เที่ยวไม่ง้อทัวร์ -O-

ตั้งชื่อไดเหมือนชื่อหนังสือนำเที่ยวมาก ฮ่าๆๆ เลียนแบบเขามา  กร๊าก

พอดีว่านังโม เพื่อนเลิฟเลิฟกลับจาออสเตเรีย 
หลังจากงานหนังสืออันโหดร้าย T^T (ตังค์หายสาบสูญ)
เมกับโมก็เลยตกลงกันว่าจะไปเที่ยว 
ซึ่งมันด้นสดมากๆๆ =w=;; 

เอาวะ!! ตกลงไปเที่ยวกาญดีกว่า นั่งรถไปแค่ 2 ชม. เอง ซึ่งใช้เวลาน้อยมาก
แต่สภาพธรรมชาติเกือบร้อยเปอร์เซน
แต่ปัญหาคือเราไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย =_=;; ไม่ได้วางแผนเที่ยวด้วย
แล้วมีคนไปแค่ ๒ คนเท่านั้นเอง =O=;; 

เราเลยตกลงกันว่าจะไปตายเอาดาบหน้า!!
ชิ้ง!!! -_-++

เที่ยวตามคู่มือท่องเที่ยวนั่นละ =w=
หรือเที่ยวแบบแบ๊คแพ๊ค เยเย้


'
'


28.10.50

นัดเจอกันที่สถานีขนส่งหมอชิต ปกติแล้วเที่ยวกาญจนบุรีต้องไปขึ้นที่สายใต้
แต่เราทั้งสองผู้มีมันสมองอันน้อยนิด กลับไม่รู้เลยว่า สถานีขนส่งสายใต้อยู่ที่ไหน =_=;;
Wher r uuuuuuu????

เลยไปขึ้นที่หมอชิตแทนด้วยประการละฉะนี้
ได้รถไปกาญฯ ตอนสิบเอ็ดโมง 
ระหว่างนั้นก็แดกข้าว แดกน้ำรองเท้ากันไป 

พอขึ้นรถเราก็คุยกันน้ำไหลไฟดับ เมาส์ๆ เรื่องนิยายห่าหอกอะไร (สมกับมาเที่ยวมาก) 
อีโมก็พ่ายแพ้แก่นำลายตัวเอง หลับไปซะงั้น -O-
แชะๆๆ



โฮะๆๆ (กูขอคืนนะเมิง =w=;;) 

นั่งรถประมาณ 3 ชม. (รถทัวร์ก็ต้องช้าเงี้ยละ T_T) 
ในที่สุดเราก็มาถึงสถานีขนส่งกาญจนบุรี 
ติ้นเต้ววมาก เพิ่งมาเที่ยวแบบนี้ครั้งแรก
เที่ยวแบบไร้อนาคต ฮ่าๆๆ 
แต่เพื่อความชัวร์ กลัวไร้ที่สุกหัวนอน เราเลยจองรีสอร์ตแห่งหนึ่งเอาไว้ด้วย 555+
อันดับแรกต้องไปให้ถึงที่พัก!!



มาถึงเราก็เกือบบ่ายสองแล้ว 
ด้วยความไม่รู้ เราก็เดินแรดๆ ในเมือง คือนึกว่าจะขึ้นไปที่รีสอร์ตได้ไม่ยาก
เราก็ถูกคนทำมาหากินในย่านนั้นพาขึ้นรถสามล้อ ที่แบบใช้คนปั่นอะ 
พาไปรอบเมือง อ้อมตลาด -_-;; แม่งไม่ดูเลยว่ามันขนหมูสองตัวมา 
คนปั่นคงเกือบตายละมั้ง -_-;; 

แล้วอีโมก็แวะซื้อกางเกงใน เอ้ย กางเกงขาสั้นด้วย 
โดยไม่รู้ตัวเลยคือ..เราตกรถแล้ว T^T 



ภาพหลักฐาน ในขณะที่มันเลือกกางเกงอย่างสุขอุรา 
รถเมล์ที่ขึ้นไปหมู่บ้าน ท่ากระดาน (รีสอร์ตอยู่ที่นั้น) 
ก็หมดไปแล้วเรียบร้อย =[]= 
หมดคือ..วันนี้ไม่มีแล้ว
อะไรวะ!! เพิ่งบ่ายสองเองนะ T_T ทำไมรถหมดไวจัง แล้วกูจะไปยังไงละเนี่ย 

