คนมึนๆ

เนื้อเรื่อง

ผมเติบโตมาอายุประมาณยี่สิบกว่าๆ พบผู้คนมากมายและเพื่อนฝูงหลากหลายนิสัยแตกต่างกันไป แต่ว่าการที่เรามีเพื่อนเยอะหรือรู้จักคนเยอะก็ไม่สำคัญเท่ามิตรแท้เพียงแค่หนึ่งเดียวการที่เราจะได้ใจเพื่อนนั้นเราต้องแสดงใจเราให้กับเพื่อนก่อนเช่นการมีน้ำใจและช่วยเหลือซึ่งกันละกันยามลำบาก และต้องไม่อิจฉาซึ่งกันและกันไม่นินทาหลับหลัง คำว่าเพื่อนบางคนอาจจะได้เจอกับคำว่าเพื่อนได้เร็วหรือช้าบางทีมันก็ขึ้นอยู่กับเวลาและสถาณการเช่น ผมขอยกตัวอย่างด้วยตัวผมเองชื่อนายเอกับผมเป็นเพื่อนกันที่ไม่ค่อยสนิดสักเท่าไรเพราะเราพึ่งรู้จักกันได้ไม่นานมีอยู่วันเราผมกับเอได้ไปกินเหล้ากันในหมูบ้านแห่งหนึ่งกับเพื่อนอีกประมาณ4-5คนกินไปได้สักพักหนึ่งได้มีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาขอกินด้วยและขอบุหรี่อีกมวณหนึ่งสักพักคนที่เดินเข้ามาขอก็ได้เตะและต่อยเพื่อนผมอีกคนหนึ่งที่ชื่อว่าเอและผมได้ดึงตัวเพื่อนคนนั้นออกจากนั้นผมก็โดนต่อยหลังจากเหตุการนั้นผ่านไปเพื่อนคนนั้นที่ชื่อว่านายเอก็ทักทายและได้ใจผมไปเพราะยามที่เดือดร้อนเราไม่ทึ้งกันถึงแม้จะเจ็บตัวบางทีมันก็คุ้มและมีเพื่อนที่ดีเพิ่มมาอีกอีกหนึ่งคน