คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [Part 9] That's Why I'll Find...เหตุผลและความรู้สึก
Prince With Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง
[Part 9] That's Why I'll Find...เหตุผลและความรู้สึก
ซองมินมองใบหน้าหล่อเหลานั่นอย่างครุ่นคิด ในใจแอบด่าเล็กน้อยกับใบหน้านิ่งๆเย็นๆน่าจับถีบประมาณผีที่ลอยทำหน้าเรียบอยู่ในบ้านพี่แจจุง ก่อนที่ร่างสูงจะสาวเท้าออกไปจากร้านฟักทอง ทิ้งความสงสัยไว้ให้ซองมิน
ไอ้หมอนี่มันอยู่ข้างห้องเรานี่หว่า....
เอ๊ะ!...หรือเราจำคนผิดเนี่ย=[]=
ช่างมันเหอะ!
เรามาเฮฮาปาจิงโกะกับฟักทองดีกว่า!
"ป้าโบอาฮะ.....ขอพายฟักทองกับเค้กฟักทองฮะ^ ^"
"จ้ะ...เห็นหนูมาทุกวันป้าเลยลดให้บ่อยๆนะเนี่ย!"คุณป้ากวอนโบอาแสนจะใจดีของซองมิน ผู้ควบคุมดูแลร้านฟักทองเชิ้บๆแห่งนี้ คุณป้าที่ซองมินเคารพรัก!>O<! หญิงวัยกลางคน(โบอาตบหัวคนแต่ง)หันไปหยิบๆจับๆฟักทองในร้าน นัยน์ตาของซองมินยังดูมีแววครุ่นคิดเรื่องผู้ชายคนนั้นไม่หาย แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร ปากก็โพล่งถามคุณป้าไปก่อนซะแล้ว
"เอ่อ.....คนที่ชื่อคยูฮยอนนั่น เค้าเป็นใครเหรอฮะ?"
"หือ....สนใจด้วยเหรอซองมิน? อย่าบอกนะว่าชอบคยูฮยอนให้แล้ว"โบอาหยอกเด็กหนุ่มตรงหน้านิดๆ ซองมินบู้ปากและสั่นหัวแรงๆ
"เปล่าฮะ...เหมือนเค้าจะอยู่ข้างห้องผม"
"อ้อ...เค้าชื่อโจคยูฮยอน มาทำงานที่ร้านได้อาทิตย์ก่อนนี่เอง....เห็นว่าเขาอยู่คนเดียวก็เลยต้องหางานทำเยอะหน่อย แต่พอคยูฮยอนมาทำงานที่นี่เค้าก็ดึงดูดผู้หญิงให้มาซื้อฟักทองได้อีกเยอะเลยล่ะ^ ^"
"โห.....=[]="
ไม่น่าเชื่อ...เห็นหน้าเครียดๆแบบนั้นมีฟีโรโมนด้วยเร๊อะ!
"อ้ะนี่จ้ะ เก้าพันวอน"โบอาส่งถุงสีชมพูสกรีนลายฟักทองสีเหลืองเต้นดุ๊กดิ๊กให้ซองมิน ร่างบางรับมาและเอ่ยขอบคุณเบาๆ...
เอ๊ะ...แล้วที่จุนซูบอกว่าเนื้อคู่เราจะมาล่ะ=A=
อย่าบอกนะว่าเนื้อคู่คือไอ้หน้าเครียดคนนั้น= =;;
ไม่ล่ะมั้งงง~!
ไม่มีทางงง=[]=
เดินแบบมึนๆออกมาจากร้านและคลำทางกลับหอพักแบบสับสน ถัดจากร้านฟักทองก็เป็นหอพักพอดี สะดวกสบาย หึหึ=w=...ซองมินสาวเท้าขึ้นไปที่ชั้นสอง ก่อนจะผลักประตูเข้าไปเบาๆ...ในห้องมีแต่ของโทนสีชมพู จัดแต่งห้องได้เรียบง่าย...แต่มันสะดุดตาตรงที่ทุกอย่างมีแต่ชมพูกับชมพู ร่างบางวางขนมที่ได้มาไว้ข้างเตียงและวิ่งเข้าห้องน้ำไป ในใจหมายมาดว่าจะวิ่ผ่านน้ำให้เร็วที่สุด...
จะได้ออกมากินฟักทอง~!
ฟักทองงง รอเค้าด้วยยย~!!
อีกสามนาทีต่อมา ฟักทองแมนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนสีชมพูอื๋อ....นัยน์ตาใสเหลือบดูนาฬิกาและมุ่นหัวคิ้วเมื่อพบว่ามันสามทุ่มแล้ว=[]= พรุ่งนี้ยังต้องไปเรียนอีก...
