Sanctuary wall

ลำดับตอนที่ #3 : sanc'wall -3

~ 3 ~

 

  ปราสาทหลังใหญ่ ที่ตั้งอยู่บริเวรนอกเมือง บรรยากาศโดยรอบชวนให้สยอง ตัวปราสาทถึงแม้จะใหญ่โต
แต่ก็มีสภาพที่เก่าบ่งบอกถึงอายุที่คงอยู่มานานหลายศตวรรษแล้ว  ถึงแม้ภายนอกจะดูทรุดโทรมไปบ้าง
แต่ภายในกลับตรงกันข้าม สอ่งของเครื่องประกับทุกชิ้นที่อยู่ภายในล้วนแต่เป็นสิ่งของที่ดูใหม่ เหมือนกับ
พึ่งซื้อเมื่อวานนี้เอง

  กลางห้องโถงกว้าง มีบัลลังใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลาง มีชายหนุ่มผมสั้นสีเทา ดวงตาสีแดงสดผิวของเขาสีแทน
รูปร่างผอมบาง กำลังนั่งอยู่บนบัลลังนั้น 

" เอ็น "
 หนุ่มผิวเข้มที่นั่งอยู่บนบัลลัง หันกลับไปมองหาต้นเสียง 

" ได้เรื่องอะไรมาบ้างล่ะ เคน "

เคน หนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาค่อนไปทางฝรั่ง ด้วยจมูกที่โด่งจนดูเด่นชัด ผิวขาวผมสั้นสีทอง จึงให้ดูน่าหลงไหล

" มีข่าววงใน ออกมาแล้วว่า บอสของกิลแซน ที่หายสาปสูญไปเมื่อสองปีที่แล้ว ได้กลับมาแล้ว  "

เคนรีบบอกข่าวด่วนที่ตนพุ่งรู้มาแก่เอ็นทันที

" ข่าวน่าเชื่อถือได้แค่ไหน " 

" 70% เลยล่ะ "

เคนตอบคำถามเพื่อให้เอ็นรู้สึกได้ว่าข่าวที่ได้มานั้นความเป็นไปได้สูง

" งั้นพวกเรา ก็ต้องลำบากแล้วล่ะ G war ครั้งนี้อาจจะไม่ได้ง่ายเหมือนครั้งที่ผ่านมาก็ได้ " 

หนุ่มผิวเข้มเอ่ยขึ้น ถึงสถานการณ์ที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสู้ดีนะของกิลตัวเอง

" เดี๋ยวฉันจะออกไปดูสักหน่อยละกัน " ชายหนุ่มที่หลบหลังต้นเสาในเงามืด ค้อยก้าวเท้าเดินออกมา มือของเขากอด
อยู่ที่อกของตัวเอง เขาเอ่ยขึ้นด้วยใบเรียบเฉยราวกับรูปปั้น 

" ถึงกับต้องไปเองเลยหรอ เลโอ " เอ็นเอ่ยทักผู้ที่เข้ามาใหม่ ด้วยสีหน้าสงสัย เพราะปกติชายคนนี้จะไม่ค่อยสุงสิงกับ
ใครหรืออกตัวทำอะไรได้ตัวเองขนาดนี้มาก่อน 

เลโอ ชายหนุ่มรูปหล่อ ใบหน้าของเขาหล่อเหมือนกับภาพวาดในนิยาย  ผมสั้นสีดำ ดวงตาเรียวเล็กสีม่วงดูมีสเน่ห์

" ฉันรู้สึกสังหรใจ เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันอยากไป ที่นั่น "

เขาตอบเอ็นด้วยสีหน้าเรียบเฉย เหมือนคนไร้ความรู้สึก

" งั้นก็แล้วแต่นายละกัน ระวังตัวด้วยล่ะ ถึงเราจะถูกเรียกว่า อสูรก็จริง แต่ฝ่ายนั้นถึงแม้ เรื่องบอสของฝ่ายนั้นจะยังไม่
แน่ชัดสักเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ยังเหลือ นางฟ้าปีศาจ อยู่อีกทั้งคนนะ "

เลโอพยักหน้า ก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะเดินออกไปจากห้อง 

" แล้วฉันจะทำให้เธอรู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของ 6เจ้าชายอสูรแห่ง วิกซ์ เอง นางฟ้าปีศาจ "

เลโอแสยะยิ้มออกมา ดวงตาสีม่วงของเขาเปล่งประกายราวกับว่ากำลังดีใจที่จะได้พบกับเรื่องสนุก 


........................

