ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic TVXQ+SJ]Prince With Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง[Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #21 : [Part 19] Jealousy? or What?...อาการอะไรกันนะ?

    • อัปเดตล่าสุด 20 มิ.ย. 51


     

    Prince With Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง

    [Part 19] Jealousy? or What?...อาการอะไรกันนะ?

    "แจจุง...น้องนายเป็นอะไรเนี่ย กลับร่างแล้วยังไม่ปกติอีกเหรอ=_____=lll"

    เสียงเซเว่นดังขึ้นข้างๆตัวของแจจุงที่อ้าปากค้างอยู่นานสองนาน อึ้ง ทึ่ง เสียวกับความเปลี่ยนไปของน้องตัวเอง ใบหน้าสวยเหลือบไปมองยุนโฮที่นั่งมองไหของจุนซูแบบเงียบๆ....สีหน้าเย็นชาทำให้คนสวยน้อยใจขึ้นมาชั่ววูบ

    บอกไม่ถูกว่าความรู้สึกนี้คืออะไร.....

    น้อยใจเรื่องอะไรกัน?

    "สงสัยมันเป็นวันมามากของคิบอมน่ะ การบ้านคงจะสุมทับ^O^;;"

    "นี่ๆ นี่ไงวายอีกเล่ม เรื่องที่มีนักร้องเยอะๆแถมปวดหัวโวยวายกันทั้งเรื่อง เรื่องนี้สนุกมากเลยนะ!!>O<"

    "ไหนๆ.....ทำไมนายเอกชื่อแจจุงเหมือนฉันเนี่ย= ="

    "งั้นพระเอกก็ชื่อดองวุคอ่ะดิ่"

    เพียะ!

    "เขินนะเว่นนน!!!>O<"

    มือเล็กฟาดลงที่แขนของร่างสูงแบบเขินๆ เซเว่นยิ้มกว้าง ไอทมิฬมุมห้องก่อตัวขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์

    "นี่..แจจุง..."

    ดองวุคเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้คนสวยจนชิด ถ้ามองจากมุมไกลๆ ภาพที่เกิดขึ้นอาจจะทำให้เข้าใจผิดได้ง่ายๆ....มือของร่างสูงที่โน้มหน้าลงมามีแสงเปล่งประกายขึ้นวาบหนึ่ง ก่อนที่เรื่องจะเลยเถิด

    "อืม...."

    ดองวุคหยุดริมฝีปากไว้ก่อนที่มันจะแตะแจจุง ร่างบางหลับตาพริ้มและหน้าแดงก่ำ ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันไม่ใช่...แต่ภาพของคนตรงหน้าก็สวย...

    แจจุงโคลงหัวช้าๆ มือบางเลื่อนขึ้นมาแตะบ่าดองวุค ร่างหมีๆริมห้องเกร็งจนน่ากลัว ภาพที่เห็นจากมุมนี้มันทำให้เขาเดือดขึ้นมา...

    เจ็บปวดเหมือนเอามีดมากรีด.....

    ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้...ไม่เข้าใจจริงๆ

    ครืนนนน!!!

    เสียงฟ้าร้องเป็นสัญญาณของบางสิ่งบางอย่างที่นอกเหนือจากเรื่องฟ้าฝน ดองวุคเลื่อนมือไปปัดแก้มเนียนของคนตรงหน้าเบาๆพอดีกับที่แจจุงลืมตาขึ้นมา

    "น้ำลายติดหน้า=[]="

    "อะไรเนี่ย!! ฉันเขินอีกแล้วนะ!>O<"

    แจจุงทำท่าบิดไปบิดมาเรียกเสียงหัวเราะจากดองวุคได้....ร่างสูงนึกขอโทษอยู่ในใจ

    ขอโทษนะแจจุง...

    แต่ฉันอยากเห็นเพื่อนเก่าแก่กว่าสามร้อยปีมาดหลุดบ้างน่ะ...หึหึ

    ขอพระเจ้าช่วยควบคุมใจของแจจุงให้แค่ไม่ถึงนาทีคงไม่ผิดกฏข้อไหนสินะ^ ^;;

    "เออนี่....ฉันกลับก่อนนะ"

    "ง่า...นายรีบกลับทำไมเนี่ย นี่ยังไม่เย็นซะหน่อย=3="

    "อยากให้ฉันอยู่ต่อ?"

    "อือ!^O^"

    ไอทมิฬทวีขึ้นตามแรงดันของใครอีกคนที่เฝ้าไหให้หมอผี

    "ไม่ได้แล้วล่ะ ฉันจะปั่นงาน อย่าลืมทำของจารย์ซูยองด้วยนะ! บ๊ายบายแจจุง~"

    "อือ!!!"

