ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความลับ? (100%)
ความลับ?
ฉันเมจิค่ะ เพราะฉันมีสายตาที่น่ากลัวจึงไม่มีใครกล้วมาคุยหรือเข้าใกล้ฉัน แต่ฉันก็ชินกับมันแล้วล่ะ
"นี่เธอนิยายของมาจินี้สุดยอดเลยนะ..ไม่รู้เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงนะเธอ"เพื่อนผู้หญิงในห้อง
ของฉันกำลังจับกลุ่มคุยกันน่ะ ไม่ต้องห่วงใครจะไปกล้าคุยกับฉันกันล่ะ
"อืมฉันก็ว่ามาจิน่ะสุดยอดที่สุดแล้วล่ะแต่ฉันอยากให้เขาแต่งเกี่ยวกับความรักให้มากกว่านี้อะ"เบื้องหลังของฉันเป็นนักแต่งนิยายชื่อมาจิ ฉันก็พยายามแต่งเรื่องเกี่ยวกับความรักแล้วนะ แต่ทำไงได้ฉันไม่รู้จัก จะให้บรรยายยังแทบไม่ถูกเลย
"ใช่ๆฉันก็อยากให้มาจิใส่เรื่องราวเกี่ยวกับความรักให้มากกว่านี้นะ"
"อืมๆฉันก็ด้วย"ถ้ามันง่ายอย่างนั้นก็ดีสิย่ะ
กริ้ก!!!!!
"เสียงออดดังแล้วไว้ค่อยคุยกันนะ"
"เอาล่ะนักเรียนทุกคนนั่งที่กันได้แล้ว วันนี้มีใครไม่มาเรียนบ้าง"
เเกร็ก!!
"อ้าว ภัธรัตร(เฟเนียส)ทำไมถึงมาสายล่ะ"
"ขอโทษจริงๆนะครับเผอิญคณะกรรมการนักเรียนประชุมไม่เสร็จนะครับ(ยิ้ม)"
"อ๋องั้นหรอ จริงด้วยสินะก็เธอเป็นถึงประธานนักเรียนอะๆมานั่งสิ"ฉันเกลียดรอยยิ้มของหมอนั้นชะมัดเลยไม่ว่าจะกี่วันต่อกี่วันรอยยิ้มนั้นก็ยังเหมือนเดิมเป็นคนที่น่าเบื่อจริงๆ ไอรอยยิ้มเสแสร้งนั้น
ช่วงพักเที่ยง
"เมจิ!! ไปทานข้าวกันเถอะ"ซากิพูดขึ้น หมอนั้นอยู่คนล่ะห้องกับฉันเราจึงเห็นกันแค่ก่อนเข้าเรียน ช่วงพัก แล้วก็ตอนเย็น หมอนั้นเป็นเพื่อนของฉันตั้งแต่เด็กๆ เขาจึงเป็นคนเดียวที่กล้ามาคุยกับฉัน
"อืมรอเดี๋ยวแล้วกันไปห้องน้ำแป๊บ"
"อืมๆ"
ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในทางเดินที่จะไปห้องน้ำ
"เอ่อ..คือ...ฟะ..เฟเนียสฉันชอบเธอ!!ตั้งแต่ตอนที่เธอมาช่วยฉันถือของที่ห้องสมุดฉันก็ค่อยแอบมองเธอมาตลอดคือ..เอ่อเรา..เราจะลองคบกันได้ไหม?"คงจะยกห้องแล้วมั่งเนี่ยคนที่มาสารภาพรักกับหมอนั้น แต่ก็ต้องยกเว้นฉันไว้คนนึงล่ะที่จะไม่มีวันหลงผิดไปรักหมอนั้นเด็ดขาด
"ขอโทษนะ..เราไม่ลองเริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนก่อนล่ะ"พ่อพระเอกจริงๆ ว่าแต่ทำไมฉันต้องแอบฟังด้วยเนี่ย
"จ๊ะๆไม่เป็นไรแค่เธอมาตามที่ฉันขอก็ขอบคุณมากแล้วล่ะ..ฉันไปก่อนนะบาย"ว่าเสร็จหล่อนก็วิ่งไปเลย
"ฮึ!"เสียงเฟเนียส หมอนั้นนี่มันแสดงสองหน้าเก่งจริงๆเลยเชียว พอผู้หญิงคนนั้นวิ่งออกไปหมอนั้นก็ควักสมุดไดอารี่เล่มจิ๋วจากกระเป๋ากางเกงแล้วก็จดยิ๊กๆอะไรก็ไม่รู้ แล้วนี่ฉันจะมาแอบดูอะไรเนี่ย โอ้ย!ป่านี้ซากิคงรอจนใส่กิ่วแล้วมั้ง ฉันจึงตัดสินใจจะเดินออกไปแต่ดันไปจะเอ๋กับหมอนี่อีก
"อ้าว..สวัสดีครับ คุณพิทธิณา ผมเป็นเพื่อนร่วมห้องกับคุณน่ะครับ"ไม่ต้องตอบฉันก็รู้
"สวัสดีนายภัธรัตร"เมื่อไหร่ฉันจะได้ไปซะที
"โห้ย..เรียกซะห่างเหินเลยนะครับ"ชิ!
