อาเคเนีย ศึกผลึกศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #2 : ความจริงที่อยู่ในความสงบ

 ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งอยู่บนเทือกเขาสูง ห่างไกลจากเมืองหลวงหลายไมล์ที่นี่ผู้อาศัยกันอย่างสงบสุข ต่างทำมาหากินกันอย่างสุจริต และช่วยเหลือกันยามเดือดร้อน จึงไม่มีดจรผู้ร้ายแต่อย่างใด 

ที่ทุ่งหญ้าซึ่งอยู่ห่างไม่ไกลจากหมู่บ้านนัก มีคน 2 คนกำลังต่อสู้กันด้วยดาบไม้ คนแรกมีผมสีเทาใส่เสื้อสีเขียวแขนยาวซึ่งทำมาจากหนังสัตว์ กางเกงก็เช่นกันและรองเท้าบู๊ตสีดำที่เข้ากับชุด หน้าตามีอายุมากกว่าชายอีกคน ด้วยนัยต์ตาสีเทาที่กำลังมองเด็กหนุ่มด้วยความอ่อนโยน  ทางด้านเด็กหนุ่มมีผมสีน้ำเงิน นัตย์ตาสีเขียวมรกตใส่ชุดที่เหมือนกับชายคนแรก กำลังมองมาที่ชายคนแรกด้วยแววตาที่มุ่งมั่นที่จะเอาชนะให้ได้ 
"แฮ่กๆๆ  เอาจริงล่ะนะ  ท่านพ่อ"
"เข้ามาเลย.."

การซ้อมดาบไม้ของทั้งคู่นั้น พวกชาวบ้านเห็นเป็นประจำทุกวัน เพราะทั้งคู่จะมาที่ทุ่งหญ้าประจำและคนที่แพ้ก็จะเป็นเด็กหนุ่มเสมอตอนเย็นขณะเดินทางกลับบ้าน ก็พบผู้คนชาวบ้านก็จะถามประโยคที่เหมือนกันว่า
"ว่าไง เรน วันนี้เอาชนะได้ไหม"

เด็กหนุ่มก็จะตอบด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า "ยังเลยครับ พ่อผมเก่งจะตาย"

บ้านของพวกเขาทำด้วยไม้แม้มันจะไม่ใหญ่นัก แต่ก็อยู่ได้อย่างสบายหลังจากที่ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จ                                                      พวกเขาก็จะนั่งสมาธิเพื่อฝึกจิตทุกวัน

"เรน ลูกไปนอนได้แล้ว วันนี้พอแค่นี้แหละ"
"ทำไมล่ะท่านพ่อ ผมอยากฝึกอีก"
"เอานา...พรุ่งนี้ค่อยฝึกต่อก็ได้"
"ก็ได้ครับ ฝันดีฮะ ท่านพ่อ"
"อืม เช่นกันลูก"


ในคืนนั้นขณะที่ทั้งคู่กำลังนอนหลับก็มีชายชุดดำคนหนึ่ง มาที่หน้าบ้านพวกเขาและพังประตูเข้ามา แต่ก็ชายคนนั้นก็ต้องแปลกใจเมื่อพบคนๆหนึ่งนั่งรอเขาอยู่แล้ว

"ไง ท่านอาลูวิส ไม่เจอกันนานท่านดูโทรมขึ้นนะ"
"เจ้ามาที่นี่มีธุระอะไร การะ"
"อะไรกัน ข้ามาเพื่อเยี่ยมท่านนะ แต่ตามหาซะนานโขอยู่"
"................."
"'ถ้าเช่นนั้น  ท่านจงตายซะ"  ชายชุดดำตวัดดาบลงที่อาลูวิสแต่ก็ถูกสะท้อนกลับด้วยดาบเช่นกัน การต่อสู้เริ่มขึ้นทั้งคู่ต่างมีฝีมือทัดเทียมกันเหลือเพียงแต่พลังใจ เท่านั้นที่จะตัดสินการต่อสู้ครั้งนี้

"ฝีมือไม่ตกเลยนะ ท่านน่ะ"
"เจ้าเก่งขึ้นมากนะ การะ"

ขณะที่ทั้งคู่กำลังสู้อยู่นั้น เด็กหนุ่มซึ่งได้ยินเสียงก็ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เขาเห็นคือมีคนกำลังทำร้ายพ่อของเขา
"ท่านพ่ออออ"
"เรน  ออกมาทำไม รีบหนีไปเร็วเข้า"
"นั่นน่ะหรอ? สิ่งที่ท่านปกป้องเอาไว้" การะแสยะยิ้มก่อนที่จะพุ่งมาหาเด็กหนุ่ม
"ตายซะ  เจ้าหนู"
"หยุดดดนะ  การะ เจ้าห้ามแตะต้องท่านผู้นั้นเป็นอันขาด"
"หวา..."  เด็กหนุ่มร้องและหลับตาลง พอเขาลืมตาขึ้นภาพที่เห็นคือ พ่อของเขาเอาร่างมาบังดาบไม่ให้โดนเขา
"สวบบ!!!"
"ท่านพ่อออออ"
"ยกโทษให้ข้าด้วย  ข้าปกป้องท่านไม่ได้อีกแล้ว"
"ไม่นะท่านพ่อ ท่านอย่าทิ้งข้าไป ท่านพ่อ"

น้ำตาแห่งความเศร้าไหลไม่หยุด ดวงตาที่เคยสดใสปรากฎความเกลียดชังออกมา และมองมาที่ชายชุดดำซึ่งเป็นคนทำร้ายพ่อของเขา
"แก....แกทำร้ายพ่อข้า" เด็กหนุ่มปล่อยจิตสังหารออกมามากจนทำให้ชายชุดดำถึงกับขยับไม่ได้
"พลังกดดันมหาศาลมาก  ทำไมเจ้าเด็กนั้นถึงมีพลังมากขนาดนี้"  ขณะที่การะกำลังสับสน เด็กหนุ่มได้มายืนตรงหน้าของเขาแล้ว
"จงหายไปซะ ย้ากกกก" เสียงตะโกนทำให้การะถึงกลับกระเด็นออกจากบ้านและหายไป 

"แฮ่กๆๆ"  เด็กหนุ่มหมดสติทันทีหลังจากนั้น