    ทันใดนั้นมโนภาพของยมฑูตยิ้มง่ายก็เปลี่ยนไป....บรรยากาศวังเวงขึ้น...ร่างสูงหันขวับมาหาแจจุงเพราะเป็นห่วง...แต่ภาพที่เห็นคือเพื่อนยมฑูตที่ยืนยิ้มแสยะอยู่ข้างหน้า มีแจจุงทำหน้าอึ้งเป็นแบล็คกราวน์

    "ไม่ลาข้าหน่อยเรอะ?"

    "อือ บ๊ายบาย~"

    ตามนิสัยขี้เล่นทำให้ดองวุคโบกมือใส่หมีที่ยิ้มเหี้ยม ยุนโฮล้วงมือเข้าไปในย่ามของยมฑูตและหยิบถุงมือขนๆสีน้ำตาล รูปร่างเหมือนอุ้งตีนหมี...

    อย่าบอกนะ!....

    อย่า!!>O<

    "อุ้งตีนพิฆาตตตตต~!!!!"

    ท่าไม้ตายประจำยมฑูตที่อุปกรณ์แอ๊บแบ๊วที่สุด....ท่าไม้ตายที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากท่านซูมาน

    "Keep on walking like that!"

    (นึกภาพยุนทำท่าแร็บในpurple lineนะคะ หึหึ)

    ว่าแล้วก็เอาอุ้งมือตบบ้องหูของเว่นเข้าจังๆ=O=

     

     

     

     

     

    วิ้วววววว~

    หือ?

    ดองวุคยกมือขยี้ตาและก็ต้องสั่นหน้าไปมาเมื่อเห็นว่ายุนโฮยังคงสงบนิ่งอยู่ที่เดิม...

    ภาพหลอน...=[]=lll

    เขาเคยเห็นยุนโฮทำท่านั้นเฉพาะเวลาคับขันเท่านั้น...

    คิดไปได้เนอะ..= =lll

    คนคิดมากส่ายหัวเบาๆและเดินออกจากบ้านเฮี้ยนนี่ไป....

     

     

     

     

    "น่าเบื่อจริงๆเล้ยยย ทำไมไม่มีแบบเปิดป้ายแจกของรางวัลบ้างนะ?"

    แจจุงบ่นไปตามประสาคนขี้บ่น มือก็เลื่อนกดรีโมทไปเรื่อยๆ จนถึงช่องที่เขาชอบที่สุด...ช่องTVXQ!>O<

    "ไหนๆ ตอนนี้เค้าว่าจะเอาละครใหม่มาออก~"

    พูดคนเดียวอีกครั้งโดยมียุนโฮเป็นหมีทะมึนประกอบฉาก...

    "เหอ?...เรื่องวุ่นๆของคุณนักร้อง?"

    แจจุงทวนชื่อละครอีกครั้งด้วยความมึนงง(ขายฟิกเก่า ฮา)

    นายเอกชื่อแจจุง...พระเอกชื่อยุนโฮ ทำไมวะ ชื่อผมกะไอ้หมีบ้านี่มันโหลขนาดนั้นเลยเรอะ= =;;

     

    แจจุงๆ...นายเป็นอะไรของนายน่ะ นั่งยิ้มแปลกๆอยู่คนเดียวอยู่ได้

    เสียงหมีๆของในทีวีดังขึ้น แม้แต่ยุนโฮยังเบือนหน้าจากไหมาดูด้วยความสนใจ...

    ฉันล่ะสยองหมีในทีวีว่า ทำท่ากร่างๆ...เอ๊ะ ยุนโฮตัวจริงทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ฟะ =___=ll

    ปากดีนะหมีอ้วน!...เดี๋ยวแม่สั่งอดข้าวเลย

    นั่นเสียงนายเอกที่หล่อน้อยกว่าผม^O^

    "ยุนโฮ...ทำไมนายเป็นแบบนี้ล่ะ นายแอบไปแสดงหนังมาเหรอ=O="

    ร่างบางหันไปถามเพราะยุนในทีวีเดินสะบัดตูดเก็บหางจากไปจนเขาหมั่นไส้ ยุนโฮปรายตามอง

    "ข้าไม่บ้าแบบนั้น อีกอย่างเจ้าต้องโทษคนแต่ง"

    ว่าแล้วหมีก็สะบัดหางเก็บตูดจากไป..ทิ้งให้คนแต่งทั้งสองอ้าปากค้าง

    _________________________________________

    "คิบอม...บอกแล้วว่านายต้องเชียร์กับชั้น!!>O<"

    "ไม่!!!=O="

    หนึ่งคน หนึ่งวิญญาณที่กำลังเปิดศึกโต้เวทีข้างหน้าฮันกยองและคนแบ๊ว(สองคนหลังนั่นหากิจกรรมทำกันแบบประสาคนรักแล้ว)

    "นายต้องอยู่ฝ่ายฉันสิ!"

