คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : [Part 19]
[Part 19]
“นายนี่ดื้อจริงเลย...ยิ้มสิ”แจจุงว่าพลางเอามือเข้ามาตบแก้มยุนโฮเบาๆก่อนจะดึงแก้มนั่นไปมา “หมีหนังเหนียวเป็นอะไร....ไป.....อุ๊บ!”
แจจุงได้แต่เบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆยุนโฮก็ประกบปากเข้ากับริมฝีปากตัวเองก่อนลิ้นอุ่นๆนั่นจะมาทักทายผิวเผินที่ริมฝีปากนุ่มจนต้องยอมเผยอปากออกส่งผลให้ร่างสูงส่งลิ้นร้อนเข้ามาตักตวงความหวานในโพรงปากหวานที่หอมหวานยิ่งกว่าขนมหวานชั้นเลิศที่ดื่มด่ำเท่าไหร่ก็ไม่หมด
ยิ่งมาจากคิมแจจุง
สิ่งนั้นยิ่งหวานหอมกว่าและเย้ายวน
ยุนโฮผละริมฝีปากขึ้นเพื่อให้คนสวยได้พักหายใจ ดวงตาคู่สวยปรือขึ้นช้อนมองยุนโฮอย่างไม่เข้าใจและยังไม่ทันได้พูดอะไรริมฝีปากอื่มก็โดนฉกฉวยความหวานอีกระลอก
ทั้งๆที่ใจอยากจะพอ
แต่ทำไมร่างกายถึงเรียกร้องต้องการมัน...
ยุนโฮใช้ลิ้นร้อนหยอกเย้าเกี่ยวกระหวัดในโพรงปากหวานจนลิ้นเล็กตอบกลับมาอย่างเย้าวยวน แจจุงกระชับเสื้อของร่างสูงแน่นก่อนจะใช้มืออีกข้างคล้องเกี่ยวเพื่อเป็นที่ทรงตัว
ทั้งที่อยากจะหนี...
อยากจะพอ...
“อื้อ...”แจจุงครางแผ่วเมื่อยุนโฮหันมาขบเบาๆที่ติ่งหู ใบหน้าสวยชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อและก่อนที่ตัณหามันจะทำให้หลงมัวเมาไปมากกว่านี้ “ยุนโฮ...หยุดเถอะ”
เสียงหวานบอกแผ่วแต่นั่นก็ทำยุนโฮได้สติ ร่างสูงผละตัวออกจากแจจุง นัยน์ตาคู่คมมองร่างบางตรงหน้าอย่างตกใจ
“ข...ขอโทษ”
“อือ...”
“แต่...แจจุง”ยุนโฮพึมพำ “ฉันคงกำลังหลงรักคุณจริงๆก็ได้...”ประโยคที่ทำให้แจจุงแข็งทื่อ ร่างบางนึกย้อนไปถึงคำพูดของดงแฮก่อนจะเรียบเรียงประโยคเมื่อครู่
พวงแก้มขาวที่แดงอยู่แล้วเริ่มแดงเป็นอีกเท่าตัว ยุนโฮเมื่อเห็นว่าแจจุงยังนิ่งก็ถอนหายใจ
“คุณคงอึดอัด...ถ้าจะอยู่กับผม”ยุนโฮบอกก่อนเจ้าตัวจะต่อ “คืนนี้ฉันนอนที่ห้องของฉันนะ...”
“อื้อ...”
แกร๊ก...
เสียงประตูที่ล็อคลงทำให้ยุนโฮทรุดตัวลงกับพื้นห้องของตัวเองก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาคนที่ตัวเองนับว่าเป็นเป็นเพื่อนที่เชื่อใจมากที่สุด
ในเวลานี้...
“คิบอม...”ยุนโฮเรียกปลายสายที่เพิ่งรับโทรศัพท์ “แกช่วยมาดูแลแจจุงแทนฉันที...พรุ่งนี้จนกว่าฉันจะกลับมานายดูแลแจจุงให้ที”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ช่วยหน่อยเถอะนะ...ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“อืม...เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเข้าไป”
กริ๊ก...
ทันทีที่ต่างฝ่ายต่างวางสายยุนโฮก็ขึ้นไปนอนแผ่บนเตียงปล่อยให้ความเงียบค่อยๆโรยตัว ร่างสูงเอาหน้าซุกกับหมอนก่อนจะผล็อยหลับไป
______________________________
แสงแดดอ่อนละมุนส่งผ่านดวงหน้าขาว แจจุงหยีตาขึ้นมาก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งจากเตียง เรียวคิ้วสวยค่อยๆมุ่นเข้าหากันน้อยๆ
นี่เมื่อวานเขาหลับไปตั้งแต่ตอนไหน...