เช้าวันถัดมา

ณ ห้องโถงใหญ่กลางบ้าน  เซอาร์ ที่อยู่ในคาบชุดนอนสีฟ้าอ่อนๆสดใสเหมือนชุดนอนของเด็กน้อย เขากำลังอยู่ที่
โซฟานวมตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้อง ด้วยสีหน้างัวเงียเพราะพึ่งตื่น  

" เป็นไง เซอาร์ เริ่มปรับตัวเข้ากับที่นี่ได้หรือยัง " 

เซโร่เอ่ยทักทายน้องชาย ในขณะที่ตนกำลังเดินลงมาจากบันไดของบ้าน

" ก็ดีคับ แล้วเจ๊ล่ะ ยังไม่ตื่นหรอ " 

เขาตอบพี่ พร้อมกับถามถึงพี่สาวตัวแสบของเขา 

" อ๋อ อิทเทอร์ ออกไปทำธุรข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ "

เซอาร์พยักหน้ารับคำ 

" นมสดร้อนได้แล้วค่ะ เจ้านาย ... อรุณสวัสค่ะ คุณเซโร่ "

โดฮี เอ่ยทักทายเซโร่ มนมือของเธอนั้นถือแก้วนมสดร้อน ที่เตรียมมาให้กับเจ้านายของเธอ 

เซโร่ยกมือแทนคำทักคำทักทายให้แก่เด็กสาวหน้าตาย

" นี่คุณโดฮี !! ช่วยเลิกเรียกผมว่าเจ้านายสักทีเถอะ พอฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆ " 

" ได้ค่ะ บอส "

" โอ้วว อยากจะบ้าตาย " เซอาร์พูดพร้อมกับมือไปกุมขมับของตัวเอง เมื่อได้ยินสรรพนามใหม่ของตัวเอง

" เดี๋ยวพออิทเทอร์กลับมา เราสองคนเข้าไปหาพี่ที่ห้องหน่อยนะ "

พูดจบ เซโร่ ยิ้มเล็กๆ ก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในครัว 

.......................

" โอ้ยยย ฉันล่ะเบื่อจริงๆเล้ยยยย ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ ที่ต้องส่งเอกสาร G war  นี่มันงานของลูกกระจ๊อกน๊าาา "

หญิงสาวร่างเล็ก สบถอย่างหัวเสีย ที่ถูกพี่ชายของเธอใช้ให้เข้ามาทำธุระ ของกิล

" แปะๆ เอาน้ำจับเลี้ยงเย็นๆแก้วนึง ด่วนๆเลย " เธอเอ่ยปากสั่งน้ำจับเลี้ยงของโปรดของเธอจากอาแปะเจ้าของร้าน เพื่อที่
จะมาซดให้ชื่นใจเพื่อลดความร้อนในตัวเสียหน่อย 

" มาเลี้ยวๆ น้ามจักเลี้ยงเยงๆ ค๊าบบ "

อาแปะเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นแห้วน้ำในมือกับเธอ  เมื่อรับน้ำจากอาแปะ อิทเทอร์ไม่มีการรีรออะไรทั้งสิ้น เธอกระดกน้ำ
เข้าปากอย่างเร็วไว ไม่เหลือคราบของสาวสวยเลย ในขณะที่เธอกำลังดื่มด่ำอยู่กับความสดชื่นจากน้ำจับเลี้ยงนั้น
สายตาของเธอสอดส่องไปมา ก็ต้องสะดุดกับ .....

