คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [Part 16] New boy friend...เพื่อนใหม่ กิ๊กใหม่
Prince With Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง
[Part 16] New boy friend...เพื่อนใหม่ กิ๊กใหม่
“แจจุงๆ...นี่หนังสือวายเล่มใหม่อ่านยัง?”
“ไหนๆ ดองวุค...ยังเลย~”คนสวยชะโงกหน้าไปดูหนังสือเล่มสีม่วงในมือนักเรียนใหม่
“ไม่ต้องเรียกดองวุคหรอก เรียกเซเว่นก็ได้...”ดองวุคบอกพลางขยับยิ้มโปรยเสน่ห์แบบทุกทีที่ชอบทำ แจจุงพยักหน้าน้อยๆ “แต่ฉันให้นายเรียกได้คนเดียวนะแจจุง...” ^^
คราวนี้คนชอบเงียบเริ่มคิ้วกระตุก แม้ใบหน้าจะนิ่งโสตประสาทการได้ยินก็ยังเปิดทำงานอย่างเต็มประสิทธิภาพไร้ลิมิตอย่างไม่เคยเป็น
“โห...นายให้ความสำคัญกะฉันขนาดนั้นเชียวเหรอเซ....เว่น”
“มีอีกหลายเล่มนะหนังสือวายของฉันน่ะ...ไปบ้านฉันมั๊ยล่ะ?”สิ้นคำชวน คนสวยอ้าปากเตรียมจะตกลง ยุนโฮหันตาขวางๆไปมองแต่ก็ต้องชะงักแอบขอบคุณไอ้เพื่อนคนจีนที่วันนี้เพิ่งมีประโยชน์และคุณค่าในสายตาหมี
“ได้เพื่อนใหม่แล้วลืมเพื่อนเก่า ไหนนายว่าจะพาฉันไปทานข้าวเย็นด้วยไง?”ฮันบ่นอย่างคนน้อยใจ ความจริงแล้วอยากจะไปหาฮยอกของเขาใจจะขาดต่างหากเล่า
แล้วก็...คนข้างตัวที่มันปล่อยรังสีอำมหิตจนคนจีนรูปหล่อแทบจะกระอักเลือดตาย เห็นทีจะไม่ช่วยไม่ได้เพื่อความสงบสุขของโลกแล้วฮันยอมได้...= =
แจจุงทำหน้าเซ็งกะตายก่อนนัยน์ตาคู่สวยจะตวัดไปมองหมีที่ยืนบูดมานานหลายวิแล้วคนสวยสุดแสบก็ขยับยิ้มสยอง
“งั้น...เซเว่นไปกินข้าวบ้านฉันนะ”
คำชวนที่หนุ่มชาวจีนได้แต่อ้าปากค้างหันไปมองยุนโฮอย่างหวาดๆ
“ได้สิ...” ^^
ยุนโฮลุกพรวดจากเก้าอี้ใบหน้าคมส่อแววดุดันจนน่ากลัวจ้องไปยังคนสวยที่ยืนยิ้มท้าก่อนจะตวัดสายตาส่งไปให้ดองวุคที่ยืนทำหน้างงและแล้ว....
ยุนโฮก็ทะลุผ่านกำแพงหายไป....
ฮัน < =[]=”
แจ < = =
เซเว่น < =O=^
____________________________________________
และแน่นอนว่าห้องบีมันอยู่ติดกับห้องซี ยุนโฮผู้ทะลุกำแพงไปจึงได้ไปอวดโฉมหน้าถมึงทึงอยู่ที่ห้องซี จุนซูที่กำลังเล่นอยู่กับไก่ตัวเท่าหัวแม่โป้งเงยหน้าขึ้นมามอง ส่วนฮยอกแจก็ทำหน้าแบ๊วตามปกติ
“พี่ยุนโฮมาทำไมอ่ะฮะ?”คนแบ๊วทำหน้าแบ๊วถาม คนไม่แบ๊วหน้าห้องขมวดคิ้วก่อนจะแผ่ไอ้ทมิฬขึ้นไปอีกเท่าตัวเมื่อไอ้ยมทูตไม่เจียมตัวเท่าหัวแม่โป้งดันตะโกนออกมาว่า
“ทะเลาะกะเมียมาอีกอ่ะดิ่...”
