One Trip

เปิดหน้าไดอารี่วันนี้ด้วยเพื่อนชายที่รักทั้งสองคน 
ถึงมีเพื่อนเยอะ แต่สองคนนี้เรียกว่าสนิทที่สุดในโลกแล้ว -v-
(ไม่มีเพื่อนผู้หญิงที่สนิท -_-;; เพิ่งลาจากกันไปเอง)

นี่เป็นการออกทริปของวิชาทัวร์ 
ซึ่งมันเหนื่อยมาก พระเจ้าจอร์ชเลยทีเดียว
นี่ไม่ใช่ทัศนศึกษานะคะ 
เรียกว่ามาทรมานปนสนุกเล็กน้อยพอ  -_-

พวกเมนี่วิ่งกันให้วุ่นเลย ต้องทำเอกชั่นแพลน (พวกวางแผนงาน) 
หาของชำร่วย หาของเสิร์ฟ 
หาข้อมูล สารพัดบลาๆๆๆ 
บอกตามตางเลยนะว่า เหนื่อยมากกกกก 
กูชอบให้เค้าบริการ แต่กูไม่ชอบบริการค่ะ 

นึกๆ อยู่ว่า สังสัยจะเรียนทัวร์ไม่รอดแหงๆ -O-;;

แทบจะเหมารถไฟกันเลยทีเดียว 
นี่เป็นทัวร์เมืองกาญ เคยไปเที่ยวแต่น้ำตกเอราวัณกับโม
คราวนี้มาลองเที่ยวแบบเชิงวิชาการบ้าง 

แล้ว อาจานจะให้เราผลัดกันเป็น คนทำทัวร์ กับลูกทัวร์
กลุ่มละหนึ่งวัน (ไป 3 วัน ) อยากบอกว่า สุดจะเหนือยย และวุ่นวายมาก 
ต้องคอยต้อนคุณลูกทัวร์ (อีเพื่อนเวรทั้งหลายนี่ละ T^T) 
เดี่ยวเพื่อนก็เมารถมั่ง อ้วกมั้ง ไม่นอนมั้ง 
แม่งเหนื่อยสัดหมากจริงๆ 

แล้วพวกทำทัวร์จริงๆ คงเหนื่อยสาหัสแหงๆ
เพราะว่าทัวร์แบบนี้ เพื่อนกันยังคุยได้ ว่าเมิงหยุดเรื่องมาก
แต่ในชีวิตจริง เราไปพูดกับลูกค้า 
"เมิงรีบขึ้นรถ อย่ามัวแต่ชอปปิ้ง" 
ไม่ได้!!!!  เด็ดขาด =_=  






นั่งรถไฟเกือบสองชั่วโมงได้มั้ง ลมตีหน้าอย่างแรง
กูหลับลูกเดียวครับ เพราะเหนื่อยมาก 
ทริปนี้ เมทำหน้าที่เป็นไกด์ เอ๋อกินสุดๆ
ต้องตื่นก่อนลูกทัวร์เยอะมาก (ตี 4) 
มาพูดกำหนดการ อะไรไม่รู้ วุ่นวายสัสๆๆ 
กูไม่เป็นไกด์แล้ว แงงง พูดผิดเป็นอาย 
พูดถูก ลูกทัวร์ไม่ฟังก็เสียเซลฟ์อีก -..-

พอลงจากรถไฟ เราก็มาถึงสะพานข้ามแม่น้ำแคว กินข้าว
ฟังบรรยายทางประวัติศาสตร์ แล้วก็ถ่ายรูปกัน

แม้เหนื่อยแต่ก็ยังมีอารมณ์ศิลปินอยู่นะ ฮี่ๆๆ -v-





คนเป็นไกด็นี่ต้องความอดทนสูงจริงๆ นะ 
ใครคิดว่ามาเรียนทัวร์ คือการได้มาเรียน และเที่ยว
บอกตามตรงว่า เมิงคิดผิดแล้ว!!!
ต้องรู้ตั้งแต่สักกะเบือยันเรือรบ ใครไม่มาเรียน ไม่รู้หรอกว่ามันไม่หมูเลย
ขนาดแค่จานชาม ที่ร้านอาหารใช้ 
ก็เป็นคำถามในข้อสอบได้

เอาละๆๆ นี่เป็นมุมมองของคนเป็นไกด์ 
ต้องพูดต่อหน้าลูกทัวร์ที่รักเหล่านี้  TT^TT
แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีมากอะ ทำให้รู้ว่าต้องพร้อมกว่านี้
แต่เมคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับอาชีพ บริการจริงๆ นะ T^T



