UNcommon Life : 13

WINGS,TX!!

อย่างทีเคยอัพๆ ไปเมื่อตอนก่อนว่าเมทำงานอยู่ร้านวิงส์
งานไม่หนัก งานสบาย ที่นี้ให้ชั่วโมงให้เยอะเกินไปด้วยซ้ำ (เหนื่อยๆ ได้ประมาย 37-44 ชม./อาทิตย์)
เรต 7.50$ ก็ไม่ขี้เหร่ แต่แบบมันเป็นงานที่น่าเบื่อออออออออ 555+
คือมันพับผ้า กวาดพื้น จัดของ ทำชุดว่ายน้ำ แปะบาร์โค้ด (เมเป็นหัวหน้าหน่วยนี้เลย 55+)
ทำอยู่แค่นี้...... -_- บางวันก็ยุ่ง บางวันก็ว่างงงงง  ช่วงของมาลงใหม่ๆ จะเมื่อยๆ
เพราะแบบเราต้องทำของ แปะบาร์โค้ด เช็คเสื้อผ้า จัดราว
พอไม่มีของให้ทำ ก็ว่างมากกกกกกกกก
แต่วันไหนอีผู้จัดการออฟ ก็เฮ แอบอู้ แอบเม้าไปเรื่อยเปื่อย




หนูทำงานหนัก ;(

ช่วงไปถึงแรกหนาวมาก จะหนาวไปไหนนักหนา
แต่งานที่วิงส์มันเสียตรงที่น่าเบื่อ ไม่ค่อยออกไปพบปะสังคม กับเพื่อนน้อยไปหน่อยอ่ะ พนักงานรวมกัน 8-10 คน
วันนึงทำงานก็ 4-5 คน แบ่งกันเป็นรอบๆ ด้วย มันไม่ถึงกับเฉา แต่แบบเราคุยกับลูกค้า
มันจะคุยไรได้นักหนา เพื่อนร่วมงาน สติไม่ค่อนดีไปซะส่วนเยอะ
ทำอยู่สองเดือน ที่แบบ กลับบ้าน - ทำงาน ทำงาน - กลับบ้าน ก็แอบคิด กูไม่เอาแล้ว
อยู่บ้านสบายๆ ดีไม่ชอบ มาลำบากทำไม
แถมที่ galveston ไม่ค่อยมีอะไรนอกจากทะเล กับทะเล
อยู่เมืองนอกถ้าไม่มีรถขับเอง โบกมือลาชีวิตได้เลย ไปไหนลำบากชิบ-ย





ลังของเพิ่งลงใหม่ๆ เลย T^T ทำกันหูตาแตก
คือที่นี่แม่งแปลกวะ ปกติเวลาของมาลงเป็นลังๆ แบบนี้
แทนที่มันจะเอาเข้าไปเก็บในโกดังข้างหลัง จะได้เรียบร้อย
แต่แม่งดันเอามาตั้งๆ ไว้กลางทางเดินร้าน
ลูกค้ามาซื้อของกระโดดข้ามกล่องไปมา ไม่เก็ทไอเดียฝรั่งเล้ยยย




บรรยากาศในร้านน
เห็นแล้วขำวะ ไอ้พวกเสื้อที่พับอยู่ที่ชั้นนี่ถึงกับแย่งกันทำนะจ้ะ
คือไม่มีอะไรทำ ไม่ได้นะจ้ะ ยูต้องมีอะไรทำ แย่งกันพับผ้าตรงนี้
รองลงมาคือกวาดพื้น ทำเป็นจัดนู่นจัดนี้ เหมือนยุ่งมากกกกก
จะได้ไม่ต้องโดนใช้ 55555

ชีวิตมันมาสนุกเอาตอนช่วงท้ายๆ นี้ละ 5555+ แบบว่าเด็กไทยที่เคยกระจายตัวรอบเกาะ
แม่งมากระจุกรวมกันที่คอนโดเมชิมิ
แล้วคราวนี้พวกสาววิงส์ (ชื่อกลุ่มข้าพเจ้า)
ก็เลยได้รู้จักคนอื่นๆ บ้าง ความมันปรากฏเอาเดือนที่ 3
ก็แบบว่าจ็อบสองก็แค่เล่นไพ่ยันสว่างทุกคืนเบาๆ 555
ไปเที่ยวคลับกัน และจะบอกว่า สนุกมากกกกกกกกกกกก

คืออยู่เมกา มันอยากทำไรก็ทำ อยากจะแต่งไงก็แต่ง
ไม่มีใครเค้ามาจ้อง มามอง เราเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่
เกิดมาเมก็ไม่เคยขึ้นเวทีหรอก คราวนี้ไม่ได้นะจ้ะ ขึ้นไปเลย
กูเป็นโคโยตี้กลับชาติมาเกิดหรือเปล่าเนี่ย 555+
อยู่ไทยเล่นไม่เป็นนะบิลเลียด โต๊ะพลูอ่ะ พออยู่เมกา
กูแทงเอาๆๆ  แทงเหมือนแทงกบเลยคับพี่น้อง
แล้วก็จะไปที่เกมเซนเตอร์ มันจะมีทุกอย่างให้เล่น ...
ฮืออ น้ำตาจะไหล  เล่นอยู่ในนั้นจนเค้าต้องไล่ออกมา

พูดเรื่องอาหารการกินบ้าง ไปก็อ้วนแล้วนะ กลับมาอ้วนกว่าเดิมอีก T^T
ไม่ได้อ้วนด้วยอาหารฝรั่งนะ อาหารไทยเนี่ยละ ทำกินเองกันอยู่ทุกวัน  
อ้าวตื่น กิน! กางวัน กิน! เย็นกิน! กลางคืนกิน! ก่อนนอกกินอีก!
แด๊กขนาดนี้ไม่รู้จะเอารูขุมขนส่วนไหนเผาพลาญแล้ว 555+
แล้วที่นี่เบเกอรี่อร่อยมากกกก อร่อยที่สุดในสามโลก
แล้วซื้อมาทำเองก็ได้ ของวงของหวาน วิปครีม จัดมาอย่าให้เสีย
อยุ่บ้านก็ทำกินมันทุกวัน บันนาน่าสปริทเนี่ย กินจนขี้เป็นกลิ่นกล้วย 555555555+ 
 

คือจะไปเวิคเนี่ย สนุกได้ถ้าเรามีเพื่อน ต้องเพื่อนฝรั่งนะถึงจะสนุกได้
เพราะเขาจะพาเราไปไหนก็ได้ไง หลังๆ สนุกจริง ประทับใจมาก
แล้วเราปรับตัวได้แล้วไง ต้องทำอะไร ที่ไหน ยังไง
พอสื่อสารได้คล่องแล้ว พูดกับเพื่อนรู้เรื่องหมด มันยิ่งสนุกไง

บอกตรงๆ ว่าทุกวันนี้ คิดถึงอเมริกาชิบห-ยยยยย คิดถึงโว้ยยยยยย
อยากกลับไปจะแย่อยู่แล้ว TOT

ท้ายสุด ขอทิ้งเพลง OMG - Usher ไว้ละกัน
เพลงนี้เป็นเพลงประจำการไปอเมริกาครั้งนี้ คลั่งเลยแหละตอนอยู่เมกา
ได้ยินเป็นต้องเด้ง เพลงนี้กูเรียกร้องมากๆ และคิดว่าทุกครั้งที่เพื่อนทางนู้นได้ยินเพลงนี้
ก็คงจะคิดถึงพวกเมด้วยเหมือนกัน :)