ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บ้า O_o?
ตอนนี้สถานการณ์กำลังตรึงเครียดสุดๆเลยครับท่านผู้ชม เอ้ย ท่านผู้อ่าน =_=
มินจองนั่งจ๋อยอยู่ข้างๆฉัน ส่วนยัยมีนาก็เดินไปเดินมาไม่หยุดตั้งแต่ตอนที่หล่อนมาถึงแล้ว
“ให้ตายสิ!!!นายบ้าไปแล้วเหรอไงชินมินจอง หนีออกจากบ้านมาทำไม!!”
“ก็ฉันเบื่อนี่ เธอก็รู้ว่าแม่ฉันเป็นคนยังไง”
มีนานิ่งเงียบ ก็แม่ของมินจองน่ะทั้งเคี่ยว ทั้งเผด็จการจะตาย แล้วนี่ถ้ารู้ว่าลูกชายคนเล็กหนีออกจากบ้านมาจะ
เกิดอะไรขึ้น ไม่อยากจะคิดเล๊ย
“แล้วเธอรู้ไหมว่าถ้าแม่เธอรู้ว่าเธอมากบดานที่นี่ ฉันกับเพื่อนจะเดือดร้อนแค่ไหน”
“แม่ไม่รู้หรอก เห็นว่าจะได้ดูงานที่ญี่ปุ่น 2-3 เดือน”
“โอ๊ยยยย เจ๊อยากต๊ายยยย”
มีนาว่าพร้อมกระแทกก้นนั่งลงกับโซฟาด้านตรงข้ามกับฉัน
“ใจเย็นๆก่อนมีนา”
“ฮันโบคยอง ฉันใจเย็นไม่ไหวแล้ว”
“เฮ้อ…” ฉันถอนหายใจ “เอางี้สิ เธอก็ให้มินจองมาอยู่กับเราก่อน”
“เธอจะบ้าหรือไง หอเรามันหอหญิงนะ แถมยังเข้มงวดเรื่องผู้ชายด้วย ไม่สงสัยเลยว่าทำไมยัยอาจุมม่าคุมหอ
ถึงได้ขึ้นคานชั่วกัลป์”
“มันก็จริงของเธอ =O=”
ฉันเหลือบตาดูมินจอง ดูเหมือนเขาจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย
“ถ้าเกิดฉันเป็นผู้หญิงก็อยู่ได้ใช่ม่ะ ^O^”
“นายจะไปผ่าตัดแปลงเพศมาหรือไง -_-^^ ฉันว่านายกลับไปบ้านไปเลยดีกว่าไป พูดจริงๆนายฉันสยองแม่นายอ่ะ T__T”
“ไม่เอา -_- ไม่กลับเด็ดขาดเลย นี่ๆๆ ฉันคิดอะไรดีๆออกแล้วล่ะ ^O^”
“อะไรดีๆของนาย”
“ฉันจะปลอมตัวเป็นผู้หญิง”
“หา!!?”