แล้วทำไมยุนโฮไม่ปลุก?
พลันนึกไปถึงเรื่องเมื่อวานพวงแก้มขาวก็อดแดงเรื่อขึ้นมาไม่ได้ ร่างบางขยับยิ้มบางก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปห้องยุนโฮ
บ้านดูเงียบ...ป่านนี้หมียังไม่ตื่นเลยรึไง
แต่เมื่อเข้าไปในห้องกลับเห็นเพียงเตียงที่ว่างเปล่าและกระดาษแผ่นหนึ่งที่วางอยู่บนเตียง ไม่รอช้าแจจุงเข้าไปหยิบมันอ่านทันที
คุณอาจจะรู้สึดอึดอัดเมื่ออยู่กับฉัน
และไม่ใช่แค่คุณ....ฉันก็ด้วย
ดังนั้น...เพื่อเป็นการตัดปัญหาฉันจึงเป็นฝ่ายเลือกที่จะไปจากคุณเอง
อย่าเข้าใจว่าเป็นการหนีหน้าที่ล่ะเพราะว่าฉันให้คนมาอยู่เป็นเพื่อนคุณแล้ว คุณไม่ต้องห่วง คุณไม่ต้องกลัวหรอกคนคนนั้นน่ะเก่งนะ
อื้อ...ฉันยอมรับว่าเขาเก่ง
ผมจะกลับมาแน่หลังจากที่ผมดีขึ้นน่ะนะ
คุณคิดว่าฉัน....คนอย่างฉันจะตัดใจจากนายได้ไหม?
ครั้งแรกที่ยุนโฮใช้คำว่านายกับเขา...
คำว่านายที่มันดูสนิทสนม ซึ่งบางครั้งเขาก็อยากให้ยุนโฮเรียก
ก๊อกๆ...
“แจจุงอยู่ในนั้นรึเปล่าครับ?”เสียงที่ดังขึ้นจากหน้าประตูทำให้แจจุงรีบออกไปก่อนจะส่งยิ้มให้คนที่ถูกมาดูแลเขาแทน
“มาแบบนี้ดงแฮไม่ว่าเหรอ?”
“ดงแฮว่าดีน่ะ...เห็นบอกว่าสามารถมาได้ทุกเวลาไม่เหมือนเวลาที่ผมอยู่ที่สำนักงานน่ะ”คิบอมว่า แจจุงยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงหน้าดงแฮแต่แล้วใบหน้าสวยก็ต้องหมองลง
แม้ว่ายุนโฮจะทำเรื่องแบบนั้นกับเขา แต่แจจุงก็ไม่เคยต้องการให้ยุนโฮไปแบบนี้
ขอโทษ...
ขอโทษที่รักนายไม่ได้
ขอโทษที่ทำให้นายเจ็บปวด...
“บางทีนะแจจุง...ความรักก็ไม่จำเป็นต้องเป็นรักแรกหรอก อาจจะเป็นใครก็ได้ อาจจะเป็นใครบางคนที่เพิ่งเดินสวนผ่านกันเมื่อครู่ คนที่เพิ่งยิ้มให้หรือแม้แต่คนที่ไม่เคยเห็นหน้า”คิบอมพูดขึ้นมาเมื่อรับรู้อะไรบางอย่างที่ส่งผ่านนัยน์ตาสวย “อย่ายึดติดกับอะไรให้มากเกินไปเลยนะ...ไม่อย่างนั้นคุณคงต้องเสียของสำคัญ....เวลาไม่เคยย้อนกลับนะครับ”
คำพูดของคิบอมราวเตือนสติแต่ยังไงแจจุงก็ไม่เคยที่จะเรียนรู้หัวใจตัวเอง
ไม่เคยที่จะยอมรับการเต้นของจังหวะหัวใจ
และยึดติดกับคนที่เชื่อมากกว่าคนอีกคนอยู่ดี...
_____________________________
จุนซูนั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวดูโทรทัศน์โดยมีเจ้าของร่างสูงไอคิวชะลูดพอๆกับความสูงนั่งอ่านหนังสือเวทย์อยู่ข้างๆ คนตัวเล็กหยิบขนมเข้าปากเป็นระยะๆและไม่นานขนมกองโตก็เริ่มหดหายเพราะชางมินสวาปาม
ร่างสูงผละออกจากหนังสือก่อนจะขมวดคิ้วแล้วไปบอกจุนซู
“ขนมหมดอ่า...เดี๋ยวผมมานะ”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นแล้วหายไปทางห้องครัว จุนซูพยักหน้าก่อนจะหันไปสนใจโทรทัศน์ต่อ
หัวกลมๆก้มลงน้อยๆเมื่อนึกถึงคนบางคน นัยน์ตาคู่กลมมองลงที่พื้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นเท้าของใครบางคนก้าวเข้ามาหา
“ยูช...ยุนโฮ?!”คนที่ไม่คาดคิดปรากฏตัวต่อหน้าร่างเล็ก จุนซูลุกขึ้นยืนมองหน้าอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะหมองลงกว่าเมื่อเจอกันครั้งก่อน “พี่แจจุงล่ะ?”
