คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Part 1] Beginning and Believe...การเริ่มต้น
Prince With Soul...วิญญาณสยอง เจ้าชายแสยง
[Part 1] Beginning and Believe...การเริ่มต้น
---------------- ยินดีต้อนรับเข้าสู่ฟิกใหม่ของสองนักเขียนจอมวายนะคะ>O< ----------------
ฟิกนี้....มั่นใจได้ว่ารั่วมีสาระแน่นอน
(ยังไง?)
ฟิกนี้....ตัวเด่นคือคู่ยุนแจ กับคิเฮ
รองลงมาคือยูซู=..=
พล็อตของฟิกนี้คือผี วิญญาณ สยอง รั่ว ปัญญาอ่อน
ดังนั้น....โปรดอ่านคำเตือนที่ติดไว้หน้าฟิก และกรุณาเม้นทุกครั้งที่อ่าน
-------- M e a N --------
______________________________________________________
ทุกอย่างในโลกเป็นไปได้เสมอ....
แค่เรามีความเชื่อ.....
เชื่อ...ในสิ่งที่มองไม่เห็น
แล้วทุกอย่างจะบันดาลขึ้นมาได้ตามใจปรารถนา......
มองดูรอบๆตัวสิ.....
ไม่ได้เห็น..ไม่ได้หมายความว่าไม่มี...
บางทีอาจจะมียมฑูตอยู่ในห้องน้ำ...
หรือว่ามีวิญญาณอยู่ใต้เตียง...
ก้มลงมองหรือว่าลองหาดูก็ดีนะ...
บางที...สิ่งที่ว่ามานั่นอาจจะอยู่ข้างๆคุณแล้วก็ได้....
เชื่อเรื่องผีมั้ย?
บางคนก็ตอบเชื่อ บางคนตอบไม่เชื่อ....
แต่ผม!....
คนที่อยู่อย่างสงบสุขมานานหลายปีแสง...
ผมตอบไม่!
คนอย่างคิมคิบอมไม่เชื่ออะไรแปลกๆทั้งนั้น!!
สาบานด้วยแก้มป่องๆของผมเลยว่าผมไม่มีทางเจอผี!~
"หือ?....."
แสงแดดทอลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนกว้างที่มีชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียง ผ้าห่มกับหมอนกระจัดกระจายไปคนละทาง เปลือกตาขยับนิดๆก่อนจะลืมเต็มที่ และพบกับภาพน่าตกใจอยู่เบื้องหน้า ภาพของคนที่ใครหลายๆคนปลื้ม....แต่สำหรับเขา มันน่าตกใจและสยองชัดๆ ภาพของแม่มดร้ายที่ใบหน้าแทบชิดกับเขา ดวงตาสีดำถมึงทึงทำให้เขาตาสว่างขึ้นมาทันควัน
"ไอ้น้องเวรคิมคิบอม ไอ้น้องกินบ้านกินเมือง!! ฉันปลุกแกมานานแกเพิ่งตื่นนนน!!=[]="
เสียงที่หลายๆคนว่าเพราะกลับกลายเป็นเสียงของแม่มดที่กรีดแทงโสตประสาทของคิมคิบอมตั้งแต่เช้า เขายกมือปิดหูและกลิ้งลงจากเตียง และยืนขึ้นประจันหน้ากับพี่ชายที่เข้ามาปลุกถึงในห้อง...
"กี่โมงแล้ว...ฮ้าววว~"คิบอมเกาหัวแกรกๆพลางมองหน้าพี่ชายของเขา'คิมแจจุง'ในชุดนักเรียนเรียบร้อย"พี่แต่งตัวเร็วจัง"
"เร็วบ้านแกสิ นี่หกโมงแล้ว!!=[]= ไป! ไป๊! ไปอาบน้ำ!!!!"
นิ้วชี้จิ้มจึกที่ไปยังทิศทางของห้องน้ำ คิบอมเดินเกาหัวพลางอ้าปากหาวเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้พี่ชายหงุดหงิดใจน้องชายที่เพิ่งตื่นคนนี้...
