คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : [Part 18]God Command เพราะพระเจ้าสั่งมา
Prince with Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง
[Part 18]God Command…เพราะพระเจ้าสั่งมา
ไหประหลาดสั่นกึกๆก่อนแสงสีม่วงจะสว่างวาบ ร่างสูงของบุคคลที่อาศัยอยู่ในไหปรากฎกายขึ้น เจ้าของร่างหันไปมองหมอผีน่ารักที่กำลังนอนหลับพร้อมกอดหมอนข้างตุ๊กตาโลมาตัวโต มือแกร่งไล้ใบหน้าหวานด้วยความเอ็นดู
“ขอโทษนะ...ที่หนีออกมาแต่มันจำเป็นจริงๆ”
________________________________________________
สายลมพัดเอื่อย ยุนโฮนั่งแกว่งขาอยู่บนหลังคาสีหน้านิ่งสนิท นัยน์ตาสีนิลไร้ความรู้สึกใดๆแลดูอ่านยาก และไม่นานร่างสูงสมส่วนก็ปรากฎขึ้นทางด้านหลังอย่างเงียบเชียบ
“ขึ้นมาทำอะไรข้างบนไม่ทราบ?”คนถูกถามไหวไหล่หันไปมองแขกยามวิกาล
“หนีจากหมอผีนั่นได้แล้วรึไง...”คำทักเรียบ ยูชอนยิ้มกริ่ม
“ต้องถามว่า...ยอมจากลาจากจุนซูได้ยังไงต่างหาก”ยุนโฮขมวดคิ้วกับคนเล่นแง่ ยูชอนหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนต่อ “วันนี้...เป็นวันพระจันทร์เต็มดวง เจ้าก็รู้ว่าพลังของยมฑูตจะเพิ่มขึ้นสูงอีกเท่าตัว”ยุนโฮพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงว่ารู้แล้ว ยูชอนระบายยิ้มบางก่อนถาม “ว่าไง...อาคมจุนซูเสื่อมลงไป ลำพังฝีมือเจ้าก็สูงอยู่แล้วยิ่งคืนนี้พลังที่เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว....”
“เจ้าจะถามข้าว่า...จะกลับนรกมั๊ยใช่รึเปล่า?”
“หึ...คิดเองนะ” ^^
“อยากกลับแต่ยังกลับไม่ได้....”
“เพราะอะไรกันหรือ....คุณรูปหล่อ?”ปลายเสียงขึ้นสูงจนน่าจะจับไก่มาถอนขน ยุนโฮถอนหายใจเบาๆ
“พระเจ้าสั่ง...”คราวนี้คนฟังเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างคนจับพิรุธ
“แน่ใจว่าแค่นั้น....ไม่ใช่ว่าเพราะเจ้าดองวุคนั่น?”กระแสเสียงกระเซ้าเล่นเอาใบหน้าคมกระด้างขึ้นมาในฉับพลัน “ดองวุคผู้ขึ้นมาจากขุมนรกเพื่อมาหา....”
ยุนโฮลุกพรวดเล่นเอาอีกคนแทบตกหลังคา นัยน์ตาคมแข็งกร้าวในขณะที่อีกคนเริ่มสบถด่า ยุนโฮมองหน้ายูชอนนิ่งบอกเสียงเย็น
“อย่าพูดชื่อนั้นให้ข้าได้ยิน”
“เกลียดขนาดนั้น?....อ้อ แน่ละสิกับคนที่จะมาแย่งแจจุงไปนี่นา...”คนช่างยั่วยังยั่วไม่หยุดแต่ก็ต้องกลืนน้ำลายเอื๊อกเพราะเสียงแหลมที่กระทบโสตประสาท
“ปาร์ค ยู ชอน!!!” >O<!!
“เฮ้ย! ยุนไปก่อนนะเว้ย แม่ข้ามาตามว่ะ” =O=”
สั่งลายังไม่ทันขาดคำคนเป็นแม่ก็ปีนหลังคาขึ้นมาด้วยใบหน้าบูดสนิท
“หนีออกมาทำไม?”
“เป็นห่วง?”