    "ยุนแจ!"หาคำเถียงไม่ได้ชายแก้มป่องก็ส่งเสียงเชียร์ซะดื้อๆ

    "เว่นแจ!"ด๊องน้อยก็ไม่ยอมแพ้ เชียร์คู่แก้ขัดไปซะก่อน

    "ยุนแจ!"

    "เว่นแจ!"

    "ยุนแจจจ~!!!"

    "เว่นแจจจ~"

    "ยุนแจ๊!!"

    "คิเฮ~"

     

     

     

    ห๊ะ...=O=

    "อ่า...ไม่ใช่ๆ ฮันฮยอก!!>O<"

    "ดีมากดงแฮ^O^"

    ฮันกยองที่ตอนนี้จับฮยอกแจนอนหนุนตักยกนิ้วโป้งให้ผีหน้าหวานที่ลอยว่อน คิบอมก้มหน้างุด...แก้มป่องๆเริ่มแผ่สีแดงจัดให้น่าหยิก

    คิเฮ....

    เขินนน~

    "ทำอะไรก็ไม่รู้ตะเองอ่ะบ้า~ ยั้ยยัยยา เขิ๊นเขินนนน"

    ดงแฮเองก็ร้องเพลงขึ้นมาอีกคนและลอยทะลุกำแพงไปเลย..คิบอมมอง ตามผนังที่ดงแฮเพิ่งทะลุไป ทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้ดู ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มแต้มอยู่...

    "ดูเข้าไป เออ กำแพงสีเหลืองมันกลายเป็นสีชมพูหมดแล้ว=O="

    เสียงกวนๆจากคนที่ลูบหัวไก่ที่ตอนนี้หลับไปแล้วดังขึ้นกวนใจเจ้าชายแก้มป่อง คิบอมปรับอารมณ์ให้กลับมาเท่แบบเดิม

    "ไม่หลอกเด็กแบบพี่หรอกน่า ไม่มีปัญญาหาที่เต็มเต็ง= ="

    "=[]=...."

    และคิบอมก็เดินออกไปจากห้องให้คนหลอกเด็กบ่นงึมงำๆอยู่คนเดียว...

    _______________________________________

    กริ๊งงงง!!!!!!!!!

    "อะไรนักหนาวะ ละครกำลังสนุก ถ้าไม่โฆษณานะ ฉันไม่ออกมาเปิดให้หรอก= ="เสียงคนติดละครโวยวายง้องแง้งออกมาให้ได้ยิน แจจุงเปิดประตูแล้วคนที่เข้ามาคือคุณลุงเยซองกะคุณป้าเรียวอุค=[]=

    "หวัดดีครับ^O^;;"

    "หวัดดีจ้ะแจจุง นี่คิบอมหายไปไหนเนี่ย?"

    เรียวอุคยิ้มหวาน แจจุงเชื้อเชิญผู้สูงอายุเข้าบ้านโดยเร็ว และรับรองโดยน้ำคนละหนึ่งแก้วที่ห้องนั่งเล่น

    "ลุงแวะมาดูเรื่องค่าน้ำค่าไฟน่ะ^O^"

    เยซองว่า เขาเองเป็นผู้อุปถัมภ์เด็กๆทั้งหมดในบ้าน ทั้งค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเทอม อาหารหรืออื่นๆ ด้วยเงินที่บริษัทของตระกูลคิม เขาเป็นเพียงผู้จัดการเงินเท่านั้น

    "ฮะ นี่บิลทั้งหมด"แจจุงหยิบเอกสารที่รวบรวมมาแล้วให้คุณลุงสุดที่รัก เยซองหยิบมาดูและทำหน้ายิ้มๆ

    "หลานๆก็ไม่ได้ใช้เยอะเท่าไหร่นี่นา เดือนนี้ลุงเอาเงินมาให้เพิ่มอีกคนละห้าหมื่นนะ~"

    "ขอบคุณครับ!^O^ ถ้าผมไม่ได้ลุงป่านนี้คงไปนอนกะเจ้าคิบอมมันตามสะพานลอยแล้วล่ะ"

    "แจจุงจ๊ะ ทำไมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาลอยรอบๆ"เรียวอุคขัดจังหวะและมองไปรอบๆ แจจุงมองตามและเห็นดงแฮที่หน้าแดงๆลอยมา...คนสวยขมวดคิ้วมุ่น

    สงสัยคุณป้าจะเป็นพวกมีเซนส์แบบครึ่งๆกลางๆแฮะ...=3=

    "คุณป้าจะอยู่กินข้าวกับผมมั้ยครับ?"