ไอ้คิมคิบอม...ไอ้น้องชายบ้า
คุณชายคนเล็กของตระกูลคิม ตระกูลที่มีชื่อเสียงเรื่องลี้ลับ เรียนอยู่มัธยมปลายปีแรก ส่วนเขา...แจจุง พี่ชายแท้ๆของคิบอม ผู้มีอำนาจมากที่สุดในบ้านนี้เพราะพ่อแม่ของพวกเขาตายไปเมื่อสามปีก่อน แต่ทิ้งสมบัติกองมหาศาลไว้ให้พวกเขา(นึกถึงตรงนี้แจจุงหัวเราะหึๆในใจ)โดยมอบหมายให้คุณลุงเยซองกับป้าเรียวอุคที่อยู่ข้างบ้านคอยดูเป็นผู้ปกครองให้ ตอนนี้เขายังคงเรียนอยู่มัธยมปลายปีที่สองเท่านั้น เลยไม่มีอำนาจจัดการเรื่องใหญ่ๆ จึงต้องฝากไว้กับผู้ใหญ่ข้างบ้าน รวมถึงเรื่องบริษัทของครอบครัวด้วย
ถ้าพูดถึงน้องชายของเขา ยอมรับว่ามันหน้าตาดี๊ดี รวมถึงความสามารถพิเศษที่ยิ้มแล้วตาหายวับ...ไม่ใช่สินะ น้องชายของเขาร้องเพลงออกจะเพราะ แก้มป่องๆกับรอยยิ้มละลายใจสาวที่ถูกปล่อยออกมาทีไร แม่ผู้หญิงแถวนั้นเป็นต้องระทวยระทดทันที แต่พอคิบอมจะเอาผู้หญิงเข้ามากกแบบพระเอกเพลย์บอยทีไร มีอันได้พับโครงการทุกครั้ง...
เพราะเขานี่ล่ะ!
เดี๋ยวคนแถวนี้จะได้ชมฉากไม่เหมาะสม...
"หวัดดียามเช้าฮะพี่แจจุง"เสียงเอ๋อๆซื่อ(บื้อ)ของญาติรุ่นน้อง'ลีฮยอกแจ'ดังขึ้น นี่ล่ะต้นเหตุที่ทำให้เขากีดกันผู้หญิงของคิบอม เพราะเดี๋ยวเจ้านี่จะเข้าไปนั่งชมถึงขอบเตียงและวิ่งมาถามเขาว่า'คิบอมเค้าทำอะไรอ่ะฮะ?'ด้วยใบหน้าอินโนจัด คนที่แจจุงแอบตั้งฉายาในใจว่า'เจ้าไก่บื้อ'เพราะความใสซื่อและหน้าตาบ๊องแบ๊วทำให้เจ้าตัวเป็นที่ถูกใจของสาวๆและเมะทั้งหลาย...โดยเฉพาะเพื่อนของเขา
แจจุงยิ้มระรื่นเมื่อนึกถึงเพื่อนของเขาอีกคนนึงที่แอบเล็งไว้ ดวงตาสวยมองไปยังฮยอกแจที่ยิ้มใสตามฉบับไก่บื้อ ร่างผอมนั่งลงบนโต๊ะอาหารและกวาดตามองอาหารที่วางเรียงรายด้วยแววตาใสๆ ถัดไปคือ'คิมจุนซู' ผู้ที่กำลังเขย่าลูกประคำและสวดมนต์สามสิบจบก่อนทานอาหารเช้า...
คิมจุนซู....หมอผีประจำบ้านครับ!