"ภัธรัตรมาหาครูหน่อยสิครูมีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับงานกีฬาสีน่ะ"ครูบองภัทรเป็นคุณครูที่สอนคราบประวัติน่ะ
"อ่า..ได้ครับ..ไว้คุยกันที่หลังนะครับคุณพิทธิณา"จะไม่มีอีกแล้วล่ะ
เอ๊ะ! หมอนั้นทำไดอารี่ตกไว้แฮะ ก็ไม่อยากเปิดดูหรอกนะแต่ก็เอิ่ม ลองดูนิกดูหน่อยก็คงไม่เป็นไรมั้ง
พึบ!!
!!นี่มันอะไรกันเนี่ย นี่มันรายชื่อนักเรียนหญิงในห้องเราหนิแถมมีชื่อฉันคนเดียวที่ไม่มีขีดติ๊กอีก แล้วก็ยังมีสถานที่ๆผู้หญิงทุกคนใช้สารภาพรักอีกหมอนี้มันลวครบรูปแบบจริงๆ ฉันรู้แล้วฉันจะเรียนรู้ความรักแล้วเอาไปแต่งนิยายจากใครฮึๆ
"ช้าจังปล่อยให้รอตั้งนานห้องน้ำมีคนเยอะหรือไง"พอมาถึงซากิก็บ่นใหญ่เลยให้ตายเถอะ
"ซากิฉันรู้แล้วล่ะว่าจะแต่งนิยายความรักได้ยังไง"
"ยังไง?"ซากิทำหน้างงได้ตลกมากฮะๆๆ
"เดี๋ยวก็รู้"ฉันว่า
"เมจิถ้าเธอทำไม่ได้ก็ไม่ต้องไปทำหรอกนะแต่งแบบที่เธอถนัดก็ได้"ดูถูกฉันหรือไงย่ะ
"ทำไมฉันจะทำไม่ได้..นายค่อยดูล่ะกัน"ว่าจบฉันก็ลงมีกินข้าวพร้อมกับคิดแผนการไว้ในหัว
หลังเลิกเรียน
"นี่!!ตอนเย็นวันนี้นายกลับไปก่อนนะฉันมีงานต้องทำ"ฉันบอกกับซากิเพราะปกติพวกเราจะกลับด้วยกัน เพราะว่าฉันอยู่บ้านซากิเพราะพ่อแม่ของฉันเสียไปตั้งแต่ฉันยังเล็ก พ่อแม่ของซากิก็เลยเอามาเลี้ยงด้วยเราก็เลยเหมือนพี่น้องกันเลยล่ะ
"เฮ้อ..อืมๆอย่ากลับดึกล่ะ"
ในห้องเรียน
"ให้ตายเถอะ..ฉันเอาสมุดนั้นไปไหนเนี่ย..ถ้าใครเจอชิ!!ไม่อยากจะคิดเลย"ฉันได้ยินเสียงของเฟเนียสดังมาจากข้างในห้องเพราะตอนนี้เย็นแล้วนักเรียนส่วนใหญ่ก็ออกกันไปหมดแล้วล่ะ หมอนั้นจึงถอดหน้ากากได้มั่ง
แกร๊ก!!