ฉันกับมีนาร้องออกมาพร้อมกัน
“ตาบ้า!!!งี่เง่า!!!! นี่เหรอแผนดีๆของนายน่ะ”
มีนาดุ
“จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ อย่างน้อยก็ช่วยตบตาอาจุมม่าคุมหอได้”
“โบคยอง อ๊ายยยยย ทำไมเธอถึงได้เห็นด้วยกับมินจองนะ”
“อ้าว แล้วจะให้ทำไงล่ะ”
ชินมีนาส่ายหน้า
“อืม เห็นม่ะ เอางี้ถ้าเธอคิดอะไรที่มันดีกว่านี้ออกค่อยว่ากันใหม่”
“ว้าว โบยอน เธอน่าร๊ากที่สุดเลย >_<”
“ประทานโทษเถอะย่ะ ฉันชื่อ โบคยอง ไม่ใช่โบยอน กรุณาเรียกให้ถูกด้วย”
“แฮ่ๆๆ ^^;”
“จริงสิ มีนาเธอออกไปซื้อพวกเสื้อผ้ากับวิกผมทีสิ เทสเธอดีกว่าฉัน”
ใช่แล้ว มีนาน่ะเลือกของเก่ง ส่วนฉันไม่ได้เรื่องเลย ฉันจึงบอกให้มีนาออกไป เธอถอนหายใจเบื่อหน่ายแต่ในที่สุดก็ยอมออกไป
“นี่ๆๆๆ”
“อะไร -__-^^^”
“ฉันหิวอ่ะ TTOTT”
“-__-^^^”
แล้วฉันก็ต้องไปทำอาหารให้หมอนี่กิน สิ่งที่ฉันทำคือจาจังมยอน ในหอนี้ดีอย่าง อนุญาติให้ทำอาหารในห้องได้
(มีห้องครัวในห้อง -_-) ต้องให้ได้งี้สิถึงจะคุ้มกับค่าเช่าแพงแสนแพง
“งั่มๆๆ (เสียงเคี้ยว) เธอนี่ก็ทำอาหารอร่อยเหมือนกันนะ”
“หมายความว่าไงยะ ฉันไม่คิดว่าเป็นคำชมหรอกนะ”
“ก็ฉันเห็นเธอตอนแรกนึกว่าทำอาหารไม่ได้เรื่องซะอีก”
อืม ฉันทำอาหารไม่เรื่องอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ ก็มีแต่จาจังมยอนนี่แหละที่ฉันทำอร่อย
“นี่ ฉันถามหน่อยสิ ทำไมนายถึงเลือกที่จะมาหามีนาล่ะ ความจริงนายหนีไปต่างประเทศก็ได้นี่ เห็นว่าบ้านรวย”
“ก็อยู่กับมีนาแล้วมักจะมีเรื่องตื่นเต้นๆเสมอ”
ตาของเขาเป็นประกาย
“อย่าบอกนะว่านายแอบชอบมีนา –O-“
“เธอจะบ้าเหรอไง ไม่มีทางหรอก ยัยนั่นน่ะมีคู่หมั้นอยู่แล้ว”
“ฮะ? เมื่อกี้นายว่าไงนะ มีนามีคู่หมั้นแล้วเหรอ O_O”
ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลย
“อื้ม เธอไม่รู้เหรอ”
ฉันส่ายหน้า
“แล้วเขาเป็นใครเหรอ”
“เป็นลูกของเพื่อนแม่ของมีนาน่ะ (งงแฮะ -__- ใช้คำได้สับสนมาก)”
“???”
“รู้สึกว่าจะชื่อ แฮวอน นี่แหละ”
“เฮอะ ยัยมีนาไม่เห็นบอกฉันเรื่องนี้เลย”
“ก็เพราะมีนาเขาไม่ชอบแฮวอนน่ะสิ แต่แฮวอนชอบมีนามากๆเลยนะ”
แล้วบทสนทนาของเราก็ถูกขัดจังหวะ เนื่องจากมีนากลับมาจากการซื้อของแล้ว
“เอาไปเปลี่ยนซะ”
เธอพูดห้วนๆ มินจองรวบช้อนแล้วเดินเข้าไปเปลี่ยน เอ๊ะๆๆ ห้องที่เขาเข้าไปนั่นมันห้องฉันนี่!!!
“เฮ้ย นมันห้องฉันนะ นายไปเปลี่ยนในห้องน้ำเซ่”
“โทษที ลืมตัวน่ะ เธอไม่มีห้องในห้องนอนเหรอ”
“ไม่”
“เฮ้อออ แย่ชะมัด ยั่งงี้เวลาอาบน้ำฉันก็เป็นตากุ้งยิงแย่”
อะ….ไอ้หมอนี่มันคิดอะไรของมันอยู่เนี่ย -O- ที่บอกว่าตาจะเป็นกุ้งยิงมันหมายความว่าไง !!? แล้วมินจองก็ถอยเท้าออกมาแล้วเข้าไป
ในห้องน้ำแทน สักครู่ใหญ่ๆเขาก็ออกมา ว้าว เหลือเชื่อ เขาดูน่ารักมากๆ น่ารักกว่าผู้หญิงแท้ๆอีก
“นายน่ารักจัง”
“เหรอ แฮ่ๆๆ เขินจัง (.///.)”