เอาหูมาใกล้ๆสิฮะ...
เคะไม่จำเป็นต้องอาบน้ำสะอาดทุกคนนะ!
ร่างอวบๆหยิบฟักทองขึ้นมาแทะ ท่าเหมือนกระต่ายแทะฟักทองยังไงยังงั้น แทะไปได้ไม่เท่าไหร่...หูที่ไวเหมือนกระต่ายอลาสก้าก็ได้ยินเสียงบางอย่าง
"หือ?...."
เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นนอกห้องเบาๆทำให้คนที่เมื่อวานเพิ่งไปดูหนังผีสะดุ้งเป็นกุ้งแช่อิ่ม เขายิ่งกลัวๆอยู่....กะจะเปิดเรื่องผีดูยิ่งหลอนเข้าไปใหญ่เลยนะ=[]=....
ตึก....ตึก....
เสียงย่ำเท้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ....ซองมินยิ่งเพิ่มดีกรีความกลัวเข้าไปอีก....มือบางผลักประตูจนมันเลื่อนไปแค่นิดเดียว...ริมฝีปากสีชมพูเม้มลงอย่างไม่แน่ใจ ก่อนที่จะตัดสินใจผลักเต็มแรง
"อ๊า!!>O<"
"นายเป็นอะไร= ="
"ผี!! ผีๆๆๆๆ!!!"
"ผีบ้านนายเซ่ะ=[]="
ซองมินร้องว้ากๆลั่นระเบียงก่อนที่จะเงียบเสียงเมื่อคนตรงหน้าส่งสายตาเครียดๆมาให้ ใบหน้าใสๆในหมวกสีชมพูรูปกระต่ายมีสีหน้าสงสัย
"ฉันนึกว่าผี=[]="
"ปัญญาอ่อนนะนายเนี่ย ที่ร้านฟักทองก็ทีนึงละ= ="
"ก็แหม...นี่...นายชื่อคยูฮยอนใช่มั้ย?...ฉันชื่อซองมินนะ^ ^"
"อื้อ....."
ร่างบางแย้มรอยยิ้มหวานพลางเลื่อนสายตาสำรวจใบหน้าเพื่อนใหม่ และก็พบว่า...หล่อดีเหมือนกันแหะ=w=
เหยื่อ....
เอาหูมาใกล้ๆอีกทีนะฮะ...
เคะไม่จำเป็นต้องไม่ชอบหน้าเมะของตัวเองทุกคนหรอกนะ!!>O<
"นายย้ายมาเมื่อไหร่น่ะ ฉันไม่เคยเห็นนายเลย= ="
"เมื่อวาน"
"เรอะ...เอ้อ....นี่เพิ่งกลับจากทำงานพิเศษใช่มั้ย?"ด้วยความที่คุยเก่งทำให้ซองมินชวนคยูฮยอนคุยต่อไปแบบไม่ตะขิดตะขวงใจ ร่างสูงที่ถูกยึดไว้ด้วยบทสนทนายิ้มน้อยๆกับร่างเล็กตรงหน้า
"ฉันไม่ค่อยมีเงินไง...ก็เลยทำงานเยอะหน่อย นี่ซองมินเรียนที่ไหนเหรอ?"
ความสนิทใจที่เพิ่มมามากขึ้นทำให้คนที่ไม่ค่อยไว้ใจใครง่ายๆอย่างคยูฮยอนชวนคนหน้าหวานตรงหน้าคุยต่อ รอยยิ้มใสซื่อดึงดูดเขาให้ยังคงยืนคุยอยู่ตรงนี้
"โรงเรียนเอสเอ็มน่ะ^ ^ มัธยมปลายปีสอง ห้องซี"
"ฉันอยู่ห้องเอ"
ซองมินทำตาโตมองเพื่อนใหม่ตรงหน้า..ห้องเอของโรงเรียนเอสเอ็มมันรวมคนเก่งๆไว้เยอะแยะเลยนี่นา>O< ไม่มีคนที่เขารู้จักซักคนอยู่ห้องเอ(พี่แจจุง...รายนั้นน่ะไม่มีทาง= =) ร่างเล็กมองคนตรงหน้าอีกครั้งก่อนที่จะสะดุดที่รอยแดงๆแถวๆคอและไหล่
หือ?...
"นี่...คยูฮยอน....รอยพวกนั้นนายได้มาได้ยังไงน่ะ?"
