อาเคเนีย ศึกผลึกศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #4 : ซาเฟย์ เมืองแห่งการค้า

"นี่น่ะหรอ? เมืองแห่งการค้าที่ใหญ่ที่ใหญ่ที่สุดของอาเคเนีย"  เรนซึ่งออกมาโลกภายนอกเป็นครั้งแรกตกใจกับภาพที่เห็น ไม่ว่าจะมองไปทางไหนล้วนแต่เป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเขาหมด  ขณะที่เขากำลังเดินชมรอบอยู่นั้น เขาก็โดนหญิงสาวพุ่งเข้าชน
"โครมม!!!!"
"โอ๊ย..เจ็บจัง นี่นายเดินประสาอาไร ไม่ดูคนเลยนะ" เด็กสาวกล่าวว่าเด็กหนุ่มซึ่งอยู่ในอาการงงๆ
"ขอโทษด้วยครับ"
"งั้นก็ดีแล้ว ไปเถอะ มาเนีย"
"ค่ะ  เอ่อ ต้องขอโทษแทนเด็กคนนั้นด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ"

บทสนทนาที่จบลงอย่างรวดเร็ว เรนไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยรู้เลยว่าเด็กผู้หญิงน่ารักแบบนั้นจะน่ากลัวได้ขนาดนี้  
ทางด้านริมูเซ่หรือรินัวนั้นเธอไม่เคยเจอผู้ชายที่สุภาพขนาดนั้นมาก่อน ขณะที่คิดอยู่นั้นเอง

"เป็นอะไรไปคะ?" มาเนีย ถามเด็กสาวที่อยู่ในสภาพเหม่อลอย
"เปล่าซะหน่อย"   

แม้มาเนียจะไม่แน่ใจนักแต่ดุเหมือนว่าเด็กสาวเริ่มโตขึ้นอีกขั้นแล้ว

ณ  ปราสาทอาเคเนีย เมืองหลวง

"นายท่าน ทางด่านตรวจแจ้งมาว่า เจ้าหญิงของซาเวียร์ได้เดินทางเข้ามาที่อาเคเนียครับ"
"งั้นหรอ? เข้ามาเองเลยสินะ งั้นก็ดีแล้ว" ชายที่นั่งอยู่หลังม่านตอบ
"มีอะไรงั้นหรอ นายท่าน"
"'งั้นเริ่มแผนการต่อไป จงนำคนไปจับตัวองค์หญิงมาซะ"
"ครับ นายท่าน"

มาทางด้านเด็กหนุ่ม เรนได้ซื้อของที่เขาคิดว่าเหมาะสำหรับเดินทางไว้ครบแล้ว เขาเดินถามคนแถวนั้นเพื่อหาทางไปเมืองหลวงตอนนี้เขาได้เดินทางออกมาไม่ไกลจากเมืองนัก 
"เฮ้ออไกลจัง พักซะหน่อยดีกว่า" ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็ล้มลงใต้ต้นไม้บริเวณใกล้เคียง

ส่วนรินัวและมาเนียทั้งคู่ก็เริ่มออกเดินทางแล้วเช่นกัน ระหว่างทางพวกเธอก็รู้สึกว่ามีคนตามมา
"องค์หญิงคะ รู้สึกว่าจะมีคนตามเรามานะ"
"นั้นสินะ ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ  เอ่อ...คนที่ตามพวกเราโปรดออกมาเถอะเรารู้ตัวแล้ว"
"ความรู้สึกไวดีนะครับ พวกคุณน่ะ"           ชายชุดดำเดินออกมาจากหลังต้นไม้
"มีธุระอะไร"            รินัวไม่รอช้าที่จะถามชายปริศนา
"ขอแค่ท่านตามข้ามาก็พอ" 
"ไม่มีทางหรอก" อาเมียกล่าว
"งั้นคงต้องใช้กำลังซะแล้ว" ไม่รอช้าชายชุดดำพุ่งเข้าใส่หญิงสาวทันที

"โกเลม" อาเมียเรียกอสูรดินขึ้นมาป้องกันไว้

"ชาวซาเวียร์งั้นหรอ แต่ว่านะ"  เขาตวัดดาบเข้าอสูรดินจนขาดครึ่งทันที

"เป็นไปได้ยังไง"     หญิงสาวถึงกำลังตกตะลึง

"ถึงพลังของอสูรนั่นจะมาก แต่อย่าดูถูกโซดิแอ๊กอย่างข้าให้มากนัก"

