คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : [Part 19] Jealousy? or What?...อาการอะไรกันนะ?
Prince With Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง
[Part 19] Jealousy? or What?...อาการอะไรกันนะ?
"แจจุง...น้องนายเป็นอะไรเนี่ย กลับร่างแล้วยังไม่ปกติอีกเหรอ=_____=lll"
เสียงเซเว่นดังขึ้นข้างๆตัวของแจจุงที่อ้าปากค้างอยู่นานสองนาน อึ้ง ทึ่ง เสียวกับความเปลี่ยนไปของน้องตัวเอง ใบหน้าสวยเหลือบไปมองยุนโฮที่นั่งมองไหของจุนซูแบบเงียบๆ....สีหน้าเย็นชาทำให้คนสวยน้อยใจขึ้นมาชั่ววูบ
บอกไม่ถูกว่าความรู้สึกนี้คืออะไร.....
น้อยใจเรื่องอะไรกัน?
"สงสัยมันเป็นวันมามากของคิบอมน่ะ การบ้านคงจะสุมทับ^O^;;"
"นี่ๆ นี่ไงวายอีกเล่ม เรื่องที่มีนักร้องเยอะๆแถมปวดหัวโวยวายกันทั้งเรื่อง เรื่องนี้สนุกมากเลยนะ!!>O<"
"ไหนๆ.....ทำไมนายเอกชื่อแจจุงเหมือนฉันเนี่ย= ="
"งั้นพระเอกก็ชื่อดองวุคอ่ะดิ่"
เพียะ!
"เขินนะเว่นนน!!!>O<"
มือเล็กฟาดลงที่แขนของร่างสูงแบบเขินๆ เซเว่นยิ้มกว้าง ไอทมิฬมุมห้องก่อตัวขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์
"นี่..แจจุง..."
ดองวุคเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้คนสวยจนชิด ถ้ามองจากมุมไกลๆ ภาพที่เกิดขึ้นอาจจะทำให้เข้าใจผิดได้ง่ายๆ....มือของร่างสูงที่โน้มหน้าลงมามีแสงเปล่งประกายขึ้นวาบหนึ่ง ก่อนที่เรื่องจะเลยเถิด
"อืม...."
ดองวุคหยุดริมฝีปากไว้ก่อนที่มันจะแตะแจจุง ร่างบางหลับตาพริ้มและหน้าแดงก่ำ ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันไม่ใช่...แต่ภาพของคนตรงหน้าก็สวย...
แจจุงโคลงหัวช้าๆ มือบางเลื่อนขึ้นมาแตะบ่าดองวุค ร่างหมีๆริมห้องเกร็งจนน่ากลัว ภาพที่เห็นจากมุมนี้มันทำให้เขาเดือดขึ้นมา...
เจ็บปวดเหมือนเอามีดมากรีด.....
ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้...ไม่เข้าใจจริงๆ
ครืนนนน!!!
เสียงฟ้าร้องเป็นสัญญาณของบางสิ่งบางอย่างที่นอกเหนือจากเรื่องฟ้าฝน ดองวุคเลื่อนมือไปปัดแก้มเนียนของคนตรงหน้าเบาๆพอดีกับที่แจจุงลืมตาขึ้นมา
"น้ำลายติดหน้า=[]="
"อะไรเนี่ย!! ฉันเขินอีกแล้วนะ!>O<"
แจจุงทำท่าบิดไปบิดมาเรียกเสียงหัวเราะจากดองวุคได้....ร่างสูงนึกขอโทษอยู่ในใจ
ขอโทษนะแจจุง...
แต่ฉันอยากเห็นเพื่อนเก่าแก่กว่าสามร้อยปีมาดหลุดบ้างน่ะ...หึหึ
ขอพระเจ้าช่วยควบคุมใจของแจจุงให้แค่ไม่ถึงนาทีคงไม่ผิดกฏข้อไหนสินะ^ ^;;
"เออนี่....ฉันกลับก่อนนะ"
"ง่า...นายรีบกลับทำไมเนี่ย นี่ยังไม่เย็นซะหน่อย=3="
"อยากให้ฉันอยู่ต่อ?"
"อือ!^O^"
ไอทมิฬทวีขึ้นตามแรงดันของใครอีกคนที่เฝ้าไหให้หมอผี
"ไม่ได้แล้วล่ะ ฉันจะปั่นงาน อย่าลืมทำของจารย์ซูยองด้วยนะ! บ๊ายบายแจจุง~"
"อือ!!!"