เราถูกผู้หวังดี (มั้ง) เสนอว่าจะขึ้นไปส่งให้ที่รีสอร์ต 
โดยมันห่างจากในเมืองประมาณ หกสิบฟ่าโล (เยอะเอาเรื่อง)
มันเรียกค่ารถ 950 บาท 
=_= 

เชดดดดดดดดดดด 
แพงมากอะ 
แพงสุดติง ในขณะที่มันหว่านล้อม เมกับโมก็ขอออกมาปรึกษากัน
เลยโทรหารีสอร์ตพร้อมเปิดดูหนังสือนำเที่ยวว่ามีรถท้องถิ่นคันไหนยังวิ่งไปถึง ม.ท่ากระดานอีกบ้าง 

ผู้หวังดี (มั้ง) ก็ยังบอกอีกว่า ถึงมีรถ ก็ห่างจากรีสอร์ตมากๆๆ 
นี่มันจะเย็นแล้ว เดี๋ยวเคว้งแน่ ไม่มีที่นอนชัวร์!!~
T^T


เมก็เลยบอกให้โมโทรไปหารีสอร์ต 
แล้วปรากฏว่าเรายังพอมีรถขึ้นไปได้อีก คือสาย กาญจนบุรี-เอราวัณ
เจ้าของรีสอร์ตก็บอกให้เรานั่งรถเมล์คันนั้นมา 
เดี๋ยวจะไปรับที่เอราวัณ (น้ำตก) 

แฮ่ๆๆ รอดตาย ไม่ต้องจ่าย 950 บาทแล้วว้อยยยย 

คันนี้ช่วยเซฟเงิน ฮ่าๆๆ



เราก็ขึ้นไปกันเรียบร้อย พอไปถึงคนก็เอากระเป๋าจองที่นั่งดีๆ ไว้หมดแล้ว
เหลือแต่ ที่นั่งแบบนี้อะ v.v




ดีนะ อันนี้แค่ถลอกปอกเปิด บางอันไม่มีเบาะเลยด้วย -_-;;
เอาวะ ดีกว่ามะมีให้นั่งเว้ย!!





ยิ้มๆๆ มีความสุข ทั้งๆที่เที่ยวแบบไร้อนาคตเนี่ยละ ฮ่าๆๆ 
ยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะไปเที่ยวที่ใด จะกลับยังไง T.T

ระหว่างทางบรรยากาศสวยมาก ภูเขารายล้อมเลย 
เป็นเมืองโอบด้วยภูเขาสลับซับซ้อน อากาศดี เย็นสบายๆ สุด 

นี่เพิ่งเริ่มออกนอกเมืองนะ

เขื่อนทุ่งนาไรสักอย่างเนี่ยละ เหอๆ ของจริงสวยเด้อ



ในที่สุด!!

เราก็มาถึงจุดนัดพบ!!
คือก่อนถึงน้ำตกเอราวัณ จะเป็นเขื่อนสิรินธร (ใหญ่มากๆๆๆ) 
เจ้าของรีสอร์ทบอกให้เราลงหน้าเขื่อน 
(ความจริงลงผิดไปนิดนึง เอิ๊กๆๆ) 



เรารถประมาณสิบห้านาทีได้มั้ง 
ระหว่างนั้นก็ถ่ายรูปเก็บบรรยกาศที่ฝั่งด้านข้าง 
ภูเขาและสายน้ำ... 




ดอกหญ้า..




ถนนสายนี้ข้าจอง ฮ่าๆๆ




แล้วในที่สุดรถวอลโว่ (เน้นว่าวอลโว่) ของรีสอร์ตก็มารับหมู่เฮา 
อยากถ่ายด้านหน้า อยากถ่ายเจ้าของ แต่อายค่ะ =w=;; 
ก็เลยได้มาแค่นี้ 




หากท่ายเคยดูหนังเรื่องหนึ่งของเจย์โชว์ที่มันแข่งดริฟ ลงเขาอากินะ 
ข้าพเจ้าได้สัมผัสว่า นี่ก็ใช่เลย แงT^T
ทางมันคดเคี้ยว เลี้ยวลด โอ้ยย อ้วกจะแตก หวาดเสียวมากอะ (นี่แค่ตอนขึ้นนะ)
ตอนลงนี่คงมีอ้วกพุ่งแน่

รีสอร์ตอยู่ลึกมาก จนกลัวว่าถูกหลอกมาขายหรือเปล่าวะ -_-;; 
ในที่สุดเราก็มาถึง กรีนส์ รีเวอร์ ฮิว รีสอร์ท =O= 
สวย.. มาก 