นัยน์ตาเย็นชาตวัดมามองวูบ ไอหนาวพัดผ่านห้องแล้วบุคคลผู้โชคร้ายที่อยู่ในห้องก็กลายเป็นปฎิมากรรมน้ำแข็งอย่างสมบูรณ์แบบ ยุนโฮมองผลงานปฎิมากรรมวิจิตรศิลป์ชิ้นเอกด้วยใบหน้านิ่งเงียบก่อนเจ้าตัวจะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบงัน....
((เมย์ - มันจะเงียบอะไรหนักหนาว้า~!))
_______________________________________________________
“ดงแฮ...ฉันบอกตามตรงนะ ฉันอยากกลับเข้าร่าง...”คิบอมที่กำลังลอยบอกเสียงอู้อี้ ดงแฮเงยหน้าขึ้นมามองแล้วฉีกยิ้มที่ทำเอาตัวประกอบหลายคนในห้องดิ้นพล่าน
“แล้วจะให้ทำยังไงอ่ะ~” ^ ^
“จูบสิ...จูบแล้วแลกเปลี่ยนวิญญาณ”ข้อเสนอแนะที่ดังมาจากเพื่อนทึกเล่นเอาใบหน้าคมของคิบอมทั้งสองแดงฉ่าขึ้นมาในทันที คิบอมมองหน้าตัวเองที่เริ่มแดงไปถึงหูแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว
จูบดงแฮ....??
ร่างเขา...
เขาจูบตัวเอง...
โรคจิต!! =[]=”
และยังไม่ทันจะคิดอะไรต่อร่างของหมีของพี่ชายตัวเองก็ทะลุเข้าห้องมาด้วยใบหน้ายากจะอธิบาย ตัวประกอบ A-Z หันไปมองคอแทบเคล็ดก่อนจะแทบดิ้นพล่านเมื่อเห็นหน้าคนหล่อที่เข้ามา
แต่...มันก็หน้ากลัวกับใบหน้านั่น
ลีทึกมองคนทะลุกำแพงมาอย่างงงๆ ยุนโฮก้าวพรวดๆเดินเข้ามานั่งลงข้างๆดงแฮที่มีที่ว่างเพราะเจ้าของที่ไปเข้าห้องน้ำ ร่างสูงพิงเก้าอี้อย่างหงุดหงิด
“พี่ยุนโฮ...เป็นอะไรอ่ะ?”ดงแฮหันไปถามแล้วสิ่งที่ตอบกลับคือความเงียบ
ลีทึกสะกิดดงแฮยิกๆแล้วพยักเพยิดไปทางร่างสูงที่นอนเป็นหมีอืดประมาณว่ารู้จักกันเหรอ คิบอมพยักหน้ารับส่งๆก่อนจะหันไปมองยุนโฮผู้ไม่เคยห่างจากพี่เขาอย่างงงๆ
ทำไมวันนี้ถึงมากบดานอยู่ห้องเขาฟ่ะ?
แล้วทำไมไม่ไปหาเพื่อนยมทูตตัวเองนะ?
คราวนี้คิบอมก็แทบอ้าปากค้างเมื่อคนที่กำลังอยู่ในห้วงคิดตวัดนัยน์ตายะเยือกมามองแล้วตอบเสียงเรียบเหมือนอ่านใจออก
“มันปากไม่ดี...”
คิบอมเริ่มขมวดคิ้วหนักเข้าไปอีก ไอ้นี่มันรู้ได้ยังไงว่าเขาคิดอะไรอยู่ รึจะละเมอ?