นิ้วเรียวชี้ไปที่รอยแดงทั้งหลายที่โผล่พ้นเสื้อคอกว้างออกมา คยูฮยอนก้มลงมองและยักไหล่
"งานน่ะ"
"งานเหรอ......เออ พรุ่งนี้ไปเรียนนี่นา นายไปอาบน้ำนอนเหอะ เดี๋ยวหน้าแก่กว่าเดิมนะคยูกี้>O<"
เรียกชื่อที่ตั้งเองสดๆร้อนๆและยิ้มหวานใส่ คยูฮยอนส่ายหน้าเบาๆและเดินเข้าห้องไป....
นายน่ารักดีนะซองมิน.....
_________________________________________
"ฮ้าววววว=O="
"คิบอมหาวทำไมอ่ะ?"
เสียงใสๆดังแทรกบรรยากาศน่าเบื่อของห้องเรียน อาจารย์แก่ๆกำลังบรรยาเรื่องแคลคูลัสอยู่ข้างหน้า นักเรียนก็พากันง่วงกันหมด....ยิ่งอากาศเย็นๆแบบนี้แล้ว....
น่าไถลไถถูลงไปนอนจริ๊ง!
มีอะไรนุ่มๆให้ซบมั้ยน้า~
"ง่วง= ="
"ทำไมนายเป็นแบบนี้เนี่ย! ทึกกี้เค้ายังตั้งใจเลยเห็นมั้ย~!"
เสียงใสแว้ดเข้าให้พลางบุ้ยใบ้ไปทางจองซูที่กำลังจดอย่างตั้งใจ คิบอมยักไหล่ เพื่อนเขาก็แบบนี้ล่ะ....แต่เวลามีสอบก็เป็นเขาเองที่พึ่งพามัน= =+
วันหลังขอกุมารทองจุนซูมาเสริมซักตัวดีกว่า จะได้ไม่ต้องพึ่งพาเจ้าเพื่อนคนสวยคนนี้
ออดดด...ดดดด~
คิบอมทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง ไม่สนใจอาจารย์ที่ปิดหนังสือเดินออกไปนอกห้อง ลีทึกกำลังเก็บสมุดโน้ตลงในกระเป๋า เหล่าเพื่อนร่วมห้องต่างคุยกันจ้อกแจ้ก บางส่วนก็นินทาคิบอมที่พักนี้ชอบพูดคนเดียวอยู่เรื่อยๆไม่สมกับตำแหน่งเจ้าชายที่หลายๆคนมอบให้ ดงแฮเริ่มควักการ์ตูนในกระเป๋าของเขามาอ่าน แถมเจ้าตัวยังลามปามด้วยการนั่งตักคิบอมซะดื้อๆ
"เฮ้ย=[]="
"ก็มันไม่มีที่นั่ง...น้าคิบอม...."
ร่างสูงหน้าแดง....ไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน ยิ่งความอุ่นที่ได้จากคนตัวเล็กที่กำลังนั่งตักอยู่แล้ว....คิบอมตัดสินใจเอาคางเกยไว้บนไหล่ของดงแฮและโอบเอวเล็กไว้หลวมๆ ตามปกติที่เมะอย่างเขาควรทำ....นั่งแบบนี้ไปได้ซักพักก็มีมารที่ไม่ใช่ฮยอกแจมาขัด ร่างบางสวยใสของเพื่อนร่วมห้องนามว่ายุนอาก็เดินมาหาคิบอม
"คิบอม~"
"อะไรเหรอยุนอา?"
คิบอมหันไปเพื่อนร่วมห้องที่ทำหน้าเขินๆโดยที่ยังซบคอดงแฮอยู่ วิญญาณซื่อๆเอ๋อๆก็หันไปตามเสียงเรียก และเลิกคิ้วเมื่อเห็นผู้หญิงคนนึงกำลังหน้าแดงให้กับคิบอม
"อาจารย์ฮีชอลเรียกน่ะ^/////^"
"อื้ม ขอบใจนะยุนอา"
คิบอมยิ้มเรียบๆให้ยุนอาไปทีนึง ทำเอาสาวน้อยแทบจะเป็นลมกับรัศมีความหล่อระยิบระยับที่แผ่ออกมา...เพื่อนร่วมห้องของเธอคนนี้ถึงจะพูดน้อย แต่ก็เป็นที่ชื่นชอบของใครหลายๆคนอยู่ดี....
"คิบอม ใครอ่ะ= ="
เสียงของวิญญาณที่ยังคงนั่งตักคนดังขึ้น คราวนี้ติดจะบูดๆหน่อย....คิบอมมุ่นหัวคิ้วกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของดงแฮ แต่ก็ปล่อยผ่านไปเพราะไม่ได้คิดอะไรมาก
"อิมยุนอา เพื่อนฉันเอง^ ^"
"เออ! ไปหาอาจารย์สิ!"