" พรืดดดด !! เชี่ยแม่งโคตรหล่อเลยอ่ะ ยังกะหลุดออกมาจากภาพวาดในนิยายแหน่ะ "

เธอสำลักน้ำทันทีเมื่อสิ่งที่เธอเห็นก็คือ ชายหนุ่มรูปงาม ร่างสูงผิวขาว ใบหน้าเรียวยาวดวงตาสีม่วงเรียวเล็ก ผมไม่สั้นมาก
สีดำ เขากำลังเดินผ่านหน้าเธอไป โดยไม่หันมาสนใจเธอเสียด้วยซ้ำ

" หื่มมม กูออกจะสวยขนาดนี้ แม่งไม่ชายตาแลกูเลยนะ เดี๋ยวเถอะมึงไอหน้าจืด อย่าให้เจออีกนะ "

เธอถึงกับบ้นด้วยความอารมณ์เสีย นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ มีชายหนุ่มเดินผ่านเธอไปโดยที่ไม่สนใจเธอเลยสักนิด

ตึ้ง !! 

" แปะ ตังอยู่ที่โต๊ะนะ ไม่ต้องทอน ที่เหลือติ๊บ " 

เธอเอามือตบไปที่โต๊ะพร้อมกับเงิน พูดจบก็เดินจากไปหายไปกับฝูงชน 

" นี่อาหมวยยยยย " แปะพยายามจะตะโกนเรียก แต่ก็ไร้วี่แวว ที่เธอจะเดินหลับมา

" ติ๊บเติบอารายยย ค่าน้ำ สามสิก บาก แล้วนี่อาราย ให้แบ๊งยี่สิกมา โอ้ยยย ขากทุงอีกเลี้ยวกุ "

อาแปะถึงกับยกมือขึ้นมาเกาศรีษะดังแกรกๆ 

........................


ปราสาทกิลแซน 

ในห้องของเซอาร์ 

ก๊อกๆๆ .... เสียงเคาะประตูดังขึ้น

" ว่าไง คุณโดฮี " เขาเอ่ยถามลูกน้องถึงการเคาะประตู

" คุณอิทเทอร์กลับมาแล้วค่ะ "

" โอเคๆ เดี๋ยวออกไปครับ "

เซอาร์ เดินออกมาที่ราวระเบียงภายในบ้าน เขาเห็นพี่สาวของตนกำลังจ่ออยู่หน้าพัดลมตัวใหญ่ คงหวังที่จะดับร้อนด้วยวิธีนี้

" เจ๊ !! ทำอะไรวะ "  

เขาตะโกนถามอิทเทอร์จากชั้น2ของบ้าน 

" กูกินข้าวอยู่มั้ง !! มึงไม่เห็นหรือไง ดับร้อน เขาเรียกกว่ากับร้อน ชัดมั้ยไอโง่ "

เธอตะโกนย้อนขึ้นไป แอบแฝงไปด้วยคำตอบที่กวนTeen สุดๆ

" เออๆ ถ้าเสร็จแล้วก็รีบๆขึ้นมาล่ะ พี่เซโร่ เข้าเรียกให้เข้าไปหาอ่ะ " 

เซอาร์พูดพร้อมกับหมุนตัวกลับไปเพื่อที่จะเดินไปห้องของเซโร่ เขาคิดในใจว่า พี่สาวของเขาก็สุดแสนจะสวยแต่ทำไม๊
ทำไมกันนะ เธอถึงได้ปากมหัศจรรย์อะไรขนาดนี้ คิดๆแล้วเขาก็ปลง ส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อเรียกสติกลับมา

....................

ภายในทำงานของเซโร่

" อ่า มากันแล้วเหรอ ทุกคน นั่งก่อนสิ "

เซโร่เอ่ยทักพร้อมกับเชื้อเชิญให้นั่งเพื่อจะได้เริ่มบทสนทนากันเสียที โดฮีโค้งเพื่อเคารพผู้เป็นเจ้านายพร้อมหมุนตัวกลับ
เพื่อที่จะออกไปจากห้องก่อน 

" เดี๋ยว โดฮี เธอจะไปไหน เธอเองก็ต้องอยู่คุยด้วยเหมือนกัน "

" ค่ะ " เธอตอบเพียงสั้นๆและเดินกลับมายืนที่เดิม

" เป็นไงบ้างอิทเทอร์ ไปส่งเอกสารน่ะ เรียบร้อยดีใช่มั้ย " เขาหันไปมองหน้าสาว พร้อมกับถามถึงงานที่ตนสั่งให้ไปทำ

