปกติอย่างที่แจจุงแทบจะจับตบสั่งสอนมาแล้วหลายยก
“ยุนโฮไปหยิบหนังสือวายที่เว่นเอามาให้หน่อยดิ่!”>O<!
“ไม่หยิบ...”
“กวนทีนนะ แต่ฉันไปหยิบเองก็ได้...”
“จะไปหยิบให้...”
“ไปเลยป่ะ...”= =
“ไปหยิบเอง...”คำสวนฉับพลันเล่นเอาคนหน้าสวยระเบิดตู้มเหมือนภูเขาไฟ แจจุงมองยุนโฮเหมือนจะจับกินก่อนร่างบางจะก้าวฉับๆออกไปชนิดที่ว่าใครขวางแม่ชนกระเด็น
ยุนโฮทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาชนิดที่ว่าหากโซฟามันทำด้วยเหล็กร่างสูงคงเดินไม่ได้ไปอีกสิบวัน คิ้วบนใบหน้าหล่อขมวดจนแทบจะผูกโบว์
แจจุงก้าวสวบๆออกไปอย่างหงุดหงิดปากก็สบถด่าไอ้หมีในความคิดเป็นวรรคเป็นเวร
มันงอนรึไง...ทำท่าเหมือนหมีงอน
แต่ว่านะ...
งอนแบบนี้มันกวนส้นเว้ยยยย!!!
อย่าให้แม่ตบะแตกนะไอ้ยุน ยมฑูตก็ยมฑูตเหอะแจจุงจะฆ่าให้ตายคามือเลยย!!
วะฮะฮ่าๆ ^O^
“พี่เป็นไรมากรึเปล่า...ผมสยอง”คิบอมเดินเข้ามาทักผมเลยสงเคราะห์น้องรักด้วยการเขกกบาลมันไปหนึ่งที “พี่ตบผมทำไมอ่ะ”
“หมันไส้เว้ย!”
คิบอมทำหน้าบู้เดินจากไปพร้อมพึมพำเบาๆให้คนพี่หูไวต้องด่าไล่หลัง
“ไรวะ...มีพี่สาวนี่แย่แฮะ เป็นห่วงก็ด่า ไม่สนใจก็ด่า”
“ไอ้บอม!!!!! ไอ้น้องเวรตะไล!”
_________________________________
“จุนซู...”เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากไห จุนซูเจ้าของ(คนใน)ไหทำท่าไม่รู้ไม่ชี้คราวนี้ยูชอนก็เริ่มบ่นกระปอดกระแปด “ปล่อยข้าออกไปสิจุนซู...ข้าอยู่ในไหจนจะเป็นปลาร้าอยู่แล้วนะ”
“อย่างนายมันไก่เน่า...เน่าแบบไม่ต้องหมักดอง”หมอผีน่ารักย้อนทันควัน
“อ่าจุนซูที่น่ารัก...อายจนสู้หน้าข้าไม่ได้อ่ะดิ่”
“ไม่ใช่!...นายมันเก่งนักก็ออกมาเองเลยสิ”
“ไม่เอาเดี๋ยวเจ้าโกรธ~”คำย้อนเล่นเอาใบหน้าหวานขึ้นสีจัดด้วยแรงโทสะทันที “ฮ่ะๆ ข้าล้อเล่น ข้า
เก่งเฉพาะวันพระจันทร์เต็มดวงน่ะ” =-=
“จะออกมาทำไม?”
“ยุนโฮไง...แรงหึงมันรุนแรงใกล้ฆ่าคนในบ้านตายอยู่ร่อมร่อแล้ว ข้าจะออกไปดูซ่ะหน่อย”ยูชอนว่า จุนซูมุ่นคิ้วเหมือนไม่เชื่อจนยูชอนต้องย้ำชัดๆ “จริงๆน้า~”
หมอผีคนเก่งร่ายมนต์ทันใดนั้นร่างสูงก็ปรากฎกายขึ้นพร้อมกับมือปลาหมึกที่รวบร่างบางเข้าสู่อ้อมอกกว้างทันที
“กลิ่นหอมของจุนซูคิดถึงจังเลย~”
แกนะแก....
ไม่ได้เป็นห่วงยุนโฮหรอกใช่มั๊ย...
ที่แกจะออกมาเพราะแกจะมาลวนลามฉันใช่มั๊ย?!!!
“ไอ้ไก่ลามกกกก!!!” >O<!
“ขอโทษ! กรุณาอย่ามาพลอดรักกลางวันแสกๆตรงทางเดิน จะพลอดรักกันกรุณาอย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน!!!”เสียงหวานของเจ้าของบ้านตวาดลั่นอย่างหงุดหงิด จุนซูทำหน้าเหรอหราหันไปมองแจจุงก่อนปากจะพาจน
“ประจำเดือนไม่มารึไงแจจุง” = =
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!”
O_O”
“อย่าได้มีชีวิตร่วมโลกกันเลยคิม จุน ซู!!!!!!!!!”>O<!!