“แต่ขอร้องเหอะ ช่วยเดินให้เหมือนผู้หญิงหน่อยได้ไหม (.V.) ขืนนายเดินแบบนี้ออกไปข้างนอกนะมีหวังถูกจับได้แน่”
ฉันเตือนด้วยความหวังดี
….ก๊อก ก๊อก ก๊อก…..
ให้เดาเลยนะ ฉันเดาว่าต้องเป็นอาจุมม่าคุมหอแน่ แล้วฉันเคยเดาผิดที่ไหนล่ะ
“นี่ ในนั้นมีอะไรกัน เด็กห้องข้างๆเธอเขาบอกฉันว่าห้องเธอเสียงดังมาก”
“แฮ่ๆๆ ก็ไม่มีอะไรนี่คะ”
ฉันส่งสัญญาณมือบอกมีนาให้พามินจองไปซ่อนก่อน
“มือเธอเป็นอะไรน่ะ”
“โอ๊ะ เปล่าค่ะ เปล่า ไม่มีอะไร”
อาจุมม่าคุมหอทำหน้าเหมือนไม่เชื่อถือฉัน
“ซ่อนผู้ชายไว้ในห้องหรือไง”
…….เฮือก -O-
“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่!!!”
“หลีกซิ ฉันจะเข้าไปข้างใน”
“เข้ามาไม่ได้นะคะ!!!”
“ทำไม”
“คือ…..ตอนนี้ห้องรกมากๆเลยนะคะ”
“ช่างมัน”
ยัยอาจุมม่าเอ้ย สุดท้ายเธอก็เข้ามาในห้องจนได้ อ๊ากกกกกก ตายแล้ว!!!กระโปรงที่มินจองใส่มันโผล่ออกมา
ยัยมีนาพาเขาไปซ่อนในห้องฉัน แต่ดันไปปิดประตูทับชายกระโปรงมินจองซะนี่
“นั่นใครน่ะ”
ตายๆๆๆ ซวยแล้ว >_<
“ฉันถามว่าใคร!!!”
อาจุมม่าคุมหอแผดเสียง มีนาค่อยๆเปิดประตูออกมา แล้วประตู
“มีอะไรกันเหรอคะ”
เธอถามเสียงเบา
“มีใครอยู่ในห้องนั้นอีกห๊ะ”
“ไม่มีนี่คะ”
“โกหก”
“…….”
ประตูค่อยๆเปิดออกอีกครั้ง มินจอง (ในคราบของผู้หญิง) เดินกระมิดกระเมี้ยนออกมา -__-;;
“คือว่า……หนูเป็นญาติของมีนาน่ะค่ะ (ดัดเสียง)”
“ญาติ??”
“ใช่ค่ะ”
โปรยยิ้ม เห่อๆๆ
“ชินมีนา เธอเอาญาติมาอยู่ด้วยเหรอ”
“เอ่อ…..พอดีเขาปัญหากับทางบ้านนิดหน่อยน่ะค่ะ”
มีนาพูดเสียงสั่น เพราะกลัวอาจุมม่าคุมหอจะกินตับ
“ในเมื่อมีคนมาอยู่ด้วยพวกเธอก็ต้อจ่ายค่าเช่าเพิ่ม”
ยัยป้าจอมงกเอ้ย แล้วอาจุมม่าก็ออกไปพร้อมเงินที่มินจองจ่ายให้
“เฮ้อ…..นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”
“แค่วันแรกก็เกือบตายแล้ว แล้วนี่นายจะอยู่ถึงไหนเนี่ย”
“ไม่รู้สิ”
มินจองตอบพร้อมเดินไปเปิดตูเย็น แค่วันแรกก็เหนื่อยแทบตายแล้ว แล้วนี่ยังต้องเจออะไรอีกบ้างเนี่ย
……..
