<Christmas Eve> รุ้งร้อยเรื่องรัก

ข้อมูลเบื้องต้น

กระดาษที่ว่างเปล่าไร้ซึ้งความหมาย
หากตัวอักษรของฉัน..ที่ขีดเขียนขึ้นมา
ทำให้คนมีความสุข มีกำลังใจ
ฉันสัญญา.. ฉันสัญญา..
ฉันจะเขียนมัน :))

ปล. เพิ่งหัดโพสตฺ์นะครับ กำลังหัดแต่งให้สวยงาม  เดี๋ยวค่อยๆทะยอยเอาลงนะครับ

"งานที่ไม่เคยเปิดเผยที่ไหน กำลังจะถูกถ่ายทอดให้พวกคุณมีความสุข"

เนื้อเรื่อง

 เมื่อรุ้งลาลับจากขอบฟ้าไป..

ท้องฟ้าอาจกำลังร้องไห้เสียใจเหมือนความรักที่ถูกทอดทิ้งอย่างไม่ใยดี...

สีแห่งแห่งความเศร้า ความกลัว ความโกรธ

สีแห่งความอบอุ่น สดใส  ร่าเริง และความหวัง

ทั้งเจ็ดสีให้ความรู้สึกแตกต่างกันไป

หากแต่เจ็ดสี..เจ็ดความหมายเหล่านั้นมารวมเป็นหนึ่ง

ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจของผู้ที่ได้พบเห็นนั่นคือ..

“ความประทับใจ”

ผืนแผ่นฟ้าอันว่างเปล่าที่มืดครึ้มหลังฝนหยุดลง

มันกำลังค่อยๆเปลี่ยนเป็นท้องฟ้าที่สดใส

นั่นคงเป็นเครื่องหมายบอกว่า.. 

การเปลี่ยนแปลงกำลังจะเกิดขึ้น

เจ็ดเฉดสีที่รวมเป็นหนึ่งแถบ....ค่อยๆพาดทอต่อเติมแต่งเติมสีสันบนท้องฟ้าอันว่างเปล่า

มันกำลังเปลี่ยนแปลงให้ผืนแผ่นฟ้าธรรมดาให้สวยงามและมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น

เมื่อหนึ่งคนเห็นหนึ่งคนย่อมบอกต่อ..เพื่อแบ่งปันความสุขซึ่งกันและกัน

นั่นคงเป็นหนึ่งในภาพความประทับใจของใครหลายคนเมื่อได้พบเห็น

ท้องฟ้าคงกำลังรู้สึกอบอุ่นและยิ้มแย้มรับความสุข กับความสวยงามของ "รุ้ง"

กาลเวลาเริ่มเดินผ่านไปเรื่อยๆ.. อย่างเืรื่อยๆ..

เพียงไม่กี่นาที สีของรุ้งก็จางลง..จางลง..

และหายลับขอบฟ้าไป..

แต่สิ่งที่หนึ่งที่ความสวยงามเหล่านั้นทิ้งไว้นั่นคือ

“รอยแห่งความประทับใจ”

อีกหนึ่งความรู้สึกที่ทุกคนต่างต้องการ

มันเป็นความรู้สึกแสนละเอียดอ่อนระหว่างคนสองคนที่มีความรู้สึกเดียวกัน

พวกเขาคงจะตอบโจทย์สองพยางค์ที่เรียกว่า

"ความรัก" ได้ดีที่สุด

หากคำว่า “รัก” เริ่มต้นขึ้น....

มันคงกำลัง..เริ่มเรียงร้อยเรื่องราวของหัวใจคนสองคนให้รวมเป็นหนึ่ง

ความรู้สึกดีดีค่อยๆเพิ่มและต่อเติมความทรงจำอันสวยงามให้กันและกัน

ระยะเวลากำลังจะสอนให้เรียนรู้ซึ่งคำว่า “ความไว้ใจ”

ถ้าเปรียบความรักเป็นท้องฟ้าที่ว่างเปล่า..

รอใครสักคนมาแต่งเติมสีจืดชืดให้เป็นสีสันสดใสสวยงาม

แล้วเปรียบอุปสรรคสารพัดต่างๆนานาเป็นฟ้าที่มืดครึ้ม

เหมือนดั่งท้องฟ้าที่ฝนกำลังตกหนัก

พายุสายลมพัดกระหน่ำคงไม่ต่างอะไรกับการไม่เข้าใจของคนสองคน

หากพวกเขาก้าวผ่านอุปสรรคเหล่านั้นมาด้วยกันได้

การเปลี่ยนแปลงก็คงจะกำลังเกิดขึ้นเช่นกัน..