ฟังไม่ผิดหรอก....ตระกูลคิมมีการจ้างหมอผีให้อยู่ประจำบ้านทุกรุ่น รุ่นของเขาก็คิมจุนซูคนนี้นี่แหละ เขาเคยหลงไปเปิดห้องของจุนซูที่แม่เปิดไว้ให้เจ้าเด็กผีคนนี้โดยเฉพาะ เข้าไปเนี่ยสายสิญจน์กองเต็มบ้าน กระดิ่งกับผ้ายันต์เอย กุมารทองเอย ควายธนูเอย อะไรต่างๆนานาเต็มห้อง แต่ที่เด็ดสุดก็หัวกะโหลกที่ตั้งไว้ ตอนนั้นเขาจำได้ว่าปิดประตูออกมาแทบไม่ทัน....ไม่รู้ว่าแม่คิดถูกรึเปล่าที่จ้างหมอผีคนนี้มา
"โอมมมมมม~ เพอร์เพิลไลน์ เล็ทมีเซ็ตอัพมายเวิลด์"
จากนั้น....ข้าวทั้งหมดที่อยู่บนโต๊ะอาหารกลายเป็นสีม่วง จุนซูยิ้มหวาน แจจุงปรายตามองด้วยสายตารังเกียจ
"ทำไมนายต้องทำให้ข้าวเป็นสีม่วงล่ะไอ้หมอผีบ้า"
"เพราะฉันกินข้าวขาวธรรมดาแบบพวกนายไม่ได้^O^"
"เลือดของนายจะกลายเป็นสีม่วงอยู่แล้วนะ!!!! ฉันต้องจ้างช่างมาย้อมอีกแล้วเหรอเนี่ย!!!"แจจุงโวยวายอย่างอารมณ์เสีย คุณชายใหญ่ของตระกูลคิมมองข้าวขาวที่กลายสภาพเป็นสีม่วงอย่างเซ็งๆ
ตัดไปที่ฝ่ายเทพเจ้าแห่งสรวงสวรรค์....ผู้ที่กำลังนั่งเฝ้าเหตุการณ์ในกระจกบานใหญ่สลักลายงดงาม...ทำหน้าราวกับดูละครหลังข่าวก็ไม่ปาน เทพเจ้าผู้เพิ่งได้รับการแต่งตั้งเมื่อสามวันที่แล้ว...'ชิมชางมิน'นั่งเฝ้ากระจกอย่างสนใจ นัยน์ตาสีเข้มเบิกโตขึ้นเมื่อเห็นเมล็ดข้าวสีม่วงน่ากิน
"อุ๊ยชินดง อยากกินมั่งจัง"เสียงของเทพเจ้าแห่งสรวงสววรค์ดังกึกก้อง ชินดงผงกหัวหงึกหงักวิ่งออกไปตามหาข้าวสีม่วง...ร่างตุ้ยนุ้ยของมหาดเล็กประจำเทพเจ้าวิ่งหาข้าวสีม่วงอย่างน่าสงสาร
ตัดกลับมา
"ใครจ้างนายมาเนี่ย ปัญญาอ่อนรึเปล่า ใช้หัวเข่าคิดรึไงจ้างหมอผีมีสมองเท่าเม็ดถั่วมาเนี่ย"แจจุงบ่นเสียงดัง โดยมีฮยอกแจมองตาแป๋ว ราวกับโลกนี้ไม่มีอะไรเลวร้าย โดนแจด่ากี่ครั้งก็ยิ้มได้
"เพราะปู่ของปู่ของปู่ของพี่มีความสัมพันธ์กับตาของตาของตาของผมไง^O^ เลยเป็นกฎของตระกูลว่าต้องรับจ๊อบเป็นหมอผีประจำตระกูลพี่"
"ฮะ!!!! บรรพบุรษฉันวายยยย=[]=!!!"ร่างบางโวยอีกรอบ อาหารเช้าดูจะถูกลืมเมื่อรับรู้ได้ถึงเรื่องราวของบรรพบุรุษที่มีกลิ่นไอสีม่วงเจือปน
"บ้านพี่สิ! เป็นเพื่อนกันไง พี่คิดไปถึงไหนเนี่ย!=O="
"บ้านฉันก็บ้านแกนั่นแหละ!"
เรื่องสนทนาที่อาจทำให้คนในหลุมลุกขึ้นมาด่าได้เงียบไป ต่างคนต่างขะมักเขม้นกินข้าวเช้าของตัวเอง จุนซูกำลังท่องคาถาบทใหม่ที่มีชื่อว่า'If...?!' แจจุงกำลังกวาดจานข้าวต้ม ส่วนฮยอกแจก็ทาแยมต่อไป
"ฮยอกแจจจจ=O=!! ซอสนั่นไว้จิ้มกับไข่ดาวววว นายเอาไปราดขนมปังทาแยมทำไม!!!"เสียงแหลมๆหวีดๆของจุนซูดังขึ้นเมื่อฮยอกแจจัดการเอาโชยุไปหยอดแยมส้มและทาขนมปัง ไก่น้อยเอียงคอมองจุนซูด้วยใบหน้าแบ๊วและถามเสียงใส
"ไม่ใช่เหรอฮะ?"