" มันก็เรียบร้อย แต่ทีหลังพี่ก็ใช้ ลูกน้องไปทำสิ ทำไมต้องมาใช้ฉันด้วยล่ะ " เธอบ่นพี่ชายที่ดันใช้เธอไปงานที่สมควรจะ
เป็นลูกน้องทำมากกว่าที่ควรจะเป็นเธอทำ

" แต่อย่างน้อยพี่ก็จะได้รู้ไงว่าเธอก็ทำงานเล็กๆเป็น " ผู้เป็นพี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้น้องสาว เขาไม่ได้ต้องการจะแกล้ง
เธอ เขาเพียงต้องการให้เธอรู้จักกับงานให้ทั่วทั้งหมดของกิล อิทเทอร์ยังคงชักสีหน้าใส่เพื่อให้พี่ชายของเขารู้ตัวว่า
ตอนนี้เธอกำลังงอนเขาอยู่  

" แล้วนายล่ะ เริ่มฝึกบ้างหรือยัง " เซโร่หันกลับไปถามน้องชายที่เอาแต่นั่งเงียบมาตลอดการสนทนา

" ห๊ะ ฝึกอะไร ทำไมต้องฝึกด้วยอ่ะ แม่ไม่เห็นบอกเลยว่าต้องมาฝึกอะไร " เขาตอบพร้อมกับทำสีหน้า งง งวยกับสิ่งที่พี่ชายถาม

" แล้วแม่ไม่ได้บอกหรอ ว่ามึงเป็นบอส แล้วมึงก็มีหน้าที่ที่จะต้องผิดชอบ " 

เป็นอิทเทอร์ ที่หันมาดุใส่น้องชายตัวเอง 

" อิทเทอร์ ! เธอเล่าเรื่องทั้งหมดให้เซอาร์ฟังแล้วใช่มั้ย " เซโร่หันมาถามน้องสาว

" ก็เล่าคราวๆ ถึงเรื่องกิล เรื่องมาเฟีย เรื่อง G war เรื่องทัวนาเมนท์ ต่างก็เล่าบ้างแต่ไม่ได้ละเอียด ส่วนเรื่องที่ตัวมันเป็นบอส
ก็บอกมันไปแล้วเหมือนกัน "

เซโร่พยักหน้าตอบรับ ก่อนจะหันไปพูดกับน้องชาย 

" รู้แล้วใช่มั้ยว่าตัวเองเป็นบอส  ...... คือพี่จะอธิบายให้ฟัง .... อีก2 สัปดาห์ถัดไปเนี่ย มันจะมี G war เกิดขึ้นแล้วกิลเราก็จะ
เข้าร่วมกับทัวนาเมนท์นี้ด้วย กฏของ G war ก็คือ แต่ละกิลจะส่งสมาชิกเข้าไปได้แค่กิลละ 10 คนหรือน้อยกว่านั้นได้ แต่จะ
มากว่า 10 คนไม่ได้และจะต้องเป็นคลาส s หรือ ss เท่านั้น เพราะเนื่องจากจำนวนกิลที่เข้าร่วมมันมีมาก จึงจำเป็นต้องจำกัด
จำนวนคน แล้วตอนนี้ สำหรับ G warพี่ได้ใส่ชื่อนายลงไปแล้วเพราะ ฉะนั้นนายต้องเตรียมพร้อมให้ได้มากที่สุด เพราะตอนนี้นาย
เปรียบเหมือนเสาหลักของพวกเรา พี่มั้นใจว่าถ้านายกลับมาเป็นเหมือนเมื่อได้เมื่อไหร่ก็ กิลเราก็จะกลับมายิ่งใหญ่เหมือนเดิม
อีกครั้ง "

เซโร่พูดพร้อมกับรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง

" พูดจริงๆใช่มั้ยเนี่ยพี่เซโร่ กากๆแบบผมนี่เป็นถึงเสาหลักเลยหรอ " 