ท้องฟ้าแห่งความรักในไม่ช้ามันกำลังจะสดใสขึ้น

เมื่อคนสองคนช่วยกันแต่งแต้มเฉดสีขีดเขียนเรื่องราววาดความรู้สึกดีดีลงบนผืนแผ่นฟ้า

ให้เกิดเป็น “รุ้ง.” ......ที่มีแต่ความประทับใจ

รุ้งที่คนสองคนร่วมเรียงร้อยเรื่องราวความรักพาดทออย่างสวยงาม

มันคงมีแต่ความสุขและความอบอุ่นความน่ายินดี....สำหรับคู่รักใหม่

พวกเขาคงตกอยู่ในห้วงเวลาที่ไม่รู้เลยว่าทุกข์คืออะไร 

บางทีอาจจะลืมไปด้วยซ้ำว่าหน้าตาของความทุกข์เป็นเช่นไร

เวลา...

เป็นเครื่องพิสูจน์ความไว้ใจซึ้งกันและกัน

เวลาเดินผ่านไป

ความรักของคนสองคนอาจมีไม่เท่ากัน

เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆ

ความรักอาจเข้ากันไม่ได้ ความทุกข์กำลังเดินทางมาเยือน

พวกเขาอาจจะต้องหยุดก้าวเดินต่อ..เพื่อให้ความอิสระซึ้งกัน

คนหนึ่งอาจยังไม่หมดรัก แต่ถ้าหากอีกคนหมดลง

ต่อให้อีกฝ่ายล้มลงต่อหน้าเพื่อขอความรักคืน

มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไร..

เมื่อคนหนึ่งถูกทอดทิ้ง...มันก็ไม่ต่างกับรุ้งที่ลาลับขอบฟ้าไป

สิ่งที่เหลือให้อีกฝ่ายไว้คอยคิดถึงมันคงเป็น

“ความทรงจำและความรู้สึกดีดี”

เวลาเดินผ่านเรื่อยๆ ผ่านไปเรื่อยๆ..ไม่มีวันหวนกลับ

ท้องฟ้าคงร้องไห้เสียใจและรอคอยวันเวลาให้รุ้งกลับมาพาดทอความสดใสสวยงามเหมือนวันวานอีกครั้ง

ความรักที่ถูกทอดทิ้ง...คงรอความหวังเหมือนกับท้องฟ้าที่รอรุ้งอันสวยงามของมัน

เวลาเดินผ่านไปและผ่านไป

วันใหม่..วันสดใส...

วันสวยงามกำลังเดินทางมาถึง

ท้องฟ้าอาจกำลังยิ้มแก้มปริ เมื่อรู้ว่า..

รุ้งได้กลับมาพาดทอให้เห็นความสวยงามอีกครั้ง

แต่ความสวยงามนั้นมันอาจจะไม่ใช่ตำแหน่งเดิม

ถึงไม่ใช่ตำแหน่งเดิมมันก็ทำให้ท้องฟ้าสวยงามได้

ไม่ต่างกับรุ้งเมื่อวันวาน..

ความรักครั้งใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นก็เช่นกัน

หากเราลองต่อเติมแต่งแต้มเฉดสีกับคนใหม่..

ช่วยกันเขียนเรื่องราวความรู้สึกดีดีให้เกิดเป็นรุ้งอีกครั้ง

บางทีเราอาจจะเรียงร้อยเรื่องราวให้เป็นรุ้งที่สวยงามและโดดเด่นกว่าเดิม

ให้มันเกิดเป็นความรักครั้งใหม่ที่มีหัวใจดวงเดิม

รุ้งตำแหน่งใหม่

ความรักครั้งใหม่

มันก็สวยงามได้..

หากเราเลือกที่จะเปิดรับความสุขเหล่านั้นเข้ามา

วันนี้มีรุ้ง....พรุ่งนี้มีรุ้ง

วันนี้มีความรัก..พรุ่งนี้มีความรัก

มันอาจเปลี่ยนแค่ตำแหน่งและคนที่ยืนเคียงข้างกัน....

เท่านั้นเอง :)