คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Proximity
คืนนี้เป็นืนพระจันทร์เต็มดวง แสงจันทร์วันนี้มันดูสว่างกว่าทุกๆวัน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตชั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้นเลย ถึงคืนพระจันทร็เต็มดวงทีไร ร่างกายชั้นมักจะอ่อนแอลงทำให้ชั้นดูเหมือนเป็นมนุษย์จริงๆ แต่ชั้นกลับรู้สึกว่ามันว่างเปล่า ขณะที่ชั้นกำลังนั่งที่ระเบียงห้องนั่งกินลมและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ติ้ง! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ดูเหมือนจะมีข้อความส่งมา
Chin : Hi ! เพชรใช่ป่าวววว ?
ชินส่งข้อความมาหาชั้น ไม่อยากจะเชื่อเลยยย เอาจริงๆนะปกติไม่ค่อยมีใครส่งข้อความมาหาชั้นหรอก จะมีก็แต่เพื่อนผู้หญิงกับเพื่อนอย่างแพมกับคิมแค่นั้นแหละ แปลกมากก
Petch : ใช่ มีอะไรหรอ
Chin : คือชั้นมีเรื่องจะให้เธอช่วยหน่อยอ่ะ
Petch : เรื่องอะไรล่ะ
Chin : เดี๋ยวชั้นโทรหานะ
เขาไม่รอให้ชั้นตอบ ก็มีเบอร์แปลกโทรมา
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหล เพชรนี่ชั้นเองนะ ชินอ่ะ” เค้ามีเบอร์ชั้นได้ไงอ่ะ
“อ้อ..อือ แล้วมีเรื่องอะไรจะให้ช่วยล่ะ” ชั้นถามไปแค่นั้น ทั้งที่จริงๆอยากจะถามอะไรมากมาย อยากจะชวนคุยด้วยซ้ำแต่ก็ไม่กล้าพอ
“ก็คือว่า เธอก็รู้นี่ว่าชั้นน่ะไม่ชอบภาษาอังกฤษอ่ะ แล้วชั้นก็เห็นว่าเธอไปเรียนเมืองนอกมาเธอก็เก่งภาษานี่ ชั้นเลยอยากให้เธอช่วยติวภาษาอังกฤษให้หน่อย น้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ชินพูดแล้วก็ทำเสียงอ้อนๆ แค่คิดภาพก็สยอง(น่ารัก)ล่ะ
“ก็ได้ๆๆ...แล้วจะให้ติวให้ตอนไหนอ่ะ” ชั้นตอบตกลงไป
“งั้นเอาเป็นเช้า-เย็น นะ”
“ก็ได้”
“ขอบใจน้า” จากนั้นชินก็ชวนชั้นคุยก็ถามถึงการที่ชั้นไปอยู่ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง ถามเกี่ยวกับเรื่องสารทุกข์สุกดิบของชั้น นั่นแหละ ถ้าชั้นยังเป็นมนุษย์อยู่คงเขิลไส้บิดไปล่ะ
“เจอกันพรุ่งนี้นะ นอนล่ะง่วง”
“อือได้...บายยย”
“บายยย” หลังจากที่ชินวางสายไป ชั้นก็มาดูเวลาก็รู้ว่านี่มันผ่านมา 30 กว่านาทีแล้ว นี่ชั้นคุยนานขนาดนี้เชียวหรอเนี่ยย เห้อ...เสียเวลาจริงเลยยย ชั้นคิดจากนั้นก็เตรียมเข้านอนเตรียมพร้อมกับวันใหม่(ที่อาจจะสดใส)
07.00 น.