“ฉันมาคนเดียว”ร่างสูงตอบเรียบ ไม่รู้ว่าจุนซูคิดไปเองรึเปล่าที่เห็นเหมือนยุนโฮทำท่าเหมือนหมีใกล้ตายอย่างงั้นแหล่ะ
“เป็นอะไร?”ตัดสินใจถามออกไปเมื่ออีกฝ่ายอยู่ๆก็มานี่แถมยังมาคนเดียว
“จุนซู...ฉ...ฉันขอโทษ”ยุนโฮบอกเสียงแผ่วที่เริ่มจะสั่นก่อนจะกอดจุนซูไว้แน่นจนร่างเล็กเหวอจังหวะเดียวกับที่ชางมินเข้ามาเห็น
บอกตามตรงงงก็งง
ไม่ชอบก็ไม่ชอบ
แต่ก็รู้ว่ายุนโฮ...คงมีบางอย่าง บางอย่างที่ว่าอาจจะเกี่ยวกับแจจุง
“ด...เดี๋ยวสิ นี่มันอะไร?”จุนซูถามเก้อๆแต่เมื่ออีกฝ่ายยังนิ่งแถมไอ้ความรู้สึกที่ส่งผ่านมายังเขานี่มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดนี่มันอะไร “นายเป็นอะไร?”
“ทำไมพี่นายถึงไม่รักฉัน...ทำไม”คำกระซิบที่ทำให้จุนซูเข้าใจทุกอย่าง ร่างเล็กดันคนตัวโตออกจากอ้อมแขนก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในเรียวตามคู่คม “รักแรกของแจจุงเป็นใคร?”
“พี่แจจุงยังไม่เลิกงมในรักลมๆแล้งนั่นอีกเหรอ?!”คราวนี้จุนซูเริ่มขึ้นเสียงจนชางมินที่ยืนดูอยู่ตกใจและยิ่งตกใจเข้าไปอีกเมื่อยูชอนมายืนอยู่ข้างๆ
“รักลมๆแล้งๆ?”
“ก็ใช่สิ...มีกะอีแค่ไม้ไอติม”จุนซูเริ่มบ่นและเมื่อนึกถึงเจ้าของใบหน้าสวยเอาแต่ใจก็เริ่มหงุดหงิด “พี่แจจุงโชคดีที่มีนายนะยุนโฮ...แต่เอาเถอะฉันเชียร์นาย”
“ฉันกำลังอยากตัดใจ...”
“ไม่เอาน่า...”จุนซูตบไหล่กว้าแปะๆ “พี่แจจุงอาจจะเอาแต่ใจเหมือนเด็ก ขี้งอนไปบ้างแต่ก็เป็นคนน่ารักนะ นายยังหลงรักเลย”ว่าพลางฉีกยิ้มกว้างจนยุนโฮชักสงสัยว่ามาปรึกษาถูกคนรึเปล่า “พี่แจจุงน่ะ...เมื่อเข้าใจว่ารักใครแล้วก็จะยึดมั่นแต่ยุนโฮก็รู้นี่ว่าเวลามันทำให้อะไรเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ ตอนนี้พี่แจจุงอาจจะชอบนายก็ได้นะยุนโฮเพียงแต่ว่าพี่แจจุงไม่ยอมรับก็เท่านั้นเอง”
เพราะจุนซูรู้จักพี่ชายเขาดีกว่าใครๆทำให้ตอบไปแบบนั้น
และยิ่งกว่านั้นตอนที่จุนซูเห็นพี่ชายกับยุนโฮในวันนั้นอะไรกำลังบอกว่าคนทั้งคู่คือคู่รักที่เหมาะสมกันมาก
สายตาที่พี่แจจุงมองยุนโฮมันสื่ออะไรที่มากกว่าที่จะไม่คิดอะไร
“เชื่อฉันเถอะ...นายไม่หมดหวังหรอกนะ”จุนซูบอกพร้อมรอยยิ้ม ยุนโฮพยักหน้าก่อนจะส่งยิ้มให้
พี่แจจุงโชคดีจริงๆนั่นแหล่ะ...ที่มียุนโฮ
“นี่ยูชอน!”ยุนโฮหันไปเรียกอีกคนที่ยืนดูอยู่นานแล้ว จุนซูหันมองตามอย่างไม่คาดคิดว่าคนคนนั้นก็อยู่ที่นี่ด้วย “ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสักพัก...ฉันจะนอนที่ไหนดีล่ะ?”