    ชวนไปตามมารยาทงั้นล่ะ=O=

    "ไม่ล่ะจ้ะ ลุงเยเย่เค้ามีนัดน่ะ เย นี่มันจากบ่ายสามแล้วนะ เดี๋ยวคุณคังตะจะรอ~"

    เรียวอุคแตะแขนเยซองเบาๆและหันมาเอ่ยลากับแจจุงที่ถือตะกร้ามะม่วงของฝากเจ้าเดิมจากคุณป้าเจ้าเก่า คนสวยโค้งตัวให้กับญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ โดยที่คุณลุงผู้ร่าเริงไม่ลืมที่จะหันมาโบกมือบ๊ายบายให้แจจุงด้วย

    "ด๊อง...โกโบริแกไปแล้ว= ="

    "โกโบริผมอยู่ข้างบนตะหาก= =llll"

    "อะไรกันอีกเนี่ย...อ้าว พี่แจจุง ผมว่าจะลงมาหายุนโฮซะหน่อย ยมฑูตหมีไปไหนแล้วล่ะ?"คิบอมถาม ใบหน้าโกโบริของอังศุมาลินแดงขึ้นนิดๆเมื่อสบตาเข้ากับดงแฮที่ลอยว่อนอยู่ข้างล่าง

    "นั่งดูเรื่องวุ่นๆของคุณนักร้อง เออแก ในเรื่องนี้มีตัวละครชื่อคิบอมกับดงแฮด้วยล่ะ^O^"

    "ชื่อผมโหลขนาดนั้น?=___="

    "นั่นล่ะ พี่ไปดูก่อนนะ เออนี่ พี่คิดว่าเดี๋ยวไอ้ฟักทองคงมาเหยียบบ้าน แกรับมันมาไว้ด้วย= =;;"

    "ครับ=______="

    คิบอมตอบเซ็งๆในขณะที่แจจุงวิ่งไปดูละครต่อ ฉับพลันทันที เสียงกริ่งก็ดังขึ้นราวกับรู้ใจ

    "สวัสดีซองมิน=[]="

    "อือ! จุนซูอยู่ไหนอ่ะ ฉันจะให้เค้าดูดวง!!"

    ฟักทองในเสื้อชมพูเอ่ยเสียงใสหาโลมาแอ๊บแบ๊วที่วันนี้รับจ๊องออกไปจัดผีอีกแล้ว คิบอมส่ายหน้า

    "จุนซูไม่อยู่ นายเข้ามาก่อนสิ"

    "อือ!!!~ มีฟักทองมั้ยอ่ะ!!?"

    _____________________________

    ...ทำไมต้องมาทำงานที่นี่นะ?....

    คยูฮยอนบ่นพึมพำขณะที่ก้าวเดินไปตามทางฟุตบาทเพื่อไปที่ร้านที่สมัครงานแถวนี้ไว้ด้วย แถวๆนี้มันก็ซอยที่เปลี่ยวพอใช้ได้....สยองพอดูเลยล่ะ....

    ผ่านทุกอาทิตย์....

    คฤหาสน์คิมที่มีชื่อเสียงด้านความลี้ลับ....

    "อ๊า!!!!!!!!!!!!"

    ....เสียงกรีดร้องน่าสยองพองขนดังมาจากในคฤหาสน์หลังงาม ร่างสูงกระชับเสื้อมีฮู้ดให้แนบตัวมากขึ้นและบ่นพึมพำ

    "เฮี้ยนจริงๆ......."

     

    ว่าแล้วคนตัวสูงก็เดินจากไปสู่แสงอาทิตย์ยามสายัณน์....

     

     

    "อ๊า!! ฟักทองๆ พี่แจจุงงงง ฟักทองงงงงงงงง"

    ______________________________________

    [MeaN Talks:]

    ย่อหน้าสุดท้ายนี่มันอะไรกัน= =^^

    เยแบบว่า...ใจดีมาก ดีนะไม่ให้เย่มันไปร้องเพลงการกุศลหาตังค์ให้บอม ก๊ากๆ

    (ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงชอบซาละเปา เลยแต่ให้ลุงนั้นช่างนางงาม)

    เอ่อ...ที่มาช้าเพราะว่าสอบค่ะ วันนี้ก็สอบเสร็จแล้ว แบบว่าดีใจ อิยะฮะฮะฮ่า!!!!!!!~

    ป.ล.หนูขอซัก250เม้นได้มั้ยอ่าTTOTT เอาให้ถึงได้มั้ย~TTT^TTT

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×