ทันใดนั้นมโนภาพของยมฑูตยิ้มง่ายก็เปลี่ยนไป....บรรยากาศวังเวงขึ้น...ร่างสูงหันขวับมาหาแจจุงเพราะเป็นห่วง...แต่ภาพที่เห็นคือเพื่อนยมฑูตที่ยืนยิ้มแสยะอยู่ข้างหน้า มีแจจุงทำหน้าอึ้งเป็นแบล็คกราวน์
"ไม่ลาข้าหน่อยเรอะ?"
"อือ บ๊ายบาย~"
ตามนิสัยขี้เล่นทำให้ดองวุคโบกมือใส่หมีที่ยิ้มเหี้ยม ยุนโฮล้วงมือเข้าไปในย่ามของยมฑูตและหยิบถุงมือขนๆสีน้ำตาล รูปร่างเหมือนอุ้งตีนหมี...
อย่าบอกนะ!....
อย่า!!>O<
"อุ้งตีนพิฆาตตตตต~!!!!"
ท่าไม้ตายประจำยมฑูตที่อุปกรณ์แอ๊บแบ๊วที่สุด....ท่าไม้ตายที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากท่านซูมาน
"Keep on walking like that!"
(นึกภาพยุนทำท่าแร็บในpurple lineนะคะ หึหึ)
ว่าแล้วก็เอาอุ้งมือตบบ้องหูของเว่นเข้าจังๆ=O=
วิ้วววววว~
หือ?
ดองวุคยกมือขยี้ตาและก็ต้องสั่นหน้าไปมาเมื่อเห็นว่ายุนโฮยังคงสงบนิ่งอยู่ที่เดิม...
ภาพหลอน...=[]=lll
เขาเคยเห็นยุนโฮทำท่านั้นเฉพาะเวลาคับขันเท่านั้น...
คิดไปได้เนอะ..= =lll
คนคิดมากส่ายหัวเบาๆและเดินออกจากบ้านเฮี้ยนนี่ไป....
"น่าเบื่อจริงๆเล้ยยย ทำไมไม่มีแบบเปิดป้ายแจกของรางวัลบ้างนะ?"
แจจุงบ่นไปตามประสาคนขี้บ่น มือก็เลื่อนกดรีโมทไปเรื่อยๆ จนถึงช่องที่เขาชอบที่สุด...ช่องTVXQ!>O<
"ไหนๆ ตอนนี้เค้าว่าจะเอาละครใหม่มาออก~"
พูดคนเดียวอีกครั้งโดยมียุนโฮเป็นหมีทะมึนประกอบฉาก...
"เหอ?...เรื่องวุ่นๆของคุณนักร้อง?"
แจจุงทวนชื่อละครอีกครั้งด้วยความมึนงง(ขายฟิกเก่า ฮา)
นายเอกชื่อแจจุง...พระเอกชื่อยุนโฮ ทำไมวะ ชื่อผมกะไอ้หมีบ้านี่มันโหลขนาดนั้นเลยเรอะ= =;;
“แจจุงๆ...นายเป็นอะไรของนายน่ะ นั่งยิ้มแปลกๆอยู่คนเดียวอยู่ได้”
เสียงหมีๆของในทีวีดังขึ้น แม้แต่ยุนโฮยังเบือนหน้าจากไหมาดูด้วยความสนใจ...
“ฉันล่ะสยอง”หมีในทีวีว่า ทำท่ากร่างๆ...เอ๊ะ ยุนโฮตัวจริงทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ฟะ =___=ll
“ปากดีนะหมีอ้วน!...เดี๋ยวแม่สั่งอดข้าวเลย”
นั่นเสียงนายเอกที่หล่อน้อยกว่าผม^O^
"ยุนโฮ...ทำไมนายเป็นแบบนี้ล่ะ นายแอบไปแสดงหนังมาเหรอ=O="
ร่างบางหันไปถามเพราะยุนในทีวีเดินสะบัดตูดเก็บหางจากไปจนเขาหมั่นไส้ ยุนโฮปรายตามอง
"ข้าไม่บ้าแบบนั้น อีกอย่างเจ้าต้องโทษคนแต่ง"
ว่าแล้วหมีก็สะบัดหางเก็บตูดจากไป..ทิ้งให้คนแต่งทั้งสองอ้าปากค้าง
_________________________________________
"คิบอม...บอกแล้วว่านายต้องเชียร์กับชั้น!!>O<"
"ไม่!!!=O="
หนึ่งคน หนึ่งวิญญาณที่กำลังเปิดศึกโต้เวทีข้างหน้าฮันกยองและคนแบ๊ว(สองคนหลังนั่นหากิจกรรมทำกันแบบประสาคนรักแล้ว)
"นายต้องอยู่ฝ่ายฉันสิ!"