"โซดิแอ๊ก งั้นหรอ? นั่นมัน 1 ใน 12 ขุนพลที่แข็งแกร่งที่สุดของอาเคเนีย"

"รู้ดีนี่นา เอาล่ะส่งตัวองค์หญิงมาซะ"

"ดูท่าผมจะไม่ยอมให้คุณทำแบบนั้นได้หรอกนะ"

เรนโผล่มาขวางหน้าชายชุดดำไว้ เพราะเขารู้สึกถึงพลังที่น่ากลัวจึงตื่นมาดูและเขาก็รู้สึกคุ้นเคย กับพลังนั่นเพราะว่าเขาเคยเจอกันมาก่อน

"เจ้าหนูในตอนนั้น"  ชายชุดดำกล่าว

"ใช่ ผมเอง ผมตามหาคุณมานานแล้ว"

"ตามหาข้า? เจ้าจะทำอะไรงั้นหรอ"

"ผมจะคว่ำคุณซะ"    เรนพุ่งใส่ชายชุดดำแบบไม่รอช้า ชายชุดดำก็ตอบโต้ได้ทันที การต่อสู้ของทั้ง 2 ดูสูสีกันมาก

"ไม่น่าเชื่อแค่เวลาไม่นาน เจ้านี่จะเก่งขึ้นขนาดนี้"

"ผมจะต้องเก่งขึ้น เพื่อตัวผมเอง"

"ชิ ไลท์แฟลช "    ชายชุดดำกล่าวคาถาทำให้บริเวณนั้นเกิดแสงสีขาวสว่างขึ้น

"หนีไปซะแล้ว แต่ก็ดีแล้ว เอ...แต่ว่าพวกคุณไม่เป็นอะไรนะ"              เรนหันไปหาหญิงสาวทั้ง 2 คนที่หลบอยู่ด้านหลัง

"ขอบคุณมากนะคะ  คุณ....."

"ผม  เรน  ครับ"

"ค่ะ ฉันมาเนีย และนี่ ก็รินัว"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ  แต่ว่าทำไมชายคนนั้นถึงมาทำร้ายคุณล่ะ"
"ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"  มาเนียตอบและเธอก็หลบสีหน้า
"งั้นหรอครับ  แล้วพวกคุณกำลังเดินทางไปไหนกันหรอครับ?"
"ไปเมืองหลวงค่ะ"
"งั้นไปกับผมไหมครับ เพราะว่าผมก็เดินทางไปที่นั้นเช่นกัน ต้องระวังชายขุดดำออกมาอีก"
"ถึงไม่มีนายฉันก็อยู่รอดได้ย่ะ"  รินัวกล่าว"
"อย่าไปถือสาเด็กคนนี้เลยค่ะ"  อาเมียตอบ
"อาเมีย!!!!!"   รินัวร้องออกมาอย่างไม่พอใจ
"งั้นหรอครับ?  งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันได้สินะครับ"
เรนตอบอย่างสุภาพเล่นเอาอาเมียและรินัวถึงกับหน้าแดง ในความสุภาพของเขา
"เด็กหนุ่มคนนี้ทั้งเก่งและสุภาพจัง เขาเป็นใครนะสามารถต่อสู้กับโซดิแอ๊กได้อย่างสูสี"  อาเมียคิด
"อะไรกันผู้ชายคนนั้น"  รินัวคิด

ณ เมืองหลวง อาเคเนีย

"ขออภัย   ครับนายท่าน"
"ไม่เป็นไร แต่อย่าให้มีคราวหน้าล่ะ"
"ขอบพระคุณอย่างยิ่ง"

ขณะที่ชายชุดดำออกจากห้องมา เขาก็พบชายคนหนึ่งทัก

"ไง การะ คราวนี้ก็พลาดหรอ?"
"หุบปากไปเลย ชินจิ"
"จ้าๆๆ  แหม  ทำเป็นเครียดไปได้"

ในใจของการะ นั้นได้แต่คิดว่าถ้าไม่ใช่เจ้าเด็กนั้นมาขวาง เขาคงทำสำเร็จไปแล้ว เจ้านั้นเป็นใครกันแน่นะ?