“ฉันถามนาย ไม่ใช่ให้นายถามฉันยูชอน”ร่างบางบอกแหลม ยูชอนจึงพยักเพยิดไปทางยุนโฮที่ยืนเป็นแบล็กกราวด์ลายหมี จุนซูเอียงคอไปมองหมีแล้วก็พยักหน้าหงึกๆ “ฉันเชียร์นายนะ...ถึงแม้ว่าไอ้คิเฮนั่นจะเชียร์ดองวุค”
“รู้มั๊ย...ว่าคำเชียร์ของหมอผีนี่ศักดิ์สิทธิ์”ยูชอนบอกสมทบ ยุนโฮขมวดคิ้วจนแทบจะผูกกันเป็นโบว์ จุนซูเบ้ปากอย่างหมันไส้บ่นหงุงหงิง “เออ...ตะกี้ที่ตามมานี่เป็นห่วงใช่มั๊ย?”
คนถูกถามใบหน้าน่ารักขึ้นสีจัดก่อนเจ้าตัวจะรีบก้าวฉับๆเดินออกไป มือเล็กเกาะหลังคาไว้เตรียมจะปีนลงแต่ยังไม่ทันไรร่างบอบบางก็ลอยขึ้นด้วยอ้อมกอดของยูชอน จุนซูดิ้นพล่านเหมือนโลมาขาดน้ำยูชอนเบ้หน้ากับศอกแหลมที่กระทุ้งเข้ามาก่อนจะปล่อยร่างบางในอ้อมแขนลงสู่พื้นห้อง
ทันทีที่เท้าแตะพื้นคนน่ารักก็สะบัดตัวหลุดจากอ้อมกอดปลากหมึกทันที
ท่าทางแบบนี้งอนชัวร์!!!
งอนที่ข้าหนีล่ะสิ...
น่ารักจริงๆเลย....
“จุนซู...คนน่ารักมักขี้งอนจริงมั๊ย แล้วข้าก็มีนิสัยติดตัวอยู่อย่างหนึ่งที่แก้ไม่หายสักที...”คำเอ่ยลอยๆที่ทำให้คนยืนหันหลังหยุดฟัง ยูชอนจึงต่อ “นั่นคือ...ข้ามักง้อแต่กับคนที่น่ารักเท่านั้น แต่เจ้า....”
คนฟังตวัดกลับมามองพร้อมนัยน์ตาเขียวปั๊ด จุนซูเม้มริมฝีปากแน่น
สรุปจะไม่ง้อแถมยังด่าว่าไม่น่ารัก
ไอ้นี่นิ่ จับฆ่าเลยดีมั๊ยเนี่ย!!!!
ยูชอนสาวเท้าเข้ามาใกล้ รอยยิ้มเพลย์บอยประดับลงบนดวงหน้าพร้อมเสียงทุ้มนุ่มเซ็กซี่ที่เอื้อนเอ่ย
“แล้วบังเอิญเจ้าเป็นคนที่น่ารักที่สุด...เห็นทีจะไม่ง้อไม่ได้”
“นายด่าฉันว่าขี้งอน!!!”คนอายยังลบความอายได้อย่างน่ารักสมกับเป็นจุนซู ยูชอนอมยิ้มน้อยๆก่อนจะรวบตัวโลมาน้อยเข้ามากอด
“น่ารักจริงๆเลยยย!!!”
_____________________________________
คิม คิ บอม คุณชายคนเล็กของตระกูลคิมหลังจากวิ่งเข้าห้องน้ำมาพร้อมกับกระจกคู่ใจ มือของคนหล่อแก้มป่องลูบมันยิกๆสักพักคนหล่ออีกคนก็โผล่มาจ๊ะเอ๋
“ชิม ชาง มิน ยินดีให้บริการคร้าบบบ~!”
“เบาๆหน่อย...ฉันมีเรื่องจะถาม”คิบอมบอกเสียงแผ่วแลดูลึกลับ ชางมินพยักหน้าหงึกหงักรับคำ
“ว่ามาสิ...”
“ฉันสงสัยว่าดงแฮถูกฆาตกรรม”ถามลองหยั่งเชิงความจริงก็ไม่ค่อยแน่ใจกับประเด็นนี้ ชางมินทำหน้าเครียดขึ้นมาในฉับพลันก่อนจะหยิบซูชิขึ้นมากิน
“มันก็ถูก...ไงต่อ”
นั่นไง...พระเจ้าเดินตามเกมส์ผมแล้ว!!!!
ดงแฮถูกฆาตกรรม!!!