"ยุนแจ!"หาคำเถียงไม่ได้ชายแก้มป่องก็ส่งเสียงเชียร์ซะดื้อๆ
"เว่นแจ!"ด๊องน้อยก็ไม่ยอมแพ้ เชียร์คู่แก้ขัดไปซะก่อน
"ยุนแจ!"
"เว่นแจ!"
"ยุนแจจจ~!!!"
"เว่นแจจจ~"
"ยุนแจ๊!!"
"คิเฮ~"
ห๊ะ...=O=
"อ่า...ไม่ใช่ๆ ฮันฮยอก!!>O<"
"ดีมากดงแฮ^O^"
ฮันกยองที่ตอนนี้จับฮยอกแจนอนหนุนตักยกนิ้วโป้งให้ผีหน้าหวานที่ลอยว่อน คิบอมก้มหน้างุด...แก้มป่องๆเริ่มแผ่สีแดงจัดให้น่าหยิก
คิเฮ....
เขินนน~
"ทำอะไรก็ไม่รู้ตะเองอ่ะบ้า~ ยั้ยยัยยา เขิ๊นเขินนนน"
ดงแฮเองก็ร้องเพลงขึ้นมาอีกคนและลอยทะลุกำแพงไปเลย..คิบอมมอง ตามผนังที่ดงแฮเพิ่งทะลุไป ทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้ดู ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มแต้มอยู่...
"ดูเข้าไป เออ กำแพงสีเหลืองมันกลายเป็นสีชมพูหมดแล้ว=O="
เสียงกวนๆจากคนที่ลูบหัวไก่ที่ตอนนี้หลับไปแล้วดังขึ้นกวนใจเจ้าชายแก้มป่อง คิบอมปรับอารมณ์ให้กลับมาเท่แบบเดิม
"ไม่หลอกเด็กแบบพี่หรอกน่า ไม่มีปัญญาหาที่เต็มเต็ง= ="
"=[]=...."
และคิบอมก็เดินออกไปจากห้องให้คนหลอกเด็กบ่นงึมงำๆอยู่คนเดียว...
_______________________________________
กริ๊งงงง!!!!!!!!!
"อะไรนักหนาวะ ละครกำลังสนุก ถ้าไม่โฆษณานะ ฉันไม่ออกมาเปิดให้หรอก= ="เสียงคนติดละครโวยวายง้องแง้งออกมาให้ได้ยิน แจจุงเปิดประตูแล้วคนที่เข้ามาคือคุณลุงเยซองกะคุณป้าเรียวอุค=[]=
"หวัดดีครับ^O^;;"
"หวัดดีจ้ะแจจุง นี่คิบอมหายไปไหนเนี่ย?"
เรียวอุคยิ้มหวาน แจจุงเชื้อเชิญผู้สูงอายุเข้าบ้านโดยเร็ว และรับรองโดยน้ำคนละหนึ่งแก้วที่ห้องนั่งเล่น
"ลุงแวะมาดูเรื่องค่าน้ำค่าไฟน่ะ^O^"
เยซองว่า เขาเองเป็นผู้อุปถัมภ์เด็กๆทั้งหมดในบ้าน ทั้งค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเทอม อาหารหรืออื่นๆ ด้วยเงินที่บริษัทของตระกูลคิม เขาเป็นเพียงผู้จัดการเงินเท่านั้น
"ฮะ นี่บิลทั้งหมด"แจจุงหยิบเอกสารที่รวบรวมมาแล้วให้คุณลุงสุดที่รัก เยซองหยิบมาดูและทำหน้ายิ้มๆ
"หลานๆก็ไม่ได้ใช้เยอะเท่าไหร่นี่นา เดือนนี้ลุงเอาเงินมาให้เพิ่มอีกคนละห้าหมื่นนะ~"
"ขอบคุณครับ!^O^ ถ้าผมไม่ได้ลุงป่านนี้คงไปนอนกะเจ้าคิบอมมันตามสะพานลอยแล้วล่ะ"
"แจจุงจ๊ะ ทำไมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาลอยรอบๆ"เรียวอุคขัดจังหวะและมองไปรอบๆ แจจุงมองตามและเห็นดงแฮที่หน้าแดงๆลอยมา...คนสวยขมวดคิ้วมุ่น
สงสัยคุณป้าจะเป็นพวกมีเซนส์แบบครึ่งๆกลางๆแฮะ...=3=
"คุณป้าจะอยู่กินข้าวกับผมมั้ยครับ?"