"ใช่บ้านนายสิ!!~ ถ้ากินไปได้ตายก่อนเจอสามี มานี่ๆ ฉันทำให้"เสียงบ่นหงุงหงิงของจุนซูทำให้แจจุงที่กำลังตักข้าวต้มสีม่วงกินแทบสำลักข้าวต้มพรวด ลูกประคำถูกวางลงกับโต๊ะก่อนที่จุนซูจะทาแยมส้มลงบนขนมปังและยื่นให้คนแบ๊วที่ทำหน้าดีใจเหมือนเด็ก
"ไงฮยอกแจ อรุณสวัสดิ์จุนซู~"เสียงทักของคิบอมดังขึ้นในขณะที่เจ้าตัวเลื่อนเก้าอี้ออกนั่งและดึงเนคไทที่พาดคอให้เข้าที่ จุนซูพยักหน้าตอบส่งๆแบบไม่สนใจและใช้ส้อมจิ้มไก่ตัวใหญ่อย่างเมามัน คุณชายคิมเลื่อนจานออกจากตัวและลงมือทาแยมบนขนมปัง ฮยอกแจก็เดินเข้าไป ทำหน้าหวังดี
"ดึงทำไม ฉันทำให้"ว่าแล้วร่างบางก็ดึงเนกไทสีแดงเลือดนกอย่างเมามัน จนมันหลุดออกมาและลอยไปปะหัวแจจุง คิบอมทำหน้าเซ็ง ร่างเล็กยิ้มใสซื่อและไปทาแยมต่อบนแผ่นขนมปัง
"โอ๊ะ!"
แผละ!
"ไอ้ซื่อบื้อ"
เสียงที่ออกมาจากปากแจจุงมีเพียงคำชมสั้นๆสามพยางค์หลังจากที่เจ้าตัวจัดการเอาเทกไทที่พันรอบหัวให้ออกไปได้แล้ว โลมาที่นั่งทานข้างๆแค่มองแวบเดียวแล้วหันกลับไปก่อศึกกับไก่ต่อ ฮยอกแจยิ้มแหยและมองขนมปังทาแยมส้มที่ลงไปกองกับพื้น คิบอมเลิกคิ้วและหัวเราะหึๆ
"ตกหมดเลยอ่ะบอมTOT"
"กินของฉันสิ"คิบอมยื่นขนมปังที่ทาแล้วของตัวเองให้ร่างเล็ก มืออีกข้างก็เรียกสาวใช้ให้มาทำความสะอาดพท้นที่เปรอะแยมเหนียวๆ ฮยอกแจยิ้มหวานก่อนเอ่ยถามเสียงใส
"ป้อนฉันหน่อยดิ่!"
"อื้อ...."คิบอมไม่อิดออดแต่ป้อนขนมปังเข้าปากร่างเล็กที่เคี้ยวหงับๆ ฮยอกแจยิ้มตาหยี
"น่ารักจังเลยนะบอมมี่>O<"
"อ้วกกกก!!!"
อยู่ดีๆแจจุงก็ทำท่าโก่งคออ้วกขึ้นมา คิบอมปรายตามองพี่ชายร่วมสายเลือดอย่างหมั่นไส้
"พี่แจจุงท้องเหรอฮะ?"