หาววว” ไม่ใช่เสียงใครหาวที่ไหนหรอก เสียงหาวชั้นเองก็เมื่อวานนอนดึกนี่นา ตอนนี้ชั้นกำลังเดินเข้าโรงเรียนอยู่แล้วจู่ๆ
“แฮ่!” ไม่ใช่อีกนั่นแหละ ชินเดินตามหลังชั้นมา
“ตกใจจังเลย -_- “
“อ่ะนี่ ซื้อมาฝาก ...” ชินยื่นแก้วน้ำส้มมาให้ชั้น ทำไมต้องน้ำส้มด้วยนะชั้นคิด
“ขอบใจนะ” ชั้นหยิบแก้วน้ำส้มมาจากนั้นชั้นก็ดื่มเข้าไปอึกนึงมันก็ทำให้ชั้นถึงกับสำลัก
“เป็นอะไรหรือเปล่า” เขาเข้ามาประคองตัวชั้นไว้ แต่ชั้นผลักเขาออก
“นายซื้อมาดูหรือเปล่าเนี่ย ชั้นว่ามันน่าจะเสียนะรสชาติแย่มากอ่ะ”
“จริงหรอ..โธ่เสียดายจัง ดื่มให้หมดหน่อยสิ ได้มั้ยๆๆๆๆ”
“นายกินเองเหอะ รสชาติอย่างนั้นกินเข้าไปท้องเสียกันพอดี” ชั้นพูดแล้วก็เดินหนีเขาไป
“เพชรร รอด้วยยย!” แต่ไม่วายก็วิ่งตามมา
จากนั้นเราก็มานั่งติวภาษาอังกฤษกัน สักพักนึงชินก็ชอบทำอะไรแปลกๆ เขาหยิบกระเทียมออกมาจากกระเป๋า
“นายเอากระเทียมมาทำอะไรอ่ะ” ชั้นพูดขึ้นรัวๆ ตกใจนิดหน่อย ......อย่าคิดว่าชั้นกลัวกระเทียมนะเปล่าหรอก ชั้นแค่คิดว่ามีวิชาไหนหรือเปล่าที่ครูสั่งให้เอากระเทียมมา หรือว่าจะเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ที่มีการทดลองหรอ ตายล่ะๆ
“ทำไมเธอต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ กลัวกระเทียมหรอ” ชั้นพูดพร้อมกับเอากระเทียมมาจ่อหน้าชั้น
“ไม่ได้กลัวสักหน่อย ..ชั้นไปล่ะ..ชั้นรีบจริงๆ” จากนั้นชั้นก็รีบวิ่งเข้าอาคารเรียนไป
“แพมๆๆ ครูสั่งให้เอากระเทียมมาหรอ” ชั้นรีบวิ่งไปหาแพม
“กระเทียมอะไรของแก นอนละเมอหรอ ครูสั่งอะไร ไม่มีเราพึ่งจะเริ่มเรียนไปเองนะ จะมาทดลองได้ไง” แพมพูด
“อ้าวหรอ..” ชั้นพูดแล้วก็คิดนะ แล้วชินเอากระเทียมมาทำไมล่ะ
ตอนเที่ยง ชั้นกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนๆอยู่ (แวมไพร์อย่างเรากินอาหารทุกอย่างได้หมดแหละ แต่มันก็แค่เลือดอร่อยกว่า
“นี่ๆ เมื่อเช้าชั้นเห็นเธอไปนั่งกับชินที่ม้านั่งข้างโรงเรียนด้วยนะ” คิมพูดขึ้นมา ยัยนี่เห็นได้ยังๆไงเนี่ย
“อ้อ ที่บอกว่าไม่ได้มาสายแต่ไม่ยอมบอกก็เพราะว่า อยู่กับชินงั้นหรอ” แพมพูดขึ้นมาอีก
“เห้ยๆ มีอะไรไม่บิกหรือเปล่าเนี่ยๆ” จากนั้นสองคนนี้ก็ยื่นหน้ามามองชั้นเหมือนกับจะเค้นคำตอบออกมา
“มันไม่มีอะไร เขา..ชั้นก็แค่ช่วยติวภาษาอังกฤษให้เขาก็เท่านั้นเอง” ชั้นอธิบาย
“แล้วไปไง มาไงเนี่ย เล่าเดี๋ยวนี้เลยแก...” ช่วยไม่ได้ชั้นคงต้องเล่าให้สองคนนี้ฟังแต่แล้วจู่ๆ ก็เหมือนมีแขนทั้งสองข้างมาค่อมตัวชั้นไว้ และมีคนยื่นอยู่ข้างหลัง ใครกันหล่ะ แต่ดูจากสีหน้าของยัยสองคนนี้ที่ออกแดงๆ ก็คงจะเป็น.....