“วิญญาณอย่างเจ้า คิดอะไรข้าก็รู้หมดนั่นแหล่ะ”คำตอบยาวที่สุดของวันดังขึ้น คิบอมจึงสรุปเอาเองในใจว่าอย่างเพิ่งคิดอะไรตอนนี้
“เก็บความคิดสิคิบอม...เก็บไว้ส่วนลึก ต่อให้เป็นยมทูตก็อ่านไม่ได้หรอก”ดงแฮบอกแนะนำในฐานะเคยเป็นวิญญาณมาก่อน ลีทึกหันไปมองหมีที่นอนอืดอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก
ยมฑูต? =[]=”
“ข้าอยากกลับนรก...”เสียงเรียบเปรยขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเล่นเอาคนฟังอ้าปากค้าง แบบนี้มันต้องมีอะไรในกอวาย = =
“ทะเลาะกับพี่แจจุงมาเหรอ?”ดงแฮในร่างคิบอมถามขึ้น ยุนโฮนิ่งก่อนจะตอบเรียบ
“เปล่า”
วันนี้ยุนโฮพูดมากเนอะ =[]=”
“งั้นพี่เป็นอะไร....?”
“........”
เป็นอะไรงั้นเหรอ...นั่นสิ ข้าเป็นอะไรไป?
หงุดหงิด ไม่สบอารมณ์และเกลียดดองวุคอย่างไม่มีสาเหตุ...
ไม่สิ...สาเหตุคือแจจุง
แต่มันเพราะอะไรล่ะ?
“นี่นาย~ นี่มันที่ฉันนะ มานั่งได้ไง”นาย ก.(นามสมมุติ) สะกิดยุนโฮยิกๆ ไปเข้าห้องน้ำมาแป๊บเดียวไอ้หน้าหล่อที่ไหนไม่รู้มายึดที่ไปเฉยเลย
แต่สิ่งที่ได้ตอบรับคือนัยน์ตายะเยือกที่ทำให้นาย ก. ต้องรีบโค้งตัวขอโทษขอโพยแล้ววิ่งกุรีกุจอไปหาที่นั่งใหม่ทันที
“นี่นักเรียนที่น่าสมเพชของฉันทุกๆคน~”เสียงแหลมปี๊ดของอาจารย์คนสวยลอยเข้ามาในห้องแต่ร่างเจ้าของเสียงยังไม่ปรากฎ “บอร์ดหลังห้องมีพื้นที่ไว้ไถนาเหรอ...ช่วยจัดด้วย!”
“คร้าบบบ/ค่ะ”
ฮีชอลยิ้มอย่างภาคภูมิก่อนจะเลิกคิ้วกับบุรุษแปลกหน้าในชั้นเรียนก่อนจะบอกนักเรียนคนโปรดเสียงดุ
“นี่คิบอม...อย่าเอาอะไรมาไว้ในห้องเยอะนักสิ”ว่าแล้วเจ๊แกก็จากไป
คำว่าอะไร...ที่คิบอมตัวจริงได้แต่มึนงง
อะไรที่ว่า...ผีกับยมฑูต แล้วเจ๊แกรู้ได้ไงว่ายุนโฮเป็นยมฑูต ร้ายกาจจ!!
______________________________________________
“เอาล่ะ...นักเรียนทุกๆคนเปิดหนังสือไปที่หน้า 208”เสียงอาจารย์สาวประจำภาควิชาวิทยาศาสตร์สั่งในขณะที่แจจุงฟุบตัวลงไปกับโต๊ะเตรียมตัวหลับ
“แจ...คาบหน้าสอบนะเว้ย!”คนจีนเตือนด้วยความหวังดี คาบนี้ทีไรไอ้เพื่อนคนนี้มันหลับทุกที แจจุงอ้าปากหาวหวอดๆก่อนจะหันไปบอกดองวุคที่นั่งอยู่ข้างหน้า
“เซเว่น...เดี๋ยวนายติวฉันด้วย”
“ได้ฮะ...” ^ ^
แจจุงพยักหน้าหงึกๆก่อนจะฟุบตัวหลับ ฮันกยองมองแจจุงด้วยสายตาเอือมๆก่อนจะหันไปฟังครูสอนด้วยนัยน์ตาปรือๆที่ไม่รู้จะทนได้อีกสักกี่น้ำ
“การรวมเวกเตอร์หรือการหาเวกเตอร์ลัพธ์สามารถทำได้โดยการเอาหางเวกเตอร์ตัวที่ 2 มาต่อกับหัวเวกเตอร์ตัวที่ 1เมื่อเวกเตอร์ทั้ง 2 กระทำกันด้วยมุมซีตาร์ใดๆจะเป็นมุมเท่าไหร่ก็ได้...”