ชวนไปตามมารยาทงั้นล่ะ=O=
"ไม่ล่ะจ้ะ ลุงเยเย่เค้ามีนัดน่ะ เย นี่มันจากบ่ายสามแล้วนะ เดี๋ยวคุณคังตะจะรอ~"
เรียวอุคแตะแขนเยซองเบาๆและหันมาเอ่ยลากับแจจุงที่ถือตะกร้ามะม่วงของฝากเจ้าเดิมจากคุณป้าเจ้าเก่า คนสวยโค้งตัวให้กับญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ โดยที่คุณลุงผู้ร่าเริงไม่ลืมที่จะหันมาโบกมือบ๊ายบายให้แจจุงด้วย
"ด๊อง...โกโบริแกไปแล้ว= ="
"โกโบริผมอยู่ข้างบนตะหาก= =llll"
"อะไรกันอีกเนี่ย...อ้าว พี่แจจุง ผมว่าจะลงมาหายุนโฮซะหน่อย ยมฑูตหมีไปไหนแล้วล่ะ?"คิบอมถาม ใบหน้าโกโบริของอังศุมาลินแดงขึ้นนิดๆเมื่อสบตาเข้ากับดงแฮที่ลอยว่อนอยู่ข้างล่าง
"นั่งดูเรื่องวุ่นๆของคุณนักร้อง เออแก ในเรื่องนี้มีตัวละครชื่อคิบอมกับดงแฮด้วยล่ะ^O^"
"ชื่อผมโหลขนาดนั้น?=___="
"นั่นล่ะ พี่ไปดูก่อนนะ เออนี่ พี่คิดว่าเดี๋ยวไอ้ฟักทองคงมาเหยียบบ้าน แกรับมันมาไว้ด้วย= =;;"
"ครับ=______="
คิบอมตอบเซ็งๆในขณะที่แจจุงวิ่งไปดูละครต่อ ฉับพลันทันที เสียงกริ่งก็ดังขึ้นราวกับรู้ใจ
"สวัสดีซองมิน=[]="
"อือ! จุนซูอยู่ไหนอ่ะ ฉันจะให้เค้าดูดวง!!"
ฟักทองในเสื้อชมพูเอ่ยเสียงใสหาโลมาแอ๊บแบ๊วที่วันนี้รับจ๊องออกไปจัดผีอีกแล้ว คิบอมส่ายหน้า
"จุนซูไม่อยู่ นายเข้ามาก่อนสิ"
"อือ!!!~ มีฟักทองมั้ยอ่ะ!!?"
_____________________________
...ทำไมต้องมาทำงานที่นี่นะ?....
คยูฮยอนบ่นพึมพำขณะที่ก้าวเดินไปตามทางฟุตบาทเพื่อไปที่ร้านที่สมัครงานแถวนี้ไว้ด้วย แถวๆนี้มันก็ซอยที่เปลี่ยวพอใช้ได้....สยองพอดูเลยล่ะ....
ผ่านทุกอาทิตย์....
คฤหาสน์คิมที่มีชื่อเสียงด้านความลี้ลับ....
"อ๊า!!!!!!!!!!!!"
....เสียงกรีดร้องน่าสยองพองขนดังมาจากในคฤหาสน์หลังงาม ร่างสูงกระชับเสื้อมีฮู้ดให้แนบตัวมากขึ้นและบ่นพึมพำ
"เฮี้ยนจริงๆ......."
ว่าแล้วคนตัวสูงก็เดินจากไปสู่แสงอาทิตย์ยามสายัณน์....
"อ๊า!! ฟักทองๆ พี่แจจุงงงง ฟักทองงงงงงงงง"
______________________________________
[MeaN Talks:]
ย่อหน้าสุดท้ายนี่มันอะไรกัน= =^^
เยแบบว่า...ใจดีมาก ดีนะไม่ให้เย่มันไปร้องเพลงการกุศลหาตังค์ให้บอม ก๊ากๆ
(ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงชอบซาละเปา เลยแต่ให้ลุงนั้นช่างนางงาม)
เอ่อ...ที่มาช้าเพราะว่าสอบค่ะ วันนี้ก็สอบเสร็จแล้ว แบบว่าดีใจ อิยะฮะฮะฮ่า!!!!!!!~
ป.ล.หนูขอซัก250เม้นได้มั้ยอ่าTTOTT เอาให้ถึงได้มั้ย~TTT^TTT
ความคิดเห็น