“ใครฆ่าดงแฮ?”คราวนี้คนในกระจกเงียบไปครู่ก่อนบอกเสียงเรียบหน้าตาดูจริงจังน่าเชื่อถือ
“ของฟรีไม่มีในโลก...นายต้องเอาของมาแลกกับคำตอบ”
“เอาอะไรล่ะ...ของกินพิสดารแบบไหนอีก?” =O=”
“เปล่า...”ชางมินเว้นช่วงให้คิบอมสนใจ ใบหน้าคนหน้ากระจกเลื่อนเข้ามาใกล้อย่าสนใจจนหน้าแทบจะติดกระจกเล่นเอาพระเจ้าหน้าเหวอปัดมือไล่ “ใกล้ไปๆ เขยิบหน้าออกไปหน่อยเด่ะ” =O=
“นายจะให้ทำไรบอกมาเร็วๆ”คิบอมเริ่มรำคาญ
“สนับสนุนลัทธิยุนแจ คิดท่าเชียร์ยุนแจ ไปเต้นให้พวกเค้าดู...แล้วฉันจะบอกว่าใครฆ่าดงแฮ”
คำบอกที่เล่นเอาคนหล่อมุ่นหัวคิ้วทำหน้าลำบากใจก่อนจะพยักหน้าหงึกหงักตกลง
“ก็ได้....” -*-
__________________________________
วันนี้เป็นวันเสาร์และแน่นอนมันเป็นวันหยุด คิบอมลุกขึ้นมานั่งบนเตียงขยี้ตาเพราะความง่วงงุนจนคนเขียนจะละลายอยากจับกด (อ้าวว...เฮ้ย!)
นัยน์ตาคู่คมกวาดมองไปรอบๆแต่ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อไม่เห็นหน้าของเจ้าวิญญาณดงแฮที่จะมานั่งกวนผมทุกวัน แต่ก็ดี...
ผมจะได้มีสมาธิในการคิดท่าเชียร์ยุนแจ... = =”
คิบอมนั่งขัดสมาธิเท้าขวาทับเท้าซ้ายหลับตาลง เอานิ้วมาจิ้มลิ้นแล้วเอาไปทาๆตรงขมับเป็นท่าอิคคิวซัง
..................................
...................
ปิ๊งป่องง~!
คิดออกแล้ววว >O<
วืดดดด~
ร่างโปร่งใสของผีน่ารักดงแฮลอยเข้ามาให้ห้อง เมื่อเจ้าตัวเห็นเจ้าของห้องตื่นอยู่ก็เริ่มโวยวาย
“พี่ดองวุคมา พายุเข้าอีกแล้วอ่าบอมมม~” TTOTT
และแล้วเสียงของชางมินก็ลอยก้อง
....เต้นให้พวกเขาดู...
= =” อนาจิตตัง
คิบอมเดินเข้าห้องน้ำไปทำภารกิจลับ 007 ที่ให้ใครล่วงรู้ไม่ได้ 10 นาทีเขาก็ออกมาพร้อมเสื้อตัวใหม่ ดงแฮที่นั่งแกว่งขาบนเตียงอยู่ลอยเข้ามาใกล้คิบอมมองหน้าผีแล้วถอนหายใจ
“ว่าอะไรมั๊ยถ้าฉันไปไปเชียร์ยุนแจ...” =O=”
“ไม่ว่า...คู่นี้ฮอตอยู่” = =”
คิบอมพยักหน้าหงึก ดงแฮก็เริ่มงงว่าทำไมคนอย่างคิบอมที่ไม่ค่อยจะสนใจพี่ชายตนเองถึงได้มาถามเรื่องแบบนี้
____________________________________
น่าเบื่อ... -3-
คนจีนบ่นงึมงำหลังจากที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ตรงนี้รอฮยอกน้อยที่ออกไปซื้อโซยุกับป้ารี่อินนานแล้ว แล้วตอนนี้ก็ไม่มีอะไรน่าพิสมัยสักนิด
“เว่นๆ...วายเรื่องนี้สนุกเนาะ นายเอกเป็นคน พระเอกเป็นยมฑูต”แจจุงฉีกยิ้มกว้าง เซเว่นยื่นหน้าเข้ามาดูพยักหน้าหงึกๆโดยมีไอทมิฬของยุนโฮลอยออกมาเป็นแบล็กกราวด์
“ชอบเหรอ...นี่มันเรื่องของฉันกับนายเลยนะแจจุง” ^^
แจจุงหัวเราะแหะๆพลางเอี้ยวตัวไปมองยมทูตที่เริ่มชอบทำตัวเป็นยมฑูตโรคจิตขึ้นทุกวันแล้วยิ้มส่งทั้งๆที่ไม่รู้ว่าทำไมต้องหันไปมองไอ้หมีนั่นด้วย
ยุนโฮจ้องตอบแจจุงด้วยแววตาดุดันจนน่ากลัว เซเว่นแย้มยิ้มละไมให้แจจุงและยังไม่ทันจะพูดม่ออะไรต่อน้องชายคนเล็กในฉบับใหม่ก็ปรากฏกาย
แท่นแท้นนน
“ใครบอกวายเรื่องนั้นมันของคู่ยุนแจ!”ผู้ผดุงความยุติธรรมปรากฎกาย โอ๊ทท!