เคยมาเที่ยว Bagpack กับโม ที่กาญครั้งนึง
สนุกมากกก ชอบจังหวัดนี้จริงๆ ซิให้ตาย
ขอบันทึกเป็น Fav. ในดวงใจเลย 
มีครบทุกอย่าง ป่าเขาลำเนาไพร 
ถ้าอยู่ กทม. มาเที่ยวก็สะดวกด้วย นั่งรถ สองชั่วโมงเอง




และตอนนี้ ขอนำทุกท่านสู่
พร้อมมิตรโปรดักชั่นนน !!

อ้าวว งงดิ ที่ไหน -.-

มันคือสตูดิโอถ่ายหนังเรื่องสมเด็จพระนเรศวรนั่นเองง 




มาถึงประตูเมืองหงสาแล้ว เค้าบอกสิงห์ (?) สองตัวนี้
ราคาตัวละ 10 ล้าน 
แม่เจ้าประคุณรุนช่อง! ทุ่มทุนจริงๆ 
 



จริงๆ แอบคิดในใจนะว่า เค้ามีงบ 100 ล้าน (มั้งนะ)
ฟังดูเหมือนเยอะ แต่พอมาเห็นสถานที่ การจัดฉากแล้ว
ยังนึกในใจว่ามันพอหรือวะนี่ เพราะเค้าทำฉากจำลองเยอะมากก  ใหญ่ด้วย
แม้ว่าจะใช้เป็นโฟมก็เหอะ (แล้วเคลือบปูนอีกที -.-) 
แล้วแบบมีข่าวว่าหนัง องค์บาก 2 มันล่องบไป 300 ล้านแล้ว
เมเลยคิดในใจว่า แม่เจ้าประคุนรุนช่อง!! 
จา พนมมันสร้างพระราชวังองค์บากเคลือบด้วยทองแท้ปะวะ




ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ กรุงหงสาวดีค่ะ 
ทางเข้านี่ 20 ล้านแล้วค่ะ โอเย้




ท้องพระโรง (ดูได้ในภาค 2) เป็นทีประทับออกว่าราชการ พ่ออยู่หัว บุเรงนอง
เมยังแอบคิดในใจอีก เค้าทำฟากของพม่าได้ทองอร่ามเป็นที่สุดด 
ไปส่วของฝั่งพม่า ตรงไหนมันก็ทองๆๆๆๆ (ทาสีเอาก็เถอะ)

พอไปฝั่งไทย เออ... มันมีแต่ปูนวะ ฮ่าๆๆๆ




นี่ของฝั่งไทย ก็สวยงามดีเช่นกัน แต่ไม่เท่าของฝากเมียนร์ม่าเลย  -..- 





ดูไกลๆ แบบ จอร์ช ถึงรู้ว่าของปลอมแต่ก็ยังตะลึง 
แต่พอไปดูใกล้ๆ เห้ย!! มันโฟมโบกปูนนี่นา 
โหยย แถมลอกแล้วด้วย 
สงสัยว่าถ้าจะถ่ายกันอีกที คงต้องบูรณะกันยาวเลย 
จริงๆ ต้องบูรณะทั้งหมดที่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าไปเลย
 
ท่ไหนเปิดให้เที่ยว ที่นั้นย่อมจะพังเร็ว 
เป็นสัจธรรมมาก




ทำไมกล้าวะ!!  55555555+ 

ที่ไปพร้อมมิตรมานะ ดูนุ่นดูนี่ ยิ่งใหญ่ เกรียงไกร (โฟมๆๆๆ ทั้งนั้น)
ที่ถูกใจที่สุดคือห้องคอสตูม เสื้อผ้า ของใช้
โอยย แม่เจ้าประคุนรุนช่อง 5555+ สนุกเหลือเกิน 
ใส่นู่นใส่นี่สนุกมาก  ไกด์ต้องเรียกลูกทัวร์ขึ้นรถตอนบ่าย
กูอยู่เล่นไอ้ห้องแต่งตัวนี้ยันบ่ายเลยครับ สนุกจริงๆ 




ซ้ายมือเมคือไอ้เบนซ์ หนึ่งในเพื่อนสนิทของเมเนี่ยละ
มันถึงกับพูดว่า 
"กูรอวันจะได้แต่งตัวแบบนี้นานละ" 
55555+ โคตรจะขำ 

