ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายตัวยุ่งปรากฎตัว
ฉันชอบวันเสาร์ที่สุด เพราะเมื่อฉันตื่นขึ้นมาวันต่อไปก็คือวันอาทิตย์ ฉันสามารถนอนตื่นสายได้ เล่นได้ตามสบาย ไม่ต้องไปโรงเรียน ดังนั้นฉันจึงชอบวันเสาร์ที่สุด
……………………….
“ชินมีนา เพื่อนร๊ากกกกก อรุณสวัสดิ์จ๊ะ =O=”
ฉันทักทายรูมเมทของฉัน
“อรุณสวัสดิ์บ้าอะไรล่ะ -_-^^ นี่มันเที่ยงแล้วนะ”
ชินมีนาเอ็ด ฉันหย่อนก้นนั่งลงที่โต๊ะอาหารและนำคางไปค้ำไว้กับโต๊ะ วันนี้มีนาแต่งตัวสวยจังแฮะ จะออกไปไหนเนี่ย
“ชินมีนา เธอจะออกไปไหนน่ะ เธอจะทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวเหรอไง T__T”
“ฉันจะออกไปรับลูกพี่ลูกน้องย่ะ -_-^^ เธออยู่เฝ้าห้องดีๆนะเดี๋ยวฉันกลับมา”
“เดี๋ยวววววว อย่าเพิ่งปายยยยยย~”
“อะไรของเธออีกฮะ??”
“ข้าวล่ะ ข้าว ฉันหิว TT____TT”
“อยู่ในไมโครเวป เฮ้อ จริงๆเลยนะ ทำไมฉันถึงได้ดวงซวยมาเป็นเพื่อนเธอยั่งงี้นะ”
“โชคดีสุดชีวิตต่างหากล่ะ ^O^”
มีนาทำหน้าแหยก่อนเดินออกไป โอ้วววว พระเจ้า ตอนนี้เที่ยงครึ่งแล้วนี่ O_O ได้เวลาที่รายการ music express แล้วนี่นา ^O^ ว้ายๆๆ ไปเปิดทีวีดูดีกว่า
((( กิ๊ง ก่อง กิ๊ง ก่อง)))
เสียงออดที่ดังขึ้นดังจังหวะการฟังเพลงของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ยัยมีนาลืมของไว้แน่ๆถึงต้องกลับมาเอา ฮึ่ม!!!ยังงี้ต้องมีเทศนากันหน่อยแล้ว
“ชินมีนา เธอลืมของใช่ม่ะ โธ่เอ้ย ยัยงี่เง่า ทำไมไม่ตรวจดูให้ดีก่อนออกจากห้องห๊ะว่าลืมอะไรหรือเปล่า แล้วที่สำคัญ เธอทำให้ฉันขาดช่วงการฟังเพลงนะรู้ม๊ายยยยย”
ฉันเทศน์ยาวเป็นกิโลฯ แต่ว่า……แต่ว่า TT___TT คนที่กดออดนั้นไม่ใช่ชินมีนา แต่เป็นใครก็ไม่รู้ TTOTT ตายแล้วฉ๊านนนนน
“เอ่อ ผมใช่มีนานะครับ TT_TT”
O_O
“ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของมีนา”
อ้าวเฮ้ย!!!
“เดี๋ยวๆ นายบอกว่านายเป็นลูกพี่ลูกน้องของมีนาใช่ม่ะ”
“ใช่คร้าบ ^O^”
“ยัยมีนาเพิ่งออกไปรับนายเมื่อกี้นี้เอง แล้วทำไมนายมาอยู่นี่ได้ล่ะ”
“อ้าว O_O ผมก็บอกเค้าแล้วนี่นาว่าผมจะมาหาเอง สงสัยเขาคงลืม”
เวรกรรม =_=
“แล้วนี่ใจคอจะไม่ให้ผมเข้าไปข้างในเลยเหรอ ยืนจนเมื่อยแล้วนะ”
“เออจริงด้วย รีบๆเข้ามาเลยนะ หอนี้ยิ่งมีกฎห้ามผู้ชายเข้ามาอยู่ด้วย ว่าแต่นายผ่านด่านเข้ามาได้ไงกันเนี่ย”
“ไม่เห็นยาก”
เขาตอบยิ้มๆพร้อมชี้มือไปที่บันไดหนีไฟ
“อย่าบอกนะปีนขึ้นมาทางบันไดหนีไฟน่ะ”
“ใช่แล้วล่ะ ^O^ ถูกต้องๆ”
-___-;;
“นี่ นายชื่ออะไรอ่ะ”
“ชินมินจอง ^O^”
“อ้อเหรอ ฉันชื่อฮันโบคยอง ยินดีที่ได้รู้จัก เดี๋ยวฉันจะไปโทรศัพท์หามีนานะ นายนั่งรออยู่นี่แหละ”
ฉันพูดแล้วเดินเข้าห้องของฉันเพื่อต่อโทรศัพท์หามีนา
“เฮ้ย ยัยเบ๊อะ รู้ไหมว่าตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องเธอน่ะ อยู่ที่ห้องเราแล้ว”
“มิน่าล่ะ !!! ฉันถึงไม่เจอเค้าที่สถานีรถไฟ”
“เขาบอกฉันว่า เขาบอกเธอแล้วว่าจะมาหาที่หอ”
“จริงด้วย!!! โอ๊ยตาย แล้วนี่มีใครเห็นเขายังเนี่ย”
“ยัง รีบกลับมาก็แล้วกัน”
“จ้าๆ แค่นี้นะ ขอบใจนะที่โทรมาบอก”
“อืม =_=”
ฉันตัดสาย เมื่อฉันออกมาฉันก็เห็นนายนั่นกำลังกระโดดสุดเหวี่ยงอยู่บนโซฟา แล้วแกว่งวอร์คแมนฉันไปมา =O=
“เฮ้!!! นั่นนายกำลังทำอะไรของนายน่ะ”
ฉันตะโกนออกไป มินจองหันหน้ามาทางฉัน
“เธอว่าอะไรนะ!!!”