แล้วเรื่องวุ่นๆของฉันก็เริ่มต้นด้วยประการฉะนี้แล.
มินจองนั่งจ๋อยอยู่ข้างๆฉัน ส่วนยัยมีนาก็เดินไปเดินมาไม่หยุดตั้งแต่ตอนที่หล่อนมาถึงแล้ว
“ให้ตายสิ!!!นายบ้าไปแล้วเหรอไงชินมินจอง หนีออกจากบ้านมาทำไม!!”
“ก็ฉันเบื่อนี่ เธอก็รู้ว่าแม่ฉันเป็นคนยังไง”
มีนานิ่งเงียบ ก็แม่ของมินจองน่ะทั้งเคี่ยว ทั้งเผด็จการจะตาย แล้วนี่ถ้ารู้ว่าลูกชายคนเล็กหนีออกจากบ้านมาจะ
เกิดอะไรขึ้น ไม่อยากจะคิดเล๊ย
“แล้วเธอรู้ไหมว่าถ้าแม่เธอรู้ว่าเธอมากบดานที่นี่ ฉันกับเพื่อนจะเดือดร้อนแค่ไหน”
“แม่ไม่รู้หรอก เห็นว่าจะได้ดูงานที่ญี่ปุ่น 2-3 เดือน”
“โอ๊ยยยย เจ๊อยากต๊ายยยย”
มีนาว่าพร้อมกระแทกก้นนั่งลงกับโซฟาด้านตรงข้ามกับฉัน
“ใจเย็นๆก่อนมีนา”
“ฮันโบคยอง ฉันใจเย็นไม่ไหวแล้ว”
“เฮ้อ…” ฉันถอนหายใจ “เอางี้สิ เธอก็ให้มินจองมาอยู่กับเราก่อน”
“เธอจะบ้าหรือไง หอเรามันหอหญิงนะ แถมยังเข้มงวดเรื่องผู้ชายด้วย ไม่สงสัยเลยว่าทำไมยัยอาจุมม่าคุมหอ
ถึงได้ขึ้นคานชั่วกัลป์”
“มันก็จริงของเธอ =O=”
ฉันเหลือบตาดูมินจอง ดูเหมือนเขาจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย
“ถ้าเกิดฉันเป็นผู้หญิงก็อยู่ได้ใช่ม่ะ ^O^”
“นายจะไปผ่าตัดแปลงเพศมาหรือไง -_-^^ ฉันว่านายกลับไปบ้านไปเลยดีกว่าไป พูดจริงๆนายฉันสยองแม่นายอ่ะ T__T”
“ไม่เอา -_- ไม่กลับเด็ดขาดเลย นี่ๆๆ ฉันคิดอะไรดีๆออกแล้วล่ะ ^O^”
“อะไรดีๆของนาย”
“ฉันจะปลอมตัวเป็นผู้หญิง”
“หา!!?”