แต่ทหารยุคใหม่ต่องใส่แว่นแฟชั่นกันแล้ว วะฮ่าๆๆ




เห็นรูปแล้วขำตัวเองวะ 
มีอีกรูปหน้าจริงจังมาก เหมือนจะไปรบ แต่ไม่กล้าเอาลง 555+ อายอะ 
(แล้วที่ลงมานี่ไม่อายเหรอ =O=;)




คั้นเวลาด้วยภาพศิลปะชั้นเลิศอีกครั้งนึงนะคะ 
(ยังกล้าพูดอีก) 5555+

ยังไม่ทันได้เล่าไร เอาภาพตอนจบมาให้ดูเลย ฮ่าๆๆ
ไปพิพิธภัน สงครามเก้าทัพมา ไปหลับอีกนั่นละ 
แต่เค้าบรรยายตื่นเต้นมาก แอคติ้งสุดฤทธิ์ แถมพูดอยู่คนเดียวดว้วย 
ก็ลุงเสื้อแดงนี่ละ เก่งมากจริงๆๆ 
ฟังแกพูดจบ เพลงละครสายโลหิตดังขึ้นมา 
กูแทบร้องไห้เพราะรักชาติสุดชีวิตเลย แงง TT^TT



หลังจากนั้นก็เข้าบ้านพักกัน ที่ บ้านริวแคว แพรริมน้ำ 
ดีมากกเลย ใครไม่เคยไปจงไปซะ เข้าดูแลดีมาก วิวดีด้วย 
อยู่ตรงสะพานมรณะพอดีเลย (ฟังดูดีเนอะ) 
แถมได้กินอาหารเยี่ยงราชา (สองมื้อก่ออนหน้านี่ รสชาติหมาไม่แดกจริงๆ)




เราสองจะครองโลก วะฮ่าๆๆ 
อันนี้หลังอาบน้ำเสร็จแล้ว ผู้บริหารสั่งให่ใส่กางเกงเลย์เพื่อความแนว 
เออลืมบอก.. ก่อนหน้านี่ไปล่องแพรเปียกมา 
สนุกดี แต่ไม่ม่รูป เลยข้ามมไปหาของกินเลย -..- 
(มะมีใครถ่าย เปียกเป็นหมากันหมด)



นี่ไง อาหารเยี่ยงราชาาา 
โอยย ตักกันแหลก แล้วแดกไม่หมดด้วย 
อายมาก จนอาจานเรียกมาด่าอะ =_=;;;



เช้าวันต่อมา ไปช่องเขาขาดมา 
ที่เห็นอยู่นี่ เป็นทางที่เค้าใช้ค้อนแซะหิน แซะเขา ให้ออกเป็นทาง
เพื่อให้รถไฟผ่านได้ ฟังดูอะเมซิ่งมากก 

แล้วอยากบอกว่า ที่นี้เค้าดูแลมาก ไม่มีขยะ สะอาด ร่มเย็น 
ไอโซมาก มีวิทยุให้กดฟังข้อมูลต่างๆ ด้วย
มารู้ทีหลัง 
อ้อ!! ประเทศ ออสเตเรียเป็นคนจัดการ ดูแลพิพิภันแห่งนี้ 
มิน่าละ กูว่าแล้วทำไมมันดูดี ตั้งแต่กูลงมาจากบันได 
สถาปัตยกรรมไม่คุ้นเลยค่ะ!! 




ยังศิลปะได้อีก วู้วววว แต่นี่คือสะพานมรณะที่ว่าตายกันเป็นเบือนี่ละ 
นี่้ถ่ายอยู่ตรงถ้ำกระแซเลยละ (ที่นักโทษตายกันเยอะๆ อะ)
มาทริปคราวนี้ ความรู้เกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่2 นี่แน่นปึกขึ้นเยอะ
ไม่ฉลาดขึ้น ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
ก็ที่เที่ยวแต่ละอย่างแม่งมีแต่สงครามกับประวัติศาสตร์ทั้งนั้นเลย
นี่คือข้อเสียของการเที่ยวกับ โรงเรียน หรือมหาลัย
เพราะมันคือเที่ยวแบบมีสาระ ทุกอย่างต้องมีสาระ 

แต่ถ้าไปเที่ยวเอง แบบ bagpack 
ทุกอย่างไม่มีมีสาร =_=
แต่สนุกแล้วก็รู้สึก Free กว่า



1-2-3 สิงหาคม 2551 
ทริปเมืองกาญ 

Bye