“ถอดหูฟังออกก่อนสิตาทึ่ม!!!”
มินจองหยุดกระโดดแล้วถอดหูฟังออก
“เอาล่ะ เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ”
“ฉันถามว่า นายกำลังทำอะไรอยู่ แล้วไปเอาวอร์คแมนแนมาจากไหน”
“วอร์คแมนนี่ของเธอเหรอ พอดีฉันเห็นวางเอาไว้ที่โต๊ะน่ะเลยหยิบมาฟัง เธอนี่เทสในการฟังเพลงดีเหมือนกันนี่”
“นั่นไม่ใช่เรื่องของนาย”
“เออ จริงสิ แล้วมีนาจะมาตอนไหน”
“เดี๋ยวก็คงมา โอ๊ย นั่นนายจะทำอะไรอีกน่ะห๊ะ!!!”
“เปิดเพลงไง ^O^”
มินจองไม่พูดเปล่า เขาเอื้อมมือไปเปิดสเตอริโอดังห้อง อ๊ากกกกก ไอ้ตัวป่วน เดี๋ยวคนคุมหอก็ได้มาลากคอนายออกไปก่อนที่จะเจอมีนาหรอก ไอ้บ้าเอ้ย!!!
……………………….
“ชินมีนา เพื่อนร๊ากกกกก อรุณสวัสดิ์จ๊ะ =O=”
ฉันทักทายรูมเมทของฉัน
“อรุณสวัสดิ์บ้าอะไรล่ะ -_-^^ นี่มันเที่ยงแล้วนะ”
ชินมีนาเอ็ด ฉันหย่อนก้นนั่งลงที่โต๊ะอาหารและนำคางไปค้ำไว้กับโต๊ะ วันนี้มีนาแต่งตัวสวยจังแฮะ จะออกไปไหนเนี่ย
“ชินมีนา เธอจะออกไปไหนน่ะ เธอจะทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวเหรอไง T__T”
“ฉันจะออกไปรับลูกพี่ลูกน้องย่ะ -_-^^ เธออยู่เฝ้าห้องดีๆนะเดี๋ยวฉันกลับมา”
“เดี๋ยวววววว อย่าเพิ่งปายยยยยย~”
“อะไรของเธออีกฮะ??”
“ข้าวล่ะ ข้าว ฉันหิว TT____TT”
“อยู่ในไมโครเวป เฮ้อ จริงๆเลยนะ ทำไมฉันถึงได้ดวงซวยมาเป็นเพื่อนเธอยั่งงี้นะ”
“โชคดีสุดชีวิตต่างหากล่ะ ^O^”
มีนาทำหน้าแหยก่อนเดินออกไป โอ้วววว พระเจ้า ตอนนี้เที่ยงครึ่งแล้วนี่ O_O ได้เวลาที่รายการ music express แล้วนี่นา ^O^ ว้ายๆๆ ไปเปิดทีวีดูดีกว่า
((( กิ๊ง ก่อง กิ๊ง ก่อง)))
เสียงออดที่ดังขึ้นดังจังหวะการฟังเพลงของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ยัยมีนาลืมของไว้แน่ๆถึงต้องกลับมาเอา ฮึ่ม!!!ยังงี้ต้องมีเทศนากันหน่อยแล้ว
“ชินมีนา เธอลืมของใช่ม่ะ โธ่เอ้ย ยัยงี่เง่า ทำไมไม่ตรวจดูให้ดีก่อนออกจากห้องห๊ะว่าลืมอะไรหรือเปล่า แล้วที่สำคัญ เธอทำให้ฉันขาดช่วงการฟังเพลงนะรู้ม๊ายยยยย”
ฉันเทศน์ยาวเป็นกิโลฯ แต่ว่า……แต่ว่า TT___TT คนที่กดออดนั้นไม่ใช่ชินมีนา แต่เป็นใครก็ไม่รู้ TTOTT ตายแล้วฉ๊านนนนน
“เอ่อ ผมใช่มีนานะครับ TT_TT”
O_O
“ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของมีนา”
อ้าวเฮ้ย!!!