ฉันกับมีนาร้องออกมาพร้อมกัน
“ตาบ้า!!!งี่เง่า!!!! นี่เหรอแผนดีๆของนายน่ะ”
มีนาดุ
“จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ อย่างน้อยก็ช่วยตบตาอาจุมม่าคุมหอได้”
“โบคยอง อ๊ายยยยย ทำไมเธอถึงได้เห็นด้วยกับมินจองนะ”
“อ้าว แล้วจะให้ทำไงล่ะ”
ชินมีนาส่ายหน้า
“อืม เห็นม่ะ เอางี้ถ้าเธอคิดอะไรที่มันดีกว่านี้ออกค่อยว่ากันใหม่”
“ว้าว โบยอน เธอน่าร๊ากที่สุดเลย >_<”
“ประทานโทษเถอะย่ะ ฉันชื่อ โบคยอง ไม่ใช่โบยอน กรุณาเรียกให้ถูกด้วย”
“แฮ่ๆๆ ^^;”
“จริงสิ มีนาเธอออกไปซื้อพวกเสื้อผ้ากับวิกผมทีสิ เทสเธอดีกว่าฉัน”
ใช่แล้ว มีนาน่ะเลือกของเก่ง ส่วนฉันไม่ได้เรื่องเลย ฉันจึงบอกให้มีนาออกไป เธอถอนหายใจเบื่อหน่ายแต่ในที่สุดก็ยอมออกไป
“นี่ๆๆๆ”
“อะไร -__-^^^”
“ฉันหิวอ่ะ TTOTT”
“-__-^^^”
แล้วฉันก็ต้องไปทำอาหารให้หมอนี่กิน สิ่งที่ฉันทำคือจาจังมยอน ในหอนี้ดีอย่าง อนุญาติให้ทำอาหารในห้องได้
(มีห้องครัวในห้อง -_-) ต้องให้ได้งี้สิถึงจะคุ้มกับค่าเช่าแพงแสนแพง
“งั่มๆๆ (เสียงเคี้ยว) เธอนี่ก็ทำอาหารอร่อยเหมือนกันนะ”
“หมายความว่าไงยะ ฉันไม่คิดว่าเป็นคำชมหรอกนะ”
“ก็ฉันเห็นเธอตอนแรกนึกว่าทำอาหารไม่ได้เรื่องซะอีก”
อืม ฉันทำอาหารไม่เรื่องอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ ก็มีแต่จาจังมยอนนี่แหละที่ฉันทำอร่อย
“นี่ ฉันถามหน่อยสิ ทำไมนายถึงเลือกที่จะมาหามีนาล่ะ ความจริงนายหนีไปต่างประเทศก็ได้นี่ เห็นว่าบ้านรวย”
“ก็อยู่กับมีนาแล้วมักจะมีเรื่องตื่นเต้นๆเสมอ”
ตาของเขาเป็นประกาย
“อย่าบอกนะว่านายแอบชอบมีนา –O-“
“เธอจะบ้าเหรอไง ไม่มีทางหรอก ยัยนั่นน่ะมีคู่หมั้นอยู่แล้ว”
“ฮะ? เมื่อกี้นายว่าไงนะ มีนามีคู่หมั้นแล้วเหรอ O_O”
ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลย
“อื้ม เธอไม่รู้เหรอ”
ฉันส่ายหน้า
“แล้วเขาเป็นใครเหรอ”
“เป็นลูกของเพื่อนแม่ของมีนาน่ะ (งงแฮะ -__- ใช้คำได้สับสนมาก)”
“???”
“รู้สึกว่าจะชื่อ แฮวอน นี่แหละ”
“เฮอะ ยัยมีนาไม่เห็นบอกฉันเรื่องนี้เลย”
“ก็เพราะมีนาเขาไม่ชอบแฮวอนน่ะสิ แต่แฮวอนชอบมีนามากๆเลยนะ”
แล้วบทสนทนาของเราก็ถูกขัดจังหวะ เนื่องจากมีนากลับมาจากการซื้อของแล้ว
“เอาไปเปลี่ยนซะ”
เธอพูดห้วนๆ มินจองรวบช้อนแล้วเดินเข้าไปเปลี่ยน เอ๊ะๆๆ ห้องที่เขาเข้าไปนั่นมันห้องฉันนี่!!!
“เฮ้ย นมันห้องฉันนะ นายไปเปลี่ยนในห้องน้ำเซ่”
“โทษที ลืมตัวน่ะ เธอไม่มีห้องในห้องนอนเหรอ”
“ไม่”
“เฮ้อออ แย่ชะมัด ยั่งงี้เวลาอาบน้ำฉันก็เป็นตากุ้งยิงแย่”
อะ….ไอ้หมอนี่มันคิดอะไรของมันอยู่เนี่ย -O- ที่บอกว่าตาจะเป็นกุ้งยิงมันหมายความว่าไง !!? แล้วมินจองก็ถอยเท้าออกมาแล้วเข้าไป
ในห้องน้ำแทน สักครู่ใหญ่ๆเขาก็ออกมา ว้าว เหลือเชื่อ เขาดูน่ารักมากๆ น่ารักกว่าผู้หญิงแท้ๆอีก
“นายน่ารักจัง”
“เหรอ แฮ่ๆๆ เขินจัง (.///.)”