ฮันกยองเริ่มใช้มือถ่างตาดูในขณะที่คนสวยข้างๆเข้าสู่นิทราไปเรียบร้อยแล้ว แจจุงขยับหัวดุ๊กดิ๊กก่อนจะสะกิดเพื่อนตัวเองที่กำลังเข้าสู่โหมดเรียนไม่รู้เรื่อง
“นี่...ยุนโฮกลับมารึยังอ่าฮัน?”ฮันกยองหันมามองเพื่อนคนสวยที่นอนสะกิดยิกๆแล้วยิ้มมุมปาก
พอไอ้หมีหายไป...นายก็ถึงกับนอนไม่หลับในคาบที่ตัวเองนอนเป็นกิจวัตรเลยเรอะ
“ยังเลย...”คราวนี้แจจุงเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าเบ้ ก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะตามเดิมก่อนจะเริ่มบ่นหงุงหงิงที่เหมือนจะออกแนวตัดพ้อมากกว่าด่าแม้จะมีคำด่าพ่นออกมาเยอะก็ตามที
แจจุงยังไงก็ยังคงเป็นแจจุง
“เอาล่ะ...นักเรียนคาบหน้าครูจะสอบท่องตารางธาตุ พวกเธออยู่มัธยมปลายปีสองกันแล้วกะอีแค่ตารางธาตุพวกเธอได้เรียนมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ครูแค่จะสอบทบทวน S กำมะถัน Na โซเดียม บลาๆ เบสิกๆอย่างนี้พวกเธอต้องรู้!”ครูสาวว่าพลางขยับแว่นแล้วเก็บอุปกรณ์การสอนออกไปให้นักเรียนได้แต่นั่งอ้าปากค้างเล่น
ตะกี้พี่แกยังสอนฟิสิกส์อยู่ดีๆไหงออกสอบเคมีไปได้วะ!! =O=”
โหดร้ายยย~
__________________________________________
“พี่แจจุง...ขอโทษที่ต้องให้รอนะฮะ~!”ดงแฮในร่างคิบอมวิ่งลงตึกบันไดลงมาพลางโบกมือหยอยๆ ตามาด้วยน้องรักที่มีร่างกายโปร่งใสลอยลงมาและปิดท้ายด้วยคนที่ทำให้แจจุงนอนไม่หลับในคาบวิทย์!!
ไอ้ยุนโฮ!!!
“นายหนีไปอยู่กะน้องฉัน?”แจจุงกดเสียงต่ำ เสียแรงที่อุตส่าห์เป็นห่วงว่ามันจะน้อยใจจนหนีกลับนรก ที่ไหนได้มานั่งอิ่มเอมอยู่กับน้องเขา >O<!
“พี่แจ...นั่นใคร?”คิบอมลอยไปยืนบนหัวดองวุคซึ่งเจ้าตัวก็ปัดมือไล่เหมือนปัดแมลงวัน
“ใครเนี่ยแจ...ลอยไปมาบนหัวฉันเนี่ย?” =[]=”
“เอ่อ...นายเห็น?”แจจุงถามอย่างงงๆก่อนจะแนะนำผีให้กับคน “นี่คิบอมผีชั่วคราว น้องฉัน”แล้วเจ้าตัวก็จัดการแนะนำคนให้กับผีและคนอื่นๆ “นี่ดองวุค...เพื่อนฉัน วันนี้เขาจะไปกินข้าวที่บ้านด้วย”
อึ้งไป 7 วิ
แจจุงจอมงกยอมเลี้ยงข้าวเพื่อนที่เพิ่งรู้จัก...=[]=”
“ป่ะๆ...ไปได้แล้ว”แจจุงตัดบทเมื่อคนอื่นๆเริ่มมองเขาเป็นตัวประหลาด “พวกแกนิ่...หูตึงเหรอจะให้พูดซ้ำซากรึไง บอกว่ากลับบ้านได้แล้ว!!!”
เวลาอาหารเย็น...