แต่เสียงถามปัญญาอ่อนกลับเป็นคนที่เคี้ยวขนมปังของร่างสูง จุนซูพ่นไก่ในปากออกมาและหัวเราะคิกๆ หน้าแจจุงกลายสภาพจากนางฟ้าแสนสวยเป็นนางมารในพริบตา
"ไอ้ตัวกินไก่! เงียบไปเลย! ฮยอกแจ....กินต่อถ้ายังอยากไปโรงเรียน"พี่ชายคนโตกดเสียงต่ำอย่างข่มขู่และมองหน้าคิบอมอย่างคาดโทษ ร่างสูงกลั้นหัวเราะและมองหน้าแจจุงให้เต็มๆ
วันนี้พี่เขาดูสวยเป็นพิเศษ....จากที่ถูกชมว่าเป็นผู้ชายสวยอยู่แล้ว วันนี้ก็ดูสวยขึ้นไปอีก ผิวหน้าขาวใสจนผู้หญิงยังอิจฉา ริมฝีปากแดงระเรื่อและดวงตากลมโต องค์ประกอบที่ดูราวกับนางฟ้าในภาพวาด รวมทั้งเอวบางอ้อนแอ้น เสียอย่างเดียวคือเจ้าตัวโหดจัดจนเหมือนนางมาร เคยไล่ผู้ชายดวงซวยที่เข้ามาจีบด้วยวิธีการด่ากระเจิงจนผู้ชายคนนั้นแทบย้ายโรงเรียนหนี
"พี่...ทำไมวันนี้พี่สวยจัง= =??"
"ไอ้น้องบ้าา!! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าชมว่าสวย ชมฉันว่า'หล่อ'! เข้าใจมั้ย?! คิมแจจุงคนนี้หล่อกว่าแกพันเท่า!!!=O="แจจุงกระแทกเสียงและจิ้มไข่ดาวราวกับมันเป็นศัตรูตัวฉกาจ ของเหลวสีเหลืองไหลออกมาจากเปรอะจาน ร่างบางยกมือขึ้น ไข่ดาวลอยละลิ่วไปแปะหน้าจุนซู คิบอมมองมันอย่างสยองๆและรีบรวบช้อน
"ไปโรงเรียนเถอะ=O="
"ควรจะไปตั้งนานแล้ว-*-"เสียงพึมพำของจุนซู พร้อมกับเสียงลากเก้าอี้ที่ดังขึ้นพร้อมๆกัน ทั้งสี่แบกกระเป๋าเดินออกไปที่หน้าบ้าน ทิ้งซากโต๊ะที่เหมือนไปรบกับไก่ซักสามร้อยตัวให้แม่บ้านจัดการ คิบอมเดินไปที่โรงจอดรถ...ซึ่งมีเบนซ์รออยู่ แต่สิ่งที่ร่างสูงทำคือเดินอ้อมไปข้างๆและหยิบจักรยานออกมาสองคัน
"เอ้า! ไปได้แล้ว"แจจุงสั่งก่อนที่เจ้าตัวจะคร่อมจักรยานคันสีดำ จุนซูตามมาซ้อนและแจจุงก็พาหมอผีผู้น่ารักหายไป
"เหลือฉันกับนายแล้ว...."ฮยอกแจมองด้วยสีหน้าแบ๊วจัด คิบอมถอนใจอย่างเหนื่อยๆและเริ่มขับจักรยานที่มีฮยอกแจซ้อนหลังไปโรงเรียน
__________________________________________
ดวงอาทิตย์ลับหายไปได้ครึ่งดวงจนตอนนี้มีสีส้มสวยทอทาบคฤหาสน์ตระกูลคิม เสียงจักรยานดังกุ๊งกิ๊งดังขึ้นและปรากฎร่างสูงที่เดินเข้ามาในบ้าน เหล่าสาวใช้ต่างพากันวิ่งรี่มารุมที่คุณชายคนนี้...
"คุณชายคิบอมมมม"
"เอาอะไรมั้ยค้าา~"
"ไม่...ฉันเหนื่อย"
คำสั้นๆทำให้สาวใช้หน้าตาดีถึงแย่หน้าม่อย เหตุผลที่พวกเธอสมัครเข้ามาเป็นคนใช้เพราะเขาคนนี้นั่นแหละ หรือไม่ก็หวังจะเก็บของใช้ส่วนตัวของคุณชายคิบอมกลับบ้านไปซักสองสามชิ้น แต่คนที่มีหน้าที่เก็บของในห้องคิบอมมีแค่แม่บ้านใหญ่และแม่นมของคุณชายตระกูลคิมเท่านั้น
"เหนื่อยเว้ยยยย~!!!!"