“คิบอม...ดงแฮเข้าอีกแล้วเหรอ?” =O=
“อะไรพี่แจจุง....ผมอยู่นี่” = =
“ยุนแจ ยุนแจ ฟอร์เอเวอร์~”คิบอมเริ่มเต้นเพลง Marry U ก่อนทำท่าซารังแฮ “รักคุณเข้าแล้วยุนแจ~”เท่านั้นยังไม่พอคนทุ่มทุนเพราะคำบอกของพระเจ้ายังวิ่งทั่กๆไปหายุนโฮที่นิ่งสนิทไม่ปล่อยรังสีอาฆาตออกมาสักนิดบางทีคงงงกับการเปลี่ยนไปของคิบอม
“จุนซู...นายเอาไรให้น้องฉันกิน?”คนเป็นพี่เริ่มหันไปโทษคนมีอาคมที่ส่ายหัวหวืดไม่รับรู้
“จุดอ่อนของยุนนน...อยู่ตรงที่หัวใจ~” เพลงละครที่คิบอมโดนแจจุงจับให้มานั่งดูเป็นเพื่อนเป็นประจำถูกขับร้องโดยชายบอม ปองศักดิ์ = =
=[]=”........
“ฉันคงฝันไป....”ฮันกยองกุมขมับตัวเองแล้วลุกขึ้นเข้าไปในห้องรับแขกแล้วนอนพาดตัวยาวบนโซฟา “ขอหลับต่อล่ะนะ...” -*-
“บอม...พี่ว่าเราน่ะ....ไปตรวจสภาพจิตดีมั๊ย?” -*-
“ขอบคุณในความหวังดี แต่ไม่เอาครับ ผมทำไปเพราะจำเป็น...ไงๆก็ได้กะพี่ยุนเร็วๆนะ”พูดจบก็วิ่งปรู๊ดจากไปให้อีกคนอ้าปากค้าง อีกคนขมวดคิ้วไม่พอใจส่วนอีกคนก็ได้แต่แอบยิ้มมุมปาก
“ไอ้น้องเวรรรรร!!!!” >O<
_____________________________________
“โซยุ....”เสียงแอ๊บแบ๊วดังขึ้นพร้อมเจ้าของร่างที่เดินแกว่งถุงโซยุไปมาอย่างร่าเริง ฮยอกแจเดินเอาโซยุไปวางในครัวก่อนจะเดินไปตรวจตราห้องรับแขก
คนตัวเล็กเอียงคอเข้าไปมองดูคนที่มาหลับในห้องรับแขกอย่างงุนงง
“พี่ฮันฮะ...ที่นี่ห้องรับแขก เอาไว้รับแขกไม่ได้เอาไว้ให้นอนนะฮะ....”คนแบ๊วเขย่าตัวคนหลับไปมา ฮันกยองพลิกตัวหลบก่อนพึมพำเสียงอู้อี้
“พี่รักนายนะฮยอกแจ....แจ่บๆ”
รัก?...
พี่ฮันละเมอว่ารักผม...
หมายความว่าไงอ่ะ? (‘ ‘?)
คนตัวเล็กเริ่มอยากรู้คำตอบวิ่งพรวดออกไปจากห้องรับแขกจนชนเข้ากับคิบอมที่บังเอิญเดินผ่านมาพอดิบพอดี ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อเห็นว่าเป็นคิบอม คนน่ารักจึงยิงคำถาม
“รักคืออะไรฮะ?”
คนฟังอึ้ง อ้าปากค้าง เหงื่อตก...