ฮยอกแจวิ่งไปเอาโซยุมาจัดวางในโต๊ะอาหารมากกว่าปกติด้วยความคิดที่ว่าเพื่อนใหม่ของพี่แจจุงอาจจะชอบกินโซยุที่แสนอร่อยเหมือนเขา
จุนซูซ้อมคาถาบทใหม่เพื่อเสกข้าวให้เป็นรุ้งโดยมียูชอนคอยขัดขวางการซ้อมจนเจ้าตัวโดนจับมัดติดกับเสาบ้านร้องโวยวาย
อาหารเย็นสีรุ้งไม่อยากจะคิด!! TTOTT
คิบอมกับดงแฮขึ้นไปบนห้อง เปิดอินเตอร์เน็ตค้นคว้าหาวิธีคืนร่าง
ฮันกยองคอยเอาโซยุไปเก็บเพราะห่วงสุภาพฮยอกแจแต่ฮยอกก็ไปเอามันมาวางจัดไว้ที่เดิมทุกทีและอีกอย่างที่ฮันทำคือการลวนลามฮยอกทันทีที่มีโอกาส
แจจุง ป้ารี่อินกับเหล่าแม่บ้านทำอาหารอยู่ที่ห้องครัวส่วนยุนโฮก็....อยู่กับดองวุค
ร่างสูงสมส่วนทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันในที่ไร้คน คนหนึ่งขยับยิ้มเอื่อยส่วนอีกคนนั้นใบหน้านิ่งสนิท
“มาที่นี่ทำไมดองวุค...”
“ไม่เจอกันนานเลยนะยุนโฮ...”คนถูกถามว่าเสียงเอื่อยในขณะที่อีกฝ่ายเริ่มกดเสียงต่ำ
“เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามข้า...”
“นรกมันน่าเบื่อ...แล้วก็แจจุงน่ารักดีว่ามั๊ย?”คำตอบจากดองวุคเล่นเอาใบหน้าคมกระด้างขึ้นมาในฉับพลัน นัยน์ตาสีนิลแข็งกร้าวขึ้นในขณะที่อีกฝ่ายก็ยังคงรักษาท่าทางสบายๆได้อย่างไม่กลัวเกรง “โกรธอะไรยุนโฮ...เจ้ากับแจจุงก็ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ใช่เหรอ?”
“........”
ใช่...ไม่มีสิทธิถียง เขากับแจจุงไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ
แต่...จะให้ดองวุคไปไม่ได้!!!
“ใครดีใครได้ยุนโฮ....”สิ้นคำร่างสูงก็หมุนตัวเดินเข้าไปในบ้าน รอยยิ้มกระชากใจระบายบนดวงหน้าอีกครั้งแล้วเจ้าตัวก็วิ่งงกๆไปช่วยจัดโต๊ะอาหาร ยุนโฮหรี่ตามองดองวุคก่อนจะมุ่นหัวคิ้ว
ใครดีใครได้....
ไม่มีทาง...ทำไมเขาต้องไปแย่งแจจุงจากดองวุค แล้วแจจุงจะเป็นยังไงทำไมจะต้องสนใจ
แต่ว่า...จะให้แจจุงกับดองวุคไม่ได้!!!
---------------------
[...M@Y Talk...]
แต่งเองมึนเองกะหมี
ตอนนี้เมย์มีนลงมติแต่งฟิค SM สองคนต่อหนึ่งคู่
เมย์...ยูซู (อยากแต่งมานานแล้ว) ออกแนวโรคจิต ซาดิสม์ เลือดและเลือด แฮ่ๆ
มีน...เจ้าตัวจะแต่ง NC ซาดิสม์ ดังนั้นเมย์รีเควสให้น้องรักแต่งวอนซินเลย ไม่มีคู่ไหนเหมาะกับบทนี้อีกแล้ว
ฮิยะฮ่ะฮ่าๆๆ
ส่วนฮันฮยอก...ตอนแรกก็กะแต่งให้แต่แต่งไม่ออกกับบท SM = =
ตอนแบ๊วๆ...ถึงแต่งได้ ไม่รู้ดิ่ =-=
เม้นนน!!!!!!!
ความคิดเห็น