“เดี๋ยวๆ นายบอกว่านายเป็นลูกพี่ลูกน้องของมีนาใช่ม่ะ”
“ใช่คร้าบ ^O^”
“ยัยมีนาเพิ่งออกไปรับนายเมื่อกี้นี้เอง แล้วทำไมนายมาอยู่นี่ได้ล่ะ”
“อ้าว O_O ผมก็บอกเค้าแล้วนี่นาว่าผมจะมาหาเอง สงสัยเขาคงลืม”
เวรกรรม =_=
“แล้วนี่ใจคอจะไม่ให้ผมเข้าไปข้างในเลยเหรอ ยืนจนเมื่อยแล้วนะ”
“เออจริงด้วย รีบๆเข้ามาเลยนะ หอนี้ยิ่งมีกฎห้ามผู้ชายเข้ามาอยู่ด้วย ว่าแต่นายผ่านด่านเข้ามาได้ไงกันเนี่ย”
“ไม่เห็นยาก”
เขาตอบยิ้มๆพร้อมชี้มือไปที่บันไดหนีไฟ
“อย่าบอกนะปีนขึ้นมาทางบันไดหนีไฟน่ะ”
“ใช่แล้วล่ะ ^O^ ถูกต้องๆ”
-___-;;
“นี่ นายชื่ออะไรอ่ะ”
“ชินมินจอง ^O^”
“อ้อเหรอ ฉันชื่อฮันโบคยอง ยินดีที่ได้รู้จัก เดี๋ยวฉันจะไปโทรศัพท์หามีนานะ นายนั่งรออยู่นี่แหละ”
ฉันพูดแล้วเดินเข้าห้องของฉันเพื่อต่อโทรศัพท์หามีนา
“เฮ้ย ยัยเบ๊อะ รู้ไหมว่าตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องเธอน่ะ อยู่ที่ห้องเราแล้ว”
“มิน่าล่ะ !!! ฉันถึงไม่เจอเค้าที่สถานีรถไฟ”
“เขาบอกฉันว่า เขาบอกเธอแล้วว่าจะมาหาที่หอ”
“จริงด้วย!!! โอ๊ยตาย แล้วนี่มีใครเห็นเขายังเนี่ย”
“ยัง รีบกลับมาก็แล้วกัน”
“จ้าๆ แค่นี้นะ ขอบใจนะที่โทรมาบอก”
“อืม =_=”
ฉันตัดสาย เมื่อฉันออกมาฉันก็เห็นนายนั่นกำลังกระโดดสุดเหวี่ยงอยู่บนโซฟา แล้วแกว่งวอร์คแมนฉันไปมา =O=
“เฮ้!!! นั่นนายกำลังทำอะไรของนายน่ะ”
ฉันตะโกนออกไป มินจองหันหน้ามาทางฉัน
“เธอว่าอะไรนะ!!!”
“ถอดหูฟังออกก่อนสิตาทึ่ม!!!”
มินจองหยุดกระโดดแล้วถอดหูฟังออก
“เอาล่ะ เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ”
“ฉันถามว่า นายกำลังทำอะไรอยู่ แล้วไปเอาวอร์คแมนแนมาจากไหน”
“วอร์คแมนนี่ของเธอเหรอ พอดีฉันเห็นวางเอาไว้ที่โต๊ะน่ะเลยหยิบมาฟัง เธอนี่เทสในการฟังเพลงดีเหมือนกันนี่”
“นั่นไม่ใช่เรื่องของนาย”
“เออ จริงสิ แล้วมีนาจะมาตอนไหน”
“เดี๋ยวก็คงมา โอ๊ย นั่นนายจะทำอะไรอีกน่ะห๊ะ!!!”
“เปิดเพลงไง ^O^”
มินจองไม่พูดเปล่า เขาเอื้อมมือไปเปิดสเตอริโอดังห้อง อ๊ากกกกก ไอ้ตัวป่วน เดี๋ยวคนคุมหอก็ได้มาลากคอนายออกไปก่อนที่จะเจอมีนาหรอก ไอ้บ้าเอ้ย!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น