“ไปเอามาจากไหน?” = =
“พี่ฮันบอก...แต่ไม่รู้ความหมาย”ฮยอกแจตอบเสียงใส คิบอมพยักหน้าอึนๆก่อนจะตอบโดยให้ความหมายที่คิดว่าคนตัวเล็กจะเข้าใจ
“รักคือความรู้สึกดีๆที่อีกคนมีให้น่ะ” -*-
“อ้อ...ขอบคุณนะ!”ฮยอกแจฉีกยิ้มแล้ววิ่งพรวดเข้าไปในห้องรับแขกปล่อยให้คิบอมเดินถือกระจกมึนๆเข้าห้องน้ำไป
พอเข้าไปหนุ่งชาวจีนก็ตื่นขึ้นมานั่งพอดี ฮยอกแจฉีกยิ้มส่งฮันกยองยิ้มตอบอย่างงงๆ
“พี่ฮันรักผมเหรอ....”
o_O”
“พี่ฮันละเมอว่ารักผม...ขอบคุณนะ” ^O^
ตรูเนี่ยนะละเมอ!!!!
“ฮยอกก็รักพี่นะ~” ^ ^
คราวนี้ฮันกยองยิ้มแก้มแทบปริ่ ซาบซึ้งจริงๆแม้รู้ว่าคนตัวเล็กคงไม่ได้เข้าใจคำว่ารักหรอก และแล้วแผนการชั่วร้ายของคนหื่นก็ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
“รู้มั๊ยคนรักกันเค้าทำกันยังไง?”
“ไม่รู้ฮะ”
ฮันกยองรวบตัวคนตัวเล็กเข้ามากอดก่อนจะบรรจงจูบหวานๆให้กับร่างเล็กเพียงผิวเผิน ฮยอกแจมุ่นหัวคิ้วก่อนถาม
“ทำเหมือนเวลาเพื่อนสนิทเจอกันเลยนะฮะ”
“เปล่า...เค้าบัญญัติใหม่แล้ว อันนี้สำหรับคนรักทำกันและนายก็ห้ามทำกับใครแบบนี้นอกจากพี่คนเดียว....”
“อ้อ....เข้าใจฮะ!” ^O^
โถ่ๆ ฮันเอ๊ย ความรู้สึกในตอนนี้....ไม่ต่างอะไรกับการหลอกเด็กเลยย TTOTT
__________________________________________
คิบอมเริ่มขัดหาเลขกับกระจกอีกแล้ว - -
“เดี่ยวนี้นายนัดเจอฉันบ่อยแฮะ...คิดไรป่ะเนี่ย?”พระเจ้าตัวดีโผล่หน้ามาทางกระจกใส คิบอมแยกเขี้ยวขู่
“ไม่ต้องมาอ้อมค้อม นายก็รู้ว่าฉันต้องการอะไร”
“อะไร?”คำยอกย้อนเสียงซื่อหน้าซื่อเล่นเอาเส้นเลือดบนหัวคิบอมเริ่มปวดตุ๊บๆ
“ดงแฮตายยังไง?”สิ้นคำถามชางมินแย้มยิ้มริมฝีปากกว้างที่ทำให้หัวใจคิบอมเริ่มเต้นไม่เป็นกระส่ำ ใบหน้าคมร้อนวูบจังหวะเดียวกับที่ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามา
มันจะหลอกอะไรผมรึเปล่าวะ?! - -
“ฟังให้ดีนะ...”ชางมินเอ่ยเกริ่นก่อนจะย้ำซ้ำให้ชัดเจนในโสตประสาทด้วยคำสามคำที่ทำให้คนฟังแทบจะพุ่งตัวเข้าไปในกระจก
“ผม-ไม่-บอก” ^O^
------------------------------------
[...M@y Talk...]
อื้ม...ตอนนี้รั่วมากสำหรับเรา คิบอมน่ะทำไปได้ =-=
ย๊ากกฟิค SM ยังไม่ไปถึงไหนเลย TTOTT (แต่ก็ก้าวหน้ากว่ามีนละกัน)
อันนี้สำคัญ
** เม้นด้วย ไม่อย่างนั้นจะแต่งให้ไอ้หมีมันทึ่ม ไม่รู้ว่ารักแจไปจนจบเรื่องจริงด้วย!!!**
เม้นหน่อยน่า... 240 เม้นก็ได้...TTOTT อ่ะๆ 235 ก็ได้ ต้องการมากมาย...
ความคิดเห็น