ผู้เป็นพี่พยักหน้าแทนคำตอบ " เมื่อก่อนนายยังเป็นได้เลย แล้วทำไมตอนนี้นายถึงจะเป็นไม่ได้ล่ะ "

เซอาร์พยักหน้ารับคำ แต่อีกใจนึงก็ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ 

" เดี๋ยวต่อไปนี้ พี่จะให้อิทเทอร์ กับโดฮี ช่วยกันฝึกนายนะ ตั้งใจด้วย แล้วก็อีกเรื่องนึง เดี๋ยวกลังจากจบ G war  แล้วเราจะมา
คุยกันเรื่องแต่งตั้งตำแหน่งหัวหน้ากันอีกครั้งนึง "

ทั้ง 3 พยักหน้ารับคำ เป็นอิทเทอร์ที่สะกิดน้องชาย เพื่อให้ออกไปด้านนอก พอลุกขึ้นจากเก้าอี้ อิทเทอร์ก็กอดคอของน้องชาย
พร้อมกับโน้มตัวเข้าลงมาให้ไกล้กับเธอ 

" เดี๋ยวฉันจะพาแกไปเจอกับ เหล่าสมาชิกเอ๊งง รับรองสนุกแน่ "

เธอกระซิบใส่หูของเซอาร์ ก่อนที่จะเดินนำหน้าออกไป 

" สนุกกะผีอะไรล่ะอิโรคจิต แบบนี้มันหายนะชัดๆ "

เขาเบ้ปากก่อนที่จะบ่นกับตัวเอง พร้อมกับเดินตามหลังพี่สาวออกไป 

" โดฮีิ ฝากดูแลเขาหน่อยนะ " เซโร่เอ่ยขึ้นมากับลูกน้องสาว

" ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง " เธอตอบสั้นๆด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมก้าวเท้าเดินตามหลังเจ้านายของเธอไป

...................


ภายใน MBP 

ตอนนี้ เซอาร์ อิทเทอร์ และ โดฮี กำลังนั้งอยู่ที่ร้านกาแฟของลุงเบอร์นาด

" นี่เรามาที่นี่กันทำไมหรอเจ๊ " 

" ฉันจะพาแกมารู้จักกับ สมาชิกคนอื่นๆน่ะ " อิทเทอร์ หันไปตอบน้องชาย

" แล้วทำไมต้องมาที่นี่ด้วย ก็ในเมื่อเรารออยู่ที่กิลก็ได้นี่ " เขาเอียงคอถามเพราะไม่เข้าใจกับคำตอบของพี่สาว อิทเทอร์
ทำเสียงจิ๊ปาก เชิงจะบอกว่ากับน้องชายว่า เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า

เวลาเพียงไม่นาน มีกลุ่มชายหญิง4 คนกำลังมุ่งหน้าเดินเข้ามาที่พวกเขาทั้งสาม ใน4คนนั้นเป็นผู้ชาย3 คน 2คนแรก จะมี
ลักษณะ เหมือนกันทุกอย่าง ราวกับเป็นคนๆเดียว อีกหนึ่งคนเป็นชาย รูปร่างเล็ก ใส่แว่นตากรอบเหลี่ยมเล็ก ส่วนคนสุดท้าย
เป็นผู้หญิงร่างสูงหุ่นดี ผมยาวสลวยสีทอง ใส่แว่นตาทรงกลมโตขนาดใหญ่ ใบหน้าน่ารักใสๆดูเป็นคนขี้อายพอสมควร

" สวัสดีครับ/ค่ะ พี่อิทเทอร์ " พวกเขาทั้ง4 เอ่ยทักทายหญิงสาวผมเปียที่กำลังนั่งสวาปามเหล่าขนมเค้กและเครื่องที่ตั้ง
อยู่บนโต๊ะ 

" อื่อๆ หวัดดีๆ " เธอยกมือขึ้นมาแทนคำทักทายให้กับพวกเขา พร้อมพูดไปทั้งๆที่ขนมๆเค้กยังเต็มปากอยู่เลย

