เพียงสายลมที่พัดผ่านกับคำจากลาของฉัน

หลายเดือนก่อน

ณ ร้านหมูกระทะ

"วันวาเลนไทน์ปีนี้แหละ มีคนให้ดอกไม้ด้วยโว้ย"  ชานิ กล่าวกับเพื่อนในวงสนทนา
"ในที่สุดมันก็ได้ 55"     เพื่อนๆในกลุ่มก็ร่วมกัยแซว
"ตลกดีนะ เพราะตูได้ดอกดาวเรืองมาเปงพวกเลยอ่ะ"  ชานิ พูดไปหัวเราะไป
"แล้วแกให้อะไรน้องเค้าวะ"  อั๋น ทัก
"ดอกกุหลาบสีขาวล่ะนะ"  ชานิ พูดแบบเขินๆ
"โห ขนาดนั้นเลยหรอ"  เพื่อนๆโห่
"ทำไมเล่า กูจริงจังนะ กับคนนี้"  ชานิ กล่าว
"น้องเค้าจะเอานายหรอ 5555"  อั๋น หัวเราะ
"มันเป็นเรื่องของอนาคตไม่รู้โว้ย รู้เพียงว่ากูเริ่มชอบน้องเค้าจริงๆ"  ชานิพูด
"แต่ว่าน้องเค้าชื่ออะไรนะ" เพื่อนๆถาม
"ใหม่"  ชานิ ตอบ
"ขอให้สมหวังล่ะกันว่ะเพื่อน" 

แล้วทุกคนก็เริ่มกินหมูกระทะกันต่อ....

ชานิ ชายหนุ่มสุดแสนธรรมดา รูปไม่หล่อ พ่อไม่มี แถมจน (เอาเข้าไป)  ทุกๆวันเค้าจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ความสามารถพิเศษ นอนหลับได้ในเวลางาน

เข้าเรื่องได้แล้วมั่ง   ทุกๆวันชานิจะโทรหาใหม่เสมอ เพราะเขามีความสุขที่ได้คุยกับเธอ

หวัดดีจ้า ใหม่ ทำไรอ่ะ

ก็ทำอะไรไปเรื่อยล่ะค่ะ แล้วพี่ชานิทำงานเสร็จหรือยัง

ยังเลย งานเยอะมากๆๆๆๆๆ ใหม่ช่วยทำหน่อยสิ

ไม่เอาหรอก ทำไปคนเดียวเถอะค่ะ

โหดร้ายมากๆๆๆๆๆ

แม้บทสนทนาจะไม่มีอะไรมากมาย แต่เราก็คุยกันทุกๆวันเป็นเวลาหลายเดือนได้

วันนี้โทรไปไม่ติด ชานิ เริ่มเป็นห่วงว่าจะเป็นอะไรหรือเปล่า จึงออน m ในตอนเย็นแล้วก็สอบถามใหม่

ใหม่ ทำไมเราโทรไปไม่ติดล่ะ
ขอโทษนะคะ โทรศัพท์มันร่วงแล้วมันก็เปิดไม่ติดเลย
ซะงั้นอ่ะ แล้วอย่างนี้จะโทรไปหาได้ไงอ่ะ
นั่นสิคะ คงต้องคุยใน m อย่างเดียวล่ะมั่ง
เดี๋ยวแก้ปัญหาได้อยู่แล้ว

หลังจากนั้นหลายวันชานิก็ได้ ออน m คุยกับใหม่อีก
ใหม่...เดี๋ยวตอนเย็นออกมาข้างนอกได้ไหม
ทำไมหรอคะ
ผมมีของจะให้อ่า
ค่ะ

มันเป็นการพบกันครั้ง ชานิ ยื่นถุงให้ ใหม่ ในนั้นมีโทรศัพท์และซิม

จะดีหรอคะ พี่ชานิ
ก็ไม่งั้นจะเอาอะไรโทรหา ใหม่ล่ะ
แล้วทำไมต้องหลบหน้า ใหม่ ด้วยล่ะ
ก็....อา.....ไม่มีอะไร.....

ใหม่น่ารักจัง รอยยิ้มนั้นอีก ยิ่งมองก็ยิ่งเขินถ้าไม่หลบใหม่ก็เห็นสิว่าผมหน้าแดง ชานิคิด

หลังจากวันนั้นชานิก้ต้องไปทำงานต่างจังหวัดทันที