“นายนิ่เอะอะก็ใช้กำลัง...”จุนซูบ่นอุบ ยูชอนหน้าซีดใครจับหมาเข้าปากจุนซูเนี่ย TTOTT
แจจุงวิ่งเข้ามาปานเทอร์นาโด จุนซูวิ่งหลบ ยูชอนข่มสติที่เริ่มแตกกระเจิง ตอนแรกก็กะจะกอดจุนซูให้ชื่นใจแต่ตอนนี้นอกจากจะไม่ได้กอด
ยังต้องมานั่งดูปีศาจสองตัววิ่งไล่กวดกัน = =
หงุดหงิด...
“แกตายแน่จุนซู!!!!”>O<!
“อย่านะ...ผมจะเสกควายเข้าท้องพี่จริงด้วย”
“แกตายไป...แกก็เสกไม่ได้!!”
“ผมตายจะไปหลอกพี่!!!”>O<!
ยูชอนเริ่มข่มสติไม่อยู่...
“ฉันไม่กลัวแกหรอก!!! ฉันจะฆ่าแกตายอีกรอบเลยด้วยซ้ำ!”
“’งั้นผมก็จะมาหลอกพี่อีกรอบ!!!” >O<!
ยูชอนอยากกลับเข้าไปอยู่ในไหตามเดิม...
“นี่...คืนนี้ทำอาหารเยอะๆหน่อยนะฮะ พี่ฮีชอลจะมาทานอาหารที่บ้าน”คิบอมเดินฝ่าพายุเข้ามาบอก แจจุงกับจุนซูหยุดตีกันเมื่อรับรู้ว่านางมารเบอร์สองกำลังจะมาเยือนบ้าน ยูชอนดีดนิ้วเป๊าะเหมือนนึกบางอย่างออกก่อนจะแจกแจงเสียงใส
“พระเจ้าโทรมาบอกข้าว่าคืนนี้จะลงมาเยี่ยมการเป็นอยู่ของพวกเจ้า”
คิบอมช็อกค้างส่วนแจจุงกับจุนซูก็ได้แต่มองหน้ากันอย่างงุนงง
“ไม่จริง...บอกฉันสิว่านายโกหก”คิบอมหันไปเขย่าแขนยูชอน ดงแฮลอยไปมาบนหัวคิบอมอย่างน่าเวียนหัว คิบอมปาดเหงื่อที่เริ่มแตก
จะมีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้มั๊ยเนี่ย!!
และคำตอบก็คือ...
มี
มีใครลืมไปรึเปล่าว่ามีหมีหนึ่งตัวที่กำลังงอน และด้วยความที่ไม่เคยงอนทำให้งอนไม่ปกติสักเท่าไหร่ และนั่นทำให้อีกคนที่น่ากลัวอยู่แล้วยิ่งน่ากลัวไปกว่าทุนเดิม
“แกงกิมจิวันนี้นายจะเอามั๊ย?”
“ไม่เอา...”
“งั้นราเมง”
“เอาแกงกิมจิ...”
“อยากตายมั๊ย...?”-*-
“ไม่อยาก...”
“นายเป็นอะไรล่ะเนี่ย!!!”
“ไม่รู้.........”
อย่าว่าแต่แจจุงไม่รู้เลย....ยุนโฮก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร
แต่ที่เขารู้ก็คือ....ตั้งแต่มีชีวิตมาไม่เคยมีวันไหนที่เขากวนทีนคนได้เท่านี้มาก่อนเลย - -
แจจุงเริ่มจมตัวเองสู่โลกมืด ปากสีเชอร์รี่ขมุบขมิบด่ารัวจนคนถูกด่าฟังไม่ได้ศัพท์แต่ก็ยินดีที่จะฟังไม่รู้เรื่องเพราะถ้าหากฟังรู้เรื่องเขาคงต้องเจ็บแสบเพราะคำด่าไปอีกนานเท่านาน
คำด่าของแจจุงน่ะ...ปกติเหมือนคนอื่นที่ไหนล่ะ
ปล่อยออกมาทียิ่งกว่าผึ้งแตกรัง -*-
((ผ่านไป 3 ชั่วโมง))
ฮีชอลมาถึงบ้านแล้วด้วยเสื้อสีชมพูกับกางเกงสีชมพูตัวเก่งน่ากลัวของเจ้าตัว แจจุงทิ้งตัวลงนั่งหัวโต๊ะฮีชอลนิ่งลงอย่างสง่างามท้ายโต๊ะ
เจ้าแม่สองคนจ้องตากันเป็นมัน ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มทักทายกันอย่างน่าขนลุก
และโต๊ะมันก็ยาวเป็นวา....