“อะไรกัน...นายเนี่ย”
“อย่ามาพูดมาก...นี่ถือว่าเป็นค่าที่ฉันเรียกเก็บจากการที่นายยืนฟังฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต”ยุนโฮสวน ยูชอนหน้าเบ้ก่อนจะบุ้ยใบ้
“นอนกับชางมินก็ได้...”
“อะไรอ่าพี่!!”ชางมินร้องลั่น “ผมต้องซ้อมเวทย์นะ!”
“ไม่เอา...ฉันนอนกับนายดีกว่ายูชอน”บอกก่อนตบท้ายประโยคด้วยรอยยิ้มกวนส้นที่ยูชอนนึกอยากจะเอาส้นยัดปากมันสักที “นอนกับชางมินฉันได้ตายพอดี...เกิดมันหิวหน้ามืดกินฉันหรือละเมอบ้าบออะไรฉันก็ซวยสิ อีกอย่างห้องนายก็ออกจะใหญ่แถมเตียงก็กว้างพอจะนอนได้สิบคนให้ฉันนอนด้วยไม่ได้รึไง”
“ยังไงนายก็จะนอนห้องฉันอยู่แล้ว...ฉันจะห้ามนายให้ได้อะไรล่ะ”ยูชอนบอกอย่างหงุดหงิดก่อนจะเหลือบตาเข้าสบกับจุนซูที่มองมายังเขาเหมือนกัน ทั้งสองฝ่ายสะดุ้งจนต้องเสหันหน้าหนีแต่มีหรือคนสอดอย่างยุนโฮจะไม่เห็น
____________________________
แจจุงยกอาหารกลางวันมาตั้งที่โต๊ะทานข้าว คิบอมก้มหัวให้เป็นเชิงขอบคุณก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ ร่างสูงกวาดตามองอาหารบนโต๊ะก่อนจะบอก
“ของโปรดยุนโฮทั้งนั้นเลยนี่ครับคุณแจจุง...”
“ก...ก็ฉันไม่รู้นี่ว่านายชอบกินอะไร”แจจุงบอกตะกุกตะกัก “หมอนั่นชอบทานแบบนี้ ฉันก็ทำแต่แบบนี้”
“หน้ายุนโฮมันลอยขึ้นมารึไงครับ”คิบอมกระเซ้าและดังคาดที่เห็นแก้มขาวๆนั่นขึ้นสีเรื่อ คนแก้มป่องอมยิ้มน้อยๆ(ให้แก้มมันบวมเล่น)
แล้วแบบนี้...จะให้เชื่อได้ยังไงว่าไม่ได้ชอบยุนโฮ
“ไม่คิดถึงมันเหรอครับ...ที่มันไปแบบนี้”คิบอมยิงคำถามต่อ
“ก...ก็นิดหน่อยน่ะ แค่รู้สึกแปลกๆที่ไม่ได้ยินเสียงยุนโฮแต่หมอนั่นอยากบอกว่าอยากอยู่คนเดียว ช่วยไม่ได้นี่...”แจจุงบอกยิ้มๆ คิบอมพยักหน้าเนิบๆ
“ก็โทรไปเรียกมันกลับมาสิ...มันได้ยินเสียงคุณอ้อนๆให้มันกลับมันก็เผ่นมาหาเองล่ะ”คิบอมเสนอแต่สิ่งที่ตอบกลับคือกิมจิที่แจจุงตักให้แทน ร่างบางไม่ตอบแต่กลับเฉไฉไปเรื่องอื่นแทนทำให้คิบอมต้องนึกสงสารเพื่อนตัวเองขึ้นมาตงิดๆ
คิม แจจุงดูเหมือนว่า...จะเป็นคนที่เชื่อในรักครั้งแรกจริงๆแฮะ
ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันจะใช่หรือเปล่า
ก็ยังจะเชื่อ
ขอให้ได้เชื่อ...มั่นใจแล้วก็จะไม่สนใจอะไรอีก
ฉันล่ะสงสารนายจริงๆเลยยุนโฮ...
________________________________________
[....M@Y Talk....]
ยังสบายกันดีอยู่รึเปล่าท่านทั้งหลาย
ตอนนี้เค้าอยู่นครนายกล่ะ ^^
เฮ้อ....รักษาสุขภาพกันด้วยเน้อ
ด้วยรักจงเม้น - -
ความคิดเห็น