เสียงทุ้มๆแผดออกมาเมื่อมาถึงในห้องส่วนตัว เสียงตะโกนตอบจากห้องข้างๆที่ดังแว่วมาคงเป็นเสียงแจจุงที่บ่งบอกถึงความรำคาญ คิบอมหลับตาลงเพื่อพักสายตาและเดินตรงไปยังเตียงเพื่อจะพักผ่อน เขากะจะนอนแผ่ลงบนเตียงและหลับไปซักหน่อยเพื่อให้สมกับความง่วงและเหนื่อยที่เกิดจากงานที่สะสมที่โรงเรียน
แต่ปัญหาคือมีคนนอนอยู่แล้วที่เตียงของเขา
"....หือ?"ร่างสูงมองร่างบางที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงอย่างงงๆ สมองยังคงอยู่ในช่วงประมวลผลและยอมรับว่ามีอาคันตุกะบุกรุกมาถึงในห้องของตัวเอง คิบอมขยี้ตาและมองคนที่นอนนิ่งอย่างไม่เชื่อ
ล็อกห้องแล้วนี่?!
"ป้ารี่อินฮะ"ว่าแล้วเขาก็ตัดสินใจเรียกแม่นมของเขาที่ทำความสะอาดอยู่ข้างหน้าห้อง"ป้าให้ใครมานอนในห้องผมรึเปล่า?"
"หือ?...อะไรคะคุณหนู?"จางรี่อิน แม่บ้านใหญ่และแม่นมของคิบอมยื่นหน้าเข้ามาในห้องนอนของคิบอม แต่หญิงวัยกลางคนก็ไม่พบอะไรนอกจากห้องนอนรกๆของคุณหนูที่เลี้ยงมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก"ไม่มีใครนี่คะ"
"นั่นไงฮะ!....ที่นอนอยู่ตรงเตียง ผู้หญิงหน้าหวานๆน่ารักๆอ่ะ!"
"ไม่มีหรอกค่ะคุณหนู....ดูท่าจะเหนื่อยมากกว่า ตาเลยฝาด แล้วคุณหนูแจจุงยิ่งกีดกันว่าที่สะใภ้ จิตใต้สำนึกเลยเรียกร้อง ป้าว่าอาบน้ำแล้วนอนซักงีบเถอะค่ะ เดี๋ยวถึงเวลาอาหารเย็นป้าจะมาปลุก"รี่อินยิ้มอารมณ์ดีให้คิบอมที่ยืนมุ่นคิ้ว และออกไปจากบริเวณหน้าห้อง ชายหนุ่มเกาหัวตัวเองและลองออกไปนอกห้อง เปิดประตูเข้ามาใหม่ แต่ภาพที่ปรากฎในคลองสายตายังคงเป็นภาพผู้หญิงคนนั้นเหมือนเดิม
"อะไรเนี่ย!!!!=[]="
"อะไรนักหนาวะไอ้คิบอมบ้า!!!! แกจะแหกปากไปไหนวะ!!"แจจุงตวาดเสียงดังและวิ่งมาที่ห้องน้องชายตัวเอง นึกในใจว่าจะตบหัวให้หายบ้าซักที แจจุงวิ่งเข้ามาในห้องและหยุดกึกข้างๆคิบอม ดวงหน้าหวานมีแววสงสัย เลื่อนไปช้าๆที่ตัวคิบอม...ก่อนจะจับอยู่ที่ร่างบอบบางบนเตียง สีหน้าบางอย่างผุดขึ้น...
สีหน้าที่ดูยังไงก็นางมารร้ายชัดๆ
"ไอ้บ้าบอมมม!! ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเอาผู้หญิงมานอนในห้องงง!!!=O= ครั้งแรกที่แกรอดมาได้ แม่ผู้หญิงพวกนั้นฉันไม่เคยปล่อย มานี่เลยแม่ตัวดี!!!"
เสียงหวานแว้ดออกมาพร้อมกับร่างที่สาวเท้าเข้าไปหาผู้หญิงหน้าตาหวานที่นอนอยู่บนเตียง หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ขนตายาวงอนทาบแก้มใสๆที่สีระเรื่อ ดวงหน้าสวยได้รูปและผิวที่ขาวเนียน เมื่อคิบอมพิศดูดีๆก็ทำเอาเขาเขินไปหน่อยนึงได้เหมือนกัน
แต่มันจะจบตรงพี่เขาเนี่ยแหละ= =''
"ยัยตัวดี!! ตื่นนนน"แจจุงว้ากใส่หูคนที่นอนหลับสบายใจ เปลือกตาใสขยับขึ้นมา ก่อนที่ดวงตากลมโตจะมองไปที่คนที่อยู่ตรงหน้า
"หวัดดีฮะ...."