คนอื่นๆค่อยๆทยอยลงมานั่งที่ประจำ คิบอมมานั่งๆฮีชอลเพราะมีเรื่องที่จะคุยด้วย
เรื่องที่ปรึกษากับพระเจ้าแล้วมันไม่ได้ความจนต้องหันมาพึ่งเจ๊แกอย่างช่วยไม่ได้
อาหารมากมายเข้ามาเสิร์ฟด้วยเหล่าแม่บ้านก่อนฮีชอลจะเปิดบทสนทนากับคนที่มีอำนาจที่สุดของบ้านที่หัวโต๊ะ
“การเรียนเป็นยังไงมั่งแจจุง...”
“ดี!”เสียงหวานห้วน ฮีชอลกรีดยิ้ม
“ตกต่ำลงอีกแล้วใช่มั๊ย...ฉันไม่สอนนาย นายก็ตกทุกที...เฮ้อ~”คำบอกลอยๆที่เล่นเอาคนอีกฝากโต๊ะถลึงตาพรวดก่อนจะแจกรอยยิ้มหวานจัด
“ผมรู้ว่าพี่ชอบกินไข่ดาว...ผมหยิบให้แล้วกันเนอะ”แจจุงตักไข่ดาวขึ้นมา “แต่ที่นั่งของเราอยู่ไกลกันจังว่ามั๊ย....”สิ้นคำไข่ดาวในมือแจจุงก็ลอยละลิ่วเป็นดาวสมชื่อก่อนจะโป๊ะลงกลางหน้าคนสวยอีกคน
ตายหอง!!!!
“คิม แจ จุง....”ไข่ดาวค่อยเลื่อนลงจากหน้าคนสวยที่มันวับจากคราบน้ำมัน แต่มันก็ไม่ตกถึงพื้นเพราะมีมือของใครอีกคนเข้ามารับไว้
“ทิ้งได้ไง เสียของ...”เจ้าของเสียงที่คิบอมขยาดที่สุดในโลก
ชิม ชาง มิน!!!
มันมาแล้วว!!
มันมาดั่งหมูปีศาจ....มันกินทุกสิ่งพินาศ ชิม ชาง มิน (ทำนองเพลงสึนามินะฮะ =-=)
“เนี่ยนะเหรอพระเจ้า....”แจจุงลากเสียงเย็นขบขันขณะที่มองคนมาใหม่ “เด็ก...”
ฮีชอลหันมามองอย่ารู้เท่าทันความคิดของนางมารด้วยกัน คิดจะกดขี่พระเจ้าล่ะสิ
“นายรู้จักชางมินน้อยไปนะ...” ^^
คิบอมที่นั่งอยู่กลางดงความปวดหัวอยากจะร้องไห้ สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายสุดๆ แย่ยิ่งกว่าตอนที่พี่ยุนโฮหึงโหดอีกด้วยซ้ำ TTOTT
อยากตายย
“อ้ะ บอม”ชางมินหันมาเรียกเขาในขณะที่ปากยังเคี้ยวไข่เจียวตุ่ยๆ “วันนั้นคิดไม่ถึงเนอะว่านายจะกล้าทำด้วย”
กร๊าซซซ หักคอพระเจ้าตายนี่ตกนรกกี่ปี!!
“ขอบใจฮยอกแจ โซยุนายอร่อยมาก”ชางมินว่าพลางคว้าโซยุในมือฮยอกน้อยมาเหยาะใส่ไข่ดาว ฮยอกแจนั่งมองงงๆก่อนจะพยักหน้างงๆ
“ฮะ...”
แล้วตอนนี้ถ้ามีคนกำลังคิดทันก็จะรู้ว่า....ชางมินกำลังกินคนเดียว
และอาหารก็ใกล้หมดโต๊ะแล้ว...
“เอ๊ะ! ข้าวฉันหายไปไหน”แจจุงก้มลงมองจานตัวเองก่อนคนสวยจะแผดเสียงแหลม “ชิม ชาง มิน เงินค่าข้าวก็ไม่ได้ออกเอง นี่บ้านคนอื่นนะ หัดรู้จักเกรงใจมั่งสิ มารยาทน่ะสะกดเป็นไหม อย่างนายคงไม่โง่ที่จะสะกดไม่ได้ ข้าวนี่มันของส่วนรวม กินเข้าไปคนเดียวแบบนี้ได้ยังไงแล้วแบบนี้คนอื่นจะกินอะไร เงินนายก็ไม่ได้จ่ายแล้วไง...นายจะจ่ายค่าข้าวมื้อนี้ให้ฉันมั๊ย!!!”
คำสวดยาวเหยียดที่ทำให้คนฟังได้แต่อึ้งแม้แต่ชางมิน...
บางที...
ชางมินก็คงรู้จักแจจุงน้อยไปเหมือนกัน...
--------------------
[...M@Y Talk...]
อะไรเนี่ย...คำด่าแจเยอะที่สุดในตอน = ="
SM เรามีคนบอกน่ากลัว กรี๊ดด ปลาบปลื้ม TTOTT
เม้นนะ...ถ้าต้องการเพิ่มความฉลาดให้หมี
ความคิดเห็น