ดงแฮลงเสียงกระแทกๆก่อนที่จะลุกขึ้นยืน เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงหงุดหงิดไปได้....ทำไมนะ?....
"อื้อ...ไปด้วยกันสิ"
คิบอมคว้ามือของดงแฮก่อนที่จะลากออกไปนอกห้องและสาวเท้าออกไปที่ห้องอาจารย์ฮีชอล...อาจารย์ประจำชั้นผู้ยิ่งยงของเขา...ดงแฮเสตาลงมองมือของตนที่ถูกมือใหญ่ๆของคิบอมคว้าไปจับ....อาการหงุดหงิดก็หายไป เหลือแต่อาการแปลกๆที่ทำให้หัวใจเต้นรัว
หรือดงแฮจะฟื้นคืนชีพจริงๆ?=..=
ก๊อกๆ...
คิบอมลงมือเคาะประตูเบาๆก่อนที่ประตูจะเปิดออกอย่างลึกลับ....ร่างบางของอาจารย์ประจำชั้นนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานแบบไม่รักษาภาพพจน์อาจารย์ นัยน์ตาใสจับจ้องมาที่วิญญาณที่ลอยตามหลังลูกศิษย์มาอย่างพอใจ
"ว่าแล้วว่าแกต้องเอามาไอ้บอมน้องรัก=3="
"อยู่ในเวลางานนะเจ๊ฮีชอล=____="
ดงแฮมองการโต้ตอบของคนสองคนที่ดูยังไงก็อาจารย์กับนักเรียน แต่บทสนทนานั่นมันไม่ใช่เลย= =;; ฮีชอลมองตามดงแฮที่ทำหน้าเอ๋ออย่างสนใจก่อนที่จะเอ่ยปากถามดังผู้ที่เชี่ยวชาญการล้วงความลับคนอื่น
"วิญญาณนั่นชื่อ...?"
"ลีดงแฮ"
คิบอมชิงตอบก่อน ดงแฮหุบปากที่เตรียมจะตอบลงก่อนที่จะย่นหัวคิ้วลงอย่างหงุดหงิด ฮีชอลเลิกคิ้วเล็กน้อย
"นี่มัน....ชื่อของเด็กที่เป็นคดีเมื่อสองสามวันก่อนนี่นา?"
"หือ?"
คิบอมครางในลำคอ มองหน้าฮีชอลที่ออกจะยิ้มๆ อาจารย์ของเขา....หรือว่าอดีตบอดี้การ์ดของพ่อแม่เขานี่ก็ร้ายไม่ใช่เล่น....ถูกรับเข้ามาอยู่ในบ้านเขาตั้งแต่คิบอมอายุสิบสาม....คือคนๆนี้สามารถปกป้องหัวหน้าตระกูลคิมจากอันตรายนับหลายครั้งได้แม้ตนอายุเพียงแค่ยี่สิบ การศึกษาอะไรก็ไม่มี...แต่หลังพ่อกับแม่ของเขาตายไปเพราะรถคว่ำ คนๆนี้ก็ลาออกมาเป็นอาจารย์วิชาภาษาอังกฤษที่โรงเรียนของเขา...เวลาว่างก็ชอบมานั่งจิบชาที่บ้านของเขาประจำ....
"พี่ไปรู้มาจากไหน"
"ซีวอนเค้าพาฉันไปตรวจคดีค้วยน่ะ"
ฮีชอลบอก คิบอมหรี่ตาลง...ผู้อำนวยการของโรงเรียนทำมามาเอาครูเล็กๆไปออกตรวจคดีล่ะ?
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิไอ้แก้มแตก=O= ซีวอนเค้ามีเพื่อนอยู่กรมตำรวจแล้วคดีนี้มันใกล้ๆกับโรงเรียนเฟ้ย!"
"นึกว่าพี่ตกลงปลงใจร่วมหอกับผอ.แล้ว"
"บ้าเรอะ!!=___= นี่ดงแฮ...กินนี่มั้ย?"ฮีชอลตวาดแว้ดใส่น้องชายก่อนที่จะหยิบโหลคุกกี้ที่อยู่ข้างๆขึ้นมา ดงแฮที่หงอยอยู่ตอนแรกเพราะไม่ได้รู้อะไรกับเขาเลยทำตาโตเป็นประกายวาววับ พยักหน้าหงึกๆ
"เอ้า!"
ฮีชอลโยนโหลคุกกี้ใส่ดงแฮ ถ้าสังเกตดีๆมีผ้ายันต์สีม่วงแปะอยู่ข้างๆ...ดงแฮรับมาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเดินไปกินขนมเล่นที่มุมห้องโดยไม่สนใจคิบอมอีก...