วิวภายในรีสอร์ต เป้นภูเขาแล้วก็น้ำ 
โฮ่ะๆๆ อะไรก็ดี แต่ลึกเหลือเกิน 
แต่มันก็โอเค สวยดี 

ถ้าล่องแพรจะเห็นรีสอร์ทงามเช่นนี้ 


เรือนแพร.. (ถ่ายติดมาจึ๋งนึง ฮ่าๆ)




สวยชิมิ ฮ่าๆๆ 
หลังจากนั้นเราก็เช็คอินเข้าห้อง 
ตอนแรกก็นอนแพรกันอยู่หรอก
ปรากฏไม่มีตู้เย็น
ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น (น้ำเย็นมากกกกก)
ไม่มีผ้าขนหนู (อีโมไม่ได้เอามา)
เลยย้ายตูดไปนอนบ้านเดี่ยวแล้วเพิ่มอีก 200 บ. 
เพื่อนให้ได้อุปกรณ์อีกนิดนึง (อีโมแช่ไอติมไม่ต่ำกว่าสิบแท่ง =[]=!!) 

ห้องพักก็พอใช้นะ แต่มีขี้จิ้งจกเต็มเลย -_-;;
เกือบหยิบมากินแล้วด้วย
เพราะนอนกินปลาเส้นอยู่ T^T 
นึกเส้นตกใส่ที่นอน ปลากฏหยิบมาเป็นก้อนดำๆ 
แหยะ..อี๋ 

แต่อาหารที่นี้อร่อย
ปลาราดพริก =O=!!
สุดยอดดดดดดด


29.10.50

เมื่อคืนเขาบอกว่าจะมีทริปล่องแพร ตื่นให้ทันเก้าโมงนะจ้ะ 
พระอาทิตย์ขึ้นสวยมาก อย่าลืมตื่นมาดูนะจ้ะ 

สรุป.. 

พระอาทิตย์ก็ไม่ได้ดู 
แพรก็ไม่ได้ล่อง 
บัดซบ!!
ตื่นสาย แง T_T

คือตอนแรกตื่นกันมาแล้ว ปรากฏไม่เห็นพระอาทิตย์เลย =_=;; 
เพราะฟ้าเหมือนฝนจะตกมาก
เลยกลับไปนอนต่อ
นอนไปนอนมา สิบโมงค่อยตื่น 
-_-;; 

สงสัยไม่ได้เที่ยวไหนแน่เลย TOT 
นี่กูมาแค่เปลี่ยนที่นอนเหรอเนี่ย =[]=

แต่วันนี้เรามากับดวง โอ้เยส!! 

หลังจากเช็คเอาท์จากรีสอร์ท เขาก็พาขึ้นไปส่งสันเขื่อนสิรินธร
ตอนแรกว่าจะเที่ยวแค่ตรงนี้ เพราะไม่มีรถ แล้วเดี๋ยวกลับบ้านไม่ทัน ไม่มีรถเข้าเมืองอีก
(พรุ่งนี้พ่อจะต้องไปส่งกลับมหาลัย) 

พอมาถึงเขื่อน สวยยยย มากกกกกกก



พอยืนตรงนี้แล้วมันรู้สึกว่า 
เราเป็นเพียงมนุษย์ตัวจิ๊ดที่อยู่บนโลกอันกว้างใหญ่แห่งนี้ 

ข้าพเจ้ามาถึงที่แห่งนี้แล้ว
แชะๆๆ



เหมือนลอยได้เลย ฮ่าๆๆ คือสักเขื่อนมันสูงมากๆๆ =w=;;
ตอนแรก อยากจะมาดูพระอาทิตย์ตกที่นี้ แต่มาไม่ทัน 
ไม่เป็นไร ถ่ายรูปเอา ไว้มีโอกาสคราวหน้า 



i like it i'll do it !!!!

แล้วในขณะที่เรากำลังไร้สิ้นหนทาง
ก็มีรถกระบะผ่านมา
อีโมถามว่า 
"เม เมิงกล้าโบกมั้ย" 

หุหุๆๆๆ 
ไม่รู้หมู่หรือจ่า กูโบกโล๊ดดดดดดดดดด 
ปรากฏว่ารถคันที่เรามา
เป็นรถของนักท่องเที่ยวที่กำลังจะไปยังน้ำตกเอราวัณ
เรากระโดดขึ้นรถทันที 
"ขอไปด้วยค่ะ -O-" 

