อาเคเนีย ศึกผลึกศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

ในสมัยบรรพกาล โลกนั้นยังไม่มีสิ่งมีชีวิตเป็นเพียงแค่ดาวเคราะห์แดงเท่านั้น จนกระทั่งอุกกาบาตพุ่งเข้าชน เศษอุกกาบาตกระจายไปทั่วโลก ซึ่งทำให้เกิดเมฆจำนวนมากปกคลุมโลกไว้และฝนก็เริ่มตก 7 วัน 7 คืน ทำให้โลกเย็นลงและสิ่งมีชีวิตก็เริ่มถือกำเนิดขึ้น

กาลเวลาได้ไหลสู่ปัจจุบัน ในยุคที่มนุษย์เป็นผูปกครอง มนุษย์นั้นต่างปกครองตนเองกันมาช้านาน ต่างกระจายกันอยู๋ทั่วโลก เนื่องจากเกิดแตกต่างกันจึงมีความคิดไม่เหมือนกัน มนุษย์จึงเริ่มต่อสู้กันเองเพื่อแย่งชิงอำนาจ ทรัพยากร 

และในตอนนั้นคนหลุ่มหนึ่งได้นำเศษอุกกาบาต มาใช้ในการต่อสู้พลังของมันมหาศาลมาก สงครามจึงยุติได้อย่างรวดเร็ว พวกเขาได้รวบรวมคนขึ้นมาและก่อตั้งอาณาจักรที่ชื่อว่า "อาเคเนีย" ชาวอาเคเนียนั้นเป็นพวกรักสงบแต่ก็มีความสามารถสูง  ต่อมาก็คืออาณาจักร"แรมพูล" ชาวแรมพูลมีความรู้สูงพวกเขา จึงเป็นอาณาจักรที่มีวิทยากรมาก และอีกที่ก็คืออาณาจักร"ซาเวียร์" ชาวซาเวียร์นั้นมีพลังในการอัญเชิญเทพและสัตว์อสูร

อาณาจักรอาเคเนียนั้น เนื่องจากมีความอุดมสมบูรณ์มาก และเป็นที่ต้องการของอาณาจักรแรมพูล ส่วนซาเวียร์ก็ต้องการพลังของหินอุกกาบาตเช่นกัน  ทั้ง 3 อาณาจักรต่างต่อสู้กันเป็นเวลานาน จนกระทั่งในที่สุดทั้ง 3 อาณาจักรก็ร่างสัญญาสงบศึก เพราะเห็นว่ามีการสูญเสียมากเกินไป และความสงบสุขก็เริ่มขึ้น  

จนกระทั่ง ณ อาณาจักรอาเคเนีย
คนกลุ่มหนึ่งที่ต้องการหินอุกกาบาตเพื่อไปก่อสงครามได้ก่อกบฎขึ้น  ราชาแห่งอาเคเนียได้ผนึกผลึกลงในร่างของลูกชายเขาก่อนที่จะให้มเหสีของตนพาหนีไป

"น้องพี่  เจ้าจงพาบุตรของเราหนีไปก่อน พี่จะต้านที่นี่ไว้เอง"

"แต่ว่าเสด็จพี่ เพคะ"

"ไม่มีเวลาแล้ว ไม่ว่าอย่างไงพวกเราก็ไม่มีวันมอบสิ่งนั้นให้พวกมัน ไม่อย่างไงมันจะต้องก่อสงครามอีกแน่  อาลูวิส"
"ครับ"
"อัศวินของข้า เจ้าจงปกป้องมเหสีแทนข้าจะได้ไหม"
"กระหม่อมน้อมรับ ไปกันเถอะ พระมเหสี"

ในคืนนั้นฝนตกมาไม่หยุดแต่เด็กน้อยในอ้อมกอดของแม่ ก็มิได้ร้องแต่อย่างใดกลับนิ่งสงบเหมือนเข้าใจทุกสิ่ง ต่างกับพระมารดาที่ทรงเป็นห่วงพระสวามี  ในที่สุดพวกเขาก็หนีออกจากวังและหลบเข้าป่าได้สำเร็จ

"พระองค์อย่าทรงเป็นกังวลไปเลย ฝ่าบาทของเราแข็งแกร่งมาก"
"เรื่องนั้นเรารู้ดี แต่ว่าคนพวกนั้นไม่ใช่ธรรมดานะ"
"กระหม่อมทราบดี พวกเขาล้วนเป็นทหารชั้น1 แต่กลับหลงใหลศาสตร์มืดและกระหายสงคราม จนถูกขับไล่ออกจากอาณาจักร"
ในขณะนั้นเองพวกเขาก็ถูกขวางทาง โดยคนชุดดำคนหนึ่ง
"พวกท่านมาได้แค่นี้แหละ"
"หน็อย!!   เจ้าเป็นใคร"
"อะไรกัน ลืมหน้าข้าแล้วหรอ ศิษย์พี่ "  ชายชุดดำถอดผ้าคลุมหัวออกทำให้เห็น ผมสีดำซึ่งยาวถึงบ่า แววตาที่เย็นชา และใบหน้าที่ราวกับตุ๊กตามองมาที่พวกเขา ด้วยจิตสังหารที่รุนแรง

"การะ!!!  นี่เจ้าเป็นพวกกบฎงั้นหรอ?"
"............."
"ไม่ตอบงั้นหรอ?  แต่ว่าหลีกไปซะ"
"ทำไมล่ะ?"
"เพราะอย่างไงเจ้าก็เอาชนะข้าไม่ได้อยู่แล้ว"
"นั้นมันเรื่องสมัยไหนกัน? ตอนนี้พลังข้ามากกว่าตอนนั้นหลายเท่านัก"

ในขณะที่ทั้งคู่กับกำลังจะฟัดกัน ก็มีลูกธนูพุ่งมาจากปราสาท มาปักเข้ากลางหลังของพระมเหสี
"ฉึก!!"
"พระมเหสี"
"อาลูวิส ข้าขอฝากลูกข้ากับท่นด้วย   ลูกแม่ขอให้เจ้ามีความสุข"
"พระมเหสี......ม่ายยยยยยยย"
เด็กชายซึ่งอยู่ในอ้อมกอดของมารดาเริ่มร้องไห้ และก็มีพลังปกคลุมเป็นรูปทรงกลมที่ตัวเด็กและอาลูวิส
"แง้ๆๆๆๆ"
"เกิดอะไรขึ้นลูกแก้วนี่มันอะไรกัน?"  ในขณะที่อาลูวิสกำลังสงสัยแล้วจู่ๆทั้งคู่ ก็หายไปต่อหน้าการะ
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น แล้วจะไปรายงานอย่างไงเนี้ย?"

อีกด้านพระราชาโดนลอบสังหารแต่ปิดข่าวไว้ว่าทรงประชวรจนสวรรคต ทำให้ไม่เกิดความวุ่นวายในอาณาจักร  จนเวลาล่วงเลยไป 15 ปี หลังจากวันนั้น