" กินให้หมดก่อนก็ได้มั้ง " เป็นเซอาร์ที่พูดจาถากถางพี่สาวของเขา อิทเทอร์ตวัดสายตาคู่สวยของเธอมามองแบบดุๆ เชิงจะ
บอกว่า หุบปากไปซะ  หลังจากที่เธอกลืนขนมเค้กลงไปหมดแล้วเธอจึงหันมาแนะนำพวกเขาให้ได้รู้จักกัน

" อ่ะๆ นั่งก่อนสิ เดี๋ยวฉันจะแนะนำให้รู้จักกัน ถึงแม้บางคนจะรู้จักอยู่แล้วก็ตาม "

เธอพูดพลางหันหน้าไปหาน้องชาย 

" ไอแฝดสองคนนี้ชื่อ มาร์คัส กับ มาร์โก้ วิธีดูนั้นง่ายมาก มาร์คัสคือคนที่ไว้ผมทรงเดรดร๊อค ส่วนมาร์โก้คือคนที่ตัดทรงสกินเฮดอ่ะ "

" หวัดดีครับบอส " ทั้งสองประสานเสียงกันทักทาย เซอาร์แม้จะแปลกใจนิดๆแต่ก็พอจะจับใจความได้ว่าทำไมสองคนนี้ถึงรู้จักเขา
นั่นอาจจะเป็นเพราะ สองคนนี้คงจะทำงานอยู่กับกิลนี้มานาน เซอาร์พยักหน้ารับคำทักทายเหล่านั้น

" ส่วนไอแว่นนี่ชื่อ สเวน  เห็นตัวเล็กๆแบบนี้อย่าได้ดูถูกเชียวนะ คลาส s เลยนะนั่น 555 " อิทเทอร์แนะนำหนุ่มแว่นร่างเล็กคนต่อมา

สเวน ดันแว่นเล็กน้อยก่อนจะ โค้งศรีษะแทนคำทักทายแก่เซอาร์  เซอาร์ ก็ยังคงพยักหน้ารับโดยไร้ซึ่งคำถามใดๆออกไป

" ส่วนคนสุดท้าย เธอชื่อ เวนดี้ คลาส s อีกคนนึงของกิล เธอจะเชี่ยวชาญจำพวกอาวุธที่โจมตีระยะไกลน่ะ "

สาวแว่นยิ้มอายๆให้กับเซอาร์ก่อนจะโค้งศรีษะให้กับเขา (ดูขี้อายแบบนี้ไม่น่าจะเก่งเลย อยู่คลาส s ได้ยังไงนะ ) เขาคิดในใจ ก่อนจะ
ยกมือขึ้นเล็กน้อยแทนคำทักทายของตน


" อ่ะ ต่อไปก็ (พูดพร้อมกับหันไปที่น้องชาย) นี่เซอาร์นะ น้องชายของฉันเอง พวกแกสองคนคงรู้จักอยู่แล้วใช่มั้ย มาร์คัส มาร์โก้ "

ทั้งสองพยักหน้า 

" ส่วนพวกที่เหลือก็ สนิทๆกันไว้ล่ะ เพราะคงต้องร่วมงานกันอีกนาน ส่วนผู้หญิงคนนี้ เธอชื่อ ...."
 
" ฉันชื่อ โดฮี ค่ะ พึ่งเข้ามาทำงาน ฝากตัวด้วยนะคะ " เธอพูดแทรกขึ้นมาเพื่อแนะนำตัวเธอเอง แทนอิทเทอร์ อิทเทอร์เองก็เพียงพยักหน้า
และหันกลับไปเพื่อพูดถึงเหตุผลที่ทุกคนมารวมกันที่นี่ 

" ที่ฉันพาพวกแกมาที่ ก็เพราะ วันนี้ฉันต้องการให้พวกนาย ช่วยกันเคี่ยวเข็นเซอาร์ให้หน่อยน่ะ ขอแบบเขี้ยวลากดินเลยนะ  เพราะเราเหลือ
เวลาไม่มากแล้ว "