“แต่ขอร้องเหอะ ช่วยเดินให้เหมือนผู้หญิงหน่อยได้ไหม (.V.) ขืนนายเดินแบบนี้ออกไปข้างนอกนะมีหวังถูกจับได้แน่”
ฉันเตือนด้วยความหวังดี
….ก๊อก ก๊อก ก๊อก…..
ให้เดาเลยนะ ฉันเดาว่าต้องเป็นอาจุมม่าคุมหอแน่ แล้วฉันเคยเดาผิดที่ไหนล่ะ
“นี่ ในนั้นมีอะไรกัน เด็กห้องข้างๆเธอเขาบอกฉันว่าห้องเธอเสียงดังมาก”
“แฮ่ๆๆ ก็ไม่มีอะไรนี่คะ”
ฉันส่งสัญญาณมือบอกมีนาให้พามินจองไปซ่อนก่อน
“มือเธอเป็นอะไรน่ะ”
“โอ๊ะ เปล่าค่ะ เปล่า ไม่มีอะไร”
อาจุมม่าคุมหอทำหน้าเหมือนไม่เชื่อถือฉัน
“ซ่อนผู้ชายไว้ในห้องหรือไง”
…….เฮือก -O-
“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่!!!”
“หลีกซิ ฉันจะเข้าไปข้างใน”
“เข้ามาไม่ได้นะคะ!!!”
“ทำไม”
“คือ…..ตอนนี้ห้องรกมากๆเลยนะคะ”
“ช่างมัน”
ยัยอาจุมม่าเอ้ย สุดท้ายเธอก็เข้ามาในห้องจนได้ อ๊ากกกกกก ตายแล้ว!!!กระโปรงที่มินจองใส่มันโผล่ออกมา
ยัยมีนาพาเขาไปซ่อนในห้องฉัน แต่ดันไปปิดประตูทับชายกระโปรงมินจองซะนี่
“นั่นใครน่ะ”
ตายๆๆๆ ซวยแล้ว >_<
“ฉันถามว่าใคร!!!”
อาจุมม่าคุมหอแผดเสียง มีนาค่อยๆเปิดประตูออกมา แล้วประตู
“มีอะไรกันเหรอคะ”
เธอถามเสียงเบา
“มีใครอยู่ในห้องนั้นอีกห๊ะ”
“ไม่มีนี่คะ”
“โกหก”
“…….”
ประตูค่อยๆเปิดออกอีกครั้ง มินจอง (ในคราบของผู้หญิง) เดินกระมิดกระเมี้ยนออกมา -__-;;
“คือว่า……หนูเป็นญาติของมีนาน่ะค่ะ (ดัดเสียง)”
“ญาติ??”
“ใช่ค่ะ”
โปรยยิ้ม เห่อๆๆ
“ชินมีนา เธอเอาญาติมาอยู่ด้วยเหรอ”
“เอ่อ…..พอดีเขาปัญหากับทางบ้านนิดหน่อยน่ะค่ะ”
มีนาพูดเสียงสั่น เพราะกลัวอาจุมม่าคุมหอจะกินตับ
“ในเมื่อมีคนมาอยู่ด้วยพวกเธอก็ต้อจ่ายค่าเช่าเพิ่ม”
ยัยป้าจอมงกเอ้ย แล้วอาจุมม่าก็ออกไปพร้อมเงินที่มินจองจ่ายให้
“เฮ้อ…..นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”
“แค่วันแรกก็เกือบตายแล้ว แล้วนี่นายจะอยู่ถึงไหนเนี่ย”
“ไม่รู้สิ”
มินจองตอบพร้อมเดินไปเปิดตูเย็น แค่วันแรกก็เหนื่อยแทบตายแล้ว แล้วนี่ยังต้องเจออะไรอีกบ้างเนี่ย
……..
แล้วเรื่องวุ่นๆของฉันก็เริ่มต้นด้วยประการฉะนี้แล.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น