ปล. เขายังไม่ทันตอบหรอก กระโดดขึ้นกระบะเลย ฮ่าๆๆ
ข้างหลังเป็นชายวัยฉกรรจ์สองคน =_=;;
และเด็กเล็กอีกสองคน 
โฮ่ๆๆ เราคุยกันไปเรื่อยๆ 
โชคดีที่เขากำลังจะเข้าน้ำตกไปเที่ยว เพราะมันห่างจากเครื่องประมาณสิบสี่กิโล 
 
เมกับโมเลยเปลี่ยนแผน ไปเที่ยวน้ำตกก่อนกลับบ้านแล้วกัน 

เมื่อเรามาถึงน้ำตก โอ้เย... 
มันอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติต้องเสียค่าเข้า สี่สิบบาท
เข้าไปก้มีแต่ต้นไม้ๆๆๆๆ และต้นไม้ อากาศเย็นมากๆ 

ถึงที่หมายเราก็กระโดดลงแล้วก็กราบไหว้เจ้ของรถใจดีที่ให้เราติดรถมาตั้งสิบสี่กิโล 




อุธยานแห่งชาติเอราวัณและยอดมนุษย์หญิง(หน้าด้าน) สองคน ฮ่าๆๆ 

ก่อนจะเที่ยวนำตก เราต้องหารถกลับก่อน
เพราะมันอาจเหลือเที่ยวเดียว T^T ไม่ได้กลับนี่ตายแน่ๆ 

เมก็เดินไปที่รถประจำทางอันคุ้นเคย เพื่อจะถามเวลาเข้าเมือง 
ปรากฏไม่เห็นคนขับ แต่เห็นวงป๋าๆ ก๋งเหล้ากันอยู่
ก็เลยเดินไปถามว่า

"รถออกกี่โมงค่ะ"
"ไม่รู้ ไม่ใช่คนขับนะน้อง" 

แหม...เรียกน้องเลยเหรอ =O=;;

"แล้วคนขับไปไหนคะ หนูอยากรู้เวลาออก เดี๋ยวไม่มีรถกลับกรุงเทพ"
"พวกพี่ก็มาจากกรุงเทพ กลับด้วยกันมั้ย พาหลานๆ เด็กๆ มาเที่ยว โฮะๆๆ ถ้าจะไป ต้องมาเจอกันตรงนี้ก่อนบ่ายสอง" 

เรารีบขอบคุณและนำไปครุ่นคิด 
ฮ่าๆ แต่ในใจอะ ตอบตกลงไปแล้ว 
เมเลยกะว่า ต้องขอดูสภาพก่อนว่ามีใครไปบ้าง (มีผู้หญิงหรือเปล่า)

ระหว่างคิดเราก็ปีนน้ำตกกัน แฮกๆๆ แค่คิดยังเหนื่อย
ปีนได้แค่ห้าชั้นเท่านั้นเอง เพราะเดี๋ยวไม่ทันบ่ายสอง 
เหงื่อท่วมตัว แต่น้ำตกสวยจัง  อร่อยด้วย อ้าว -O-;; ทำไมอร่อย


อันนี้นั่งรถกอล์ฟเข้าไปในน้ำตก



และภาพน้ำตกเอราวัณคร้าบบบ





เรากลับมาทันบ่ายสองพอดี
ประกอบลุงๆ ที่แสนใจดีกำลังรออยู่พอดี
ปรากฏว่ามีป้าๆ เด็กๆ เต็มรถเลย 
เมกับโมเลยตกลงกระโดดขึ้นรถ (ของคนที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก) ฮ่าๆ 

ทำไมถึงกล้างั้นเหรอ

ต้องเชื่อใจคนไทยซิ +O+!!!

แต่อย่างว่า วันนี้เรามากับดวง เลยเจอแต่คนใจดีทั้งนั้นเลย ^_^


แล้วเวลา สี่ ชม. ก็ผ่านไป เมกับโมก็มาถึง กทม รวดเร็วมาก!!
เขาไม่เอาค่าน้ำมันหรือค่ารถเราเลยสักบาทเดียว 

แถมตลอดเวลาที่อยู่ในรถตลกมาก
คนแก่เมา -_-;; ตลกค่อด ร้องเพลง เสียงเหมือนเป็ดถูกแส้เลยอะ ฮ่าๆๆ 




กลับด้วยรถตู้คนนี้ 
และชอบคุณครอบครัวของน้องสองคนนี้ด้วยค่า 





ให้โมเป็นนางเอก หุหุ 


จบแว้ว เที่ยวสองคืนหนึ่งวัน 
โปรแกรมหน้า จะขึ้นเหนือบ้างดีกว่า 
โฮะๆๆ 


Bye>