"ยังมาทำหน้าไม่รู้เรื่องอีกกกก ออกไป!! ฉันไม่เคยปล่อยให้ใครมานอนกับน้องฉันในบ้าน!!!"
"พี่แจ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ"เสียงห้ามปรามอ่อยๆจากคิบอม เขาเองก็อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มาอยู่ในห้องเขาได้ยังไงเหมือนกัน แต่ถ้าผลีผลามห้ามไป คนที่หัวขาดก็เขาชัดๆ ดวงตาใสมีแววงุนงง ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงมองแจจุงด้วยแววตาไม่เข้าใจ
"มานี่เลยยย~"แจจุงตะปบลงไปตรงที่เป็นส่วนของแขนเล็กๆบางๆ หวังจะลากออกนอกห้อง แต่สิ่งที่คว้าได้มีเพียงความว่างเปล่า มือขาวเนียนของแจจุงทะลุผ่านร่างตรงหน้าไปอย่างไม่น่าเป็นไปได้
"แก๊!! ล่องหนได้เรอะ!!!!=[]=!"
พี่ชายของเขายังไม่หยุดโวยวาย....คิบอมคิดอย่างละเหี่ยใจและมองแจจุงพยายามคว้าส่วนใดส่วนหนึ่งของคนที่อยู่ตรงหน้า ดูท่าเธอจะงงๆอยู่นิดนึง เขาตัดสินใจเดินเข้าไปหา
"เธอเป็นใครเนี่ย?"
"ฉันเหรอ?....ลีดงแฮ แล้วนายล่ะ"ร่างบางที่เขาเพิ่งรู้ว่าชื่อนี้บอกเสียงใส เขายิ้มตอบกลับไป รู้สึกเขินๆยังไงชอบกล
"คิมคิบอมน่ะ...เรียกฉันคิบอมก็ได้นะ ว่าแต่นายมาอยู่ในห้องฉันได้ไง"
"คิบอมมม ฉันจับตัวยัยนี่ไม่ได้TTTOTTT ยัยผู้หญิงนี่เล่นอาคมแน่นอน!!"เสียงโวยวายของแจจุงที่ตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นนั่งจิ้มดงแฮแทนดังขึ้น ร่างบางมองหน้าแจจุงด้วยแววตาแปลกใจ
"ผมเป็นผู้ชายนะ!?!"
"=[]=...............................หน้าอย่างนี้เนี่ยนะ!!~ สวยเว้ยยย เล่นอาคมทำไมวะไอ้บ้า"
"ไหน ฉันลองจับซิ"คิบอมตัดสินใจจับร่างเล็กบ้างเพื่อพิสูจน์ มือใหญ่ตั้งใจขยับผ่านหัวของดงแฮ เจตนาคือพิสูจน์ แต่ผลที่ได้คือ......
"โอ๊ย!!!!!!! คิบอมอ่ะTOT ฉันเจ็บนะ มาตีหัวฉันทำไม!!!!=O="
เฮ้ย!!!
อะไรวะ!!!
ร่างสูงมองมือตัวเองอย่างสับสน และมองแจจุงที่พยายามเอามือผ่านดงแฮต่อไปอย่างบ้าคลั่ง
"นายเป็น?"
"อื้อ! ฉันเป็นผี^O^"
หะ...หา!!!!!!
"ผี??!!"
คนทั้งสองมองหน้ากัน และมองผีที่ยิ้มหวานอยู่บนเตียง....
อะไรวะ!!!
_____________________________________
[M e a N Talks:]
มีนประเดิมอีกแล้วสิน่า....
ขอต้อนรับนักอ่านทุกท่านนะคะ ไม่ว่าจะจากเรื่องเก่าหรือหลงมาเข้าใหม่>O<!!
แต่งเตรียมไว้เยอะแล้วล่ะ เตรียมรั่วกันต่อได้เลยย~
ความคิดเห็น