เซอาร์ ได้ยินดังนั้นเขาถึงกับผวากับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันเป็นอะไรที่น่ากลัวมากราวกับยืนอยู่ในดงปีศาจเลยก็ว่าได้ ถึงแม้เขาจะไม่เคยเห็น
ฝีมือของพวกนี้มาก่อน แต่ก็พอจะเดาได้ว่าเก่งแค่ไหนเพราะแต่ละคนก็อยู่ในคลาสสูงๆกันทั้งนั้น โดยเฉพาะอิทเทอร์ พี่สาวของเขาเองที่
เก่งราวกับปีศาจ เพราะเธอพึ่งแผลงฤทธิ์ให้เขาเห็นไปแบบสดๆร้อนเมื่อวานนี่เอง เขาถึงกับหน้าซีดเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นมาจากใบหน้าจนเห็นได้ชัด

" เห้ย เป็นอะไรไป กลัวหรอ 555 วันนี้ฉันไม่ได้จะฝึกโหดอะไรกับแกมากหรอก แค่จะเรียกสภาพร่างกายของแกให้กลับมาก่อนน่ะ "

อิทเทอร์ พูดปนหัวเราะกับสภาพของน้องชายในตอนนี้ เพราะเขาดูจะหวาดกลัวเสียเหลือเกิน

.................

ในมุมหนึ่งใต้ต้นใหญ่ไกล้ๆกับร้านกาแฟของเบอร์นาด ดวงตาสีม่วงเรียวเล็กกำลังจ้องมอง ไปยังกลุ่มชายหญิงที่กำลังนั่งคุยกันอยู่หน้าร้าน
กาแฟแห่งนั้น  

" นั่นมันยัยเปี๊ยกที่อยู่ในร้านน้ำที่เราเดินผ่านเมื่อเช้าหนิ ทำไมถึงรู้จักกับคนของกิลแซนได้นะ "  

เขากำลังสงสัยและตั้งคำถามเพียงในใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

" พี่เลโอ " 

ดวงตาสีม่วง ตวัดสายตามายังต้นเสียง ที่เอ่ยเรียกชื่อของเขา

" เห้ยพี่ ผมตกใจหมด อย่าทำสายตาน่ากลัวๆแบบนั้นสิ " หนุ่มปริศนาเอ่ยขึ้นพร้อมกับท่าทีที่ตกใจ

" ฉันสิต้องเป็นฝ่ายตกใจ นายมาทำบ้าอะไรตรงนี้หะ ฮยอก " เขาถามถึงเหตุผลการมาของฮยอก สมาชิกที่อยู่ในกิลเดียวกับเขา

ฮยอกคือเด็กหนุ่มร่างสูง หน้าตาหล่อเหลาด้วยผิวที่ขาวของจึงทำให้ ผมสั้นสีม่วงเข้มและดวงตาสีน้ำเงินของเขานั้นให้
ดูเด่นมากสะดุดตามาก

" ผมก็ตามพี่มาน่ะสิ ผมเห็นพี่เดินอยู่ในเมือง ผมก็เลยเดินตามมาอ่ะ " เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มและท่าทางอันสดใสดูเป็นธรรมชาติ

" ฮงบินกับราวี่ ล่ะ " เลโอถามด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับรูปปั้น 

" พอเขาจัดการธุระเสร็จ ก็กลับไปที่กิลทันทีเลย แล้วพี่กำลังดูอะไรอยู่อ่ะ " ฮยอกตอบพร้อมกับถามคำถามกลับอย่างต่อเนื่อง

............. ไม่มีเสียงใดเล็ดรอดออกจากปากของเลโอเลย ฮยอกจึงเลือกที่จะมองตามสายตาของผู้เป็นพี่ไป

" อ๊ะ !! นั่นมัน มาร์คัสกับมาร์โก้ หนิ พวกมันมารวมตัวทำอะไรกันที่นี่วะ " ฮยอกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นชายทั้งสองที่ตนรู้จัก เพราะพวกเขาเคย
ประมือกันมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

" นี่ฮยอกนอกจาก2คนนั้น นายพอจะรู้จักคนอื่นๆในกลุ่มนั้นอีกหรือป่าว " เลโอถามเพราะเขาอาจจะได้คำตอบที่เขาอยากจะรู้จากน้องชายก็เป็นได้