“ชิน..นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย” ชั้นพูดขึ้น
“ก็แค่จะแวะมาบอกนะ ว่าเจอกันตอนเย็นนี้นะ ร้านข้างโรงเรียนอาหารอร่อยเดี๋ยวไปกินกัน”
“เอ่อ..ได้ ไว้เจอกัน”
“นี่ชั้นเอาน้ำมาให้ เพื่อหิว” ชินยิ้มแค่นั้นแล้วจากนั้นชินก็เดินไป
“ไหนบอกไม่มีอะไรไง” แพมกับคิมพูดพร้อมกัน
“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ” ชั้นพูดแค่นั้นแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ และเปิดขวดน้ำที่ชินให้มากิน
ปู้ดดดดดด!!!!
“อ้าว เป็นอะไรอ่ะ” แพมกับคิมเห็นก็ตกใจ ทำไมน้ำนี่รสชาติมันแปลกชะมัด
“เป็นอะไรมั้ย” เพื่อนชั้นถาม
“ไม่อ่ะ น้ำนี่รสชาติแปลกๆอ่ะ” จากนั้นคิมก็หยิบน้ำขึ้นมาดู
“เห้ยย นี่ชั้นคิดไปเองหรือเปล่า แต่น้ำนี่ไม่ใช่แค่รสชาติแปลกอย่างที่แกบอกนะ กลิ่นมันก็แปลกๆด้วยอ่ะ เหมือนกับน้ำเสียเลย”
“ช่างเถอะ เดี๋ยวชั้นไปซื้อน้ำขวดใหม่มาให้ แต่แกจะเก็บขวดนี้ไว้ก็ได้นะ ชินอุตส่าห์เอามาให้ ฮ่าๆๆ” แพมพูดแล้วก็เดินไป
16.30 ที่ร้านอาหารข้างโรงเรียน
“เข้าใจหรือยัง?” ชั้นถามชิน
“อือ ก็พอเข้าใจแหละ หรือไม่เข้าใจดีล่ะ” ชินพูดแล้วก็ยิ้มยียวนกวนประสาท
“ตกลงเข้าใจมั้ย”
“อือ..มาๆเดี๋ยวเลี้ยงข้าว” ชินพูดพร้อมกับเรียกพนักงานเสริฟมา
“นี่ๆ ภูมิใจนำเสนอมาก!” จากนั้นเขาก็รับจานมาจากคนเสริฟ ข้าวผัดกระเทียม.....เขาเล่นมุขหรืออะไรเนี่ย ชั้นไม่ชอบกินกระเทียมนี่นา
“ไม่ล่ะ ชั้นไม่ค่อยชอบกระเทียมอ่ะ” ชั้นปฎิเสธไป ชั้นไม่ชอบจริงๆนะ
“หื้มมมมมมม” ชินถอดหายใจ
“อะไร”
“ห้ะ ป...เปล่า...แล้วจะ..กินอะไรล่ะ” การที่ต้องมากินอาหารแบบนี้แล้วรสชาติมันจะแย่มาก
“ไม่ล่ะ ชั้นยังไม่หิวอ่ะ ชั้นกลับก่อนนะ” ชั้นก็เก็บกระเป๋าและกำลังจะลุกออกไป
“เดี๋ยวๆๆ “ ชินคว้าแขนชั้นเอาไว้ “คือ..วันอาทิตย์นี้จะมีงานปาร์ตี้ฉลองการกลับมาของนักเรียนแลกเปลี่ยน เธอเป็นเจ้าภาพงานนะ เพราะฉะนั้นเจอกันวันอาทิตย์นี้นะ” พูดเสร็จเขาก็ปล่อยแขนชั้นแล้วเดินออกไปจากร้าน คือว่านอกจากชั้นที่ไปแลกเปลี่ยนแล้วก็ยังมีเพื่อนอีกสองสามคนได้ไปแลกเปลี่ยนด้วย แต่ไปกันคนละประเทศ และบางคนก็พึ่งกลับมา เพื่อนในห้อง...ทั้งชั้นเลยอยากจัดงานต้อนรับที่กลับมา เอาจริงๆ พวกแพมกับคิมบอกชั้นตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วหล่ะ
แต่ปัญหาอีกอย่างนึงคือ......ฃั้นเกลียดงานเลี้ยงนี่!!!
ความคิดเห็น