ทีแรกทำมาเป็นส่งตาปิ๊งๆใส่...ชิ==
คิบอมคิดในใจอย่างหงุดหงิด ทอดสายตามองวิญญาณริมห้องก่อนที่จะเดินเข้าไปหาฮีชอลที่กวักมือเรียก
"แกรู้ใช่มั้ยว่าคดีนี้มันน่าสงสัย..."
ฮีชอลกระซิบ
"ครับ....ลี..เอ๊ย ปาร์คจองซูเพื่อนของผมเห็นเหตุการณ์แต่เขาให้การว่ามาเจอเฉยๆเพราะว่ารู้ว่าพูดไปก็ไม่ได้อะไร"
"อืม......นี่คิบอม"อาจารย์ประจำชั้นโน้มตัวลงมากระซิบชิดเข้าไปอีก"ฉันเองก็รู้ว่างานนี้เกี่ยวกับผู้มีอิทธิพล...."
"........"
"รายนั้นเป็นรายที่ฉันคิดว่ามีส่วนเอี่ยวในการตายของพ่อแม่นาย"
"งั้นผมคงปล่อยไม่ได้"
คำยืนยันหนักแน่นที่คิบอมพูดมันออกมาทันควัน นัยน์ตาสีนิลเป็นประกายวาวโรจน์เมื่อค้นพบความจริงอีกอย่าง...อุ้งมือใหญ่กำแน่นจนเล็กจิกลงไปในนิ้ว ฮีชอลระบายยิ้มบางๆและเอานิ้วจิ้มหน้าผากคิบอม
"เด็กบ้า ตัวคนเดียวจะสืบได้ยังไง...ฉันจะพยายามล้วงความลับมาจากซีวอนให้ แล้วเราค่อยมาสืบด้วยกัน เอามั้ย?"
ร่างสูงพยักหน้าช้าๆ....คนที่เปรียบเสมือนพี่ชายของเขายังคงใจดีเหมือนเดิมเสมอ...ฮีชอลผละตัวออกก่อนที่จะเดินไปค้นๆอะไรที่โต๊ะทำงาน มือบางเปิดนู่นเปิดนี่ให้วุ่นวายและล้วงกระจกบานประมาณสองฝ่ามือมาให้คิบอมที่รับมันมาแบบงงๆ
"เอาไปซะ....มันเป็นของนาย"
"หือ?"
นิ้วยาวลูบไปตามขอบกระจกที่สลักเป็นอักษรแปลกๆ หน้ากระจกดูใสจนเหมือนจะมีมากกว่าเงาของเขาที่สะท้อนออกมาจากในกระจก ละสายตาจากของในมือขึ้นมามองฮีชอล
"นายลองใช้ดูแล้วกัน...เอ้อ...กลับไปได้แล้ว ตอนนี้สามโมงกว่าๆละ เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กของนายก็มาอ้อนอีกน่ะ"ใบหน้าหวานพยักเพยิดไปทางดงแฮที่โยนกระป๋องคุกกี้ทิ้ง คิบอมพยักหน้า...ก่อนที่จะบอกลา
"ครูนายเรียกมาทำไมเหรอคิบอม?"ดงแฮทำหน้าแบ๊วพลางเหลียวหลังไปมองประตูที่ปิดลงเบาๆ คิบอมปั้นหน้ายิ้มและตอบเสียงฝืนๆ
"อ๋อ เรื่องงานน่ะดงแฮ^ ^ นายเรียกเขาว่าพี่ฮีชอลก็ได้"
"อื้อ! เขาหล่อดีเนอะ"
ดงแฮระบายยิ้มหวานและปัดๆมือที่มีเศษคุกกี้ออกไป ตาสวยตวัดมามองคนที่เดินอยู่ข้างๆ
"พี่ฮีชอลเค้าใจดี...ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้หรอก=[]="
"อ้าว...ว่าฉันนี่ดงแฮ"
"ฉันแค่ใครบางคน ไปเล้ยย!! ไม่เกี่ยวๆ"ร่างบางของวิญญาณลอยละลิ่วหนีไปทางที่จอดจักรยานเจ้าประจำ คิบอมหลุดยิ้มออกมาหลังจากที่เครียดเรื่องพ่อกับแม่...นัยน์ตาสีนิลทอดมองคนที่เข้าไปยืนเถียงกับพี่แจจุงอย่างขำๆ
_________________________________
หนูจะแถมมมม~
วันนี้อารมณ์ดี ลาล่า~
เชิ้บๆ
ความคิดเห็น