" ก็รู้จักสองคนนั้นแล้ว ไอ้แว่นตัวเล็กนั่นชื่อสเวน ผู้หญิงคนนั้นก็ชื่อเวนดี้มั้งไม่ค่อยแน่ใจอ่ะ ส่วนผู้หญิงผมสั้นตัวเล็กคนนั้นชื่อโดฮี 
ส่วนอีก 2 คนไม่รู้จักอ่ะพี่ ..... แต่โดฮีน่ารักเนอะๆๆๆ " เขาอธิบายจบ จนมาถึงประโยคสุดท้ายเขาถึงกับหน้าขึ้นสีทันทีเมื่อพูดถึง
ผู้หญิงที่ตนแอบชอบ เขาไม่วายที่จะทำท่าทางดี๊ด๊าเหมือนกับคนที่กำลังดีใจ

" ฮยอก นายได้ยินข่าวเรื่องการกลับมาของ บอสกิลแซน หรือยัง " 

" ก็เห็นคนเค้าพูดๆกันน่ะแต่ไม่รู้ว่าจริงหรือป่าว  " ฮยอกตอบโดยที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่แม่สาวหน้าตายร่างเล็กคนนั้น

" นายคิดว่า จะใช่ไอเด็ก คนนั้นหรือป่าว " เลโอถามพร้อมกับชี้ไปที่ เซอาร์ เด็กหนุ่มที่ตอนนี้กำลังนั่งเอาคางเกยไปบนโต๊ะ ราวกับคน
ที่กำลังเบื่อหน่าย 

" ไม่น่าจะใช่นะ ดูมันกากๆยังไม่ก็ไม่รู้อ่ะ ดูอ่อนแอ ไม่น่าจะเป็นบอสของกิลที่ยิ่งใหญ่ได้หรอก " 

เลโอพยักหน้ารับ แต่ในใจของเขากลับไม่ได้คิดเช่นเดียวกับที่น้องชายพูดเลยสักนิด 

" แล้ว นายเคยเห็น ผู้หญิงที่เขาเรียกกันว่า นางฟ้าปีศาจ หรือป่าว " เลโอยังคงถามต่อ

" โหยย ไม่เคยเห็นหรอกพี่ ก็แม่นางเล่นปิดหน้าตาปิดตาสะขนาดนั้น ใครมันจะไปเคยเห็น ถ้าพี่จะหวังว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นละก็ พี่เลิก
คิดได้เลย ยัยนั่นก็ดูกากๆเหมือนกัน ดูสิิเอาแต่กินๆอยู่นั่นแหละ 555 " ฮยอกพูดพลางชี้นิ้วไปทางอิทเทอร์ที่ตอนนี้กำลังสวาปามเค้ก2-3ก้อน
ที่ตั้งอยู่ตรงหน้า

ไร้คำพูดใดๆออกจากปากของชายหนุ่ม ดวงตาสีม่วงเรียวเล็กยังคงจ้องมองไปที่ อิทเทอร์ 

" ฉันหวังว่าลางสังหรของฉันคงจะผิดนะ ทั้งเรื่องเด็กคนนั้น แล้วก็เธอ หวังว่าเธอคงจะไม่ใช่ นางฟ้าปีศาจ หรอกนะ ยัยเปี๊ยก "

เขาคิดในใจก่อนที่ร่างสูงของเขาจะหายเข้าไปในเงามืดหลังต้นไม้ใหญ่  ฮยอกที่ยังคงจ้องมองโดฮีด้วยท่าทีที่เคลิบเคลิ้มนั้น
เมื่อรู้สึกตัว เขาก็ยืนอยู่เพียงลำพังเสียแล้ว 

" โห๊ะ นึกจะไปก็ไป ไม่มีบอกกันสักคำ แต่ทำไมวันนี้ดูพี่เลโอแปลกๆไป ปกติจะไม่พูดเยอะแบบนี้หว่า..... แต่ช่างเถอะ "

เด็กหนุ่มส่ายหน้าไปมาเพื่อเรียกสติตัวเองให้หลุดพ้นจากการสงสัย ก่อนที่จะหายเข้าไปในเงาของต้นไม้ใหญ่เช่นเดียวกับพี่ชายของเขา

 

.........~..........