"อ้าว..คุณพิทธิณานี้เองยังไม่กลับหรอครับ"เหอะ!
"ยังน่ะเผอิญมีคนทำสมุดเล่มจิ๋วตกไว้ฉันเลยมาหาเจ้าของ"
"!!!"
"แต่เจ้าของก็คงกลับไปแล้วล่ะนะ..ฉันเลยคิดว่าถ่ายcopyไว้เยอะๆมันคงจะดีกว่า"ว่าจบฉันก็จัดการโยนปึกสมุดของเขาที่ฉันเอาไปถ่ายcopyบางส่วนให้เขาดู
"เธอต้องการอะไร"ถอดหน้ากากแล้วสินะ
"ก็แค่ให้นายทำตามที่ฉันสั่งน่ะ"พอฉันพูดแค่นั้นหมอนั้นก็พรุ้งพรวดเข้ามาและเอาท่อนแขนทั้งสองข้างมากั้นฉันเหมือนกับกรงอันแข็งแกร่งที่ฉันไม่สามารถหนีออกไปได้
"อย่าคิดจะเล่นกับฉัน..ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ!!"
"ก็แล้วแต่นายจะคิดฉันถ่ายcopyไว้เยอะด้วยสิคงแจกได้ทั่วถึงอยู่นายว่าไหม"
"ชิ!!โธ่เว้ย!!ต้องการไรว่ามาซิ"หมอนั้นเอาแขนที่กั้นฉันออก แล้วไปเต๊ะเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ
"ก็แค่ฉันอยากให้นายสอนให้ฉันรู้ว่าความรักมันเป็นยังไงอืมง่ายๆเลยแลล้วกัน จับมือฉัน กอดฉัน จูบฉันและจงรักฉัน"
"ฮ๊ะ!!เธอเพี้ยนไปแล้วหรือไง"
"เอาล่ะเริ่มภารกิจแรก"ฉันพูดขึ้นเมื่อขี้เกียจจะเสวนา
"เดี๋ยวดิขอฉันเตรียมใจก่อนไม่ได้หรือไง"
"จับมือฉันซะ"
"นี่เธอจะไม่ให้ฉันเตรียมใจเลยหรือไงฮ๊ะ"
5 นาทีผ่านไป
"เอาล่ะเริ่มได้แล้ว"
"เฮ้อออ"
ตึกตักๆๆพอฝ่ามือของเขากับฉันเริ่มที่จะสัมผัสเข้าด้วยกันฉันสัมผัสได้ว่ามือของเขานั้นอบอุ้นมากเลยล่ะ มันเหมือนกับเราได้ถ่ายโอนความอบอุ่นให้กันและกัน
"พอได้ยังมือเธอเย็นชะมัดสมแล้ล่ะที่มีคนเรียกว่าราชินีน้ำแข็งน่ะ"
"รอให้มือฉันมีอุณหภูมิเท่ากับมือของนายก่อน"
4 นาทีผ่านไป
"โอเคภารกิจวันนี้เสร็จสิ้นแล้วฉันไปล่ะ"ฉันพูดและไม่หันไปมองหน้าหมอนั้นอีก ฉันมีเรื่องจะเอาไปเขียนให้กับนิยายของฉันแล้วล่ะ
(~~~เมื่อฝ่ามือของเอริดาดส์ค่อยๆเลื่อนมาประสานกับฝ่ามือของเจ้าหญิงไดอาน่าแห่งเมืองน้ำแข็ง ความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนค่อยๆแผ่ซานเข้ามาในมือที่เป็นสะเหมือนน้ำแข็งของเจ้าหญิงไดอาน่าและไดอาน่าซึ่งเป็นเจ้าหญิงแห่งเมืองน้ำแข็งได้เข้าใจกับคำว่าความอบอุ่น~~~)
ความในใจของเฟเนียสหลังจากทำภารกิจไป(ทำไมหัวใจฉันมันถึงเต้นเร็วอย่างนี้นะ)
100% เอาล่ะจบ1ตอนแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น